ฉัน... วิจารณ์นิยาย

ลำดับตอนที่ #2 : Miracle Baby! พันธะสัญญาแห่งรัก - ลายมือตัวเล็ก

ชื่อเรื่อง : Miracle Baby! พันธะสัญญาแห่งรัก

ผู้แต่ง : ลายมือตัวเล็ก

ลิ้งค์ : http://my.dek-d.com/lovelyberryz/writer/view.php?id=1101077
คะแนน : 9/10

 

อ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกวิจารณ์ยากทีเดียว แยกวิจารณ์เป็นสองส่วนนะ

 

> ผมจะพูดถึงจุดเล็กๆน้อยๆก่อน เป็นข้อสังเกตที่ผมให้ไว้ ถ้าท่านศึกษาดูอย่างละเอียดแล้ว แก้หรือไม่อยู่ที่มุมมองท่านเองนะ 

 

"นายนั้นกระตุกคิ้ว ฉันจึงใช้แรงใส่หมัดไปที่ใบหน้าเขาอีกครั้ง"

อ่านดูก็ลื่นไหลดีนะ แต่ให้ลองพิจารณาดูสักนิด

- นายนั่่นกระตุกคิ้ว หรือ นายนั่นคิ้วกระตุก ? สองคำนี้ความหมายต่างกันนะ ถ้าเป็นคนอ่านทั่วไปคงไม่สังเกตอะไรหรอก แต่คนอ่านที่เป็นไรเตอร์ด้วยกัน สองคำนี้คนละความหมายเลย ในประโยคนี้เราต้องการให้ คิ้วหมอนั่นกระตุกเอง หรือ เขากระตุกคิ้วเอง เราไม่บอกว่าแบบไหนถูก แค่ให้ข้อสังเกตไว้

- ฉันจึงใช้แรงใส่หมัด ลองพิจารณาคำว่า "จึง" จำเป็นไหม "ใส่" จำเป็นไหม อาการคิ้วกระตุกก่อนหน้าของชายคนนี้ เป็นเหตุให้เธอต่อยเขา คำว่า "จึง" มีความเป็นหรือเปล่า คำว่า "ใส่" ใช้ในความหมายนี้ได้ไหม

- ให้ข้อสังเกตอีกนิด ที่ผมยกประโยคนี้มา เพราะถ้าอ่านประโยคนี้เดี่ยวๆ จะได้ความรู้สึกอย่างหนึ่ง แต่พอไปอยู่ในนิยาย ประโยคนี้ก็จะกลืนไปกับประโยคอื่นๆ ซึ่งก็จะได้อีกความหมายหนึ่ง การเอาประโยคนี้ออกมาอ่านข้างนอก อ่านดูย่อมรู้สึกแปลกๆ แต่ถ้ากลับไปอ่านเรื่องแบบผ่านๆ ประโยคนี้น้อยคนจะสังเกตเห็นนะครับ

 

ที่อยากจะบอกก็คือ ไรเตอร์เขียนได้ค่อนข้างลื่นไหลมาก อาจจะแก้หลายรอบแล้ว หรือถ้าเขียนครั้งเดียวแล้วเป็นแบบนี้เลย ค่อนข้างจะพรสวรรค์นะครับ อาจจะมีประสบการณ์การอ่านแนวนี้มาเยอะ หรือศึกษาวิธีการเขียนมาอย่างดี ผมเองเขียน draft แรกยังไม่ได้เท่านี้เลย แต่ทุกครั้งที่ผมแก้ ผมจะเริ่มเจาะจงไปที่คำแต่ละคำที่เขียน คำนี้จำเป็นไหม "ว่า" "ก็" "คือ" คำที่มักอยู่ผิดที่ผิดทางบ่อยๆ จัดเรียงถูกต้องไหม จำเป็นไหม แก้สามสี่รอบผมก็ยังมีคำพวกนี้เหลืออยู่ ซึ่งถ้าอ่านซ้ำๆเรื่อยๆ ประโยคบางประโยคก็จะถูกมองข้ามเพระรู้สึกว่าลื่นไหลแล้ว มันไม่ควรจะเป็นอย่างนั้นนะครับ ตรงไหนอ่านแล้วลื่นไหลเป็นพิเศษ ต้องกลับมาพิจารณาซ้ำๆอีกมาก มันต่อเนื่องกับประโยคอื่นหรือเปล่า ถ้าคนอ่านอ่านประโยคนี้ซ้ำๆแล้วเขาจะเข้าใจแบบไหน เข้าใจอะไรผิดไปรึเปล่า เล็กๆน้อยๆนี่ปล่อยผ่านไป สนพ. เขาไม่ได้มาละเอียดเหมือนเรา แต่ไรเตอร์ด้วยกันเองจะมองออก ผมชี้จุดให้ ถูกผิดยังไงไรเตอร์ไปหาดูเอาเองนะครับ

 

> หลังจากนี้จะคอมเมนต์ถึงความรู้สึกในการอ่าน

 

ชมว่า เรื่องนี้เป็นนิยายที่เขียนได้ดี อ่านสนุก เขียนเสร็จแล้วส่งพิมพ์น่าจะได้แน่ๆ แต่นิยายเรื่องนี้เจาะตลาดไปสักหน่อย คนอ่านที่ไม่ใช่แนวรอมคอม (โรแมนติก คอมเมอดี้) จะไม่อ่านแน่ๆ แต่ถ้าเป็นแนวที่คนเขียนชอบ อันนี้ก็ไม่ได้ห้ามกันนะครับ

