เจ้าบ่าวโลงศพของข้า

เจ้าบ่าวโลงศพของข้า

เพื่อท่าน… ข้ายอมผูกด้ายแดงกับเถ้าธุลี

เพื่อท่าน… ข้ายอมให้คำสัตย์สาบานทั้งที่ไม่มีวันเป็นจริง

เพื่อท่าน… ข้ายอมคำนับฟ้าดินเพียงผู้เดียวไร้คนยินดี

และเพื่อท่าน… ข้ายอมบรรเลงเพลงโศกในวันมงคล

‘ฉาวฮาว’ สาวใช้หรือองครักษ์ประจำตัวท่านแม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่ ชีวิตนางนั้นล้วนพ้นผ่านไปด้วยดี

ถ้าไม่ใช่ว่าบุรุษที่นางนับถือปักใจรักจะยอมสิ้นชีวีรับคมดาบแทน

เพื่อทดแทนบุณคุณที่ท่านชุบเลี้ยงให้ที่พักมีหัวนอนปลายเท้า ข้ายอมเป็นเจ้าสาวเซ่นผีตกแต่งกับท่าน เพื่อหวังให้นายหญิงวางใจว่าบุรุษหนุ่มเช่นท่านไม่โดดเดี่ยวในปรภพ

‘ข้ายอมผูกสัมพันธ์จงรักท่านเพียงผู้เดียว จากนี้ต่อให้สิ้นใจข้าจักตายในนามภรรยาของท่าน’

จบสิ้นสำสาบานใครจะคิดล่ะว่า… 

หลังจากนั้นนางจะพบเห็นวิญญาณสามีลอยไปลอยมาผ่านหัว ทวงความแค้น ทวงความหวัง ฝากฝังให้นางสานต่อเจตนารมณ์ แถมยังหวงนางยิ่งกว่าเหนือสิ่งอื่นใดอีก 

“เจ้าคือภรรยาข้าเช่นนั้นเจ้าก็ห้ามชายตาแลผู้ใดอีก มิเช่นนั้นข้าเอามันผู้นั้นตายตามลงปรภพแน่!”

ฉาวฮาว อายุ 17 หนาว 

องครักษ์ผู้เก่งกาจดาบคู่ในนามสาวใช้ข้างกาย นางเป็นเพียงบุตรยากไร้ถูกทิ้งให้รอความตายใกล้สุสาน ถ้าไม่ใช่ท่านแม่ทัพในวัยเยาว์เอ็นดูให้นายหญิงรับเลี้ยง ข้าคงไม่ได้มีสิทธิ์ลืมตาดูแลเป็นแน่ หลังจากนี้นางสัญญาจะปกป้องตระกูลหน่วนจนกว่าจะหาไม่

“ข้าคิดว่าท่านจะรังเกียข้าที่ตัดสินใจผูกด้ายแดงกับท่านแล้ว”

หน่วนจุ้ยเฉิง อายุ 25 หนาว

ท่นแม่ทัพผู้เก่งกาจฝ่ายบู๊จนฮ่องเต้วางพระทัยรักเหมือนดี่งลูกหลาน ความสามารถเทียมฟ้าสะเทื้อนแผ่นดิน แต่เพราะรับดาบแทนนางท้านสุดจึงต้องตกตายอย่างอดสู ดับสิ้นแม่ทัพแห่งความหวังของแค้วน

“ขอแค่เจ้าปลอดภัย ข้าอาจจะยอมรับเจ้าเป็นภรรยาและข้าเป็นสามีก็ได้”

‘ฤกษ์งามยามดี เพียงใช่ที่วันมงคล’

เปิดเรื่องใหม่แบบหลอนปนรักที่แสนอบอุ่น(ตรงไหน) ไรท์ขอบอกเลยว่าเรื่องนี้ไรท์เต็มที่กับมันมาก อารมณ์แบบไรท์อยากเขียนมันมานาน ไรท์ขอบอกเลยว่าพระเอกเป็นวิญญาณที่ได้ภรรยายอดเยี่ยมอย่างนางเอกจนทุกคนต้องอิจฉาแน่นอน

ยังไงไรท์ขอฝากให้ทุกคนติดตามกันด้วยนะคะ ^^