(18*)เสืออย่างนาย ต้องเจอเหยื่อตัวร้ายอย่างผม

เปิดตัว E-Book  *ราคาพิเศษ*

จัดโปรโมชั่น ตั้งแต่วันนี้- 30 มิถุนายน 2567 เท่านั้น

“อยู่เฉยๆ อย่าดิ้น”

“เฉยพ่อมึงดิ! ปล่อยกู”

ทามส่ายหน้าด้วยความเหนื่อยใจกับคนตรงหน้า หน้าตากับปากไอ้เด็กนี่ช่างสวนทางกันจริงๆ เขาปล่อยแขนที่กอดอีกฝ่ายออกข้างหนึ่ง ก่อนจะเอื้อมมาบีบแก้มนุ่มอย่างแรง

“ฉันบอกนายหลายรอบแล้วนะ เรื่องการสัมมาคารวะกับรุ่นพี่ ถ้านายไม่ฟัง ฉันคงต้องสั่งสอนเสียหน่อยแล้ว”

ทามบีบแก้มคนปากดีให้โน้มเข้าหาตัวเองก่อนจะประกบปากบดจูบอย่างรุนแรงเพื่อสั่งสอน

“อื้อออ.. อึก”

เบสไม่ยอมเปิดปากออกง่าย ๆ เขากันฟันเข้าหากันแน่น แต่สุดท้ายก็ยอมเผยอปากรับจูบเพราะกรามถูกบีบจนเจ็บ 

ลิ้นร้อนระอุของดาราหนุ่มแทรกเข้ามาตวัดเกี่ยวรัดลิ้นเล็กอย่างรุนแรง และหยอกเย้า ก่อกวนลิ้นในโพลงปากของหนุ่มน้อยอยู่นาน ก่อนที่ฟันของทามจะขบลงบนริมฝีปากด้านล่างของเบส จนเขารู้สึกได้ถึงรสฝาดของเลือด 

“อา...”

เมื่อทามถอนจูบออก ก็ลุกขึ้นยืนทันที เป็นผลให้ร่างบนตักตกลงพื้นอย่างแรง

ตุบ!

“มึง!” เบสจะลุกพุ่งไปต่อยอีกฝ่าย แต่ดันถูกชี้หน้าขู่เสียก่อน

“อย่าคิดจะใช้ความรุนแรงกับฉัน เพราะฉันไม่อยู่เฉยแน่ อีกอย่างแรงนายสู้ฉันไม่ได้หรอก เพราะงั้นถ้าไม่อยากให้ฉันทำมากกว่าจูบ ก็หยุดซะ”

“โว้ย !”

เบสซัดหมัดลงกับพื้นอย่างขัดใจ เมื่อชกคนไม่ได้ เขาก็ระบายอารมณ์กับพื้นห้อง ดีที่ห้องเขาปูพรมขนสัตว์ราคาหลักแสนจากรัสเชีย มือที่กระแทกลงไปจึงไม่เจ็บมาก

ทามกระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างพอใจ “นายต้องเป็นทาสฉันหนึ่งอาทิตย์ แต่ฉันยังไม่ใช้สิทธิ์เร็วๆ นี้หรอกนะ”

พูดจบทามก็เดินออกไปทันที ปล่อยให้เบสนั่งกำหมัดแน่นด้วยความแค้น เขายกมือขึ้นแตะลงบนริมฝีปากที่เป็นแผล 

“แสบชิบหาย ไอ้เชี่ยเอ๊ย สักวันกูจะเอาคืน”

เขาตะโกนลั่นห้อง แววตาวาวโรจน์