vocaloid_fic ^ ^

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

สวัสดีนักอ่านทุกท่าน

นี้เป็นเรื่องสั้น(สั้นแหละดีแล้ว เพราะเรื่องยาวไม่ยอมจบซักที) -*-

เอาเป็นว่า ขอให้สนุกกับการอ่านแล้วกัน ^ ^

เม้นด้วยก็ดีเน้อ...

ป.ล.NCแน่นอนเจ้าค่ะ รับไม่ได้ก็ไม่ต้องอ่าน

ป.ล.2.แต่ไม่แรงนะ ^ ^

เนื้อเรื่อง

ผมไม่รู้หรอกว่าปัจจุบันมันคืออะไร

กับมาสเตอร์ที่สร้างผมมา คงจะเรียกว่าเป็นคนสำคัญของผมแล้วล่ะมั่ง แต่ทำไมผมถึงไม่ใช่สิ่งสำคัญของเขาล่ะ?

นอกจากผมแล้ว ยังมีโวคาลอยด์คนอื่นๆเกิดตามผมมาอีก จนกระทั่งมาสเตอร์ได้สร้างเด็กฝาแฝดคู่หนึ่งขึ้น

ผมถึงได้รู้ว่า สิ่งสำคัญยิ่งกว่ามาสเตอร์คืออะไร...

...........................................................................................

หลังจากที่ผมตื่นแล้ว

ผมก็ได้เรียนรู้ตามข้อมูลที่มาสเตอร์กำหนดให้ เด็กผู้หญิงที่คล้ายผมที่สุดคือพี่สาวฝาแฝด เด็กผู้หญิงผมเขียวชื่อมิคุ คนนั้นชื่อไมโกะ ส่วนผู้ชายผมน้ำเงินคนนั้นชื่อไคโตะ

ทุกคนดูเหมือนยินดีกับการเกิดของผมมาก เพราะมาสเตอร์บอกว่าได้บทครบแล้ว หลังจากนั้นพวกเราทุกคนจะได้เริ่มทำงาน แต่ยกเว้นไว้คนนึงล่ะนะ

ผมไม่รู้ว่าเขาโกรธอะไรผม นัยน์ตาสีน้ำเงินคู่นั้นถึงได้ดูเกลียดชังผมนัก


.......................................................................................................................

แล้วเรื่องราวก็กำเนิดขึ้น

ผมมักได้รับบทเป็นเจ้าชายอยู่เสมอ ส่วนมิคุก็บทเจ้าหญิงตามเคย ส่วนสองพี่น้องนั่นมักโชคร้าย โดนแต่บทดราม่าๆทุกที

ตอนที่เล่นเรื่องservent of evil ผมคงแสดงได้ดีมาก จนมากเกินไป เล่นเอาเลนกลัวผมไปเลย ทั้งๆที่ผมไม่ได้ตั้งใจเล่นแท้ๆ มิคุบอกว่าเพราะตาของผมแสดงออกมากเกินไป

คงจะเป็นอย่างนั้น เพราะผมนะ อยากเข้าไปแทนที่พี่สาวฝาแฝดของเขา

อยากเป็นมากกว่าเพื่อนร่วมงาน แต่ผมก็ได้แต่คิดละนะ

คงไม่มีงานให้ทำอีกนานเลย...เฮ้อ

....................................................................................................................

อยู่ๆ มาสเตอร์ก็ให้ผมจับคู่กับไคโตะ

ให้ตายเถอะ คราวที่แล้วเขาก็ทำท่าเกลียดชังผมอย่างโจ่งแจ้งแบบนั้น ทำไมมาสเตอร์ถึงยังให้ผมจับคู่กับเขาอีกนะ

แต่เรื่องนี้ต่างจากคราวที่แล้ว Erase or Zero ไม่รู้ว่าเพราะเขาทำตามบทรึเปล่า เขาถึงได้อ่อนโยนกับผมนัก ทั้งๆที่ผมยังแอบกลัวเขาอยู่เลย

เพราะเขาดูนิ่งๆ ไม่พูดคุยหรือเปิดเผยความรู้สึกรึเปล่านะ ผมถึงไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลย

ท่าทางผมยังต้องเรียนรู้อีกเยอะเลยล่ะ

....................................................................................................................

