| FIC GOT7 | MY F A N BOY ♡ [MARKBAM] - END

ลำดับตอนที่ #9 : MFB VIII : power puff girl

BAMx2 JINYONG YOUNGJAE
 

“อือ..”แบมแบมครางออกมาก่อนจะ ปรือตามองไปรอบๆเพราะแสงแดดที่ส่องเข้าตา มือเล็กกำลังจะดันตัวเองขึ้นก็ชะงักกับมือที่โอบเอวเขาไว้ ใบหน้าหล่อกับเรือนผมสีแดง กำลังโอบกอดเขาอยู่..

เขาได้นอนกับพี่มาร์ค

..!!

 

คำพูดดูเรท R มากเลย 



แค่นอนกอดกันเฉยๆ ..

แบบเมื่อคืนฝันว่าตัวเองจ้องหน้าพี่มาร์คก็เลยซุกเข้าอกอีกคนไปจริงๆไม่นึกว่าจะเป็นเรื่องจริงอ่ะ ..

“ตื่นแล้วหรอ?”มาร์คถามคนที่ยังอยู่ในอ้อมกอด แบมแบมพยักหน้าเบาๆ มาร์คมองแบมแบมที่ยังนอนค้างอยู่ที่เดิมใบหน้าของแบมแบมกลับเคลื่อนเข้ามาใกล้จนจมูกรั้นชนกับจมูกเขา ..

“พี่มาร์ค..”แบมแบมเอ่ยเรียพร้อมกับมือเล็กที่จับเข้าที่ใบหน้าคม มาร์คเลิกคิ้วมอง นิ้วชี้เรียวไล้ตั้งแต่ดวงตาจมูกก่อนจะหยุดที่ปาก นิ้วชี้ไล้วนไปมาเบาๆ ก่อนจะยกขึ้นมาแตะที่ริมฝีปากตัวเอง มาร์คยิ้มมุมปากก่อนจะรวบแบมแบมไว้ในอ้อมกอดทันที แบมแบมหัวเราะคิกคัก จนมาร์คต้องบีบจมูกเบาๆ

“ขโมยจูบหรอ”มาร์คบอกก่อนจะเลื่อนมากดจูบ ..

“น้องแบม!”เสียงแหลมดังขึ้นที่ข้างหูทำเอาแบมแบมสะดุ้งแทบตกเตียง! คุณแม่คนสวยยืนส่งยิ้มมาให้ แบมแบมลูบหน้าแรงๆสองสามที


เมื่อกี้ฝันหรอ..?

เอาซะเหมือนจริงเลย

นี้เหมือนว่า


..แบมแบมไม่ใสเลยนะฝันอะไรเข้าทางสิบแปดบวกตลอด

“รีบไปอาบน้ำเร็วจ้ะ ตามาร์ครออยู่ข้างล่างนะ”แบมแบมพยักหน้าก่อนจะลุกขึ้นยืน แล้วเดินเข้าห้องน้ำเพื่อไปอาบน้ำ หัวกลมส่ายไปมาเบาๆ มือเล็กหยิบผ้าขนหนูก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำภายในหัวเอาแต่คิดว่า..

ทำไมฝันเมื่อกี้ไม่เป็นจริง?

.

“ช้า ..”มาร์คที่นั่งอ่านหนังสืพิมพ์พูดขึ้นลอยๆ ทำเอาแบมแบมเบะปากใส่ ใบหน้าคมยกยิ้มทันทีที่แบมแบมเบะใส่ปากหารู้ไม่ว่าเขาเห็นทั้งหมดน่ะ แล้วมันก็


น่าแกล้ง ..


