POEM
ท้องฟ้าสวย สายน้ำใส ไหลเคลื่อนเอื่อย
สายลมเรื่อย พัดต้องมา พาสดใส
แมกไม้ช่วย ให้รู้ซึ้ง ถึงพงไพร
ชำระใจ ให้สงบ หลบเรื่องราว
ภายนอกนั้น แสนวุ่นวาย ทำลายจิต
มลพิษ ทำร้ายคน แม้หนุ่มสาว
ยังมีทั้ง คนใจพิษ คิดแพรวพราว
ไม่ร้อนหนาว แม้ต้องทำ ให้ช้ำใจ
อยู่ที่ป่า กับคน ที่รักป่า
ดึกมองฟ้า กางเต้นนอน ไม่ร้อนหนาว
ดูแลบ้าน หลังนี้ ใช่ครั้งคราว
ดังดวงดาว อยู่คู่ฟ้า ข้าคู่ไพร
เหล่าพี่น้อง วอนอ เกิดไม่พร้อม
แต่ข้ายอม ร่วมสุขทุกข์ ต้องลุกไหว
เพราะหากแพ้ ป่าอาจ ต้องหมดไป
หมดบ้านไซร้ เราก็จบ แค่ศพตาย
รักหนุ่มสาว ใช่ว่า เราไม่สน
เพราะหลายคน ก็ได้พบ เรื่องจบสวย
แต่ส่วนมาก รู้อยู่ เรื่องคุ้นเคย
ทำนิ่งเฉย แม้โหยหา เท่าป่าไพร
ปีสุดท้าย ปีนี้ ที่ได้อยู่
มองหลายคู่ เดินจับมือ หรือโอบไหล่
ได้แต่นั่ง กับเพื่อน แล้วแซวไป
สุดท้ายใจ รู้อยู่ กูไม่มี
เอย...
555 จบแล้วครับเมื่อไม่เจอความรักในรั้วมหาลัยแล้ว คาดว่าอีกยาวนานกว่าพวกผมจะได้เจอ เพราะจากนี้ชีวิตพวกผมต้องอยู่แต่ในป่า ซึ่งผู้หญิงที่คิดว่าจะเจอบ่อยที่สุดก็คือหัวหน้ากับนางไม้เท่านั้น ชาวบ้านนี่เจอกันแต่ละทียังกับเจอผี ไม่รู้จะวิ่งหนีพวกผมทำไม แต่ก็นั่นแหละครับเฉพาะคนที่มีความผิดเรื่องการถางป่า ล่าสัตว์เท่านั้นแหละครับที่จะกลัวพวกผม ซึ่งนั่นก็ส่วนมากเลยก็ว่าได้ ที่จริงพวกเราเข้าใจชาวบ้านนะครับ ทุกคนต้องทำมาหากิน คนที่ไม่มีก็ไม่มีเลย สิ่งเดียวที่พอจะปะทังปากท้องได้ก็อยู่ในป่า ที่ที่พวกเขาเข้าถึงได้ง่ายกว่า และไม่ต้องเสียตัง
บางคนพอมีแต่คิดว่ามีไม่พอก็ถางกันเพิ่มจากที่ที่กรมป่าไม้อนุญาต เพื่อทำไร่ข้าวโพด ไร่ถั่ว ไร่ยาง ไร่ผัก หรือปลูกพืชอาหารสัตว์อื่นๆ นั่นทำให้ป่าเหลือน้อยลงไปเรื่อยๆ ซึ่งเรื่องนี้เจ้าหน้าที่ตำรวจก็ยังไม่สามารถเข้ามายุ่งได้เพราะไม่ใช่ทรัพย์สินของตำรวจ แต่เป็นทรัพย์สินของกรมป่าไม้ ต้องรอให้กรมป่าไม้ซึ่งมีเจ้าหน้าที่อยู่กว่าล้านคน(ประชด) เป็นคนจับและแจ้งความต่อตำรวจ นั่นแหละครับ ใครเป็นคนไปจับเขาก็จะเกลียดคนนั้นก่อน แต่เจ้าหน้าที่ก็ต้องทำหน้าที่ของตัวเอง เพราะถ้าเราไม่ทำ รับรองว่าไม่นานหรอกครับ ป่าจะหายไปจากประเทศของเรา ลองคิดว่าถ้าประเทศเราไม่มีป่า และทั้งโลกไม่มีป่าเลยคุณคิดว่าอะไรจะเกิดขึ้น...?
ใช่ครับ... รจตกม
พวกผมทั้ง4คนนั่งมองบรรยากาศ ของเหล่าพี่น้องที่อยู่ร่วมกันใต้ต้นนนทรีใหญ่แห่งนี้ แม้จะไม่ได้เรียนสาขาเดียวกัน คณะเดียวกัน แต่พวกเราล้วนแต่รักในธรรมชาติ รักในสิ่งที่ต้นไม้ใหญ่แห่งนี้ได้สอนเรา และได้สร้างเมล็ดพันธุ์อย่างพวกเราให้ได้ไปเจริญเติบโต และใช้ชีวิตของตัวเอง ได้ไปทำประโยชน์ให้กับครอบครัว ได้ไปทำประโยชน์ให้คนอื่นๆ ได้ไปทำประโยชน์ให้ประเทศ ได้ไปทำประโยชน์ให้กับบ้านหลังนี้
บ้านที่เราเรียกว่าโลก
จากใจนักเขียน
นิยายรัก8ห้องใจนี้ผมจะเล่าเรื่องโดยการใช้บุคคลที่1ในการเล่านะครับ
แปดห้องใจจะมีทั้งกลอนที่เป็นกลอน8อาจจะอ่านแล้วตะหงิดๆนิดหน่อยแต่อยากให้ลองปล่อยใจไปกับคำที่ผมเรียงร้อย มันอาจไม่สวยงามมากแต่มันออกมาจากใจทั้ง4ห้องของผมเลยนะครับ
และใช่ครับ8ห้องใจ คนหนึ่งคนมี4ห้อง 8ห้องจึงเท่ากับคน 2 คน
นี่จึงเป็น
นิยายรักครับ
มาอาทิตย์ละ 1 ตอน ทุกวันอาทิตย์นะครับ
มีทั้งหมด 15 ตอน
.
.
.
Darkbrowneyes
ความคิดเห็น