คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : [10] Round ten ::: วองโกเล่แฟมมิลี่ และมอไซค์ที่หายไป
ดีฮ้าาา อัพแล้วนะภาคใหม่?? ก็เรื่องเดิมน่ะแหละ555 ชุ่มชื้นหัวใจ รีดเด้อกลับมาเม้นแย้ว~
อย่าเพิ่งเข้าใจผิดว่าจบกันแล้วน้า เห็นเม้นแล้วใจหาย"ตอนจบสนุกมากจ้า"
ยังไม่จบน้าา จบภาคอ่ะ จบภาคคคคT0T ภาคนี้มันน้า อย่าเพิ่งทั้งกันไปเซ่//ดิ้นๆๆ5555
ภาคนี้ตัวละครเพียบ ฉากอลังการ และแต่งเกรียนกว่าเดิม!!555
ตอนนี้วองโกเล่จะโผล่มาทีเดียวพรึ่บพรั่บจนอ่านแทบไม่ทัน ใครที่รอคนนู่นคนนี้อยู่ก็ตอนนี้แหละฮ้า
คือ ไรพิมปุ๊บเซฟปั๊ป เป็นคำค่อนข้างสด เพราะฉะนั้นมันจะเกรียนก็อย่าโปรดถือสานะฮ้า
ปล.นึกว่าจะสงสารจิลกันซะอีก ไอ่เราก็คิดว่าแรงไปมั้ย?555555
ไปอ่านกันเลยเนอะ อัพยาวมากช่วงนี้-W-
แน่นอนว่าภาคนี้ กบฟรานกะหนูเบลจะต้องพัฒนาความสัมพันธ์ ทางร่างกายและจิตใจอย่างแน่นอลล เหอๆๆ
++++++++++++
[10]
“แฮ่กๆๆ นี่เราจะวิ่งกันอีกนานมั้ยวะเนี่ย-W-;”เจ้าชายเบลเอ่ยถามรุ่นน้องที่เอาแต่ตั้งหน้าวิ่งสู้ฟัดอย่างเดียว
“แฮ่กๆ นั่นสิครับ -0-;;”ฟรานตอบพร้อมปาดเหงื่อที่ไหลเป็นทางยาว
ดูมัน...วิ่งมาเป็นสิบกิโลแล้วเพิ่งจะนึกได้หรอวะ!!!=_=
ไอ้เราเองก็วิ่งตามมันออกมาซะได้...-W-;;
“ว่าแต่..แกฆ่าจิลไปแล้วงั้นเหรอ”
“อ้อ..ไม่ได้ฆ่าทันทีหรอกครับ”
“-W-;;”
“ แบบนั้นมันจะไปสะใจได้ยังไง”ฟรานหันหน้าซื่อๆ?มาตอบ
“อย่างน้อยหมอนั่นเป็นพี่ชายฉัน ฉันน่าจะไปฝังศพหมอนั่นซะหน่อยอ่ะนะ-_-;;”
“แหม..เรื่องนั้นยิ่งไม่ต้องใหญ่เลย เดี๋ยวก็ย่อยสลายไปตามธรรมชาติเองละครับ^^”
เอ่อ...
ถึงเราจะแค้นกันมา..แต่ฉันจะอโหสิให้นายนะ..จิล-W-
“รุ่นพี่ครับ ผมว่าเราน่าจะหายานพาหนะไว้เดินทางบ้างยะครับ เดินไปแบบนี้คงไม่ไหวแน่ๆ”
“ที่พูดมาเนี่ย รู้รึยังว่าจะไปตามหาลุสซุเรียกับเลวี่ได้ที่ไหน-_-“
“ไม่รู้ฮะ^^”
“เฮ้อ ไอ้สองตัวนั่นหายหัวไปก็รู้สึกโลกนี้ปกติขึ้นเยอะ ไม่น่าจะต้องไปตามหาพวกมันเลย”เบลถอนใจเฮือกนึงก่อนจะทรุดตัวลงนั่งเพราะความเหนื่อยล้า
“นั่นสิครับ..ถ้าไม่ติดว่าบอสสั่งด้วยตัวเองละก็นะ^^ “ฟรานตอบทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจว่าป๋าแค่อยากกดเมีย-.-
“จะว่าไป แกคงไม่ได้ฆ่าสองคนนั้นไปแล้วใช่มั้ย-_-;”
“ดาวสวยเน้ออออะ><”เบี่ยงเบนทันควัน
“-_-**”
ฟรานนั่งลงข้างเบลก่อนจะชวนเบลชี้ดูดาวนู่นี่เต็มไปหมด
แล้วแขนของฟรานก็ค่อยๆเลื่อนมาโอบเจ้าชาย
ผัวะ~
“ไอ้นี่ อย่าลามปามๆ-_-++”ชักจะได้ใจใหญ่แล้วนะเว้ยยย
“รุ่นพี่อ่ะ ..ลืมสัญญาของเราแล้วเหรอครับ>///<”ฟรานทำท่าบิดตัวไปมาด้วยความเขินอาย
สัญญา...