คนตัวเล็กรีบกินข้าวก็จะเดินมาหาอีกคนมาร์คพับหนังสือพิมพ์เก็บก่อนจะจับมือคนตัวเล็กให้เดินออกจากบ้านไปพร้อมกัน

“ไปโรงเรียนกันดีๆนะ”เสียงแหลมของคุณแม่คนสวยบอกไล่หลังก่อนจะรีบเดินไปที่คอม คุณแม่คนสวยยิ้มก่อนจะปริ๊นรูปออกมา ร่างผอมเพรียวเดินหากรอบรูปขนาดเอสี่ไปทั่วบ้านจน คนเป็นสามีมองแล้วส่ายหัวเบาๆ

ไอ้เรื่องจับคู่หล่ะถนัดดีจัง


หวังว่ามาร์คกลับมาคงไม่โวยวายแม่ตัวเองนะ

.

“จินยองจ๋า อ่ะ.. สวัสดีครับพี่แจบอม”เสียงของแบมแบมดังขึ้น แบมแบมที่แยกกันมาร์คตั้งแต่หน้าโรงเรียนกำลังจะกระโดดกอดเพื่อนก็ต้องชะงักกับแจบอมที่เดินจับมือเพื่อนจะอยู่


แบมแบมเลือกที่จะไปเดินตามคนทั้งคู่ไปแทนเขาเหลือบมองหน้าของจินยองที่ยังดูเศร้าๆ แถมตายังคงบวมๆหน่อยส่วนแจบอมดูจะยิ้มมากกว่า แต่ถ้าไม่ติดว่ามุมปากกับตาคมที่ดูช้ำๆ

“พี่มาส่งแค่นี้นะตัวเล็ก”แจบอมบอกก่อนจะลูบหัวกลมของจินยองเบาๆ และไม่ลืมยิ้มให้แบมแบมคน แบมแบมก้มหัวให้ก่อนจะหันมองจินยองทันที

“ปาร์ค จิน ยอง เกิด อะ ไร ขึ้น น่ะ ?”แบมแบมที่เดินเข้ามาในห้องกอดอกถามทันที จินยองถอนหายใจยาวก่อนจะหันไปมองข้างโต๊ะวันนี้ยูคยอมคงไม่มาเรียน


..มั้ง


ก่อนจะหันมามองจินยองแล้วเล่าเหตุการณ์ทั้งหมด
 

“ก็เมื่อคืน ..”

.

‘ สวัสดี อิม แจบอมJ ’ ยูคยอมเรียกคนผมเทาที่นั่งอยู่ตรงบาร์พร้อมกับแก้วเหล้าในมือ แจบอมนั่งพิงกับเคาเตอร์ก่อนจะหรี่ตามอง คนตัวสูงคนกับคนที่ตัวเล็กลงมาแต่ตัวใหญ่ทั้งคู่มองเขาด้วยสายตายิ้ม


จนน่ารำคาญ..


แจบอมเลิกคิ้วเป็นเชิงถามไม่ต้องเอื้อนเอ่ยอะไร แจ็คสันคว้าคอเสื้อแจบอมทันที

‘ อะไรว่ะ!? ’ แจบอมบอกเสียงดังก่อนจะปัดมืออีกคนออก ยูคยอมยิ้มก่อนจะต่อยลงที่ใบหน้าของแจบอมทันที แจบอมสะบัดหัวก่อนจะมองยูคยอมนิ่ง แจ็คสันเลยต่อยซ้ำลงไปอีกหลายที

พลั่ก


พลั่ก


พลั่ก!!!

‘ มานี้มาJ ’ ยูคยอมคว้างคอเสื้อของแจบอมก่อนจะเอาแก้ววอดก้ามาสาดแล้วต่อยซ้ำลงไป


มือหนากำลังจะยกต่อยลงไปอีกครั้งแต่ยังไม่ทันได้ต่อยแจบอมอีกสักครั้ง ร่างผอมบางของจินยองก็วิ่งหอบๆเข้ามาดึงแขนแกร่งของยูคยอมไว้ ใบหน้าหวานเปื้อนไปด้วยน้ำตา..

