สามีพิการของข้าคือฮ่องเต้

มู่เสียงอวิ๋น

ชาติที่แล้วนางไม่พอใจที่บิดาออกคำสั่งให้แต่งงานกับชายขาพิการ ไม่พอใจที่ศัตรูคู่แค้นใช้แผนการร้ายมากควบคุมชะตาชีวิตของนางอย่างไม่ยุติธรรม มู่เสียงอวิ๋นจึงดิ้นรนจะพลิกผันโชคชะตาของตัวเองและสลัดสามีพิการทิ้งไว้ข้างหลัง แต่ทว่าในวันที่นางเลือกจะหนีไปจากค่ายโจร เป็นวันที่นางถูกหลอกซ้อนแผนจากศัตรูอีกครั้ง และทำให้ตัวเองรวมไปถึงอาเซียวและบิดาที่ควบม้ามาช่วยเหลือนางอย่างไม่คิดชีวิต ต้องเอาชีวิตมาทิ้งไว้ภายใต้คมดาบของศัตรูต่างแคว้น

เมื่อนางมีโอกาสกลับมาแก้ไขอีกครั้ง นางสำนึกได้แล้วว่าไม่มีใครรักและหวังดีกับนางเท่าท่านพ่อและสามี หนนี้นางจึงทุ่มเทผลักดันอาเซียวกลับคืนบัลลังก์มังกรทุกวิถีทาง แม้กระทั่งคุกเข่าอ้อนวอนขอร้องให้เขาพานางกลับวังหลวงไปด้วย จะให้อยู่ในตำแหน่งนางสนมที่ต่ำต้อยที่สุดนางก็ยอมได้ แต่นึกไม่ถึงว่าเขาจะมอบตำแหน่งนางกำนัลซักล้างมาให้ และส่งตัวนางไปใช้แรงงานไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวัน 

แต่ช่างเถิด ไม่มีตำหนักส่วนตัว ไม่่มีอาภรณ์สวยก็ไม่เป็นไร เพราะว่านางมิได้ปรารถนา แต่ขออย่างเดียว ว่าอย่าจับนางโยนเข้าคุกหลวงอีกได้หรือไม่ เพราะรสชาติสุราข้างในนั้นไม่ถูกปากเลยสักนิด

เสวียนเซียว/อาเซียว

ชายพิการผู้มีที่มาที่ไปอย่างปริศนา ถูกรองหัวหน้าค่ายโจรช่วยเหลือไว้ยามลอยมาติดริมแม่น้ำท้ายหมู่บ้านด้วยอาการสาหัส ยามฟื้นขึ้นมาก็กลายเป็นคนความจำเสื่อมและขาพิการ ต้องอาศัยอยู่บ้านรองหัวหน้าเพราะว่าไม่มีที่ไป แต่ทว่าเพราะแผนการร้ายของผู้ไม่ประสงค์ดีในคืนหนึ่ง ทำให้อาเซียวผู้ถูกใช้เป็นเครื่องมือ ต้องเปลี่ยนสถานะจากผู้อาศัยชั่วคราว มาเป็นสามีของลูกสาวเจ้าของบ้าน แต่ใครเล่าจะรู้ว่าฐานะที่แท้จริงของชายพิการที่ทุกคนรังแก จะเป็นถึงฮ่องเต้ผู้ปกครองแคว้นที่ถูกลอบปลงพระชนม์และหายสาบสูญไปเกือบหนึ่งปี

ขอให้ทุกท่านมีความสุขในการอ่านค่ะ 

ปล.นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องราวสมมุติที่เกิดจากจินตนาการของผู้เขียน ไม่มีการอ้างอิงประวัติศาสตร์ใดค่ะ

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2558

ไม่อนุญาตให้คัดลอก ทำซ้ำ ดัดแปลง หรือสแกนเนื้อหาส่วนหนึ่งส่วนใด หรือวิธีการใดๆ ในกระบวนการอิเล็กทรอนิกส์ เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์ เป็นลายลักษณ์อักษรแล้วเท่านั้น