“จริงๆนะครับ! สาบานเลยก็ได้!! ถ้าแผนนี้ไม่สำเร็จละก็...”
“ทำไม”
“ผมจะให้รุ่นพี่ปล้ำผม”
“แล้วถ้าสำเร็จอ่ะ”
“ผมจะปล้ำรุ่นพี่ครับ”
เห้ยยยยยยยยยoWo!!
แบบนี้ก็แสดงว่ากรูต้องโดนปล้ำดิวะ!!
“รีบไปตามหาเลวี่กะเจ้ลุสกันเหอะ-W- ชิๆๆๆ”เบลรีบผุดลุกขึ้นฉับพลัน
“รุ่นพี่!! ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง กลับมาคุยเดี๋ยวนี้นะ><”
“ไม่เว้ยยย ชิๆๆๆ-W-“เบลรีบหันหลังวิ่งหนีทันที
“มาให้จับซะดีๆน้า>o<”ฟรานดันเล่นด้วยอีกตะหาก-_-
แล้วทั้คู่ก็วิ่ง วิ่ง วิ่ง...
จนมาถึงชายเมืองๆหนึ่ง..
“แฮ่กๆๆๆ หารถเหอะ ไม่ไหวแล้ว-W-;;”เบลเหนื่อยแทบขาดใจ
“แฮ่กๆๆ ผมก็เหนื่อยครับ..ผมมีตะปูเรือใบเพียบเลย จะเอามั้ยครับ”
“เอาไปทำไมอ่ะ-0-“
“ก็เอาไปโรยตรงถนนไงฮะ พอรถขับมายางรั่วเราก็ยึดรถ^o^”
“ยางรั่วแล้วจะขับไง ใช้ตีนไถรึไงฟะ!!!”ใช้อะไรคิดวะเนี่ย
“เออว่ะ งั้นเอางี้ดีกว่าครับ”ฟรานนึกแผนใหม่ทันที
ฟรานเดินดุ่มๆไปหยุดอยู่ที่ช็อปเปอร์คันงามที่จอดอยู่ริมบาทวิถี
พรึ่บ~
สะบัดเสื้อคลุม
ขวับ
สวมหมวกกันน็อค...
ฟึ่บ
แล้วยื่นหมวกอีกใบให้เบล
“ขึ้นมาสิครับน้องสาว^^”
เบลไม่เคยเห็นฟรานใส่หมวกกันน็อคมาก่อน...
ชุดเสื้อคลุมยาวสีดำเข้ากับช็อปเปอร์คันหรูเป็นอย่างดี ฟรานที่กำลังยืนพิงช็อปเปอร์ด้วยท่าทางสบายๆ มือหนึ่งจับแฮนด์ อีกมือยื่นหมวกกันน็อคให้เจ้าชาย...
