| FIC GOT7 | MY F A N BOY ♡ [MARKBAM] - END

ลำดับตอนที่ #8 : MFB VII : หล่อแรง

BAMBAM 

 
สถานะใจมันพัฒนาไปไกลแล้วนะ XD
 

“แบมแบม”เสียงทุ้มเรียกแบมแบมที่เดินเข้าร้านคาเฟ่เล็กๆข้างโรงเรียน ยูคยอมยิ้มกว้างทันทีที่แบมแบมยอมมาหาเขา แบมแบมกวาดสายตาไปทั่วร้านก่อนจะเจอยูคยอมโบกมือให้เขาหยอยๆ คนตัวเล็กรีบเดินไปหาทันที

“ยูคยอมเรียกให้ออกมามีอะไรหรอหรือว่าจินยองเป็นอะไร?”แบมแบมถามขึ้น ก่อนจะเบะปากเหมือนจะร้อนไห้จนยูคยอมโบกมือขึ้นเป็นเชิงห้ามทันที

“จินยองไม่เป็นไรหรอก แค่วันนี้จะมาขอโทษที่พูดแบบนั้น”ยูคยอมบอกก่อนจะก้มหน้าลง มือทั้งสองข้างประสานกันตรงหน้าแบมแบมยิ้มกว้างทันที มือเล็กแตะลงที่มือหนาก่อนจะกุมไว้เบาๆ จนยูคยอมต้องเงยหน้ามองทันที

“ไม่โกรธหรอกน่ายูคยอมคิดมาก ..พรุ่งนี้เจอกันที่โรงเรียนนะดูแลจินยองด้วย”แบมแบมยิ้มก่อนจะตบลงที่มือหนาเบาๆก่อนจะลุกขึ้นเดินออกจากร้านไป ยูคยอมยิ้มกับตัวเองก่อนจะลุกเดินออกจากร้านไปบ้าง

.

“จินยองจะไปโรงเรียนจริงหรอ?”ยูคยอมที่มองจินยองที่เดินออกมาจากห้องด้วยใบหน้าซีดแถมยังเดินแบบไม่มีแรง จินยองเงยหน้ามองยูคยอมที่เข้ามานั่งบนเตียง จินยองเดินมานั่งข้างยูคยอมก่อนจะถอนหายใจ

“แล้วไม่ให้ไปจะให้ทำอะไรหล่ะ? ยืมเสื้อมาใส่ก่อนนะ”จินยองบอกก่อนจะก้มมองตัวเอง ยูคยอมถอนหายใจ เสียงประตูเปิดทำให้คนทั้งคู่หันไปมองคนที่เพิ่งเดินเข้ามาใหม่ แจ็คสันที่อยู่ในชุดเสื้อกล้ามสีดำกับกางเกงขาสามส่วน เดินมาหาคนตัวเล็กที่นั่งบนเตียง

“เดียวพี่ไปส่ง”

“งั้นผมไปก่อนดีกว่า”ยูคยอมเดินออกจากห้องไป จินยองมองมือที่ยื่นมาตรงหน้าก่อนจะกุมไว้ แจ็คสันยิ้มก่อนจะค่อยๆพยุงอีกคน จินยองจับแขนแกร่งแน่นก่อนจะค่อยๆเดินลงไปยังชั้นล่าง รถสปอร์ตคันหรูสีดำจอดไว้แจ็คสัน เดินไปเปิดประตูก่อนจะพาจินยองขึ้นรถ แล้วค่อยพาตัวเองไปยังที่คนขับ

“ขอบคุณครับพี่แจ็คสัน แต่ว่าผมคงไม่ได้กวนพี่นะ”จินยองถามทั้งๆที่ยังก้มมองตักตัวเอง