‘ ทำบ้าอะไรกันห้ะ!? ยูคยอม พี่แจ็คสัน ’ จินยองเอ่ยถามยูคยอมกลับเอาลิ้นดันกระพุงแก้มแทนเป็นคำตอบ จินยองถอนหายใจก่อนจะมองแจ็คสันที่ทำหน้านิ่งๆ จินยองพยุงอีกคนขึ้น มือเล็กจับเอวหนาเอาไว้อย่างช่วยพยุง ถ้าไม่มีคนโทรไปบอกเขาว่ายูคยอมกับแจ็คสันมาเพื่อต่อยแจบอมเขาคงไม่ถ่อมาถึงที่นี้หรอก..

‘ จินยองอ่า ..ปล่อยมันไว้ที่นี้แล้วกลับกับพี่ดีกว่า ’ แจ็คสันบอกก่อนจะจับแขนเล็กไว้แน่น จินยองปรายตามองมือของแจ็คสันเป็นเชิงว่าให้ปล่อย

‘ พี่แจ็คสันแหละที่ต้องปล่อยผม ปล่อย! ’ เสียงหวานบอกเสียงเข้มแจ็คสันมองก่อนจะค่อยปล่อยมือออก จินยองที่คอยพยุงแจบอมอย่างทุลักทุเลแล้วต้องชะงักกับคำถามที่แจ็คสันถาม.. จินยองมองแจ็คสันนิ่ง

‘ เป็นพี่แทนไม่ได้หรอ? ’

‘ ผมรักพี่แจบอม ’ จินยองตอบก่อนจะเดินออกไป ยูคยอมมองพี่ชายตัวเองที่นิ่งไป ก่อนเหตุการณ์ในคลับจะกลับมาเหมือนเดิมเหมือนว่าไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นเลย ..



แจ็คสันถอนหายใจก่อนจะเดินออกจากร่างไป ยูคยอมมองแต่ก็เดินตามไปเงียบๆ

.

“แล้วจินยองก็แบกพี่แจบอมกับหอพี่เข้าอ่ะนะ?”เสียงหวานเอ่ยถามขึ้น จินยองพยักหน้ารับ ก่อนจะนึกถึงเหตุการณ์ต่อจากนั้น ..



หลังจากที่เขาทำแผลให้แจบอมที่นั่งจ้องหน้าเข้านิ่ง มือบางแปะพลาสเตอร์ลงที่หน้าผากเสร็จก็ถอนหายใจ ก่อนจะลุกขึ้นยืนเพื่อกลับหอของตัวเอง แต่ยังไม่ทันเดินไปถึงประตูแรงกอดรัดจากทางด้านหลังทำให้เขาเองต้องหันมอง

‘ พี่ขอโทษอย่าไปเลยนะ ’ เสียงทุ้มบอกพร้อมกับใบหน้าที่เกยไหล่ไว้ มือเล็กแกะมือแจบอมออกแต่ก็เหมือนว่าไม่เป็นผลมือหนาประสานกันแน่นที่หน้าท้องเขา

‘ ปล่อยผมเถอะครับ ผมจะกลับแล้ว ’

‘ อยู่ก่อนนะ ขออยู่แบบนี้สักพัก ..อย่าโกรธพี่ พี่ขอโทษ ’ แจบอมบอกก่อนจะกอดจินยองไว้แน่น จินยองพลิกตัวก่อนจะกอดแจบอมไว้แน่นพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาเปื้อนเสื้อเขาไปหมด แจบอมกดหัวจินยองให้ซบลงที่ไหล่กว้างก่อนจะลูบหัวกลมเบาๆ


แรงสะอื้นกับเสื้อที่เปียกชื้น แจบอมรู้เลยว่าเขาผิดขนาดไหน ..

 

... 

‘ พี่ชอบจินยอง ’ จินยองไม่ได้ตอบอะไรกลับไปแต่สะอื้นอยู่ภายในอ้อมกอดอันอบอุ่นนั้นจนผลอยหลับไป ตื่นมาอีกทีก็ตอนตีสี่ ที่แจบอมเป็นคนปลุกเขาก่อนจะพามาอาบน้ำที่ห้องเขาเอง แล้วมาโรงเรียนพร้อมๆกัน..

