[Fic Attack on Titan] Wintertime (Eren x Levi)

ข้อมูลเบื้องต้น

Title: Wintertime
Author: Menthe
Fandom: Attack on Titan
Pairing: Eren Yeager x Levi
Rating: PG-13
Warning: Yaoi

เนื้อเรื่อง

ความเย็นของอากาศในฤดูหนาวที่สัมผัสอยู่รอบตัว กลางดึกของท้องฟ้าโปร่งในฤดูหนาวทำให้เห็นแสดงสว่างเป็นจุดเล็กๆ ชัดเจนบนท้องฟ้าสีดำยามกลางคืน อุณหภูมิค่อยๆ ลดต่ำลงขณะที่ดวงจันทร์ลอยสูงขึ้นจนอยู่กลางท้องฟ้าสูงขึ้นไปให้แหงนหน้ามอง แสงสว่างสีเหลืองนวลชวนมองส่องสว่างเป็นเสี้ยวเล็กๆ

 

 

ดึกมากแล้ว และเป็นเวลาที่ควรพักผ่อนของทหารในหน่วยสำรวจทุกคน เพียงแต่ตอนนี้เขากลับมานั่งสูดอากาศเย็นๆ ของฤดูหนาวผ่านปลายจมูกที่เริ่มเย็นเหมือนปลายนิ้วมือที่เหยียดไปด้านหลังท้าวอยู่บนพื้นอิฐเย็นๆ ขณะที่ยันตัวให้เอนไปด้านหลังนิดหน่อยให้มองเห็นมองฟ้าตอนกลางคืนได้ชัดเจน

 

 

เงียบสงบ ได้ยินเพียงเสียงใบไม้ปลิวไหวเล็กๆ ในคืนที่ไม่มีลม แม้อากาศจะเย็นเกินกว่าที่จะมานั่งทอดอารมณ์อยู่บนดาดฟ้าของปราสาทเก่า แต่ก็เป็นเพียงหนึ่งในไม่กี่ช่วงเวลาที่ทำให้เขารู้สึกสงบ และเหมือนจะลืมเรื่องราวทั้งหมดที่แบกเอาไว้ไปได้ชั่วคราว

 

 

ลมเย็นเบาๆ โชยมาอีกครั้งทำให้อยากจะขยับตัวให้ร่างกายรู้สึกอุ่นขึ้นแต่ก็กลัวจะทำให้อีกคนที่นอนหลับอยู่ตรงต้นขาตื่น แต่กลายเป็นว่าหัวหน้ารีไวล์ตื่นแล้วตอนที่เขาก้มลงมอง

 

"ตื่นแล้วเหรอครับ"

 

 

"ชั้นบอกว่าจะงีบแค่แปปเดียวเท่านั้น"

 

 

เอเลนเงยหน้ามองขึ้นฟ้าแล้วแอบหัวเราะเบาๆ หัวหน้าที่ดูสุขุมเยือกเย็น ตัดสินใจได้อย่างเฉียบขาด และเป็นห่วงทุกคนในหน่วยตัวเองมากกว่าอะไรทั้งหมด เพียงแต่ไม่เคยแสดงออกอย่างตรงไปตรงมา อันที่จริงน้อยครั้งที่เขาจะเห็นหัวหน้ารีไวล์แสดงออกตามความรู้สึก แม้แต่เรื่องระหว่างเขากับหัวหน้ารีไวล์หลายครั้งที่อยู่กันเพียงสองคน แต่หัวหน้ายังคงทำเหมือนมีคนอื่นในหน่วยอยู่ด้วย ไม่ยอมให้ช่องว่างระหว่างหัวหน้ากับลูกน้องหายไป อย่างมากก็เพียงแค่ลดลง

 

 

อย่างเช่นตอนนี้ หัวหน้านอนหนุนขาเขา และยอมให้จับปอยผมตรงหน้าผากขณะที่ตื่นอยู่โดยที่ไม่ว่าอะไร แต่ก็ยังไม่วายจะทำคิ้วขมวด และหรี่ตามองเมื่อโดนกระเซ้าแหย่

