ลิขิตรักลิขิตเรา

      วันแต่งงานสำหรับทุกคนคือวันเริ่มต้นชีวิตใหม่ี สำหรับ"จ๋า" ยิ่งกว่าเริ่มต้นอีก ต้องมาแต่งกับคนที่เพิ่งเห็นหน้าเป็นครั้งที่ 3 ของชีวิตนี่อะนะ โอ๊ย!ชีวิตยิ่งกว่านิยายเน่าๆซะอีก ใครจะคิดว่าชีวิตอย่างสาวน้อย วัย24 อย่างจ๋าต้องมาเจอกับตัวเองอย่างนี้ เฮ้อออ..... 
จ๋านั่งอยู่บนเตียงสีหวานที่โรยด้วยกลี่บกุหลาบสีแดงชมพูกระจายอยู่เกลื่อนเตียง ถ้าเป็นคู่อื่นๆที่เค้ารักกันคงรอถึงวันแต่งงานอย่างมีความสุข หวานฉ่ำและสุขสม แต่อย่างจ๋ากับเจ้าบ่าวหมาดๆที่ยังไม่เข้ามาในห้อง คงไม่ใช่อย่างนั้นหรอก สาวน้อยในชุดเจ้าสาวสีขาวยาวระบายไปด้วยลูกไม้ลายละเอียดดูวิบวับดั่งเจ้าหญิงน้อยกับใบหน้าที่แต่งแต้มไว้อย่างสวยงามสมราคาช่างที่มีฝีมือ จนสวยสะดุดตา ของแขกที่มาในงานอย่างคาดไม่ถึง เจ้าหล่อนนั่งอยู่ปลายเตียงหลังใหญ่ที่กว้่างมาก ก็จะไม่ให้กว้างได้ไง ก็เมื่ออาทิตย์ก่อนเจ้าบ่าวของหล่อนเพิ่งสั่งไซส์ 6 ฟุตมาเพิ่มอีกเตียงต่อเข้าไปอีก
เจ้าสาวแสนสวยนั่งพักไปพลางถอดกิ๊ฟบนหัวไปพลาง จนกองอยู่ข้างตัวเกือบ20 ตัวได้ เมื่อเห็นเจ้าบ่าวยังไม่เข้ามา ก็เตรียมชุดในตู้เสื้อผ้าที่แยกไว้ ด้านซ้ายเป็นของหล่อน ด้านขวาเป็นของเจ้าบ่าว สามีของหล่อนนั่นแหละ ยังไม่เห็นตัวเลย ตั้งแต่เข้าไปไหว้แม่สามีพร้อมกัน เขาก็ขอตัวไปทำธุระของเค้า เค้าว่างั้นนะ
กว่าจะถอดชุดออก ทั้งเช็ดเครื่องสำอางค์ กับสระผมที่แข็งไปด้วยสเปรย์อัดฉีด ก็กินเวลาไปเกือบชั่วโมง ง่วงจังเลย
"เฮ้อ! ค่อยเป็นตัวเองหน่อย "ภาพที่เห็นในกระจกสะท้อนให้เห็นภาพผู้หญิงผมบ๊อบสั้น ตาโต หน้าเนียนใส ไม่จัดว่าเป็นคนสวยออกแนวดูดีเท่านั้นเอง อ้อ!จุดเด่นที่คนชอบชมหล่อนอยู่บ่อยๆคือ ลักยิ้มข้างซ้าย ที่เป็นเสน่ห์ของจ๋า เวลาหล่อนยิ้มๆแก้มข้างซ้ายจะบุ๋มเพิ่มความน่ารักให้กับตัวเธอเองโดยไม่ต้องแต่งแต้มใดๆ
"อ๊ะ" จ๋าอุทานขึ้นเพราะไม่ได้ตั้งตัว ว่าจะออกมาเจอเจ้าบ่าวหรือสามีของเธอ กำลังยืนถอดชุดแต่งงานออก