“จินยองคิดอะไรอยู่? เขาเรียกตั้งหลายที”แบมแบมที่เขย่าที่แขนบางทำให้จินยองหันมองแบมแบมทันที จินยองส่ายหน้าก่อนจะพบว่าครูเข้าพอดี


แบมแบมเหลือบมองจินยองก็พอรู้ว่ากำลังเครียดเรื่องอะไรบางอย่างแต่เขาจะไม่ถามหรอกนะ.. รอให้บอกเองดีกว่า ชั่วโมงเรียนเริ่มไปเรื่อยๆ จินยองเอาแต่เมอมองออกไปนอกหน้าต่างส่วนแบมแบมเองก็ตั้งใจเรียนจนพักเที่ยง..

“แบมไปกินข้าวกัน”เสียงหวานบอกแบมแบมลุกขึ้นยืน ก่อนจะเปิดกระเป๋านักเรียนเพื่อหยิบกระเป๋าเงินแต่กลับมีรูปหล่นออกมาจากกระเป๋า จินยองก้มลงหยิบขึ้นมาดูก่อนจะเบิกตากว้าง ส่วนแบมแบมที่รื้อกระเป๋าก่อนจะหันมองจินยองที่มองรูปอยู่

“ดูอะไรหรอ?”แบมแบมถามก่อนจะดึงรูปในมืออีกคนมาดู ตาโตเบิกกว้างทันที


รูปเขากับพี่มาร์คนอนกอดกัน..


แบบพี่มาร์คกำลังนั่งอ่านหนังสือโดยมีเขานอนบนตัก แบมแบมมองจินยองที่ส่งสายตาจับผิดมาให้ทันที แบมแบมเดินถอยหลังแต่จินยองก้าวฉับๆไปหาทันที

“แบมแบมรูปนั่นมันคืออะไร?”จินยองถามขึ้น แต่แบมแบมกำลังเหงื่อตก!

“ไม่รู้! จินยองอย่าวิ่งตามสิ!”เสียงของแบมแบมร้องลั่นทางเดินพร้อมกับร่างของคนตัวเล็กที่วิ่งหนีคนตัวเล็กเหมือนกัน 

“แบมบอกมาเลยนะว่าหมายความว่าไง!”เสียงของจินยองตะโกนลั่นแบมแบมที่วิ่งจนมาถึงตึกของแทบมอปลายปีสาม



มาร์คที่เดินออกมาจากห้องก็อ้าแขนรับคนที่วิ่งพุ่งมาทางเขา จินยองเองแทบจะเบรกตัวเองไว้ไม่ทัน ประมาณว่าเพื่อนตัวเล็ก(แบมแบม)กำลังอยู่ในอ้อมกอดของรุ่นพี่หัวแดง ..

“หนีอะไรมา? รูปอะไร..”มาร์คที่จับให้แบมแบมเงยหน้า แบมแบมหอบหายใจ มือเล็กจับชายเสื้อมารืคไว้ ตากลมมองเข้าไปในห้องอีกคนดีที่ไม่มีคนอยู่แล้ว.. มือหนาดึงรูปที่อยู่ในมือแบมแบมมาดูก่อนจะเบิกตากว้าง

“แม่อีกแล้วสินะ”มาร์คถอนหายใจก่อนจะลูบหัวแบมแบมเบาๆ มาร์คยื่นรูปให้ก่อนจะเดินจากไป แบมแบมยิ้มก่อนจะมองแผ่นหลังที่กว้างที่เดินจากไปเรื่อยๆ.. จินยองรีบเดินเข้ามาหาแบมแบมทันที

“ฮั่นน่ะ..”

