นิทานปลา....

ข้อมูลเบื้องต้น

              นิทานเรื่องนี้ แต่งขึ้นเพื่อตั้งใจให้กำลังใจ ใครหลายๆคนรวมถึงตัวเองด้วย 555
อาจไม่มีเนื้อหาสวยหรู หรือคำเขียนที่เลอเลิศ...
แค่แต่งมันออกมาจากความรู้สึกที่อยากจะแบ่งปันให้ใครหลายๆคนที่อาจกำลังท้อ หรือกำลังทำอะไรก็ตาม มีไฟ มีแรง!!

บางทีสิ่งที่เราคิด เราหวัง อาจอยู่ที่ความพยายาม!! จริงไหม  ถ้าใครได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้
ก็อยากจะบอกว่า ไม่ว่าคุณจะทำอะไรอยู่ก็ตาม สู้ๆนะคะ!!

ปล...ฝากนิยายเรื่อง ดุจแสงส่องดวงฤทัยด้วยนะคะ จะวางแผงเร็วๆนี้แล้วค่า 
ติดตามความคืบหน้ากันได้นะคะ ^^

เนื้อเรื่อง

ลมหนาวที่เริ่มพัดผ่านค่อยๆนำความหนาวเหน็บมาสู่ผืนน้ำทีละนิดๆ และพอท้ายที่สุด ทะเลแห่งนี้ก็คงจะกลายเป็นน้ำแข็งในไม่ช้าเหมือนทุกๆปีที่ผ่านมา ปลาทั้งหลายจึงต้องเตรียมการอพยพเพื่อไปหาแหล่งน้ำใหม่ที่อบอุ่นและอุดมสมบูรณ์กว่าและเพื่อความอยู่รอดของพวกมันเอง

เมื่อวันอพยพมาถึง ปลาตัวโตที่สุดมีพละกำลังมากที่สุดและแข็งแกร่งมากที่สุดก็พุ่งตัวว่ายออกไปเป็นตัวแรกตามความคาดหมายของปลาทั้งฝูง เพราะรู้ดีว่า เจ้าปลาตัวโตนี้มันสามารถที่จะว่ายผ่านกระแสน้ำเชี่ยวไปได้อย่างสบายๆ  เมื่อเห็นปลาตัวโตว่ายนำไปแล้วปลาทุกตัวจึงค่อยๆเริ่มว่ายตามๆกันไป บางตัวว่ายผ่านไปได้แต่บางตัวก็โดนกระแสน้ำพัดหายไป

จนเหลือปลาสองตัวอยู่รั้งท้าย หนึ่งคือปลาตัวอ้วนพีและอีกหนึ่งคือปลาตัวเล็กที่ผอมแห้งแรงน้อย  มันสองตัวเริ่มออกว่ายไปพร้อมๆกันโดยปลาตัวอ้วนพีดูเหมือนจะสามารถว่ายไปได้เร็วกว่าและสามารถต้านแรงน้ำได้ดีกว่าปลาตัวเล็กที่ผอมโซ แต่เมื่อถึงตรงที่กระแสน้ำเชี่ยว กระแสน้ำนั้นทำให้ปลาสองตัวต้องออกแรงว่ายหนักเพิ่มขึ้นเป็นหลายเท่าตัว ปลาตัวเล็กที่แม้มันจะมีพละกำลังน้อยแต่มันก็ใช้พละกำลังของมันอย่างเต็มที่ มันออกแรงว่าย ว่าย ว่ายและว่ายอย่างไม่หยุด ต่างจากปลาตัวอ้วนพี ที่ถึงแม้มันจะมีพละกำลังมากกว่าแต่มันก็ถอดใจ เมื่อมันคิดว่า เสียอย่างไรแล้ว ไม่ตายวันนี้พรุ่งนี้มันคงหมดแรงตาย มันจึงปล่อยให้กระแสน้ำพัดพาร่างอันอ้วนพีหายลับไป

ปลาตัวน้อยเห็นอย่างนั้นมันก็ยิ่งออกแรงว่ายนักกว่าเดิม จากหนึ่งเท่าเป็นสองเท่า จากสองเท่าเป็นสามเท่า มันไม่หวั่นกลัวแม้ว่าลมพายุหรือกระแสน้ำจะเชี่ยวแรงแค่นั้น มันแค่หวังไว้ในใจว่า มันจะต้องไปให้ถึง มันจะต้องไปให้ถึง

ห้าวันผ่านพ้นไป ปลาตัวเล็กก็สามารถผ่านพ้นกระแสน้ำเชี่ยวมาได้ และในที่สุดมันก็ได้พบกันดินแดนอันอุดมสมบูรณ์ กระแสน้ำอุ่นอันเป็นต้นกำเนิดแห่งน้ำ อุดมไปด้วยอาหารและที่อยู่อาศัย  ฝูงปลาทุกตัวที่มาถึงก่อนหน้าต่างประหลาดใจ ที่เห็นเจ้าปลาตัวเล็กสามารถว่ายผ่านกระแสน้ำเชี่ยวมาได้ เพราะทุกตัวต่างก็คิดว่า ปลาตัวแค่นั้นหนะหรือจะสามารถว่ายผ่านมาได้ แต่วันนี้ความมุมานะของปลาตัวเล็กทำให้ปลาทุกตัวประจักษ์แล้วว่า ถึงแม้ว่าตัวมันจะเล็ก ไม่ได้มีพละกำลังมากมายเช่นปลาตัวโตหรือปลาตัวไหน แต่มันก็สามารถข้ามผ่านกระแสน้ำเชี่ยวมาได้ในที่สุด... แล้วถ้าเป็นคุณ...คุณจะเลือกที่จะเป็นปลาตัวไหน???

ถ้าให้เปรียบกับชีวิตจริงแล้ว

ปลาตัวใหญ่ ก็คงเปรียบเสมือนคนที่เก่งกาจ  เป็นคนที่ใครๆก็ต่างมั่นใจและคาดหมายว่าทำได้!!

ปลาตัวอ้วนพีก็คงเปรียบกับคนที่ท้อแท้ หมดหวัง สิ้นหวังในชีวิต ไม่ยอมสู้

ปลาตัวเล็กก็เปรียบเสมือนคนที่มีใจสู้ ยอมฝ่าฟันเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ตนคาดหวัง ไม่ว่าหนทางนั้นจะลำบากสักเท่าไหร่

ส่วนกระแสน้ำเชี่ยวนั้น ก็คงจะเปรียบดั่งอุปสรรคมากมายที่ผ่านเข้ามารุมเร้า ขัดขวาง ทั้งคำดูถูกคำหมิ่นประมาท และความขี้เกียจทั้งหลาย

อีกไม่กี่วัน...ลมหนาวก็จะพัดผ่านเข้ามาแล้ว ตอนนี้พวกคุณกำลังว่ายเพื่อให้พ้นจากกระแสน้ำเชี่ยวนั้นรึเปล่า

หรือพวกคุณกำลังเป็นเหมือนปลาตัวอ้วนพี....ที่ยอมแพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่มต้น ??


------------------------------------------------------------------------------------------
นักอ่านเรื่องดุจแสงส่องดวงฤทัย..ยมุนาขอโทษที่ไม่ได้เข้าไปทักทายหรือเยี่ยมเยียนใครเลย
ตอนนี้คอมพังค่ะ พังเลย -*- อยากจะทุบมันทิ้งจริงๆ แล้วจะเปิดเทอมแล้วด้วย 
เลยต้องมี การบ้านหนักหน่วงเลยค่า ^^ ขอโทษจริงๆนะคะ