อีกครั้ง (begin again) #รีไรท์

 บทที่0 ตอน… 7ปีมีอะไรเปลี่ยน..?

             มึงจะไปจริงหรอว่ะ" นกเพื่อนสนิทพูดขึ้นเธอผู้รับรู้ความเจ็บปวดของมะนาวที่ไทแฟนคนแรกทำไว้ไม่มีการตอบรับจากมะนาวเธออยากไปยืนยันให้อีกฝ่ายรู้ว่าเธอเข้มแข็งและเธอไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาแล้ว.

"ถ้ามึงอยากไปกูจะไปเป็นเพื่อน ไปให้มันรู้ว่ามันไม่มีผลอะไรกับมึงแล้ว " 

"อืม กูจะไป.." 

          อดีต...

ร่างของคนสองคนนอนกอดเกี่ยวกันบนเตียงขนาด3.5ฟุตซึ่งเป็นเตียงสำหรับหนึ่งคนทั้งคู่กำลังก้มดูซีรีย์เกาหลีเรื่องที่ฝ่ายหญิงชอบดูซึ่งเป็นตอนที่แฟนเก่าของนางเอกซึ่งคบหาดูใจจนวางแผนอนาคตร่วมกันแต่มีเหตุทำให้ทั้งคู่ไม่ได้ไปกันต่อ วันนี้ชายหนุ่มเอาการ์ดแต่งงานที่ทั้งคู่ออกแบบด้วยกันมาให้นางเอก

"ถ้าเป็นพี่พี่จะทำแบบที่แฟนเก่านางเอกทำป่ะ" มะนาวหันมาถามไทแฟนของเธอและปากก็เคี้ยวขนมที่ไทป้อนให้ด้วย

"ไม่ทำเพราะพี่จะไม่เลิกกับนาวแน่นอน"

ไทตอบทันทีที่แฟนสาวถามตาเขามองซีรีย์เกาหลีมือก็ยังคงป้อนขนมแฟนสาวไม่ขาดปากเหมือนกับแม่นกป้อนอาหารลูกไม่มีผิด

"ให้จริงเหอะ จะคอยดู" มะนาวเขินกับคำตอบที่แฟนหนุ่มตอบกับแบบทันทีเธอรู้สึกว่าโชคดีที่มาเจอกับเขา

วันเวลาของการคบกันระหว่างไทและมะนาวดำเนินเรื่อยมาจนคบกันปีที่7 ปี ปีแห่งอาถรรพ์ที่ใครก็บอกว่าเป็นปีที่คู่รักที่คบกันมานานจะมีเหตุให้เลิกรากันและเหมือนคู่เธอจะเป็นหนึ่งในนั้น

"พี่พลาด"พี่ไทพูดเสียงนิ่งเรียบตามสไตล์เขา 

"พลาดกี่ครั้งทำไมอายุเด็กที่พี่บอกว่าเป็นลูกพี่มันปาไป5เดือนแล้ว" ฉันพูดเสียงเรียบเช่นเดียวกับเขาแต่ที่แตกต่างคือน้ำที่ตามันไหลไม่หยุด 

"..." ไม่มีคำตอบจากคนที่เดินมาบอกว่าพลาดทำน้องของเพื่อนท้อง

ฉันพอจะรู้สึกมาบ้างว่าช่วงนี้เขาดูแปลกไปแต่ไม่คิดว่าเรื่องที่ทำให้เขาแปลกไปมันจะเป็นเรื่องที่ครั้งนึงเราเคยนอนคุยกันว่าถ้าจะเลิกกันก็ขอให้เป็นเรื่องอื่นที่ไม่ใช่เรื่อง "นอกใจนอกกาย"

แต่มันก็เกิดขึ้นฉันไม่รู้ว่าฉันควรตั้งรับมันยังไง ใจฉันสั่นทุกครั้งที่รับรู้ได้จากความรู้สึก สัญชาติญาณและสิ่งที่เขาปฏิบัติกับฉันมันแตกต่างออกไปจากทุกที 

ฉันพยายามไม่เชื่อในทุกความรู้สึกจนมาวันนี้ วันที่เขาเดินเข้ามาบอกด้วยตัวเองและฉันก็มองไม่เห็นความรักในสายตาเขาเลยซักนิด

          หลังจากเหตุการณ์นั้นเธอและเขาก็ขาดกันไปอย่างอัตโนมัติ ไม่มีการเอ่ยปากบอกเลิกรากันแต่เป็นอันที่รู้กันว่าวันนั้นเป็นวันที่เธอและเขาจบกันลงด้วยเหตุผลที่เข้าใจกันดี เธอไม่เคยเอ่ยถึงเขาเลย ไม่ว่าจะเป็นการพบปะเจอะเจอกันของเพื่อนเธอและเขา  ไม่มีใครกล้าเอ่ยเพราะความที่รู้กันดีในวงเพื่อนฝูง

                  ปัจจุบัน 

เธอมายืนอยู่หน้างานที่คนส่งการ์ดเชิญเป็นชื่อเจ้าบ่าวเชิญเธอมาเองแต่ที่แปลกใจคือคนที่เขาแต่งด้วยไม่ใช่คนที่เขาบอกในวันนั้นซึ่งเธอก็สงสัยแต่ไม่คิดจะหาคำตอบเพราะมันไม่เกี่ยวกับเธอ ในเมื่อเขาเชิญมาเธอก็จะมาส่วนเจ้าสาวจะเป็นใครเธอไม่สนใจ!

"นาว..." เสียงเจ้าบ่าวเรียกชื่อเธอแผ่วเบาเขาไม่คิดว่าเธอจะมา เขาผิดที่ทำร้ายจิตใจเธอไม่มีคำพูดอะไรออกมาจากปากของแขกรับเชิญพิเศษมีเพียงอาการเดดแอร์ของทั้งแขกรับเชิญพิเศษและเจ้าบ่าว 

“มะนาว..?!" เสียงของเจ้าสาวที่พึ่งคุยกับเพื่อนฝั่งตัวเองเสร็จดึงทั้งคู่ออกจากอาการเดดแอร์ มะนาวมองเจ้าสาวเขาแว่บนึ่งก่อนเธอจะเบนสายตาไปทางอื่น

     เธอถึงบางอ้อทันทีและเธอรู้แล้วว่าใครกันแน่ที่เป็นคนส่งการฺ์ดเชิญไปเชิญเธอมาเจ้าสาวเดินเข้ามาหาเธอด้วยใบหน้าที่จะยิ้มก็ไม่ เธอเดินมาหยุดที่ข้างเจ้าบ่าวของเธอและมองหัวจรดเท้ามะนาวอยู่อย่างนั้นโดยไม่มีคำพูด