“อะไรเล่า!”แบมแบมตวาดออกไปกลบเลื่อนความเขิน จินยองจิ้มแก้มกลมของแบมแบมที่มันขึ้นสีแดงลามไปถึงหู ใบหน้าหวานของแบมแบมก้มลงมองพื้นพร้อมกับรอยยิ้ม

พี่มาร์คแม่งเท่อ่ะตอนรวบเขาไปกอด



พูดแล้วเขินอ่ะ ..

.

“แง้.. ทำไงดีอ่ะมาร์คก็ยังไม่ออกมาจากห้องอ่ะแล้วจะต้องซื้อข้าวเผื่อไหมอ่ะ ฮือ.. ”เสียงของยองแจดังขึ้นก่อนจะฟุบลงกับโต๊ะ ยูคยอมที่เพิ่งเดินเข้าโรงเรียนมามองก่อนจะเดินมาสะกิดเบาๆทำเอายองแจที่ฟุบกับโต๊ะเงยหน้ามองทันที ใบหน้าคมส่งยิ้มให้ แต่ยองแจมองเหมือนกับตกใจ..

“ปวดหัวรึเปล่าผมพาไปห้องพยาบาลได้นะ ผมยูคยอมครับ”ยูคยอมบอกพร้อมรอยยิ้ม ยองแจมองก่อนจะส่ายหัวรัวๆ ทำเอายูคยอมมองอย่างตกใจ มือหนาแตะลงที่แก้มกลมเบาๆทำเอายองแจสะดุ้งทันที

“พี่ .. ไหวไหมครับ?”ยูคยอมเลือกจะถามเพราะแก้มของยองแจแดงราวกับลูกมะเขือสองลูกแถมแดงจนลามไปถึงหูเล็กแล้ว ยองแจได้แต่ก้มหน้าลงกับโต๊ะพร้อมกับหน้าแดง มือเล็กบีบเข้าหากันแน่น

 

ตั้งแต่อยู่มกโพมาก็มีแต่อัปป้ากับออมม่าที่แตะแก้ม

มาแต๊ะอั๋งยองแจกัน

“ไหว..”เสียงหวานตอบกลับมาเบาหวิว ยูคยอมมองยองแจก่อนจะวางกระเป๋านักเรียนลงบนโต๊ะเพื่อมองหน้าอีกคน ..วันนี้เขามาสายน่ะ ก่อนจะนั่งข้างๆอีกคนยองแจเงยหน้ามองคนที่ส่งยิ้มมาให้ทันที พอมองแล้วก็ต้องหลบสายตานั้น..

“พี่ชื่ออะไรครับ?”ยูคยอมถามออกไป แต่ยองแจกลับส่ายหน้ารัวๆจนยูคยอมขำออกมา ยองแจเงยหน้ามองอีกครั้งเมื่อเห็นว่ามาร์คเดินมาพร้อมกับแจบอมก่อนจะโบกมือให้ทั้งคู่



ยูคยอมมองจะกระตุกยิ้มมุมปากแล้วยืนขึ้นสะพายกระเป๋า ยองแจมองยูคยอมที่นั่งเป็นเพื่อนมือเล็กจึงดึงชายเสื้อไว้จนยูคยอมต้องก้มมองมือเล็กกำเสื้อแน่นจนขำหลุดยิ้ม

?

“ชเว ยองแจ..”เสียงหวานเอ่ยบอก ทำเอาเรียกรอยยิ้มกว้างได้ยูคยอมลูบหัวยองแจเบาๆก่อนจะเดินผ่านแจบอมไปเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นแจบอมมองยูคยอมก่อนจะยักคิ้วให้


ก็เขาสมควรโดนนะ ..

“ยูคมาสาย”แบมแบมบอกก่อนจะเบะปาก จินยองมองยูคยอมก่อนจะเบะปากบ้าง



ตอนพวกเขากินข้าวกันแค่สองคน ยูคยอมก็เดินเข้ามาแล้วทำเป็นเท่มาเสยผมแถมยังกระแทกกระเป๋าลงกับโต๊ะอีกต่างหาก ไม่เท่หรอกนะ พูดเลย!