ทำไมแม่งเท่งี้วะ-///-!!! (เคะออกอีกแล้วลูก-..-)
“นี่แกจะทำอะไรเนี่ย-_-^”
“จะขับช็อปเปอร์ไงครับ ’_’ “
รู้แล้วเว้ยว่าจะขับ
แล้วนี้มันใช่รถแกเหรอ
เอาของคนอื่นมาหน้าด้านๆเนี่ยนะ-*-
“หรือรุ่นพี่อยากเปลี่ยนยี่ห้อ ’_’”
“เฮ้อ หน้าด้านสู้แกไม่ไหวจริงๆว่ะฟราน”เบลถอนหายใจอีกเฮือกก่อนจะขึ้นไปซ้อนท้ายฟราน
“ว้า~~ เสียดายจังอยากเป็นคนซ้อน><”
“-_-+++”ลามและๆ
“ฮะๆๆๆ เอาละครับ..จะแว้นแล้วนะครับ..เกาะแน่นๆนะคร้าบบบบ>o<”ดี้ด้าเต็มที่
“พูดมาก!!-_-“
“ก็คนมันดีใจนี่นา~ พี่เบลมาเป็นสก๊อยให้ผมด้วยแหละ>[]<”
“สก๊อยเตี่ยแกดิ!!!-_-**”
ฟรานหัวเราะคิกคัก ก่อนจะสตาร์ทเครื่องแล้วออกรถไปในที่สุด
บรื้น~~~~~~
บังเอิ๊ญ~บังเอิญที่เจ้าของช็อปเปอร์คันหรูเดินออกมาจากส้วมปั๊มพอดี
เลยมาเห็นเหตุการณ์ขโมยแบบหน้าด้านๆทันที
“เห้ย!!! กลับมาเดี๋ยวนี้นะเว้ยยยยย!!!”ชายหนุ่มรูปหล่อเจ้าของรถตะโกนเรียก
บรื้นนนนนนนนน~
แต่สองท่านั้นมีหรือจะฟัง เร่งเกียร์หมาหนีด้วยซ้ำ
“หยุดนะเว้ยยยยยย!!!”เด็กหนุ่มเลือดร้อนกระโจนเข้ามาหมายจะขวางหญ้าหัวขโมยอย่างอาจหาญ
แต่ผลที่ได้รับก็คือ...
เฟี้ยวววววววว~
นอกจากจะไม่อยู่รถแล้ว โจรสุดเกรียนยังเฉี่ยวตูดเด็กหนุ่มไปอย่างงดงาม
“อ้ากกกกกก~ เสียวเว้ยยย!! ตายแล้วๆๆฉันจะทำยังไงดีวะเนี่ยยย แบบนี้ก็ไปไม่ทันงานกันพอดี บ้าเอ้ยย!!”หนุ่มหล่อโวยวายไม่หยุด
ก่อนจะเพิ่งสังเกตอะไรได้บางอย่าง..
“ไอ้สองคนนี้หน้ามันคุ้นๆจังแฮะ....”
เหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อน-_-++!!
คอยดูนะ
ไม่ว่าจะบุกน้ำลุยไฟ ข้ามห้วยข้ามป่า สุดหล้าฟ้าเขียว(เว่อร์ซะ)
เค้าจะต้องตามล่าหาพวกมันให้จงได้!!!
ให้สาสมที่พวกแกทำกับก้นฉันไว้!!!
สองหนุ่มสร้างศัตรูอีกแล้ว อั๊ยยะ><~
+++++++++++
อ่านต่อกันเล้ย>.<
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”
เป็นครั้งแรกที่เบลกับฟรานประสานเสียงหัวเราะออกมาพร้อมๆกัน
เมื่อเจ้าของรถดันมาเจอเข้าจังๆ แต่ก็เฉี่ยวตูดแว้นหนีมาได้อย่างสนุกสนาน
โครกกกก ครากกก~~
“อุ้ย-W-;;”
จู่ๆเสียงท้องของเบลก็ประท้วงขึ้นมาขัดจังหวะ
“คิกๆๆ~ ลืมไปว่าพวกเรายังไม่ได้กินข้าวเย็นกันเลยนี่ครับ หาที่แวะกินกันมั้ยครับ^^”กบหัวเราะในความน่ารักของรุ่นพี่ตัวเอง
“แต่ฉันไม่ได้เอาตังติดตัวมาซักบาทเลยนะ-W-;” แถมเงินในท้องพระคลังก็อันตธานเกลี้ยง!
