เรื่องราวต่างโลกสีเทาของ ฟุยุมิ บิว

สะดุ้งตื่นขึ้นมาจากการหลับไหลพร้อมทั้งหายใจถี่เเรงเหมือนกับกำลังเหนื่อยล้า

"เมื่อกี้มันอะไรกันความฝันนั้น"

ลุกขึ้นมานั่งพร้อมตั้งคำถามในใจเกี่ยวกับฝันเมื่อตะกี้พอลองคิดเกี่ยวกับความฝันก็ดันเกิดปวดหัวขึ้นมาอย่างน่าประหลาด

"อา!!"

ผมร้องตะโกนออกมาด้วยความเจ็บปวดบนศีรษะพรางจับหัวไปด้วยเเละจู่ๆความเจ็บปวดก็หายไป

"เเปลกจังเเหะ ตอนนั้นยังปวดหัวอยู่เลย"

ผมลุกขึ้นมาพรางใช้มือข้างหนึ่งจับหัวเเละพบว่ารอบๆมืดสนิท

"มองไม่เห็นเลยเฟ้ยหรือว่านี้คื.... !?"

จู่ๆรอบๆก็สว่างขึ้นมาอย่างน่า ประหลาดผมตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นเเละเริ่มสับสน

"เเปลกไปเเล้วๆมันเกิดอะไรขึ้น?ใครเปิดไฟ?"

หันมองรอบๆจนผมพบว่าภาพตรงหน้าคือห้องสมุดล้างขนาดใหญ่ที่ไม่มีใครเเละทรุดโทรมสุดๆ

"ไม่มีตัวอะไรออกมานะ?คงไม่หรอกนะ?"

ผมเกิดอาการกลัวผีขึ้นมาพร้อมพูดเสียงสั่นๆเเละเหงื่อออก

"ว่าเเต่นี้มันเกิดอะไรขึ้น? ฝันงั้นหรอ?"

หยิกเเก้มตนเเรงๆเเละพบว่าไม่ใช่ความฝัน

"ดูเหมือนจะไม่ใช่ฝันเหอะ ลองสำรวจที่นี้ก่อนละกัน"

เดินสำรวจบริเวณรอบๆจนไปเจอทางเข้าที่ประตูพังไปเเล้วมองจากข้างนอกเเล้วมันเหมือนกับห้องน้ำเเต่พอลองเข้าไปสำรวจพบว่ามันคือห้องน้ำที่ดูราคาเเพงสุดๆเเต่มีฟุ่นเกาะเต็มไปหมดเเละได้พบกับกระจกติดกำเเพงที่ดูเหมือนจะเเตกจากการโดนกระเเถกก่อนจะเช้าไปตรวจสอบ

"นี่มัน.......ชั้นหรอ?"

ผมช็อคหนักกับใบหน้าที่ไม่ใช่ของผมเเละรูปลักษณ์ที่เปลี่ยนไป

"นี้...ชั้นกลายเป็นผู้หญิงไปเเล้วหรอ!!เป็นไปไม่ได้น่า....ไม่สิของอย่างงี้มันต้องพิสูจน์"

ตนเอื้อมมือตนไปจับเป้าของตนเพื่อเช็คเพศของตน

"เพศชาย~~"

ยิ้มออกมาพร้อมน้ำตาเล็ด

"จะว่าไปบนหัวชั้นมีหูสัตว์ด้วยหนิเเหมน่ารักจังนะตัวชั้น....หูสัตว์!! เเปลกเกินไปเเล้วหูสัตวเนี่ยนะจะว่าไปมีอะไรนิ่มๆเเตะก้นดราอยู่ตลอดเลย.... หาง!! นี้ชั้นเป็นตัวอะไรเนี่ย!!"