มาสเตอร์บอกประกาศรางวัลแล้ว

มิคุยังคงแชมป์นักร้องนำอย่างที่คาดไว้ ส่วนผมดันได้รางวัลตุ๊กตาทองคำซะงั้น

เพราะอย่างนี้แหละ ตั้งแต่สัปดาห์หน้าเป็นต้นไป มาสเตอร์จะโอนงานให้ผมเหมือนเดิม

หมดเวลาพักร้อนแล้วซิ

จะว่าไป เหมือนว่าเดือนหน้ามาสเตอร์จะให้พักร้อน ผมคงต้องสู้ๆดูล่ะ

..................................................................................................................

พักร้อนที่เกาะสวรรค์แดนใต้

เพราะไคโตะแสดงได้ดี สมจริง ซึ่งผมว่าเขาดูโหดมาก ตอนที่เขาถือมีดแทงมิคุในเรื่องkaito ga uninstall

ราวกับเขาคือความมืดที่บ้าคลั่ง แต่ผมกลับชอบเขาในมุมนี้ยังไงไม่รู้

นี้ผมเป็นคนโรคจิตหรือเปล่านะ

แต่เอาเถอะ ยังไงเขาก็ทำให้พวกเราได้พักร้อนกันนานพอสมควร ก็น่าจะขอบคุณเขาหน่อย

ว่าแต่ ไคโตะเรียกผมไปทำไมกันนะ?

............................................................................................................

เอาล่ะ เลนเดินมาแล้ว

บทที่เตรียมพูดไว้ก่อนหน้านี้หายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ มือที่ถือกล้วยชุบช็อกโกแลตสั่นจนน่ากลัว หัวใจผมเต้นอย่างบ้าคลั่ง

ให้ตายเหอะ นี้ไม่ใช่ตัวผมยามปกติเลย ใจเย็นๆหน่อยเซ่

สุดท้าย ผมก็เลยยังตีหน้าโหดใส่เลนอยู่ดี แต่อย่างน้อยผมก็ให้ช็อกโกแลตแล้วนะ

ถึงจะไม่ผ่านเกณฑ์มาตรฐาน แต่ก็หวังว่าเขาจะชอบช็อกโกแลตนั่นละนะ

....................................................................................................

จากข้อมูลตามที่ผมปรึกษากับพี่ริน

พี่บอกว่าไคโตะคงหลงรักผมเข้าให้แล้ว พอผมเถียงไปว่าเป็นไปไม่ได้ พี่เขาก็บอกว่าไม่งั้นไคโตะคงไม่ให้ช็อกโกแลตผมมา

เล่นเอาทั้งวันนี้ผมร้องเพลงเสียงหลงไปหลายรอบเลย มาสเตอร์คงโกรธมากแน่ๆ

เขาคงให้ตามธรรมเนียมล่ะมั่ง ผมคิดอย่างไม่เข้าข้างตัวเอง

ว่าแต่ ทำไมต้องให้ช็อกโกแลตด้วยละ นี้คือสิ่งที่ผมสงสัย

...................................................................................................................

เพิ่งรู้ว่าสาวYเยอะขนาดนี้

ผมถูกเรียกให้เข้าไปดูจดหมายจากแฟนๆ ว่าตกลงจะยอมเล่นบทอย่างที่แฟนๆเรียกร้องหรือไม่

ผมน่ะ ไม่มีปัญหาหรอก แต่เลนนะสิ เขาจะยอมรึเปล่า

ถึงเลนจะยอมเล่นตามคำสั่งของมาสเตอร์ แต่ผมก็ไม่อยากให้เขารู้สึกไม่ดี

ตกลงว่าวันนั้น นอกจากบทพูดน่าอายแล้ว ผมก็ทำแค่จูบเขาเบาๆเท่านั้น

เพียงแต่หวังให้เขาไม่รู้สึกต่อต้านแค่นั้นเอง

................................................................................................................

พี่มิคุก็เข้ามาร่วมคอนเฟริ์มด้วย

หลังจากฉากชวนจิ้นหลายวันก่อนหน้านั้น พี่มิคุที่ยืนดูอยู่ด้วยก็ตัดสินใจพาผมออกไปหาประสบการณ์

ที่ไหนนะเหรอ...ก็ที่บาร์เกย์นะสิ T T

นี้ผมคงต้องยอมรับชะตากรรมใช่มั้ย

แต่พี่รินบอกว่า ไม่มีอะไรเลวร้ายถ้าเป็นไคโตะ ที่แบบนี้ละ เข้ากับพี่มิคุเป็นปี่เป็นขลุ่ย

ผมก็ได้แต่คิด พลางซัดว็อคก้าเข้าปากที่แก้วนึงตามไป

..................................................................................................................