“ไม่ต้องห่วงครับ มีผมทั้งคน เลี้ยงรุ่นพี่ได้สบายๆอยู่แล้ว><~”
ฟังดูป๋าเนอะ ..ที่แท้ก็โจรดีๆนี่เอง=_=
“เอาร้านนี่ดีมั้ยครับ”ฟรานเผอิญเห็นร้านสะดุดตาสะดุดใจเข้าก็เลยกลับรถมาจอดหน้าร้านทันที
เอี๊ยดดดด~
กบจอดรถเรียบร้อยก่อนจะพาเจ้าชายมาหยุดยืนอยู่หน้าร้านอาหารเล็กๆ
“นี่มัน ร้านซูชินี่-W- ชิๆๆๆ”
“ใช่ครับ..ผมไม่เคยกิน เลยอยากลองกินบ้าง”
“อืม..ก็ดีเหมือนกัน เข้าไปกันเถอะ”
แล้วทั้งคู่ก็เข้าไปในร้าน ก่อนจะตรงดิ่งไปที่เคาเตอร์ที่มีซูชิสีสันสวยสดงดงามวางเรียงรายอยู่เพื่อจะสั่งอาหาร
ไม่นานนักพ่อครัวก็เดินออกมา
เป็นชายหนุ่มคนญี่ปุ่นร่างสูง หน้าตาหล่อเหลา และทั่วใบหน้ายังประดับไว้ด้วยรอยยิ้มจริงใจ
“ฮะๆๆๆ ขอโทษทีนะที่ปล่อยให้นั่งคอยนาน พอดีวันนี้ฉันยุ่งๆน่ะ ”ชายหนุ่มพูดปนหัวเราะ
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ตอนนี้พวกเราหิวมาก ขอสั่งชุดพิเศษมาหลายๆชุด เอาแบบแพงที่สุดของร้านเลยนะครับ^^”ฟรานยิ้มตอบกลับให้ชายหนุ่มก่อนจะเริ่มสั่งรายการอาหารแบบไม่กลัวราคา
“เอาชุดธรรมดาก็พอมั้ง-W-“อย่าไปเบียดเบียนชาวบ้านเค้าเยอะเลย
“ไม่เป็นไรครับ ผมจ่ายได้^^”ด้วยตังของคนอื่นอะน้ะ
“ฮ่าๆๆ ได้เลยๆเดี๋ยวจะจัดชุดซุปเปอร์พิเศษให้เลยละกัน แต่ไม่รู้ว่าจะอร่อยรึเปล่านะ พอดีพ่อฉันไม่อยู่น่ะ ฉันเลยต้องมาทำแทน ฝีมือฉันก็ยังไม่เท่าไหร่เลย”ชายหนุ่มเอ่ย
“ครับๆไม่เป็นไรครับ ผมไม่เรื่องมากหรอก”
“โอเช~ งั้นฉันขอตัวไปหยิบวัตถุดิบหลังร้านแปปนึงนะ^^”หนุ่มเจ้าของร้านพูดด้วยเสียงร่าเริงก่อนจะเดินหายเข้าไปหลังร้าน
“นี่เรายังไม่มีเงินติดตัวซักแดงเดียวเลยนะไอ้กบบ๊อง! “เบลกระซิบเตือนกบ
ฟึ่บ~
“นี่ไงครับ..กระเป๋าตังใบแรกของเรา><”
ฟรานชูกระเป๋าตังสีดำเรียบๆใบหนึ่งขึ้นมาแกว่งไปมา
“เห้ย! มาได้ไงวะ ไปล้วงของใครมาวะนั่น oWo”
ฟรานยื่นหน้ามากระซิบใกล้ๆ
“ก็ของไอ้หนุ่มเจ้าของร้านนี้แหละครับ พอเค้าหันหลังผมก็หยิบมาเฉยๆ ง่ายจะตายไป”
“-0-;;”
ฟราน...แกไม่น่ามาอยู่หน่วยวาเรียเลย
ไปเป็นโจรเวิร์คกว่าเยอะ!!