“มาตั้งแต่เช้าแล้วน่ะ พอดีเฮียเขาจะรับมาสอนที่นี้ด้วย”ยูคยอมบอก จินยองกับแบมแบมพยักหน้าพร้อมๆกันก่อนจะมองยูคยอมที่ดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษก่อนจะมองหน้ากันเองในหัวพลางคิดประโยคคำถามอะไรที่เหมือนกันซ้ำๆ..

ยูคยอมยิ้มเป็นคนบ้าทำไม เ?

“แล้วพี่แจ็คสันเขาจะมาสอนอะไรอ่ะ?”แบมแบมเลือกที่จะถามออกไป ยูคยอมลูบคางอย่างใช้ความคิดก่อนจะตอบออกไป

“ภาษาอังกฤษมั้ง.. แต่เห็นว่าสอนม.ปลายปีสุดท้ายเท่านั้น”ยูคยอมบอก จินยองกับแบมแบมพยักหน้าก่อนจะรีบกินข้าวแล้วเดินขึ้นห้องไปตลอดทั้งคาบบ่ายมีแต่ชั่วโมงว่างแบมฟุบหน้าลงกับโต๊ะแล้วนอนฟังเพลงสบายๆ ส่วนจินยองก็นั่งฟังเพลง ส่วนยูคยอมนั่งเล่นเกมคุ้กกี้รันแทน

.
 

“วันนี้มีครูภาษาคนใหม่มาตั้งใจกันด้วยหล่ะ”เสียงคุณครูประจำชั้นเรียกให้ทุกคนสนใจกันได้ ยองแจมองครูคนใหม่ที่เข้ามาในใจเอาแต่คิดเพียงประโยคเดียวประโยคเดียวที่นึกออก ..

น่ากลัวโครต 

แจบอมมองก่อนจะอึ้งเล็กน้อยแล้วทำหน้านิ่งๆเหมือนเดิม มาร์คเลือกที่จะมองก่อนจะก้มลงอ่านหนังสือเหมือนเดิม แจ็คสันเดินเข้ามาวันนี้เข้าใส่สูทเรียบร้อยเขาค่อยๆยิ้มกว้างก่อนจะแนะนำตัว มีเด็กผู้หญิงในห้องส่งยิ้มให้เขาบ้างเขาแค่ยิ้มตอบกลับตามมารยาทแต่พอมองไปหลังห้องก็เจออิม แจบอมที่นั่งมองเขานิ่งๆ ..

“เรามาลองแนะนำตัวกันเป็นภาษาอังกฤษหน่อยไหม?”แจ็คสันพูดก่อนจะยักคิ้วๆ ทำเอาเสียงกริ๊ดจากในห้องดังขึ้น


มาร์คถอนหายใจยาวก่อนจะนั่งเรียนชั่วโมงไปเรื่อยทุกคนต่างตั้งใจเรียนกับอาจารย์ใหม่ที่เขาว่ากันว่าหล่อ(?) แต่เขาน่ะเฉยๆเขาอ่านมาหมดแล้วหนังสือตั้งแต่ปิดเทอมเลยไม่รู้จะสนใจทำไม

“เอาหล่ะหมดชั่วโมงเจอกันนะเด็กๆ ยองแจมาช่วยครูยกชีทหน่อยสิ”ทุ้มบอกทำยองแจที่นั่งอยู่สะดุ้งทันที ยองแจพยักหน้าก่อนจะออกไปช่วยยกชีทพอเอาเข้าจริงๆเขาได้ยกเพียงปึกเดียวต่างกับ แจ็คสันที่ยกเต็มไปหมด ..