"ขอโทษที พอดีเพิ่งเสร็จธุระ เดี๋ยวขออาบน้ำก่อนแล้วเดี๋ยวเราค่อยออกมาคุยกัน" เจ้าบ่าวคือ คิม ซอพานิชกุล เป็นลูกครึ่งไทย-เกาหลี -จีน เจ้าของธุรกิจส่งออกมาแรงแห่งปี ปีนี้เขาอายุ 35 แล้ว จริงๆก็ไม่ใช่หนุ่มน้อยคอยรัก เขาก็ไม่ได้คิดเหมือนกันว่าต้องมาแต่งงานกับเจ้าสาวที่อ่อนกว่าเป็น 10 ปี แถมไม่เคยเห็นหน้าค่าตากันมาก่อน ก็การคลุมถุงชนนั่นแหละ นี่มันพ.ศ.อะไรกันที่ยังเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก ตัวเขาเองก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่อะไร ก็หนุ่มลูกครึ่งอย่างเค้าได้รับส่วนดีๆจากพ่อแม่มาหมดไม่ว่ารูปร่างที่สูงขาว แต่หน้าเข้ม ตาเรียวรีแต่ไม่เล็กเหมือนหนุ่มจีนทั่วไป ถึงจะไม่หล่อขันเทพก็จัดว่าเข้าข่ายไสตล์เกาหลีที่กำลังมาแรง ทำไมเขาจะไม่รู้ว่ารูปร่างหน้าตาอย่างเค้าบวกกับหน้าที่การงาน จะเป็นที่ต้องตาต้องใจสาวๆหลายคนทีเดียว น่าจะเป็นประมาณหล่อเลือกได้ แต่ทำไมตัวเขาถึงเลือกเจ้าสาวเองไม่ได้วะ
"เอาหละ เรามาคุยเรื่องของคุณก่อน ตกลงคุณจัดเรื่องเรียนต่อของคุณเรียบร้อยรึยัง" หลังจากคิมออกมาจากห้องน้ำ ก็เห็นเจ้าสาวของเขาในชุดนอนลายหมีพูห์ นั่งกอดตุ๊กตาทีคงเอามาจากบ้านหล่อนนั่นแหละ รออยู่บนเตียงที่เค้าสั่งซื้อมาเพิ่มอีกตัวเมื่อต้องนอนในห้องเดียวกัน ตามที่เขาสัญญาไว้กับหล่อน
"ฮืม..ก็อีก 3 เดือนได้มั๊งทางโน้นถึงจะเปิดเทอม แต่คุณแน่ใจนะว่าจะไม่มีปัญหากับแผนนี้"
"ผมกะคร่าวๆประมาณนั้น 3 เดือนก็คงพอที่จะเคลียร์ปัญหาระหว่างบ้านคุณกับบ้านผมได้ แต่ผมก็สัญญาว่ายังไงคุณก็จะได้ไปเรียนต่อแน่นอน" คิมพูดกับสาวน้อยตรงหน้า แล้วก็นึกถึงในงานเลี้ยงวันนี้ที่กลายร่างเด็กน้อยมาเป็นสาวสวยได้จนเค้ายังอึ้ง เสียงชมเจ้าสาวที่เค้าได้ยินมาตลอดงานก็ไม่เกินจริงไปเลย แต่ตอนนี้

 เจ้าหญิงแสนสวยในงานก็กลายเป็นเด็กกะโปโล คนเดิมที่เขาเคยเจอในวันแรกไปแล้ว และจากวันนี้ก็ต้องร่วมมือกันแก้ปัญหาระหว่างครอบครัวทั้งสองให้ผ่านพ้นไปรวมถึงเรื่อง
การแต่งงานในครั้งนี้ด้วย ที่เขาได้สัญญาว่าจะเป็นเพียงแต่ในนาม ถึงแม้จะนอนอยู่ในห้องเดียวกัน
ก็ตาม ต่างคนต่างก็จะได้รับสิทธิ์เป็นอิสระเป็นตัวของตัวเองได้เหมือนเดิม 
   
    \\\" อาม่าบอกว่า ในวันสองวันนี้ฉันยังกลับบ้านไม่ได้ ไปไหนไม่ได้ ต้องรอวันศุกร์โน่นแล้วคุณ
จะต้องไปทำงานรึเปล่า\\\"จริงๆเจ้าหล่อนต้องไปสรุปเรื่องงานกับบริษัททัวร์ที่เธอไปคุยงานไว้
ก่อนหน้านี้ ถ้าไปไหนไม่ได้ก็คงจะลำบาก แต่ถ้าผ่านสามีตรงหน้าเธอได้คงไม่มีปัญหา(มั๊ง) เพราะความเป็นผู้ใหญ่ของเขา แหม๋!ก็เขาอายุมากว่าเธอตั้ง 10ปีนะ  
