UNBREAKABLE MIND

เนื้อเรื่อง

Chapter1: Remember me

 ครื่นนนนนนนนนนนนนนนนน ณ ที่สนามบินโตเกียว

“เฮ้ย ไรวะ อุตส่าห์บอกว่า จามามะวานจาได้ไม่ต้องมารับ พวกนั้นรู้ได้ไงว่าชั้นจามาวันนี้เนี่ย” เสียงหญิงสาววัยรุ่นคนหนึ่ง อายุราวๆ17-18ได้ เทอมีผมยาวสีทอง ผิวขาวเนียนละเอียด หน้าตา สวย น่ารัก แต่งตัวพั้งค์นิดๆ สบถขึ้นมาเบาๆ

“คุณหนูครับ ผมช่วยยกกระเป๋าให้ คุณผู้หญิงรออยู่ที่บ้านแร้วครับ” ชายชราคนหนึ่ง ใส่ชุดสูทสีดำ ยืนรอรับ

“อืม ไม่ต้องหรอก นี่ลุง จาถือไหวลื้อ แก่ปานนี้แระ เด๋วเป็นลมเปนแล้งขี้เกียจหามส่งโรงบาล ชั้นถือเองได้” หญิงสาวตอบขึ้น ทำหน้าตาเฉยเมย

“แต่.........”

“ถ้ามัวแต่พูด ชั้นไม่รอนะ” หญิงสาวคนนั้น เดินไปที่รถรีมูซีนสีดำที่จอดอยู่ “มานี่ ชั้นขับเอง ลุงไปนั่งข้างหลังเถอะ”

“คะ.. ครับ ” ชายชราคนนั้นรีบตารีตาเหลือก

---------------------------------- ณ ที่คฤหาสน์ หลังเบ้อเร่อ ที่ ค่อนข้างไกล จากตัวเมือง--------------

“กลับมาแร้ว หรอลูก เปนยังไงบ้างล่ะที่อังกฤษ” หญิงสาววัยกลางคน แต่หน้าตายังสวย ถามขึ้น

“ ก็ดีค่ะ” หญิงสาวตอบหน้าตายังคงเฉยเมย

“อ้า เลดี้ มีอาร์ คิสสึมิ มัสสึชิตะ อามิ ที่3 กลับจากอังกฤษแร้วหรือ” ชายชรา ค่อนข้างเจ้าเนื้อ พูดขึ้นมาด้วยหน้าตาชื่นมื่น

ใช่แร้ว เลดี้ มีอาร์ คิสสึมิ มิสึชิตะ อามิ ที่3 คือชื่อแระยศตามวงศ์ตระกลู ที่เปนเล่าขุนนาง มานาน เก่าแก่ มากว่า 20 ทศวรรษ และชื่อมีอาร์ เปนชื่อที่ ที่สามของ ยศนี้

“เพิ่งกลับมาค่ะปู่” อามิตอบ

“โถ่ น่าเสียดาย ปู่ต้องไปที่อังกฤษ ตอนนี้ซะด้วย เฮ้อ หลานมา ปู่ไป...” ชายชราตอบ

“บะบาย ค่ะปู่” อามิยังคงตอบเหมือนปกติ ธรรมดา

  เปนอันที่รู้กันอยู่แร้วว่าคนในบ้านหลังนี้มักต้องไปทำงานต่างประเทศอยู่บ่อยๆ จึงไม่น่าแปลกใจที่เรยที่จะเห็นไม่เห็นเห็นคนในบ้านอยู่กันพร้อมหน้า พ่อของอามิ เซอร์ นิโคลัส หลุย คิสสึมิ วอเช่ จากไปตั้งแต่ เทอยังเปนเด็กเล็ก ดังนั้นอามิจึงมีแม่เพียงคนเดียว ยังเหลืออยู่ แระเลี้ยงเทอ อามิ รู้เรื่องของพ่อแระแม่อยู่เต็มอกแร้วว่า พ่อและแม่ของเทอ ไม่ได้รักกัน แต่ถูกจับแต่งงานตามผู้ที่เชื้อสาย ที่สืบทอดมากันตั้งแต่บรรพบุรุษ แต่ถึงอย่างนั้น แม่แระพ่อ ของเทอ ก็ทำหน้าที่เปนพ่อแระแม่ที่ดี แม่บอกว่า พ่อเปนเพื่อนที่ดี เราทำงานต่างๆเข้ากันได้เปนอย่างดี จึงไม่ค่อยทะเลาะกันมากเท่าไหร่ จนถึงตอนนี้ อามิไม่มีพ่อมีแต่แม่ ที่ยังเลี้ยงดูเทอเท่านั้น  แม่ทำหน้าที่เปนแม่ที่ดีมาก ส่งอามิ ไปเรียนที่อังกฤษ ตั้งแต่เล็กๆ และไม่เคยบังคับเทอให้ทำอะไรที่เทอไม่ชอบเรย    แม่ของเทอเลี้ยงเทอด้วยใจรัก แต่สงสัยคงรักเกินไปหน่อย เรยทำให้อามิเปนคนค่อนข้างเอาแต่ใจเล็กน้อย แระดูเปนคนเย็นชา

------------------------------ณ ที่ที่คฤหาสน์-------------------------------------------

“อามิ แม่ส่งลูกเรียนมอปลายที่ญี่ปุ่น ที่รร....................... นะลูก พรุ่งนี้เตรียมตัวเข้าเรียนได้เรยล่ะ”

“ก็ดีค่ะ หนูก็กะจาเรียนที่ญี่ปุ่น อยุ่เหมือนกาน หนูกะลังตามหาคนๆนึงอยู่น่ะค่ะ”

“ใครล่ะจ๊ะ เด๋วแม่ลองเช๊คให้”

“หนูก็จำไม่ได้อยู่เหมือนกานแร่ะค่ะ รู้แค่ว่า ตอนเด็กเค้าชอบแอบมองหนู แร้วก็พอหนูหันไปเค้าก็วิ่งหนีหายไป แร้วเค้าก็แอบมองหนูทุกครั้งเวลาที่หนูร้องไห้ เค้าชอบบอกแค่ว่า “เทอจาดีขึ้น” หนูแค่อยากเจอเค้าอีกครั้งค่ะ  เพราะ เค้าทำให้หนูเปนหนูอยู่ทุกวันนี้ ”

“อืม.................... ทำไมลูกน้ำเน่าจังล่ะจ๊ะ  เอ้อไปอาบนอนได้แร้วไป๊ พรุ่งนี้แม่ต้องไปอิตาลี่แต่เช้า อีก2เดือนกว่าจากลับ  ” แม่พูดอย่างเหนื่อยๆ

“ค่ะ” อามิ วิ่งขึ้นไปอาบน้ำ แระนอน

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------