แผนการรักถักหัวใจ

แผนการรักถักหัวใจ

At first sight 2

                                                                           ยัยหนอนไหม & นายราหู

  บทนำ

            ละอองฝนเล็กๆ เริ่มโปรยปรายหลังท้องฟ้าขมุกขมัวมาราวครึ่งชั่วโมง ทำเอาหญิงสาวร่างบอบบางต้องสืบเท้าเร็วๆ หาที่หลบ

                ดวงหน้าเรียวนวลใสพราวหยดน้ำจนเจ้าตัวต้องยกหลังมือขึ้นซับก่อนลอบระบายลมหายใจ ก่อนทอดสายตาเหม่อ มองฝ่ากลุ่มละอองไอไปทางที่พัก

                ...อีกไกลโข...

คิดแล้วให้ต้องตีสีหน้าอ่อนใจ

นี่เธอมาทำอะไรอยู่ต่างบ้านต่างเมือง แถมอากาศยังปรวนแปรไม่รู้ร้อนรู้ฝนแบบนี้นะ

                ลมหายใจอุ่นระบายหนักผ่านจมูกจิ้มลิ้มเฮือกใหญ่พร้อมกับดวงตาคู่สวยทอแววหมอง ไพล่นึกถึงใครสักคนที่ตอนนี้ไม่รู้เป็นตายร้ายดีอย่างไร จะเป็นเพราะเขาหรือเปล่าที่เป็นต้นเหตุ...? จะว่าไป หัวใจตัวเองต่างหากที่เป็น จะโทษเขา เห็นทีจะไม่ถูก จริงอย่างที่เคยคุยกับเพื่อนในจินตนาการ...ไดอารี่ปากจัด

                เห็นได้ชัดว่า ความรักเป็นรูปแบบเดียวกับความไร้สติ

                ใช่...เธอต้องเสียสติไปแล้วแน่ๆ ถ้าเผลอมีใจ รัก ผู้ชายคนเดียวกันกับลูกพี่ลูกน้องสาวอย่าง ภัทริกา ถึงแม้ แดเนียล จะเป็นชายหนุ่มที่ตรงตามทัศนคติในที... อ่อนโยน สุภาพ ให้เกียรติทั้งต่อหน้าและลับหลัง... แต่ด้วยที่หนุ่มลูกครึ่งอังกฤษไทยผูกสมัครฝากหัวใจไว้กับ นางฟ้าหน้ามุ่ย เสียแล้ว การเข้าไปตัดสายสัมพันธ์นั้นดูจะเป็นไปได้ยากเต็มกลืน อีกทั้งเขาคนนั้นดูจะเห็น รู้สึกกับเธอเป็นเพียงแค่ น้องสาว

                คิดแล้วให้น่าน้อยใจ หากเธอเป็นคนที่เขาเฝ้าคิดถึงจนต้องหาทางระบายออกด้วยอาการเมาหัวราน้ำ แถมเพ้อเป็นชื่อออกมาเวลาไม่มีสติครบทุกครั้ง...คงจะดี จะได้ไม่ต้องไล่ตามหาความรู้สึกของตัวเองโดยการคิดใคร่ครวญอยู่เพียงลำพัง...ไกลบ้านแบบนี้

                พยายามสลัดความทรงจำเดิมๆ ให้พ้นออกจากความนึกคิด ทว่า ยากเต็มทีจนต้องสูดหายใจลึกหอบเอาไอเย็นเข้าร่างก่อนปล่อยผ่านจมูกจิ้มลิ้มเป็นไอขาวออกมา

                เฮ้อ...เมื่อไหร่หนอถึงจะลืมเลือน

เจ้าของร่างบางเริ่มขยับหนังสือนวนิยายต่างชาติในอ้อมกอดให้กระชับแนบหน้าอก เท้าเล็กใต้รองเท้าบู๊ทสีเข้มเริ่มก้าวลัดเลาะร่มเงาตัวอาคารทรงสี่เหลี่ยมไปสู่เป้าหมาย

                เวลาแบบนี้อยากปล่อยอารมณ์ไปกับตัวอักษรสื่อความรู้สึกของหนังสือเล่มหนาบนที่นอนนุ่มมากกว่าสิ่งใด... หากแต่ทุกครั้งที่อ่าน เป็นได้จินตนาการถึงความรักที่สมหวังตอนท้ายไปเสียทุกครั้ง เว้นเพียงหวนคิดเรื่องความเป็นจริงของหัวใจตัวเองกลับแตกต่าง... ลิบลับ

*~*~*~*~*~*~*~*~*