“ไม่หรอกพี่เต็มใจ”แจ็คสันยิ้มก่อนจะขับรถออกไป จินยองเอาหัวผิงหน้าต่างก่อนจะค่อยๆหลับไปในที่สุด .. รถคันรูปจอดที่หน้าโรงเรียนแจ็คสันหยิบเสื้อยืดสีดำมาใส่ก่อนจะเปิดประตูรถลงไป ทันทีที่แจ็คสันลงมาหญิงสาวรอบๆต่างมองอีกคนทันที


..ราวกับต้องมนต์

“จินยองตื่นได้แล้วถึงโรงเรียนแล้วนะ”แจ็คสันเดินไปเปิดประตูฝั่ง จินยองค่อยๆลืมตามองแจ็คสันที่ ย่อตัวปลุกเขาอยู่ จินยองค่อยๆลุกออกจากรถคันหรูก่อนจะยิ้มให้แจ็คสัน แจ็คสันลูบหัวกลมเบาๆ จินยองส่งยิ้มหวานก่อนจะโบกมือให้คนที่ยืนผิงรถส่งยิ้มมาให้เขา

“ให้พี่มารับตอนเย็นไหม?”แจ็คสันดึงแขนเรียวไว้ก่อนที่จินยองจะเดินจากไป จินยองยิ้มก่อนจะส่ายหน้าเบาๆแจ็คสันยิ้มก่อนจะดึงมือขึ้นคนขึ้นแล้วกดจูบลงไปที่มือบาง จินยองเบิกตามองอีกคนทันทีแก้มใสสองข้างขึ้นสีระเรื่อ จินยองชักมือกลับก่อนจะเกาหัวเบาๆ

“ผมไปเรียนก่อนนะครับ..”จินยองบอกก่อนจะเดินเข้าโรงเรียนไปทันที แจ็คสันยิ้มมุมปากก่อนจะเดินขึ้นรถแล้วขับออกไป .. จินยองเดินเข้ามาภายในโรงเรียนก็ได้ยินเสียงนินทาจากผู้หญิงที่ยืนจับกลุ่มคุยกัน ขนาดห่างเป็นเมตรยังได้ยิน..

“คนที่มาส่งจินยองบับแกไม่อยากจะคุยเลย หล่อแบบ หล่อแรงมากอ่ะฉันใจสั่นๆสุด”เสียงของหญิงสาวดังขึ้นทำให้จินยองต้องหันไปมองและเหมือนว่าเจ้าตัวเองก็ยังไม่รู้ว่าบุคคลที่ถูกสนทนาอยู่ยืนอยู่ด้านหลัง ไม่ห่างกันซักเท่าไหร่..

“อะไรของหล่อน หล่อนแรงแฟนจินยองเป็นแฮนด์มอไซต์หรือไง”

“บ้าหรอฉันหมายถึงหล่อสุดๆย่ะ!”สองสาวนินทาก่อนจะเดินออกไปจินยองได้แต่มองแล้วเอื้อมๆ 

จ้ะหล่อแรง ..

“จินยอง..”เสียงหวานดังขึ้นด้านหลัง ทำให้เขาต้องหันไปมองแบมแบมเดินยิ้มมาแต่ไกล จินยองมองแบมแบมที่กอดแขนเขาไว้กระจะส่งสายตาปริบๆมาให้..

มีใครบอกแบมแบมไหมว่า



น่าเตะ..

“เมื้อกี้ใครมาส่งอ่า พี่แจ็คสัน? หล่อจังเลย แถมได้นังสปอร์ตด้วย ชอบม้าๆ”จินยองมองแบมแบมที่เต้นส่ายไปมา ก่อนจะผลักหัวกลมของแบมแบมเบาๆเรียกเสียงหัวเราะจากคนหน้าหวานทั้งคู่ได้ จินยองกับแบมแบมเดินเข้าห้องมาก่อนจะพบว่ายูคยอมนั่งรอทั้งคู่ด้วยใบหน้ายิ้มๆ

“จินยองเล่ามาได้ยังอ่ะว่าเกิดอะไรขึ้นเดียวเขาไปจัดการเอง”แบมแบมบอกก่อนจะบีบแก้มยุ้ยของจินยอง


จินยองวางกระเป๋าลงก่อนจะถอนหายใจแล้วฟุบลงที่โต๊ะ แบมแบมยู่ปากก่อนจะมองเพื่อนตัวโต ยูคยอมมองก่อนจะยิ้มมุมปาก ใบหน้าคมก้มลงก่อนจะเป่าลมใส่หูเล็ก

“ย๊าห์! มันจั๊กกะจี้นะ!”