ไม่อยากเชื่อเลยว่าจะดื่มกันจนเมา

เจ้าของผับโทรเรียกให้พวกผมนำทีมกันไปขุด3ศพกลับบ้าน มิคุนี้อ้วกใหญ่ หมดมาดเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงเลย ส่วนอีกสองรายก็เลวร้ายพอกัน

สีหน้าแดงระเรื่อของเลนยามหลับดูน่ารักกว่าปกติ เล่นเอาใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะ

แต่ผมก็สุภาพบุรุษพอที่จะไม่ฉวยโอกาสคนตอนหลับ คืนนี้ผมเลยไปส่งเขาที่ห้องแค่นั้น

คืนนี้ ผมคงนอนหลับฝันดีแล้วใช่มั้ย?

.................................................................................................................

มติเอกฉันท์ 2-1

พี่มิคุกับพี่รินรวมหัวกันยกผมให้ไคโตะทันที หลังจากที่รู้ว่าเขาสุภาพบุรุษขนาดไหน ดูเหมือนมาสเตอร์จะเห็นดีเห็นงามกับพี่มิคุที่คาบเรื่องไปบอกด้วย

ผมยังทำใจไม่ได้เลยนะ จะให้ผมแต่งกับไคโตะจริงๆเหรอ

................................................................................................................

ยัยมิคุตัวแสบ

มาสเตอร์เรียกผมเข้าไปคุยว่าจะเป็นพ่อสื่อให้ ผมเลยได้แต่บอกว่าขอเวลาคบกับเลนดูก่อน แล้วพอถึงเวลาอันควรค่อยว่ากันอีกที

ถ้ามาสเตอร์รู้ แสดงว่าทุกคนก็รู้กันหมดแล้วละสิ โว้ยยยย เครียด

คืนนั้น ผมเลยไปลงเอยชีวิตที่ผับดู อืม เหล้านี่ก็ไม่ได้เลวร้ายเท่าไร เอิ้ก

...................................................................................................................

สงสัยคงจะเกลียดผมจัด

ไหนว่าเขาชอบผมไง ทำไมไคโตะถึงต้องไปกินเหล้าที่ผับด้วยล่ะ พี่มิคุคงจะมั่วใหญ่แล้ว

แต่พอผมพูดแบบนั้น พี่ทั้งสองคนก็มองหน้ากัน ก่อนที่พี่รินจะหยิบผ้าเช็ดหน้าเช็ดน้ำตาผมเบาๆ

...น้ำตา?.....นี่ผมร้องไห้เลยเหรอ

สุดท้าย พี่มิคุเลยไล่ให้ผมไปเฝ้าคนใจร้าย แถมบอกด้วยว่าถ้าเคลียร์ไม่รู้เรื่องไม่ต้องออกมา

พี่มิคุยังหวังว่าเขายังชอบผมอยู่อีกใช่มั้ย ถึงปลอบใจผมแบบนี้
...............................................................................................................

หลังจากตรงนี้ไปจะเป็นNC ใครอยากได้ก็เม้นบอกเมล์มา

ขอบคุณที่ติดตามขอรับ

^ ^
.
.
.
.................................................................................................................

เรื่องนี้ต้องขอบคุณมิคุ

ตอนนี้ผมกับเลนได้คบกันสมใจอยากแล้ว ทำให้ผมรู้สึกถึงคำว่ารักที่สุดมันเยี่ยมอย่างนี้นี่เอง

เลนเองก็น่ารักขึ้นทุกวัน มันน่าจับกดวันละหลายๆรอบนัก

แต่ว่านะ ผมก็อยากให้เป็นแบบนี้ทุกๆวัน

ขอบคุณอดีตที่ทำให้เราได้เจอกัน

ขอบคุณปัจจุบันที่เธอยังอยู่ข้างกายผม

และขอบคุณ....อนาคตที่เราจะไม่มีวันพรากจากกันอีกต่อไป


Fin ^ ^


จบบริบูรณ์~