ฟรานเปิดเป๋าตังก่อนจะเช็คจำนวนเงินอย่างชำนาญ
“ว้า~มีน้อยกว่าที่คิดไว้ซะอีก แบบนี้แค่ค่าอาหารก็หมดเกลี้ยงแล้วสิเนี่ย”ฟรานบ่นอุบ
“เห้ย...คนในรูปนั่นคุ้นๆนะ”สายตาของเจ้าชายไปเตะตากับรูปเล็กๆในกระเป๋าตัง
ฟรานดึงมันออกมาดู
เป็นชายหนุ่มผมสีเงิน หน้าตาหล่อเท่ดูดีเป็นที่สุด ติดที่เจ้าตัวทำหน้าบอกบุญไม่รับอยู่ตลอดเว~
และที่สำคัญ...
“นั่นมันคนที่เราขโมยรถมานี่!!!-0-”
ขณะที่กำลังนั่งงงอยู่นั้น แขกที่ไม่คาดฝันก็มาเยือนร้านแห่งนี้
มีคนกลุ่มใหญ่กลุ่มหนึ่งส่งเสียงดังเอะอะอยู่นอกร้านก็เดินเข้ามาในร้าน
“เย้ๆๆ ยามาโมโตะอยู่ม้ายยย~>o<”หนุ่มน้อยหัวฟูน่าตาน่ารักปนเอ๋อ มีออร่าความโมเอะเดินเข้ามาในร้านเป็นคนแรก
ไม่นานชายหนุ่มเจ้าของร้านหรือยามาโมโตะก็เดินออกมาพร้อมกับวัตถุดิบปริมาณมหาศาล ก่อนจะเอ่ยทักผู้มาเยือน
“โอ้ส~สึนะ^^”
“ดีจ้า~”เด็กทารกใส่ชุดสูทก้าวเข้ามาในร้านเป็นคนที่2 ตามมาด้วยเบี้ยงกี้ที่ตามติดรีบอนไม่ห่าง
“หวัดดี รีบอน^^”
“ยามาโมโตะ วันนี้ฉันหิวสุดขั้วไปเล้ยยย!!!”เรียวเฮพุ่งเข้ามาด้วยความมุ่งมั่นแล้วตะโกนลั่นร้าน(จะตะโกนเพื่อ-_-)
“สวัสดีจ้ะ ยามาโมโตะคุง><”สองสาวฮารุและเบี้ยงกี้เอ่ยทักยามาโมโตะ
ตามมาด้วยโคลม สาวน้อยกระโปรงเหี่ยนที่เอาแต่เดินตามหลังสองสาวต้อยๆ
“คุณแรมโบ้จะกินทาโกยากิ๊~~~ แง้ๆๆๆๆ>o<”
“โอ๋ๆๆ ที่นี้มีแต่ซูชิล่ะ..งั้นมาเล่นขว้างบอลกันมั้ย^^”
อย่าดีกว่านะยามะคูงงง555
แล้วคนสุดท้ายก็เดินเข้ามาเงียบๆ และไปนั่งดื่มชาเงียบๆอยู่มุมห้อง
“โฮ่~แม้แต่นายก็มาด้วยเหรอฮิบาริ ดีใจจัง^^”
(-__- )ฟึ่บ~
ฮิบาริ เคียวยะ เหลือบหางตามามองยามาโมโตะเล็กน้อย ก่อนจะหันไปสนใจกับการดื่มชาต่อ
“อ้าว...แล้วโกคุเดระละ งานนี้หมอนั่นไม่น่าพลาดนี้นา”ยามาโมโตะเกาหัวด้วยความงงงวย
“เห็นบอกว่าติดธุระนิดหน่อยน่ะ จะรีบมา”สึนะตอบ
“เอาล่ะทุกคน นั่งกันตามสบาย เตรียมพุงไว้ให้ว่าง เตรียมโซ้ยของฟรี!!!~”
“เย้~~~~>o<”วองโกเล่แก๊งโห่ร้องด้วยความยินดี
“นี่มัน...พวกไหนวะเนี่ย..หน้าคุ้นๆ”เบลหันไปกระซิบถามฟราน
“ผมก็ว่าคุ้นๆเหมือนกัน..”กบเห็นด้วยกับเบล