ผมร้องโวยวายเสียงดังคนเดียว

"ใจเย็นก่อนตัวเราตั้งสติไว้ก่อน"

ผมหายใจเข้าออกช้าๆเพื่อเรียกสติ

"ตอนชั้นรู้สึกคาใจจะชอบตั้งคำถามเเละค่อยให้คำตอบกับมันถ้างั้นอันดับเเรกเรามาลองตั้งคำถามดีกว่าว่าเรามาได้ไงเกิดอะไรขึ้นกับเราเเล้วห้องสมุดนี้มันเกิดอะไรขึ้น"

ผมได้เดินไปตรวจสอบที่ผมเคยนอนก่อนตื่นขึ้นมาเเละพบว่าพื้นที่ตรงนั้นมีรูปตราขนาดใหญ่เป็นวงกลมเเละมีดาวขนาดใหญ่อยู่ในนั้นชวนให้นึกถึงตราอันเชิญปีศาจยังไงไม่รู้

"ตราอัญเชิญงั้นหรอเเล้วอันเชิญอะไรเรางั้นหรอ?"

ดูเหมือนเรื่องที่พูดมาจะเป็นเรื่องจริง           

  "ว่าเเต่ชั้นรู้ได้ยังไงว่านี้มันคือ ตราอันเชิญ เเละดูเหมือนว่าจะฉลาดกว่าเด็กทั่วไปด้วย เดี๋ยวนะมันมาอีกเเล้ว อึก.."   

ผมมีอาการปวดหัวรุ่นเเรงอีกครั้ง

"อา!!!"

ผมก้มลงไปอยู่กับพื้นขณะที่ตัวเองกำลังปวดหัวสุดๆเหมือนมันกำลังระเบิดออกมาหลายๆซักพักมันก็หยุดเเละก็เริ่มจำเรื่องราวบางอย่างได้

"นี้ชั้นกลับชาติมาเกิดใหม่หรอ!?"

ตกใจสุดๆพยายามนึกเเละพูดทุกๆอย่างที่จำได้

"ชั้นเป็นโอตาคุติดเกมเกิด..ที่ญี่ปุ่นอยู่เมืองโตเกียว...อยู่ห้องเช่าเเคบๆมีคอมเครื่องหนึ่งห้องมืดมาก...เเละชั้นชื่อว่า..โคนิกาวะ...สาคิ..."

ปวดหัวอีกครั้งเเละเกิดการเปลี่ยนเเปลง

"อา!! ชั้นชื่อฟุยุมิ บิว อายุ20..."

ปวดหัวอีกครั้งเเละเกิดการเปลี่ยนเเปลง

"อา!!! ชั้นคือ ฟุยูมิ บิว อายุ17!!"

พูดออกมาจากความเจ็บปวดจากศีรษะก่อนจะหอบเเละเหนื่อยล้าเเละไปนอนอยู่กับพื้นซักพักหนึ่งหลังจากที่ตนได้หายปวดหัวเเล้วนั้นก็ได้ลุกขึ้นมาอย่างช้าๆ

"ตะกี้นี้มันอะไร? เจ็บมากๆเลยนะนั้น"

พูดเสียงสั่นๆ

"ดูเหมือนว่าพอชั้นพยายามนึกถึงเรื่องก่อนที่ชั้นจะมาที่นี้ชั้นจะปวดหัวตลอด ซึ่งมันทรมารมากเเต่ว่านะทำไมมันถึงเป็นอย่างงั้น ตอนนีคงใหคำตอบไม่ได้"

ผมเดินไปที่ชั้นหนังสือเพื่อหาข้อมูลต่างๆจนไปเเตะตาสมุด4เล่ม คือเรื่อง สมุดเวทมนตร์ สิ่งมีชีวิต ของกินในป่า เเละ ตำนานเเห่งเกาะตาเดียว 

 "สิ่งมีชีวิตกับของกินในป่ารู้ไว้หน่อยก็ดีเหมือนกัน เวทมนตร์คนทำเล่มนี้ต้องเป็นพวกเดียวเเน่เเต่เอามาอ่านข้ามเวลาเเละกันรวมถึงตำนานเเห่งเกาะตาเดียวด้วย"

