สวรรค์ทมิฬ ชุด โฉมงามนางบําเรอ เล่มจบ

 

อัครวินท์ เอ็ดวาร์ด ปิติชา ไครเซอร์
...คือเทพบุตรเสเพลย์บอยตัวจริงของโลกใบนี้
และเพราะ ‘บางสิ่งอันพิเศษ’ ที่ตนเองมีไม่เหมือนใครนั้น
ทำให้ชายหนุ่มชินชากับการใช้ชีวิตโดดเดี่ยว...ไร้ซึ่งความรัก ...ไร้ซึ่งความเมตตาและอ่อนโยน
มีเพียงความป่าเถื่อน จอมบงการและหยาบกระด้างเท่านั้นที่เป็นดังเช่นสันดานดิบ

 

จนกระทั่งวันหนึ่ง เมื่อหญิงสาวเรือนร่างขาวพร่างยืนเปลือยกายให้ท่าอยู่ในห้องนอน
ชายหนุ่มก็เข้าใจได้ทันทีว่า ‘แม่กวางน้อยตาแป๋ว’ ที่ชื่อ เปรมยุตา คนนี้
คือโสเภณีติดเบอร์ที่เพื่อนของตนส่งมาให้เป็นของขวัญเพื่อปรนเปรอบำเรอสวาท!
จากนั้นชายหนุ่มก็ต้องตกใจจนแทบช็อค เมื่อได้ค้นพบว่า
แม่โสเภณีตาใสที่แสนพยศและยังเป็นพรหมจรรย์คนนี้ ...ไม่ใช่คนธรรมดา!
หล่อนคือสตรีผู้กุมปริศนาอันดำมืดของบางสิ่งที่ช่วยไขไปสู่สิ่งที่ชายหนุ่มเองก็ตามหามานาน
จนกระทั่งเมื่อผู้ไม่หวังดีมีจิตริษยาพยายามรุกคืบเข้ามาหวังจะปลิดชีวิต!
ซาตานหนุ่มหัวใจเถื่อนจึงตัดสินใจลากแขนแม่โสเภณีน้อย -
- ให้มาอยู่ในการดูแลของตนเองแต่เพียงผู้เดียว
โดยไม่สนใจว่า หล่อนจะพยศ ขัดขืน
และไม่ต้องการอยู่ภายใต้คำสั่งอันบงการของเขามากมายแค่ไหน!

*****    

“อ้อนวอนผมซี เปรมยุตา อ้อนวอนผม ร้องขอผม”
อัครวินท์ขยับลงต่ำ ...กดจูบริมฝีปากลงบนหน้าท้องเนียนขาวแล้วเลียวนเป็นวงกลมเบาๆ
“ออกไปนะคะ อัครวินท์!”
“ไม่ออก” ตอบพลางโถมเข้าไปดูดปากของหล่อนเพื่อปิดกั้นคำพูดในเชิงขับไล่
พลางรวบข้อมือน้อยแล้วดึงขึ้นไปให้อยู่เหนือศรีษะเพื่อตรึงเอาไว้กับเบาะ
“ปล่อยนะคะ คนบ้า คนป่าเถื่อน”
“ไม่ปล่อย” ตอบพลางรัดข้อมือให้แน่นขึ้น “บอกสิว่าคุณยังต้องการผมอยู่”
เปรมยุตาเบือนหน้าหนี “คนเถื่อน คนเอาแต่ใจ คนจอมบงการ”
“นั่นไม่ใช่สิ่งที่ผมอยากจะได้ยิน” ปากเอ่ย ...หัวเข่าทั้งสองข้างก็แทรกเรียวขาของหล่อนให้แย้มออก “ผมบอกว่าให้พูดมา!”
เปรมยุตาเชิดคางขึ้นก่อนจะสบตาของคนป่าเถื่อนตรงๆ
            “ฉะ ฉะ ฉันยังต้องการคุณอยู่”
อัครวินท์หัวเราะหึหึสั้นๆ แล้วยิ้มมุมปาก “ผู้หญิงโง่!”