    ทำไมชายหนุ่มถึงจะไม่รู้ว่า ภรรยาของเขาอยากจะออกไปข้างนอก ตามประเพณีจีนแล้วต้องรอถึง5 วัน ถึงจะให้เจ้าสาวกลับบ้านได้หรือออกไปข้างนอกได้ แต่ด้วยความที่เป็นยุคปัจจุบัน ทุกคนต้องทำงานคงลางานกันมากๆไม่ได้ ยกเว้นเขานั่นแหละเพราะเป็นธุรกิจครอบครัว จะหยุดกี่วันก็สั่งงานได้อยู่ดี  ว่าแต่ภรรยาของเขาทำไมยังเรียกสามีตัวเองว่า \\\"คุณ\\\"อยู่อีกเนี่ย เขายังคิดจะเรียกชื่อเล่นหล่อนเลย ก็แต่งงานกันแล้วทั้งทีถึงแม้จะในนามก็เถอะ  คนอื่นได้ยินเข้าคงจะไม่เหมาะ ยิ่งรอบข้างของเขาเป็นคนจีนด้วย  และดูท่าเจ้าหล่อนก็ทำใจ กับเรื่องแต่งงานครั้งนี้ได้เป็นอย่างดี ก็ดูจากตาที่ปรือๆพร้อมจะนอนนี่สิ
    \\\"ต่อไป ผมจะเรียกคุณว่า\\\"จ๋า\\\" นะยังไงคุณก็อายุน้อยกว่าผม ส่วนคุณน่าจะเรียกผมว่า \\\"เฮีย\\\"
เพราะไม่งั้นแม่ผมได้เป็นคนเตือนคุณแน่ ถ้าท่านหรือใครได้ยินเข้า\\\" จ๋าเหลือบตามองคนตรงหน้า แวบแรกก็ไม่ได้คิดหรอก ใจจริงหล่อนก็ชอบใช้ชื่อเล่นแทนตัวเองอยู่แล้ว แต่กับคนที่ไม่สนิทเนี่ย ใครจะไปเรียกหละ เอ๊ะ!เดี๋ยว งั้นคุณคิมก็ต้องเรียกตัวเองว่า \\\"เฮีย\\\"เหมือนกันดิ เหมือนที่พ่อแม่หล่อน ก็เรียกแทนกันอย่างนั้น  คงตลกดี
   จะด้วยแววตาหรือหน้าของเธอก็ตามที่ทำให้ \\\"อาเฮีย\\\" ของจ๋า มองกลับมาแบบแปลกใจว่าหล่อนขำอะไรกัน กับเรื่องเรียกสรรพนามแทนกัน  แล้วก็มาเข้าใจเมื่อ
   \\\"ง๊าน คุณก็ต้องเรียกตัวเองว่าเฮียน่ะสิ  จ๋าเรียกถูกรึเปล่า \\\"เสียงขลุกขลักเก็บอาการขำๆ ตาปรือๆยังโตขึ้นมาอีกหน่อยปากที่เม้มเข้าหากันทำให้ชายหนุ่มตรงหน้าเห็นรอยลักยิ้มจนทำให้สาวน้อยยิ่งดูเป็น
เด็กเข้าไปใหญ่
    \"เอาเถอะ จ๋าจะไปไหนรึเปล่า เ้อ้อ.ผม เอ่อ เฮียว่าจะหยุดสัก 2 วัน อยู่บ้านก่อน ถ้าไม่หยุดเลยก็จะผิดปกติไปหน่อย \"
    \"จ๋า ต้องไปคุยงานที่บริษัททัวร์น่ะ งั้นจ๋าโทรไปบอกเลื่อนเค้า 2 วันก็ได้ แล้วค่อยออกไปพร้อม
เฮียคิมนะ \" มือปิดปากหาวแสดงความอ่อนล้า ทำให้\"อาเฮีย\"ของหล่อน ต้องจบเรื่องของวันนี้ก่อน
     \"อืม งั้นพรุ่งนี้ค่อยคุยต่อนอนเหอะ จ๋าจะดับไฟรึเปล่าเวลานอน ผมยังไงก็ได้ เอ๊ย!เฮียยังไงก็ได้\"เมื่อเจ้าสาวหมาดๆของเขาส่ายหน้า เขาก็ดับไฟล้มตัวลงนอนคนละฝากกับเจ้าสาวของตัวเอง  ต่างคนต่างยึดเตียง 6 ฟุตครึ่งไว้โดยมีเจ้าทิกเกอร์นั่งจ่อมกั้นไว้ระหว่างกัน