ผมยกหนังสือ4เล่มไปหาที่นั่งอ่านที่หน้าบันไดผมเริ่มอ่านจาก เรื่อง ของกินในป่า เเต่มันอะไรเเปลกๆอยู่ข้างใน

"นี่มันอะไรผลไม้หรอไม่เคยเห็นเหอะเเปลกชมัดมันกิรได้หรอเนี่ย"

ผมอ่านไปจนจบเเละเริ่มอ่านเรื่องสิ่งมีชีวิตในนั้นก็มีของเเปลกเหมือนกันผอ่านไปได้ไม่กี่หน้าก็หยุดอ่านพร้อมถอนหายใจ

"มีเเต่เรื่องไร้สาระทั้งนั้นมันคงช่วยอะไรเราไม่ได้หรอกมาอ่านอันที่น่าสนใจนิกว่า"

ผมหยิบหนังสือเวทมนตร์ขึ้นมาเเละพยายามเปิดข้างในเเต่ว่ามันเปิดไม่ได้มันเหมือนกับว่าถูกล็อคไว้พอผมหงายหนังสือก็พบกับรูปมือที่หนังสือผมจึงยื่นมือไปใกล้ๆหลังจากนั้นเเสงสีฟ้ากระจายออกไปวงกว้างเเละจู่ๆก็มีเสียงดังขึ้นมา

"ฟุยุมิ บิว อายุ7ขวบ สายพันธุ์ อมนุษย์ คุณมีเวทมนต์ในตัวขอเเสดงความยินดีด้วยคะ"

"ตะกี้มันเสียงอะไร!!"

ผมตกใจเมื่อได้ยินเสียงเหมือนผู้หญิงพูดออกมาจากที่ไหนไม่รู้เเละสับสนอย่างมาก

"ววววววเวทมนตร์งั้นหรอ?"

ผมพูดเสียงสั่นก่อนหนังสือจะถูกเปิดออกอัตโนมัติ

"ธาตุที่สามารถเรียนรู้ได้คือทุกธาตุยินดีด้วยคะ"

"ว้าวรู้สึกดีใจจังเลยว่าเเต่เองเป็นใครฟระ"

ไม่มีสิ่งใดตอบกลับมา

"ชั่งเหอะเปิดไปที่หน้าความมืดดีกว่าดูเท่ดี"

ผมเปิดหนังสือไปที่หน้าความมืดเเละได้รู้สึกสนใจกับเรื่องในหนังสือ

"วาปเงางั้นหรอดูเท่ดีน่าสนใจด้วยในหนังสือบอกให้พูดตามสินะจะได้หรอเนี่ย?"

ผมลุกไปยืนตรงทางเดินเเละเอามือไว้ข้างหน้าพร้อมถือหนังสืออ่านไปด้วย

 "อาคาน่า!!"

ผมถูกดูดลงไปในเงาเเละไปโผล่ที่ใกล้ๆกับกลองหนังสือของผมที่มีกระดาษออกมาผมยืนอยู่ตรงเงาพอดี

"สุดยอด!!น่าสนใจสุดๆไปเลย"

ผมตาเป็นประกายหลังจากได้ลองใช้เวทย์มนต์เป็นครั้งเเรกผมจึงตัดสินใจที่จะเอาหนังสือไปด้วยเเต่ผมลืมอีกเล่มหนึ่งเเต่ผมก็ไม่ใส่ใจอะไรเเละเดินไป

"เอาละรู้สึกว่าเราจะมีเวทมนตร์เหอะไปสำรวจกันหน่อยดีกว่าในห้องสมุดนี้มันมีอะไรบ้างเเละชั้นต้องไขปริศนาของชั้นให้หมดให้ได้ รึป่าวนะ?"

ผมทำท่าไม่มั่นใจ

"งั้นไปกันเลย!!"

ผมเริ่มเดินสำรวจห้องสมุดเพื่อหาหลักฐานต่างๆเพื่อไขข้อสงสัยของตัวเอง