 

 

บางทีนี่อาจเป็นนิสัยปกติของหัวหน้าที่ดูเข้มงวดอยู่เสมอ บางครั้งที่อาจจะเข้มงวดไปเสียหน่อยโดยเฉพาะเรื่องความสะอาด แต่นั่นก็เป็นส่วนน่ารักของหัวหน้ารีไวล์คนที่ทำให้เขาละสายตาจากแผ่นหลังเล็กๆ ตรงหน้าไม่ได้ และคอยแอบมองทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้ จนเมื่อรู้ตัวอีกทีเขาก็โอบคนกอดร่างเล็กเอาไว้โดนที่ไม่ถูกเตะหรือกระทืบเสียแล้ว

 

 

"อากาศเย็นมากแล้ว อยากกลับเข้าไปข้างในมั้ยครับ"

 

เลื่อนมือไปแนบแก้มเย็นเฉียบของคนที่ยังนอนไม่ยอมลุก แม้ว่าพื้นอิฐในฤดูหนาวจะเย็นเกินไปสำหรับการสวมเสื้อผ้าเพียงชั้นเดียว แต่ดูเหมือนคนที่นอนราบอยู่บนพื้นอิฐเย็นๆ นี้จะทนต่ออากาศหนาวได้เก่งกว่าเขา

 

 

"แกต่างหากที่มือเย็นเป็นน้ำแข็ง"

 

 

"ก็ผมหนาวนี่คับ"

 

แกล้งเอามืออีกข้างไปนาบแก้มเย็นๆ ของคนนอนอยู่พร้อมกันสองข้าง เพราะหัวหน้ารีไวล์ไม่ใช่คนขี้หนาว มือของเขาเลยเหมือนจะเย็นกว่าแก้มนิ่มๆ นี้เสียหน่อย แต่ถึงอย่างนั้นเจ้าตัวกลับไม่ว่าอะไร

 

 

"แต่ชั้นยังอยากอยู่ต่อ"

 

 

"ก็ได้ครับ แต่ถ้าหัวหน้ายังไม่อยากให้ผมแข็งตายหละก็..."

 

จงใจทิ้งประโยคแบบให้อีกฝ่ายต่อให้จบ ความจริงเขาก็ไม่ได้หนาวจนถึงกับทนไม่ไหว ไม่บ่อยนักที่จะได้มีเวลาส่วนตัวอยู่กับหัวหน้ารีไวล์เพียงสองคน และเขาเองก็ไม่ต่างกับหัวหน้าที่อยากยืดเวลานี้ออกไปให้นานที่สุดเท่าที่ทำได้ และโอกาสดีๆ แบบนี้ก็ต้องอ้อนเสียหน่อย

 

 

"ช่วยไม่ได้"

 

หัวหน้ารีไวล์บ่นแบบรำคาญแต่เหมือนเป็นคำพูดติดปากแก้เขินมากกว่าที่จะรู้สึกแบบที่พูดจริงๆ ร่างเล็กยันตัวลุกขึ้นเขยิบเข้ามาใกล้ ยอมเข้ามาอยู่ในอ้อมแขนให้กอดคลายหยาวขณะที่เอนหลังพิงตัวเขาเอาไว้ 

 

 

หลังของหัวหน้ารีไวล์เย็นเฉียบเหมือนน้ำแข็ง แม้ว่าเจ้าตัวจะบอกว่าไม่หนาว แต่เขาก็อยากจะกอดร่างเล็กในอ้อมแขนเอาไว้ แลกเปลี่ยนอุณหภูมิของร่างกายจนกว่าแผ่นหลังนี้จะอุ่นขึ้นเหมือนเดิม

 

 

เอเลนกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้น ซุกหน้าอยู่ใกล้กับลำคอพักหนึ่งแล้วก็อดไม่ได้ที่จะเอาจมูกไปคลอเคลียใกล้ๆ กับแก้มนิ่มที่ตอนนี้เย็นเฉียบเพราะอากาศหนาว

 

 

"อุ่นขึ้นหรือยัง"

 

 

น่าแปลกที่คนถูกกอดเป็นฝ่ายถาม แต่การที่เขาได้กอดหัวหน้ารีไวล์ไว้แบบนี้ ได้แลกเปลี่ยนอุณหภูมิกันและกัน กอดแน่นเสียจนไม่มีทางที่ไออุ่นจากร่างกายของอีกคนจะโดนอากาศหนาวฉวยไป เขาที่เป็นฝ่ายกอดเองกลับรู้สึกอุ่นอย่างน่าประหลาด

 

"ถ้าผมบอกว่ายังหัวหน้าจะทำโทษผมข้อหาโกหกมั้ยครับ"

 

 

"ทำ"

 

 

มือเล็กยกขึ้นมาเขกหัวเขาเบาๆ ชวนให้หัวเราะมากกว่าจะส่งเสียงเจ็บปวด

 

"แบบนี้ไม่เรียกว่าทำโทษหรอกครับ"

 

นั่นแหละคนจะทำโทษถึงค่อยๆ พลิกตัวหันมาขณะที่เขาเปลี่ยนเป็นกอดร่างตรงหน้าไว้หลวมๆ ริมฝีปากเย็นเฉียบเหมือนลมหนาวที่พัดผ่านมาแตะสัมผัสเพียงแผ่วเบา และรวดเร็ว เพียงครู่เดียวสายลมก็พัดผ่านไปทิ้งไว้เพียงความรู้สึกเย็นเฉียบบนริมฝีปาก แต่สัมผัสนุ่มตอนที่ริมฝีปากแตะกันนั้นทำให้เขามั่นใจว่าไม่ใช่สายลมที่พัดผ่าน แต่เป็นหัวหน้ารีไวล์ที่จูบเขา

 

 

"ผมเป็นเด็กดื้อนะครับ แค่นี้ไม่พอหรอก"

 

คลี่ยิ้มส่งสายตาออดอ้อนเหมือนที่ทำเป็นประจำตอนอยากให้ใจแข็งๆ นั้นอ่อนลง แม้ว่าจะไม่ใช่ครั้งแรกที่จูบกัน แต่ไม่บ่อยนักที่หัวหน้ารีไวล์จะเป็นฝ่ายจูบเขาก่อน

 

 

"แกมันพวกสั่งสอนด้วยความเจ็บปวดไม่ได้"

 

 

"ใช่ครับ"

 

 

คำพูดสุดท้ายถูกปิดลงด้วยริมฝีปากเย็นเฉียบของหัวหน้ารีไวล์อีกครั้ง เพียงแต่ครั้งนี้ไม่ใช่ลมหนาวที่พัดผ่านมาเพียงแผ่วเบาและรวดเร็ว กลับเป็นหิมะเย็นเฉียบที่ร่วงหล่นลงมาช้าๆ ในคืนหนึ่งของฤดูหนาว เยือกเย็นแต่กลับนุมนวลเปราะบาง

 

คืนนี้หิมะไม่ได้ตกลงมาจากท้องฟ้าสีดำที่เต็มไปด้วยหมู่ดาว แต่หิมะกำลังตกลงมาช้าๆ ขณะที่ริมฝีปากของเราสัมผัสกันอยู่

 

 

 

 

- E N D -

 

 

 

x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x x 

 

 

อยากให้อากาศเย็นๆ เหมือนเมื่อสองสามวันก่อนกลับมาจังเลยค่ะ T T

เลยเขียนฟิคให้เอรีนั่งตากลมหนาวซะเลย (ฮาาา...)

 

 

เซ่นด้วยฟิคเอรีแล้ว 

อากาศเย็นจ๋ากลับมาหาฉันเถอะ