SMS สยองที่แสนจะอบอุ่น

ข้อมูลเบื้องต้น

เรื่องราวของ SMS แสนอบอุ่นที่ทำให้เธอขวัญผวา

เนื้อเรื่อง

เพล้ง !

เสียงโลหะตกกระทบพื้นหินอ่อน ดังลั่น ทำให้หญิงสาวอีกสองคนที่นั่งอยู่ในห้อง เงยหน้าขึ้นจากรายงานที่ร่วมกันทำอยู่ มองไปที่เพื่อนสาวอีกคนอันเป็นที่มาของเสียงทันที่

ใบหน้าของคนตรงหน้าที่ฉาบไปด้วยสีสันมากมายของเครื่องสำอางราคาแพงอย่างสวยงาม บัดนี้ซีดเผือด ดวงตาเบิกกว้าง

"ปิ่น เป็นอะไร ?" มุก หญิงสาวผมสั้นทันสมัยที่นั่งอยู่ข้างๆ เอื้อมมือไปจับแขนที่เธอรู้สึกได้ถึงอาการสั่นระรัวอย่างชัดเจน ร่างของเพื่อนเธอเย็นเยียบราวกับช็อกสุดขีด

"ม..มัน..."   นิ้วชี้อีกข้างของแขนที่ไม่ถูกจับชี้ไปที่พื้นสั่นระริก

ตาลหญิงสาวอีกคนที่นั่งอยู่ด้านตรงข้าม ซึ่งบัดนี้ได้มายืนข้างๆแล้ว ก้มลงหยิบมือถือเครื่องเรียวเล็กของเพื่อนขึ้นมา เธอกดปุ่มวงกลมใหญ่ตรงกลางเพื่อให้แสงไฟและหน้าจอทำงาน ปรากฏข้อความ SMS 


"ได้รับของขวัญแล้ว เป็นสิ่งมีชีวิตที่สวยงามมากเหมือนผู้ให้ ขอบคุณครับ"

แต่นั้นก็ไม่ทำให้เธอหายสงสัย ไม่เข้าใจว่าข้อความที่แสนธรรมดาแต่แฝงไปด้วยความอบอุ่นนี้ ทำไมถึงทำให้เพื่อนเธอดูหวาดกลัวยิ่งนัก

เธอเงยหน้ามองเพื่อนด้วยความมึนงง พลางส่งให้มุกดูอย่างขอคำอธิบาย ในขณะที่มุกก็อ่านข้อความอย่างสงสัยเช่นกัน

"ด...ดู ท... ที่เบอร์คนส่งซิ" เสียงเจ้าของเครื่องพูดเสียงกระซิบสั่น

"พี่กาย !" ว่าแล้วสองสาวก็ร้องขึ้นอย่างตกใจและเข้าใจ มือถือในมือมุกถูกโยนเข้าหากำแพงห้อง ชิ้นส่วนแตกกระเด็นสิ้นสภาพเดิมทันที

ก็จะไม่ให้พวกเธอตกใจได้อย่างไร ก็เมื่อสัปดาห์ที่แล้วพวกเธอพึ่งไปงานศพพี่กายมา หลังจากทราบข่าวจากพ่อแม่ของพี่กาย ว่าเขาขับรถหลบเด็บน้อยซึ่งวิ่งตามลูกบอลตัดหน้าออกมา ตัวเด็กปลอดภัย แต่รถของพี่เขาชนเสาไฟฟ้าข้างทางอย่างแรงและเนื่องจากเขาไม่ได้ล็อกเข็มขัดนิรภัย ทำให้ลำตัวพุ่งกระเด็นออกนอกรถหัวน็อกพื้นตามคาที่ 

แล้วข้อความ SMS นี่มันมาได้อย่างไร

"แล้วแกไปให้อะไร พี่เค้าตั้งแต่ตอนไหนว่ะ" ตาลถามขึ้นหลังจากเรียกสติกับมาได้

"ฉ..ฉันไม่รู้..." เธอเอ่ยอย่างมึนงง

ทันใดนั้นเองสายลมวูบใหญ่ก้พัดเข้ามาทางหน้าต่างสองบานซึ่งเปิดไว้กว้าง 

ปัง ! 

ปฏิทินตั้งโต๊ะซึ่งปกติจะตั้งอยู่บนชั้นเอกสารแบบสามชั้นเล็กบนโต๊ะ ตกกระแทกลงมาบนโต๊ะตรงหน้าพวกเธอทันที่ ในปฏิทินมีปากกาที่น้ำเงินวงรอบเพื่อเตือนความจำไว้ 2 ที่ พร้อมลายมือซึ่งเธอเป็นคนเขียนไว้เองว่า


"1 สิงหา ไปเลือกต้นไม้ เป็นของขวัญวันเกิดให้พี่กาย"

"15 สิงหา วันเกิดพี่กาย"

"เฮ๊ย ! แกพึ่งไปงานศพพี่เค้าเมื่อสัปดาห์ก่อน ก็วันที่ 7 อย่าบอกนะว่า แกยังส่งของขวัญไปให้พี่เขาอีก" มุกร้องขึ้นอย่างตกใจ

"ป...เปล่า ฉันไม่ได้ส่ง..." เธอร้องปฏิเสท แต่แล้วก็ร้องอย่างตกใจเมื่อนึกขึ้นได้

"ตายล่ะ ว...วันนั้นฉันไปหาซื้อ แต่ของที่ถูกใจมันหมด จะเข้ามาช่วงวันที่ 13-14  ล...เลยสั่งให้ทางร้านไปส่งให้ที่บ้านพี่เขาเลย พร้อมกับเขียนโน้ตอวยพรทิ้งไว้ แล้วฝากทางร้านในบอกพี่เขาด้วยว่าถ้าได้รับแล้วให้โทรกลับด้วย"

กรี๊งงงงงงงง.............ทันใดนั้นเองเสียงโทรศัพท์บ้านของเธอก็กรีดร้องดังขึ้น 

กรี๊ด สามสาวสะดุ้งสุดตัวกอดกันไว้เป็นวงกลม

"อย่างบ้าน่า แกรับซิ กลางวันแสกๆอาจจะเป็นคนอื่นโทรมาก็ได้" ตาลผลักปิ่นเจ้าของซึ่งกอดแขนเธอไม่ยอมปล่อยให้ไปรับโทรศัพท์  แต่ทำยังไงเธอก็ไม่ยอมไป สั่นหน้าด้วยความมกลัว จนมุกตัดสินไปรับแทน

"ฮัลโหล บ้านคุณปิ่นนภาค่ะ.............ฮัลโหล .......ฮันโหล ได้ยินไหมคะ.........ฮัลโหล" 

"ไม่มีใครพูดเลย" เธอหันมาบอกเพื่อนเมื่อวางสายไป

"ล..แล้ว....." ยังไม่ทันที่ปิ่นจะถามอะไรเพื่อนต่อ

กรี๊ดดดดดดดด........ 

ทันใดนั้นเองพวกเธอต่างกรีดร้องกันสุดเสียงพร้อมกับวิ่งออกจากบ้านทันที่

ทิ้งไว้เพียง เสียง Ring Tone จากอดีตโทรศัพท์มือถือของปิ่น ซึ่งบัดนี้เป็นเศษซากชิ้นส่วนกระจัดกระจาย รวมถึงแบตเตอรี่ที่นอนอยู่ข้างกำแพง กลับส่งเสียงร้องเพราะมีสายเรียกเข้า 

"ปิ่นจ๋ารับสายหน่อย ปิ่นจ๋ารับสายหน่อย........"