หัวใจทระนง

“พูดยากพูดเย็น ดื้อด้านไม่ยอมไป คุณแน่ใจนะว่าที่มาเนี่ยเพื่อมากล่อมผมให้ยอมแพ้อำนาจมืดของแม่ของคุณ หรือว่าจริงๆ แล้วต้องการจะมายั่วให้ผมสนใจกันแน่? ทำไมจะทำตามสูตรเหรอ สวยรวยไร้สมองทำงานไม่เป็น แต่เอาตัวเข้าแลกแทน แหมลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นจริงๆ เดินตามรอยแม่ได้ดีมาก สอนกันมาดีนิ เรื่องเอาตัวแลกเงิน เก่งจัง ถามจริงทำบ่อยไหม แม่ของคุณส่งไปให้เจรจาธุรกิจแบบนี้กี่เจ้าแล้ว ทำท่าอะไรเป็นบ้างล่ะ? เผื่อผมจะสนใจ ผมเป็นพวกชอบท่ายากนะ ว่าแต่ป่านนี้คงจะช่ำชองแล้วสินะ ประสบการณ์อาจจะดีกว่าคุณตัวในตู้เสียอีก ไหนจะเรียนจากแม่ ไหนจะเรียนจากประสบการณ์ตรงในภาคสนาม จริงไหม?” กิตติธัชถามกลับอย่างยอกย้อน

เพี๊ยะ!

“อย่ามาดูถูกคุณแม่ของฉันแบบนี้นะคะ” พรรษชลตวาดออกไปด้วยความโกรธ เขาดูถูกเธอนะไม่เท่าไหร่ แต่เธอยอมไม่ได้จริงๆ เวลาที่เขามาพูดถึงนรานาตแบบนี้ ไม่ว่าความจริงจะเป็นอย่างไร นรานาตก็คือมารดาของเธอ ที่เธอจะต้องปกป้องศักดิ์ศรีของท่านเอาไว้

“พิสูจน์กันไหมล่ะว่าที่ผมพูดนะถูกต้อง” กิตติธัชรวบตัวของพรรษชลเข้ามาหา แล้วรุนตัวของเธอไปจนกระแทกกับกำแพง

“พิสูจน์อะไร?” พรรษชลเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มด้วยความงุนงง แต่แล้วตาของเธอก็ต้องเบิกกว้างเมื่อสัมผัสได้ถึงบางอย่างที่รุกล้ำเข้ามาภายใต้กระโปรงตัวสวย!

“ไม่ต้องมาทำหน้าซื่อ ผู้ชายพูดขนาดนี้แล้วไม่รู้หรือไงว่าจะพิสูจน์อะไร? ถูกแม่ส่งเร่ขายตัวให้นักธุรกิจตัณหากลับบ่อยๆ ไม่น่าจะโง่ เอ๊ หรือว่าคุณออกนอกสนามน้อยรอบกว่าพี่สาวของคุณ ท่าทางช่ำชองนิคนนั้นนะ ส่วนคุณก็หัดเรียนรู้เยอะๆ สิ จะได้เป็นมากขึ้น มีมือโปรตั้งสองคนอยู่ในบ้าน”

“นี่คุณ!” พรรษชลโวยวาย พยายามยื้อข้อมือของเขาที่รุกรานเข้ามาใต้กระโปรงของเธอออก เงยหน้าขึ้นสบตากับเขาด้วยความตกใจ ใบหน้าสวยหวานซีดเผือดไร้สีเลือดกับคำพูดคำจาที่ถากถางไม่หยุดหย่อน เขาจะพูดกับเธอดีๆ ไม่ได้เลยใช่ไหม?

“ปล่อยฉันนะ ฉันบอกให้ปล่อยคุณไม่ได้ยินหรือไง?” พรรษชลสะอื้นอยู่ในอก เสียงเครือน้ำตาคลอทำท่าจะร้องไห้ เมื่อไม่สามารถหยุดยั้งมือหนาที่ทาบทับมาที่ต้นขาของเธอได้

“อะไรกันยังไม่ได้พิสูจน์เลย ใจฝ่อชะมัด ไม่น่าเลยนะคนสวย เฉยๆ สิ ผมจะได้พิสูจน์ได้ง่ายๆ หน่อย ไม่รู้นะ ผมอาจจะติดใจคุณก็ได้ ไม่คิดเหรอว่าทำแบบนั้นคงถูกใจแม่ของคุณที่ให้มาสืบข่าว” กิตติธัชเอ่ยออกไปอย่างท้าทาย ไม่เพียงเขาไม่หยุด แต่ยังลูบไล้หนักขึ้นกรีดไล้ไปถึงที่โคนขาด้านใน สัมผัสแม้กระทั่งกางเกงชั้นในผ้าลูกไม้โปร่งบางตัวเล็กจิ๋ว มือหนาขยำขยุ้มด้านหน้าอย่างรุนแรง ไม่มีความอ่อนหวานละมุนละไมอะไรทั้งนั้น