“ก็บอกมาสิว่าใครทำแล้วจะปล่อยให้นอนเลย..”ยูคยอมบอกเรียบๆ จินยองถอนหายใจก่อนจะเบะปากแล้วตอบออกมา

“ประธานนักเรียนอิมแจบอมชัดยัง?”จินยองบอกก่อนจะฟุบลงกับโต๊ะ แบมแบมมองใบหน้าหวานของจินยองที่ฟุบลง ส่วนยูคยอมก็ผิวปากอย่างอารมณ์ดี ที่ได้คำตอบ 



..เขาพลาดอะไรไปรึเปล่าน้า?

.

“วันนี้มีนักเรียนใหม่ย้ายมา ทุกคนช่วยกันดูแลด้วยนะ”เสียงของอาจารย์ดังขึ้น มาร์คนั่งริมหน้าต่างสุดมุมห้องสีผมเขาออกจะเด่นไปหน่อยแต่คงไม่เท่าประธานนักเรียนที่นั่งข้างเขาหรอก


จริงไหม?


ตาเรียวของมาร์คมองคนที่ยืนหน้าห้องซักแปบ ก่อนจะมองออกไปนอกหน้าต่างเหมือนอย่างเดิม ลมหายใจพรูออกมาอย่างเบื่อหน่าย แจบอมเองก็ไม่ต่างกัน

ก็มันไม่ได้มีอะไรน่าสนใจเลยนิ ..

“ฉันนั่งบังนายรึเปล่า?”เสียงหวานเอ่ยถามทำเอาคนที่นั่งมองออกไปนอกหน้าต่างต้องหันมอง คนตัวเล็กที่อยู่หน้าห้องตอนนี้มานั่งหน้าเขา เขาส่ายหัวก่อนจะเอาหนังสือขึ้นมาอ่านไปพลางๆ เขาคงไม่จำเป็นต้องเรียนหรอกจริงไหม? แค่อ่านรอบเดียวก็พอ..

“สวัสดีฉันชื่อยองแจ นายชื่ออะไรหล่ะ?”มาร์คเงยหน้าจากหนังสือเพื่อมองยองแจที่หันหน้ามาคุยกับเขา มาร์คถอนหายใจยาวอีกรอบ

“มาร์ค”เสียงทุ้มบอกไปก่อนจะก้มอ่านหนังสือต่อ ทำเอายองแจยู่ปากก่อนจะหันไปมองอีกข้างเป็นผู้ชายหัวเทากำลังนั่ง มองกระดาน แต่ในมือกำลังควงปากกาเล่น

“นี้สวัสดีฉันชื่อยองแจนะ นายชื่ออะไรหล่ะ?”คราวนี้ยองแจยิ้มกว้างจนตาปิด แจบอมมองอีกคนที่ส่งยิ้มมาให้ก่อนจะยิ้มจางๆกลับไปให้

“อืม.. ฉันแจบอม”เสียงทุ้มตอบกลับไปยองแจยิ้มกลับทันที แจบอมควงปากกาเล่นต่อก่อนจะนึกถึงใบหน้าของ



จินยอง..



ยองแจนั่งเรียนไปเรื่อยๆก่อนจะเหลือบมองคนข้างหลังทั้งคู่อีกคนผมแดงก็อ่านหนังสือแปลกๆ ส่วนอีกคนผมเทาก็นั่งเหม่อ ทำไมได้อยู่ห้องเอกันหล่ะเนี่ย?

หรือว่าจะเข้าผิดห้อง?

.