“เอ่อ...ขอโทษด้วยนะพวกนาย พอดีวันนี้พวกเราจัดงานเลี้ยงซูซิกัน ฉันก็เลยงานล้นมือเลยน่ะ อาจจะทำชุดซุปเปอร์พิเศษช้าหน่อยนะ ”ยามะยิ้มแห้งๆให้เบลและฟราน
“อ้อ..ไม่เป็นไรครับ” แค่ช้าไปอาจจะโดนผมเล่นเท่านั้นเอง
“สองคนนั้นมานั่งกินด้วยกันซิครับ^^”ทูน่าน้อยกวักมือเรียกหยอยๆ
เบลกับฟรานมองหน้ากันพักนึง
“เอางั้นก็ๆได้ครับ”ฟรานเห็นแล้วว่ามีแต่ได้กับได้ก็เลยยินดีที่จะไปนั่งร่วมโต๊ะด้วย
“ดีจ้า~พวกนายอยู่หน่วยวาเรียนี่”รีบอนเอ่ยทักสองหนุ่มเมื่อเห็นหน้าชัดๆ
“ว้ายยยย~ ถ้าไม่บอกไม่รู้นะเนี่ย นึกว่าคู่รักกำลังดินเนอร์ด้วยกัน><”เคียวโกะฮารุกริ้ดกร้าด
“ก็เป็นอย่างที่เห็นนั้นแหละครับ^^”ฟรานเออออห่อหมก
“ไม่ใช่ๆๆๆๆๆ!!-0-*”เบลรีบแย้ง
“ยินดีที่ได้รู้จักนะ พวกเราวองโกเล่แก๊ง>o<”ทูน่าแนะนำแก๊งตัวเอง
“อ้อ~ ที่แท้ก็พวกวองโกเล่นี้เอง..ดูเหมือนพวกเราจะเคยสู้กันมาก่อนนะ ชิๆๆๆ-W-”
“เรื่องนั้นช่างมันเหอะ ลืมไปแล้วแหละ! เรามาหม่ำกันเหอะ!!”เรียวเฮตะโกนด้วยน้ำเสียงอันทรงพลัง
“โอ้สสส~”
ทุกคนร้องพร้อมกันและหยิบตะเกียบขึ้นมา
“รุ่นที่สิบคร้าบบบบ~ ผมกลับมาแล้วคร้าบบบT0T”
“อ้าว โกคุเดระมาแล้วแหละพวกเรา”
ก๊กน้อยในเสื้อแจ็คเก็ตเท่ๆเดินเข้ามาในร้านและสไลด์ตัวมานั่งคุกเข่าลงข้างๆสึนะ
“รุ่นที่สิบบบบบบบบบบบบบบ กระผมต้องขออภัยอย่างสูงที่มาช้า ทำให้รุ่นที่สิบต้องเสียเวลา ช่างน่าอายนัก!!Y0Y”ก๊กบ่นราวกับสวดอ้อนวอน
“ไม่มีใครเค้าว่าอะไรนายหรอกน่าโกคุเดระ^^”ยามาโมโตะพยายามปลอบใจ
“หุบปากเฟ้ย~เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับแก!!”
“ไม่เป็นไรหรอกน่าโกคุคุง มานั่งกินซูซิด้วยกันเหอะ^^;;”สึนะพูดปนเหงื่อตก
“ฮือๆๆๆขอบพระคุณอย่างสูงครับรุ่นที่สิบ คุณช่างมีจิตใจงดงามอะไรเช่นนี้!! TT^TTถ้าไม่ติดว่ามีไอ้โรคจิตสองตัวขโมยช็อปเปอร์ผมไป ผมคงมาที่นี้ตามนัดแน่นอน!!”
(0W0) (^__^~) <<ไอ้โรคจิตสองตัวที่ว่า..นั่งหัวโด่อยู่นี่
แล้วก็มีแขกอีกท่านโผล่มาอีก
หนุ่มร่างสูงผมทองดูมีสง่าราศีในชุดเสื้อโค้ดสีเขียวขี้ม้าก้าวเข้ามาในร้าน
“สวัสดีทุกคนนนนน^0^”ดีโน่บอสแห่งคาบัคโรเน่แฟมมิลี่เอ่ยทกทาย
โครม!!!