“วางไว้ที่โต๊ะหล่ะ ..อยากมาช่วยงานครูหลังเลิกเรียนไหม?”ยองแจมองแจ็คสันที่เก็บชีทใส่ชั้นวาง ยองแจขมวดคิ้วเป็นเชิงคิดก่อนจะนึกแล้วพยักหน้ารัวๆ แจ็คสันหัวเราะก่อนจะลูบหัวอีกคนเบาๆ ยองแจพยักหน้าก่อนจะเดินกลับห้องมือเล็กจับที่อกตรงตำแหน่งหัวใจเบาแค่แตะมือลงไปหัวใจกำลังเต้นไม่เป็นจังหวะอยู่ภายในอก..

เมื่อกลางวันเขาเพิ่งเขินเด็กที่ชื่อยูคยอม

ตอนนี้ใจเต้นกับอาจารย์..

ชเว ยองแจ คนหลายใจ ยองแจไม่รู้ตัว !

.

“แบมแบมเลิกเรียนแล้วตื่นเถอะ”จินยองเขย่าแบมแบมเบาๆ แบมแบมค่อยลุกขึ้นบิดขี้เกียจก่อนจะเดินออกจากห้องอย่างสะลืมสะลือก็พบว่ามีคนมายืนรออยู่แล้ว


ผมสีแดง..


แบมแบมยิ้มกว้างก่อนจะไปยืนตรงหน้ามาร์คแล้วฉีกยิ้มกว้างให้ทันที มาร์คมองก่อนจะเลิกคิ้ว

“คิดถึงเขาหรอเลยมาหา?”มาร์คมองแบมแบมก่อนจะดันหัวกลมเบาๆ ทำเอาแบมแบมยู่ปากจินยองที่เดินออกมาชะงักทันที มาร์คมองก่อนจะดึงแขนจินยอง ทำเอาแบมแบมเบิกตากว้าง ยูคยอมที่เดินตามหลังมาก็ตกใจไม่ต่างกัน

“แจบอมฝากมาบอกว่าให้ไปหาที่สภาด้วย ..ถ้านายอยากไปด้วยก็ไป"มาร์คปลายตาไปด้านหลังก่อนจะบอก


ยูคยอมกยิ้มส่งมาให้แทน มาร์คพูดเสร็จก็ปล่อยแขนแล้วเดินนำออกไป ทำเอาแบมแบมที่เดินตามมมาเบะปากอย่างงอนๆ ก็หลงดีใจนึกว่าจะมารับเขาที่ห้อง ..
 

“เป็นอะไรทำไมเงียบๆ?”มาร์คถามแต่กลับได้ความเงียบตอบกลับมาแทน มาร์คจึงหยุดแล้วหันกลับไปมอง แบมแบมที่เดินตามมาเบะปากอย่างงอนๆ มือหนาดึงดึงมือเล็กมาจับไว้ก่อนจะกุมมือไว้แน่นแล้วเดินไปพร้อมๆกัน

“ปล่อยเลยปล่อยแบมเลย”แบมแบมบอกก่อนจะยู่ปากใส่ มาร์คหัวเราะในลำคอก่อนจะบีบจมูกเล็กเบาๆ

“งอนอะไร? เดียวจะพาไปหาพ่อเอาเปล่า?”มาร์คบอกทำเอาแบมแบมดีใจจนยิ้มตาหยีส่งมาให้ มาร์คมองก่อนจะยิ้มออกมาบ้างหายงอนแล้วสินะ..

“พี่มาร์คไม่ได้จะมาหาแบมที่ห้องหรอ?”เสียงหวานเอ่ยถามระหว่างที่มาร้านอาหารของคุณพ่อ มาร์คนิ่งไปเล็กน้อย ก่อนจะนึกในใจ ..ตอนแรกเขาก็กะว่าจะไปรอแบมแบมที่หน้าโรงเรียนอยู่หรอกแต่พอแจบอมบ่นเหมือนถามว่าจะมีใครไปตึกของปีสองบ้างไหม


เขากลับตอบรับไปซะงั้น ..