“แบมแบม!”เสียงหวานของจินยองตะโกนเรียกแบมแบมที่หลับสนิทคาโต๊ะตั้งแต่เข้าสู่ชั่วโมงที่สาม จูเนียร์ทั้งสะกิด ทั้งดัน ทั้งเขย่าแบมแบมก็นึกว่าตายแล้วซะอีก .. จินยองกอดอกมองเพื่อนตัวเล็กที่งัวเงียก่อนจะขยี้ตาเบาๆ

“จ๋า ..จูเนียร์”แบมแบมที่ตื่นเต็มที่มองจินยองตาปริบๆ

“พักแล้วจะไปกินข้าวไหม?”แบมแบมพยักหน้าก่อนจะซบแขนเล็กของจินยอง จินยองพามาโรงอาหาร เหมือนแบมแบมจะคิดอะไรได้กระตุกแขนเล็กของจินยองจนเขาต้องหันมองทันที

“แล้วยูคยอมอ่า ..”จินยองยักไหล่เป็นเชิงว่าไม่รู้แบมแบมยู่ปากก่อนจะเดินไปโรงอาหารที่คนแออัด แบมแบมนั่งมองมาร์คที่นั่งกินข้าวอยู่คนเดียวโต๊ะเยื้องกัน แถมไม่มีใครนั่งด้วย


ก็เล่นน่ากลัวซะขนาดนั้น ..ก่อนคนตัวเล็กจะเบิกตากว้างเมื่อมีคนตัวสูงกว่าเขานิดนึงกำลังนั่งตรงข้ามพี่มาร์ค..

“แบมอ่ะข้าวมองอะไรอ่ะ ?”จินยองที่อาสาไปซื้อข้าวมาให้แบมแบมที่นั่งเฝ้าโต๊ะมองตามสายตาของอีกคน


ชัดเจนโต๊ะพี่มาร์ค..

“ใครอ่ะ? นั่งโต๊ะพี่มาร์คด้วยสงสัยจะสนิทกัน”แบมแบมหันมองจินยองก่อนจะทำเป็นไม่สนใจคนทั้งคู่ก่อนจะลงมือกินข้าวกินได้ไม่กี่คำ มือเล็ก็วางช้อนลอง จินยองมองแบมแบมที่นั่งคอตกเป็นหมาหงอย ไม่ยอมกินข้าว จนอดที่จะเอามือไปลูบหัวกลมไม่ได้.. 

“แค่นี้เป็นหมาหงอยเลยอ่อ?”แบมแบมเบะปากใส่ทันที จินยองหัวเราะก่อนจะกินข้าวเงียบๆ หลังจากหมดพักกลางวัน แบมแบมเอาแต่เงียบจนจินยองกับยูคยอมได้แต่ถอนหายใจยาว จนกระทั่งหมดวันของการเรียน แบมแบมเก็บของลงกระเป๋าก่อนจะเดินออกจากห้องไปโดยไม่รอ จินยองได้แต่มองแบมแบมก่อนจะส่ายหัวเบาๆ

“นี้!”เสียงทุ้มดังตามไล่หลังมา แบมแบมหันมองก่อนจะสะบัดหน้ากลับแล้วรีบเดินให้เร็วขึ้นอีก มาร์คได้แต่ถอนหายใจก่อนจะเดินไปดึงข้อมือเล็กที่จะเดินหนีเขาดีนะที่เขารีบออกมาแล้วกำลังเห็นว่าแบมแบมกำลังจะกลับก่อน

“ไปไหนหล่ะทำไมไม่รอ?”เสียงทุ้มถามก่อนจะกุมมือเล็กไว้ แบมแบมมองก่อนจะเบะปาก มาร์คมองใบหน้าหวานที่หันมองไปทางอื่น..

นี้เขาไปทำอะรผิดอีกหล่ะ ?