จู่ๆพี่แกก็ดันสะดุดขาโตะลงไปจูบพื้น
“หวา~~เจ็บก้นชะมัด!!”ดิโน่ลูกตูดป้อยๆก่อนจะหันมายิ้มแห้งๆให้รีบอน
“เฮ้อ..นายนี่มันไม่ได้เรื่องจริงๆ ทำไมไม่เอาโรมาริโอ้มาด้วยล่ะเนี่ย-_-“รีบอนบ่นลูกศิษย์ตัวเอง
“โรมาริโอ้กินตำปลาร้ามากไปก็เลยขี้แตกน่ะ ฉันสงสารเลยห้ามไม่ให้ตามมา”
“มาสู้กัน-_-“จู่ๆฮิบาริก็ลุกออกมาจากโต๊ะแล้วหันทอนฟาเข้าใส่ดิโน่ราวกับท้าทาย
“เฮ้ๆๆๆ ใจเย็นสิเคียวยะ!! ไว้วันหลังไม่ได้เหรอ วันนี้เราอุส่าได้มากินเลี้ยงซุซินะ-U-;;”
“ไม่สน ฉันจะขย้ำนาย..ที่นี้ เดี๋ยวนี้!”
“หวาๆๆ คุณฮิบาริตอนนี้คุณดิโน่ไม่มีลูกน้องนะครับ..ค่อยๆคุยกันก็ได้!>[]<”สึนะร้องห้ามแต่ก็สายไปเสียแล้ว
ตูม!!!
ฮิบาริซัดทอนฟาใส่ดิโน่ที่ยืนเอ๋ออยู่กระเด็นไปโดนผนัง ข้าวของในร้านพังกระจายไปหมด
“ว้า..โดนพ่อด่าแน่เลยแฮะ ฮะๆๆๆ^^”พ่อเนียนยามะหัวเราะแห้ง
“ยังจะมาหัวเราะอีกเจ้าบ้า! ถ้าไม่อยากให้ดิโน่ตายก็รีบๆช่วยซะ!!”โกคุตะโกน
บรรดาหนุ่มๆในร้านจึงไปตั้งการ์ดให้ดิโน่ กลายเป็นว่าตอนนี้เริ่มเกิดสงครามเล็กๆในร้านซุซิซะแล้ว
“จะหมาหมู่งั้นเหรอ..น่าสนุกนี่”ฮิบาริยิ้มมุมปากก่อนจะพุ่งตัวเข้าโรมรันกับทุกคน
ท่ามกลางความสับสนอลหม่านนั้น โรคจิตสองท่านยังคงนั่งกินซูซิและนั่งมองดูการต่อสู้อย่างสนุกสนาน
“รุ่นพี่ครับ ตอนนี้เราได้โอกาสแล้ว รีบโซ้ยเร็วเข้า!!!”ฟรานใช้ตะเกียบสะกิดเบลก่อนจะเร่งสปีดความเร็ว
แบบควายหาย
“อะอีบอินไออำไออ่ะ!!!”เบลส่งเสียงประท้วงทั้งๆที่ซูซิยังคาอยู่เต็มปาก-W-
สวบๆๆๆๆๆ!!!
ท่ามกลางการต่อสู้อันดุเดือดของวองโกเล่
ซูซิบนโต๊ะอันตธานหายไปอย่างดุเดือดเช่นเดียวกันโดยสองคู่กัดที่ยามนี้สามัคคีกันจนผิดปกติ
ฟรานตบพุงเบาๆสองที เท่านั้นยังไม่พอ พี่กบยังโกยซูชิที่เหลือใส่ถุงใกล้กระเป๋า เผื่อไว้กินเล่นยามว่าง!