“เพื่อนใช้ให้มาเรียกจินยองต่างหาก”มาร์คตอบกลับไปทำเอาแบมแบมเงยหน้ามองอีกคน ในหัวของเขาเต็มไปด้วยคำถามไปหมด ก่อนจะถามออกมาอย่างซื่อๆ



เพราะดูจากนิสัยของมาร์คแล้วไม่น่าจะยอมให้คนอื่นมาใช้ง่ายๆเลยนะ ..

“แล้วทำไมพี่มาร์คต้องไปด้วย ไม่เห็นเกี่ยวเลย..”มาร์คหยุดมาองแบมแบม แบมแบมเองก็จ้องหน้าอีกคนก่อนจะยักคิ้วให้ มาร์คมองหน้าของแบมแบมที่เอียงคอมองก่อนจะยิ้มหวานให้

นั่นสิ



ทำไมเขาต้องไปด้วยหล่ะคนใช้ของแจบอมก็ไม่ใช่..

.

“ยูคยอมกลับไปเถอะ ..อยู่ได้น่า”จินยองบอกก่อนจะดันแผ่นหลังกว้างของยูคยอม มือหนาเลยเขกหัวกลมของจินยองเบาๆ


ใช้ให้เดินมาเป็นเพื่อนพอถึงห้องสภากลับไล่เขาซะงั้น ..


จินยองแลบลิ้นใส่ยูคยอมก่อนจะเดินเข้าห้องสภาไปยูคยอมส่ายหัวก่อนเลือกที่จะเดินไปยังห้องพักครูแทน..

“เฮียกลับป่ะกลับด้วย ..โอ๊ะ!”ยูคยอมที่เดินเข้ามาต้องตกใจก็คนเมื่อกลางวันกำลังนั่งเรียงชีทภาษาอังกฤษกับแจ็คสันอยู่ แจ็คสันหันมองก่อนจะเลิกคิ้วเป็นเชิงถามก่อนจะมองกองชีทแล้วมองหน้ายูคยอม
 

“ทำงานอยู่น่ะเห็นไหม? ไปช่วยยองแจเลย..”ยองแจมองคนมาใหม่ก่อนจะเบิกตากว้างจน ยูคยอมมองอย่างงงๆแต่ก็อดจะถามออกไปไม่ได้ คนตัวสูงเดินมานั่งข้างๆก่อนจะช่วยอีกคนเรียงเอกสารให้

“มีอะไรรึเปล่าครับ??”เสียงทุ้มถามออกไป จนยองแจตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองอยากจะร้องไห้ ..

“ปะ ..เปล่า สนิทกับอาจารย์หรอ?”ยองแจถามก่อนจะชี้ไปทางแจ็คสันที่ย้ายขึ้นไปพิมพ์งานบนโต๊ะแทน ยูคยอมมองก่อนจะพยักหน้า ยองแจแม็กชีทที่ยูคยอมคอยส่งให้เรื่อยๆ แต่อยู่ดีๆยูคยอมกลับยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนยองแจผงะ จนเผลอปล่อยแม็กในมือล่วงกับพื้นเสียงดัง จนแจ็คสันต้องหันมองทันที

“เฮ้! ทำอะไรเกรงใจหน่อย ..”ยองแจมองแจ็คสันตาเรียวส่งสัญญษณขอความช่วยเหลือ แต่แจ็คสันกลับยิ้มแปลกๆส่งมาให้ ยองแจรู้สึกเหมือนนั่งอยู่ในดงเสือยังไงก็ไม่รู้ .. 

…

“แต่ก็นะ ..ขอร่วมด้วยสิ”แจ็คสบอกก่อนจะส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้ทันที ทำเอายองแจเบิกตากว้างอย่างตกใจ แจ็คสันที่นั่งพิมพ์งานข้างบนเก้าอี้กลับเดินลงมานั่งข้างพอหันไปมองอีกด้านก็มีรุ่นน้องตัวโตอย่างยูคยอมนั่งอยู่แล้ว !

ออมม่า!



ช่วยยองแจด้วย



ยองแจถูกลวนลาม

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


#ฟิคมฟบ
 

O W E N TM.