“ทำไมไม่ไปอยู่กับคนเมื่อกลางวันหล่ะ?”แบมแบมถามทั้งๆทียังไม่ได้มองหน้า มาร์คยิ้มคงคิดว่าเขากับยองแจเป็นอะไรกันสินะ มาร์คมองแบมแบมก่อนจะยิ้มมุมปาก ใบหน้าคมก้มลงจนชิดกับหูเล็กก่อนจะซิบเบาๆจนแก้มอีกคนขึ้นสีระเรื่อ ..

“หึงหรอ? ไม่ต้องห่วงนะเรานะพิเศษสุดแล้ว..”แบมแบมเงยหน้ามองมาร์คก่อนจะรีบก้มซ่อนใบหน้าแดงเพราะ



มาร์คน่ะยิ้มให้แถมยิ้มจนตาปิดเลย ..

“พี่มาร์คบ้า”

“ได้ยินนะ”เสียงทุ้มบอกก่อนก้มลงจนจมูกจะชิดแก้มคนตัวเล็กที่แดงอยู่แล้วยิ่งแดงขึ้นไปอีก มือเล็กเลยตีลงที่ไหล่หนาแก้เขิน จนได้ยินเสียงหัวเราะจากมาร์ค

“กลับมากันแล้วหรอจ้ะ?”เสียงของคุณแม่ดังขึ้นแบมแบมรีบเดินเข้าไปกอดเข้าเต็ม ก่อนจะขอตัวขึ้นไปอาบน้ำ มาร์คเข้าไปใกล้คนเป็นแม่ก่อนจะกระซิบ บางอย่างทำเอาคุณแม่ยิ้มจนแก้มปริ..

ลูกชายเขาซึนๆแบบน่ารักจริงๆนะ ..

ปลื้มใจจริงๆ !

 

แบมแบมเดินลงมาจากด้านบนบ้าน ก่อนมองคุณแม่ที่นั่งยิ้มที่โซฟา พอเห็นเขาก็รีบเดินมาทันที ตาโตมองไปยังห้องครัวมาร์คนั่งกินข้าวเงียบๆ คุณแม่พาเขาเป็นนั่งที่ก่อนจะยิ้มส่งมาให้

“วันนี้มีแต่เมนูไข่กับปลาตามที่ตามาร์คขอไว้”แบมแบมพยักหน้าหงึกหงักก่อนจะลงมือกิน คุณแม่ยิ้มมองเด็กทั้งสองกิน แบมแบมกินข้าวเสร็จนมแก้วโตก็ถูกเอามาวางตรงหน้า

“ม๊า.. แบมอิ่มแล้ว”เสียงหวานบอกก่อนจะดันแก้วนมออก มาร์คมองจานข้าวของแบมแบมที่ข้าวยังเหลืออีกเยอะถูกเขี่ยไปด้านข้าง

นี้เรียกกิน?

“กินข้าวให้หมด”เสียงทุ้มพูดขึ้นแบมแบมเลยส่ายหน้า ก่อนจะเบะปากเมื่อมาร์ควางช้อนก่อนจะหันมาจ้องเขาตรงๆ แบมแบมดันจานข้าวออกก่อนจะฟุบลงกับโต๊ะ คนเป็นแม่ขำเบาๆก่อนจะเลี่ยงออกมาให้เด็กทั้งสองอยู่ด้วยกัน..

“แบมอิ่มแล้วพี่มาร์คท้องเต็มแล้วจริงๆนะ”แบมแบมเงยหน้ามองมาร์คตาปริบๆ มาร์คถอนหายใจก่อนจะตักกับใส่จาน มาร์คจัดข้าวกับกับพอดีคำก่อนจะยื่นให้ แบมแบมมองก่อนจะขมวดคิ้วทันที แก้มทั้งสองข้างขึ้นสีระเรื่อ

พี่มาร์คป้อน ..ฝันแน่ๆ

“กินก่อน”แบมแบมยอมกินข้าวจากช้อนดีๆ มาร์คมองมองก่อนจะยิ้มออกมา มือหนาลูบหัวถุยเบาๆ แบมแบมเคี้ยวก่อนจะนั่งลูบท้องเบาๆ มาร์คที่หันไปกินข้าวต้องนั่งเหลือบมอง

“อิ่มแล้ว โอ๊ย! จุก..”เสียงหวานบอกมาร์คส่ายหัวก่อนจะเอาจานข้าวที่เหลือของแบมแบมมานั่งกินต่อ ทำเอาแบมแบมยิ้มกว้าง


น่ารักอ่ะ ..