“เพลานี้ได้เวลาอันสมควรแล้ว..พวกเรารีบเผ่นกันเถอะครับ^^”ฟรานเสนอแล้วรีบพาเบลย่องเบาออกนอกร้านทันที
เบลอยากจะแย้งรุ่นน้องที่ทำตัวแบบนี้ แต่ติดอยู่ที่มากุโร่ยังคาปากอยู่เลยพูดไม่ออก
แต่จะว่าไป อุส่าต์ไปกินของเค้าทั้งที ถ้าเหลือไว้ก็คงเสียมารยาทแย่ ...
เพราะฉะนั้นช่างมันเหอะเนอะ!!-W-
“เห้ยยย!!! พวกแกมันโจรที่ขโมยรถฉันนี่หว่า!!!”โกคุเดระพึ่งจะสังเกตเห็นสองโจรสุดแสบตอนกำลังจะย่องออกจากร้านพอดี
“แหม..ถ้าวันหลังก็บอกก่อนนะว่าเป็นวองโกเล่ จะได้ขับไปเลยไม่ต้องมานั่งขโมย^^”ฟรานบอก
“ว่าไงนะพวกแก!!!”โกคุฉุนเต็มที่ เขาชักระเบิดออกมาเตรียมพร้อม
ผลัก!!
เบลยันโกคุให้กลับเข้าไปในวงล้อมการต่อสู้อีกครั้ง ก่อนจะรีบพากันเผ่น
“ไปละ ขอบคุณสำหรับอาหารน้า ชิๆๆๆๆ~”
“เดี๋ยวก่อน!!!!”
บักเนียนหรือยามาโมโตะโบกมือเรียกก่อนจะวิ่งไปหยิบถุงๆนึงมาให้
“อ่ะนี่ๆๆๆ ชุดซุปเปอร์พิเศษที่พวกนายสั่ง..คิดแบบราคากันเอง สามพันเยนละกันนะ^^”
ฟรานหันไปมองยามาโมโตะแล้วส่งยิ้มสดใสไปให้
“อ๋อ ไม่เป็นไรครับ เพราะเราไม่กินแล้ว”กบหย่อนระเบิดขี้เข้าไปอีกลูก
และแล้วสองโจรจอมจิตก็เดินออกจากร้านมาอย่างองอาจ พร้อมช็อปเปอร์ของโกคุเดระคันเดิม...
“เอารถตูคืนมานะเฟ้ยยย!!!TT0TT”
“เอ...ซูซิหายไปไหนหมดน้ะ-U-;”
+++++++++++++++++++
เมื่อวานที่อัพไม่ได้เพราะบ้านพายุเข้าอีกแล้วฮ้า
คราวนี้ทำเสาไฟฟ้าล้ม ไปทับรถ
มีคนตายด้วยอ่ะ ห่างจากบ้านไรไม่กี่โลเองT^T(จะเล่าเพื่อ??)
แง้ๆๆ ก็มันกลัวอ่ะ เค้าอัพดึกๆอยู่คนเดียวนี่นา
สรุปคือใครเข้ามาอ่านตอนนี้เวลาดึกๆอาจหลอนได้..หึๆๆ
(นี่คือฟิคติ้งต๊องนะ)
เอ่อมาเข้าเรื่อง..
ไรเต่อมานับดูคร่าวๆแล้วฮ้า
ภาคใหม่นี้ก็คล้ายๆภาคจบกลายๆ
ถ้าอย่างสั้นสุดก็ประมาณสามตอน ยาวสุดไม่เกินหกตอน
(ในเรื่องเป็นเวลา4วัน จบ)
ซึ่งมันก็แสดงว่า อีกไม่กี่วันฟิคนี้ก็จะจบแล้วววว>o<
กริ้ดดด ใจหายเหมือนกันนะฮ้าT0T เหมือนเป็นกิจวัตรที่ต้องมาอัพทุกวัน
เบลฟรานชักจะเข้ากันได้มากขึ้นเรื่อยๆ เริ่มก่อกรรมทำชั่วด้วยกัน555
ตอนหน้าค้างคืนแล้วต้องเซอร์วิสกันที่โรงแรมหน่อย!! แล้วเจอกันฮ้าา
ใครรักวองโกเล่+อยากเห็นฉากเซอร์วิสเม้นหน่อยเร้วว5555>o<
++++++++++
ความคิดเห็น