หนุ่มน้อยน้ำชากับนักเลงสุดเฮี้ยว (คิเฮ & คังทึก )

เนื้อเรื่อง

เซงวะ ... ร้านน้ำชาอะไรนั่นนะมันเป็นยังไงวะ

เอี๊ยด"...ดดดด>>>> อะไรเนี่ย...

ขอโทดครับ  ขอโทดจิงๆๆ๐คับ  (ดงแฮพูดจบแล้วเงยหน้าขึ้นมองคิบอม)

แม่เจ้า! มีผู้หญิงสวยขนาดนี้อยู่บนโลกด้วยหรอเนี่ย.... เอะแต่เด๋วก่อนนะเมื่อกี้เทอพูดว่าอะไรนะ (คิบอมถามดงแฮ)

เออ....ผมก้อพูดว่า  "ขอโทดคับ" ไง  (ดงแฮตอบด้วยความงวยงง)

เอ๋....ผม....คับ เทอเป็นผู้ชายหรอ.... (คิบอมทำท่าประหลาดใจ)

ก้อใช่นะสิถามได้บ้าหรือเปล่า...... (ดงแฮเริ่มรู้สึกว่านายคนนี้เพี้ยนหรือเปล่า) ดงแฮวิ่งจากไป...

คิบอมยังงงอยู่.... นี่เรา เรา เป็นอะไรไปเนี่ยใจเต้นกับผู้ชายหรอ....บ้าน่าก้อแค่ผู้ชายหน้าเหมือนผู้หญิงเท่านั้นเอง

....เราไม่ได้คิดอะไรมากสักหน่อย...(คิบอมนายกำลังสับสนอยู่นะ...) ไม่หรอกผมไม่ได้สับสนว่าแต่ช่างมันละกันไปร้าน

น้ำชานั้นดีกว่า

๐๐๐๐ 5นาทีต่อมา๐๐๐๐

อะไรเนี่ยอยู่ใกล้บ้านเราแค่นี้เองหรออย่างนี้เราจะขับรถมาเพื่ออะไรวะเนี่ย(ก้อถ้านายไม่ขับรถมานายก้อไม่ได้เจอดงแฮ

อะดิ) บ้าสิใครจะสนผู้ชายหน้าหวานพันนั้นด้วยละ... (อะแน่)

ชิ...ช่างเหอะ...เข้าร้านดีกว่ายืนข้างนอกนานแล้วนะเนี่ยยังไม่มีใครมาต้อนรับอีก....เซงจิง

กิ๊ง...กิ๊ง.... (เสียงกระดิ่งที่อยู่ตรงหน้าร้าน)

ยินดีต้อนรับค๊าบบบบบ 

เห้ย..นายเพี้ยนคนนั้นนี่....(ดงแฮ)

เพี้ยนอะไรชิ....ฉันเป็นคนที่จะมาดูแลร้านนี้...รู้เอาไว้ซะด้วย

คนอย่างนายนะจะมาดูแลร้านที่มีลูกค้ามากมายขนาดนี้และเป็นร้านนำ้ชาที่ติดอันดับที่สาวๆนิยมมากเป็นอันดับ2

เนี่ยนะ....... ดูนายสิเหมือนเป็นคนไม่มีความรับผิดชอบเอามากด้วยo(???)o 

อย่ามาดูถูกกันดีกว่า ... ดูกันไปก่อนว่าฉันนะแน่แค่ไหน?  งั้นมาทำความรู้จักกันก่อนละกันคนไหนเป็นคนไหนกันบ้าง

(คิบอม) เริ่มจากนายก่อนละพ่อหนุ่มหน้าสวย

ผมหรอ....(ดงแฮ)

ก้อนายละ (คิบอม)

ผมชื่อดงแฮ

แล้วนายละ

อีทึกคับ

แล้วนายที่ยืนทำอะไรอยู่ตรงนั้นละ

คังอิน...

เอาละตาฉันบ้างละนะ...อืม....ฉันคิบอม...ยินดีที่รู้จักและก้อยินดีที่พวกเราจะได้ร่วมงานกัน( ? ?? )

อ้าว...   ทำไมทำหน้าอย่างนั้นละ

ก้ออะนะคนที่ไม่มีประการณ์อย่างคุนนะจะทำอะไรเป็น...(ดงแฮตอบ)

ง่ายนิดเดียวกะอีแค่ร้านนี้ชาเก่าๆๆ มีคนเข้าเยอะแล้วไงละอย่าดูถูกชั้นแล้วกัน...อืม ว่าแต่ต้องทำไงก่อนดีละ..งืม คือว่า

มาใหม่อะนะ(_ _?) เอาน่ามามา...ไหนที่นี่มีงานอะไรบ้างน้า....

อย่ามองหน้าฉันแบบนั้นสิ....(ดงแฮมองหน้าคิบอมด้วยความระแวง (;?_?))

มา...ขั้นแรก  เราต้องรู้จักความเป็นมาของร้านก่อน.....อะแฮ่ม...เรื่องมันมีอยู่ว่า

เมื่อ80ปีก่อนปู่ของคุนได้สร้างร้านนี้เพื่อหาเงินส่งพ่อคุนเรียน....ด้วยวิธีการชงชาที่สืบทอดกันมา....นี่นายฟังอยู่ไหมเนี่ย..

ก้อ...นะเรื่องน่าเบื่อพันนั้นทำไมต้องฟังด้วยเริ่มงานกันเลยดีกว่าเสียเวลาเปล่า

(แบบว่านะคิบอมพูดแบบนี้เป้นใครเค้าก้อโกดเป็นเรื่องธรรมดา...มาดูกันว่าดงแฮจะแก้เผ็ดคิบอมยังไง) ?????

(=???)  หึหึ.(.คิบอมนายเล่นกับใครไม่เล่น...นายอยากเจอดีละมั้ง...)

เอาละนายมานี่สิถ้านายจะดูแลร้านนี่ละก้อนะ...อับดับแรกสุดเลยนะ..

งืมงืม..(นี่ฉันเอาจิงหรอเนี่ยแต่ช่างมัน...เลยตามเลยวะ...ไม่ไหวก้อไม่ไหว...ไหวก้อไหว...ไม่เห็นจะต้องสนใจเลย) (คิบอม)

นายจะต้องรู้จักทุกซอกทุกมุมของร้านนี้เป็นอย่างดี...ใช่ไหม?

ก้ออะนะคงงั้นละ..ทำไมหรอ(คิบอมถาม?)

ก้อชั้นว่าถ้าพานายเดินสำรวจเฉยๆๆๆเนี่ยมันก้อยังไงอยู่นะ...เอาเป้นว่าแบบนี้ละกัลนะ

ดงแฮกระซิบกะคิบอมเบาๆๆ อิอิอิจั้กกะจี้วะ...หาอะไรนะ..(O.O;) ไม่อะไม่เลยอย่ามาอำกันเล่นดิ...

ไม่องไม่อำหรอกนะ...เอิ้กๆๆๆดงแฮแอบขำในใจ(???;) จะทำไม่ทำ..ถ้าไม่ทำละก้อนะงืม...นายว่าถ้าชั้น

โทรไปบอกแม่ของนายแม่นายจะว่ายังไงน้า....ชั้นได้ยินมาว่าที่นายมานี้ก้ เพราะโดนดัดนิสัยใช่ไหม...

ถ้าหยังงั้นถ้าชั้นโทรหาแม่นาย...นายก้อคงต้อง....

ออ..ออๆๆทำก้อได้แล้ว...คือแน่ใจนะ

งืม..แน่ใจแล้ว(อะดงแฮแอบขำอีกแล้ว(???;)