“ขึ้นไปอ่านหนังสือเลยพี่จะติวให้เราต่อแล้ว”แบมแบมพยักหน้าหงึกหงักก่อนจะขึ้นไปอ่านหนังสือ มาร์คมองแก้วนมที่วางอยู่ก่อนจะถอนหายใจ มาร์คเดินไปเก็บจานข้าวก่อนจะเดินมาถือแก้วนมขึ้นไปด้วย คุณแม่ที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ห้องรับแขกมองก่อนจะยิ้มออกมา

“โอ๊ย! ทำไมมันยากจัง ไม่อยากเรียนแล้ว!”เสียงหวานที่ดังลอดออกมาทำให้มาร์คสะดุ้งไม่น้อย ก่อนจะเปิดประตูไปเจอแบมแบมนอนฟุบกับโต๊ะ

“กินนมก่อนเร็ว”แบมแบมเบะปากก่อนจะยอมดื่มนมจากแก้วที่มาร์คยื่นมาให้

“ตั้ง ใจ ฟัง ที่สอนด้วย”มาร์คย้ำก่อนจะเดินมานั่งข้างแบมแบมที่พยักหน้าหงึกหงัก



การสอนเริ่มไปตามปกติแบมแบมจดทุกคำที่มาร์คสอนก่อนเวลาจะล่วงเลยเข้าสู่วันใหม่ แบมแบมสัปหงกน้อย มาร์คมองแบมแบมที่ทำโจทย์ได้ครึ่งหน้าก่อนจะนั่งมองแล้วแอบยิ้มออกมา

“ง่วงหรอ?”คนตัวเล็กไม่ตอบแต่หันกลับไปมอง มาร์คหัวเราะก่อนจะมองแบมแบมที่ยังคงฝืนทำ ตัวเขาเองก็ง่วงนะแต่มองแบมแบมกำลังสัปหงกก็ตลกดี
 

“งื้อ..”เสียงหวานครางออกมาทันที เมื่อมาร์คจับให้เอนมาซบกับอกกว้าง


มาร์คนั่งอ่านนิยายตัวทั้งๆที่มีแบมแบมนอนพิงอก หัวถุยซุกกับอกหนาพร้อมกับลมหายใจที่เข้าออก มาร์คมองก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ มาร์คเลิกคิ้วมองทันทีที่อีกคนปรือตามองแล้วจ้องเขานิ่ง แบมแบมที่ตอนแรกนั่งข้างกันย้ายขึ้นมานั่งบนตักก่อนจะซบอกเขาทันที

ลองเป็นคนอื่นไม่ใช่แบมแบมมาทำแบบนี้สิ..

เขาคงยันตกเตียงไปแล้วหล่ะ..

“น่ารักจริงๆกันเลยนะ..”เสียงของคุณแม่บอกก่อนจะแง้มประตูดูแล้วกดถ่ายรูปเอาไว้ รูปโพลาลอยสองรูปกับรูปถ่ายกล้องปกติ คุณแม่ยิ้มทันที รูปลูกชายกำลังนั่งอ่านนิยายแปลเล่มเล็กพิงหัวเตียงภายในอ้อมกอดมีคนตัวเล็กหลับซบกับอกลูกชายเขาถ้าไม่บอกว่านี้เป็นนักเรียนกับลูกศิษย์

นึกว่าเพิ่งแต่งงานกันใหม่ ..

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

ติดแท็ก ให้เขาเข้าไปรี!

#ฟิคมฟบ
 

O W E N TM.