สายไปใช่ไหม 2

เนื้อเรื่อง

สวัสดีค่ะ น้ำหนึ่งเองนะค่ะ เรียกว่าหนึ่งเฉยๆก็ได้ ตอนนี้หนึ่งได้จากโลกใบที่มีคนที่หนึ่งรักที่สุดอยู่ หนึ่งอยู่ห่างกับเค้ามากห่างกันมากจริงๆหนึ่งเสียใจนะค่ะ ที่หนึ่งไม่สามารถอยู่เคียงข้างเบสได้แต่ฝนกลับได้ยืนอยู่ข้างๆเบส แต่พอหนึ่งได้มารู้เรื่องการป่วยของตัวเองแล้ว หนึ่งก็อยากขอบคุณฟ้าที่ทำให้มันเป็นอย่างนี้ เพราะถ้าเบสอยู่กับหนึ่งเราคงมีความสุขเพียงชั่วครู่ เรื่องราวต่างๆทุกคนคงจะได้รู้จากเบสบ้างแล้วใช่ไหมค่ะ หนึ่งก็อยากเล่าเหมือนกันงั้นมาฟังกันนะค่ะ

พวกเรารู้จักกันตอนม.4ค่ะ พวกเราต่างเป็นนักเรียนใหม่ของโรงเรียนทั้งคู่ พวกเราเรียนสายวิทย์ค่ะ ตอนเรารู้จักกันมันไม่ค่อยสนิทเลย ก็มาดูสิ

"หวัดดี เราน้ำหนึ่งนะ เรียกหนึ่งก็ได้ยินดีที่ได้รู้จักนะ"ฉัน
"อื้มหวัดดี หนึ่งเราเบสนะ"เบส
"ทำไมนายถึงเรียนสายวิทย์ล่ะ"ฉัน
"ก็ฉันอยากเป็นหมอ ฉันจะได้ดูแลคนที่ฉันรักได้ไง"เบส
"อื้ม"ฉัน

หลังจากนั้นฉันก็สนิทกับเบสมากเลยล่ะ เบสเค้าเป็นคนดี แถมหน้าตาก็ดีอีกต่างหาก ฉันรู้จักเค้าไม่นานก็ตกหลุมรักเค้าไปซะแล้ว  เราไม่เคยทะเลาะกันเลยแต่เรื่องราวก็เกิดขึ้นจนได้ วันนั้นเบสถามหนึ่งว่า
"แกจะไปเรียนที่ไหนเหรอ ถ้าจบจากที่นี่"เบสถามฉัน
"แล้วทำไมแกถึงถามล่ะไอเบส"ฉัน
"ก็นี่อีกเดือนกว่าพวกเราก็จะเรียนจบจากที่นี่แล้วไปเรียนต่อที่อื่นแล้วไง"เบสตอบ
"ก็จริงนะ ฉันคงไปอยู่กับแกมั้งเบส"ฉันบอก
"เหรอ ไอหนึ่งแกจะไปเรียนต่อที่เดียวกับฉันเหรอ"เบส
"อื้ม"ฉันตอบอย่างหนักแน่น
แต่ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันไม่สามารถรักาคำพูดได้เพราะว่า วันนั้นได้มีน้องฝนมาบอกชอบเบสไปและเบสก็มีท่าทีด้วย และแล้วทั้งคู่ก็เป็นแฟนกันจนได้ ฉันเจ็บที่ใจอย่างมาก และคำที่ทำให้ฉันปวดใจจนถึงตอนที่ลมหายใจสุดท้ายของฉันยังอยู่คือคำพูดของเบสที่บอกฉันว่า
/มันชีวิตชั้นนะ ไม่ใช่ของแก/
ใช่มันชีวิตของแก แต่ทำไมฉันรู้สึกเจ็บที่ใจกันและอาการแปลกๆก็เกิดกับฉัน ฉันเลยไปหาหมอและก็ได้รู้ถึงอาการของโรคหัวใจ และวันนั้นฉันก็ตอบตกลงคบกับซันด้วย ซันคอยช่วยฉันไว้ทุกๆเรื่อง แต่ฉันไม่สามารถตอบแทนเค้าได้เลย ฉันมันใจร้ายใช่ไหมฉันเคยถามเค้า แต่เค้ากลับบอกว่าเปล่า ฉันน่ะใจดีที่สุดแล้ว ฉันใจดีแล้วเหรอ ทั้งๆที่ฉันทำให้นายเจ็บปวดแท้ๆนะ ฉันไม่เข้าใจซันเหมือนกัน ฉันได้รู้เรื่องอีกเรื่องที่ซันไปขอให้เบสพาฉันไปเที่ยวก่อนที่ฉันจะไปอังกฤษ ฉันไม่ได้ขออะไรเค้าเลยนะ แต่เค้าทำให้ฉันเหมือนกับว่าเค้ารู้ใจฉันอย่างไงอย่างงั้น และตอนที่ฉันไปขอร้องไว้เค้าก็คงจะรักษาสัญญาที่ฉันขอไว้ในตอนนั้น
"ทำไมล่ะ ทำไมฉันต้องลืมแก และทำไมเราจะไม่เจอกันอีก"เบส
"ก็เพราะว่าฉันจะไม่รักษาโรคหัวใจยังไงล่ะ เราเลยเจอกันไม่ได้อีก แล้วเรื่องที่แกต้องลืมก็เพราะว่า ถ้าแกยังจำเพื่อนคนนี้ได้แกก็ต้องเจ็บปวดอีกแน่ๆ แต่ฉันไม่อยู่แล้วฉันจึงไม่เจ็บปวด เพราะงั้นเรื่องที่เกี่ยวกับชั้นทุกเรื่องจงลืมมันไปซะแล้วเริ่มชีวิตใหม่ของนายกับน้องฝนซะนะ ฉันต้องวางแล้วล่ะ ลาก่อนนะเพื่อนที่ดีของฉันและคนที่ฉันรักที่สุด เราอย่าเจอกันอีกนะ แล้วฉันจะคอยมองมาหาแกถึงแม้แกจะไม่เต็มใจก็ตาม ฝากบอกซันด้วยนะว่าฉันขอบคุณมาก ขอบคุณมากจริงๆ ลาก่อนนะเบส ลาก่อน"ฉันบอกกับเบส
พอฉันพูดจบน้ำตาของฉันก็ไหลไม่ขาดสาย ฉันไม่มีแรงที่จะทำอะไรได้อีก เรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นกับฉันมันเร็วมากจนฉันรับมันไม่ไหวในบางที ฉันขอภาวนาให้นายมีความสุขกับฝนนะฉันคงทำให้นายได้แค่ภาวนาทั้งที่แต่ก่อนฉันสามารถบอกกล่าวนายได้ แต่ตอนนี้ไม่มีวันนั้นอีกแล้ว วันที่เราเคยไปเที่ยวด้วยกัน ตากฝนด้วยกัน มันเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุด ที่ฉันจะเก็บมันไว้ตลอดไป ฉันจะเป็นดาวที่สกาวสุกใสอยู่บนผืนฟ้าผืนนี้ที่นายสามารถมองเห็นมันได้ และฉันก็สามารถเห็นแกได้เช่นกัน จะคอยเอาใจช่วยแกเสมอ รักนายนะเบส รักมากที่สุด แต่ฉันคงเป็นได้แค่เพื่อนสินะ คงเป็นได้แค่นั้น งั้น......   รักนายนะนายเพื่อนสนิท


เป็นไงบ้างค่ะ เม้นหน่อยนะ