 

เนื้อเรื่อง บอกตามตรงว่าเราก็ไม่ค่อยได้อ่านแนวนี้สักเท่าไหร่ แต่รู้สึกว่า เฉยๆนะ แนวนี้มันเกลื่อนเมืองไปหมดแล้ว ทอมมีเกย์ทำท้อง ก็น่าจะมีคนเขียนแล้ว แต่ถ้าเรื่องยังเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ คนอ่านก็จะเดาได้ว่าเรื่องจะดำเนินไปในลักษณะใด ผมแอบรู้สึกว่าคนเขียนอาจจะตกม้าตายตอนจบ ถ้าหาตอบจบแบบอึ้งทึ่ง ประทับใจ หรือร้องไห้น้ำตาซึมไม่ได้ นิยายเรื่องนี้ก็จะกลายเป็นนิยายรักดาษๆทั่วๆไป นิยายแนวรอมคอม ไฮไลท์อยู่ที่ไคลน์แม็กซ์เลยนะครับ 4-5 บทแรกมันแค่น้ำจิ้มเท่านั้น

 

สไตล์การเขียน แอบสงสัยนี่เขียนคนเดียวหรือเปล่า ผมรู้สึกว่า ตัวละครคาแรกเตอร์ชัดเจนมากทุกตัว คือปกติเวลาเขียน เราจะเอาตัวเองสมมติเป็นตัวละคร ถ้าเขียนให้ตัวละครทุกตัวมีคาแรกเตอร์ชัดเจนแบบนี้ แสดงว่ามีแบบตัวละครในใจเปะๆเลย ปกติเวลาเขียนผมก็จะทำแบบนี้นะ มีคนที่มีคาแรกเตอร์ในใจแบบนี้ แต่... ผมจะไม่เขียนตัวละครให้เป็นแบบคนๆนั้นเปะๆ ผมจะเผื่อที่ว่างไว้สำหรับเอาตัวของผมเองเข้าไปอยู่ในนั้นด้วย เช่น 

ไอย์ ทอมสาวหน้าหวาน เรียนญี่ปุ่น พูดไทยผสมญี่ปุ่น การแต่งตัวเน้นเปิดเผย แสดงออกเต็มที่ว่าเป็นทอม พื้นฐานหรือคำถามเบื้องต้นของตัวละครนี้ อะไรที่ทำให้เธอเป็นทอม, ทำไมถึงเกลียดผู้ชาย, ทำไมต้องญี่ปุ่น, ทำไมพอไม่ชอบผู้ชายแล้วถึงชอบผู้หญิง, เป็น M หรือ S, มีปมอะไรถึงไม่ชอบเมืองไทย, วิถีการดำรงชีวิตของเธอ, สภาพที่อยู่ได้ อยู่ไม่ได้, ความคาดหวังของเธอต่อครอบครัว ฯ อันนี้ผมตั้งคำถามจากที่อ่านมา ถ้าต่อไปมีเฉลยเรื่องพวกนี้ก็ถือว่ามีการวางเรื่องที่สมบูรณ์มากๆแล้ว

 

เอกลักษณ์ของไรเตอร์ ผมว่ายังไม่ชัดนะ การอ่านแล้วจะรู้ลายเซ็นต์ของไรเตอร์ คือ เนื้อเรื่องนั้นสัมพันธ์กับคนเขียนมากแค่ไหน คือการเขียนนิยายเนี่ย มันต้องสะท้อนอะไรบางอย่างของไรเตอร์ออกมา ไม่ได้หมายความว่า เขียนเรื่องทอม เกย์ แล้วจะหมายถึงไรเตอร์เป็นทอมหรือเกย์ ไม่ใช่อย่างนั้นนะ ในนิยายมันต้องมีอะไรบางอย่างที่บ่งบอกวิธีการคิดของไรเตอร์ เท่าที่อ่านมา เรารู้สึกว่ายังจับอะไรในตัวไรเตอร์ไม่ได้เลย ไม่รู้ว่าท่านเป็นพวกชอบมีปมอะไรกับทอมรึเปล่า, ชอบวัฒนธรรมญี่ปุ่น ชอบดูหนัง อนิเมะญี่ปุ่นรึเปล่า, ชอบอ่านนิยายแนวไหน, ชอบผู้หญิงสไตล์ตัวละครหรือเปล่า, เคยจีบหญิงแล้วอกหักเพราะหญิงชอบทอมรึเปล่า ผมบอกไม่ได้เลยนะ ถ้าเขียนได้ยาวๆกว่านี้ผมอาจจะมองเห็น แต่บอกแค่ว่าตอนนี้ ผมยังอ่านท่านไม่ออก

 

ผมเคยอ่านนิยายของท่านๆหนึ่ง เกี่ยวกับแนวเกย์ กระเทยนี่แหละ อ่านไปแค่ 3 บทรู้เลยว่า คนเขียนมีประสบการณ์กับเรื่องพวกนี้ยังไง ตัวละครในเรื่องอาจจะเป็นลูกคนเขียน คนใช้ คนข้างบ้าน หรือมีเหตุการณ์บางอย่างที่เขาเคยพบเคยเห็นมา เขาเขียนบรรยายมุมมองของคนรอบข้างที่ปฏิบัติต่อ เกย์ กระเทย ได้ชัดเจนมากๆ หรือแม้แต่ในมุมมองของคนเขียนเอง ท่านเอาตัวท่านใส่ไปในตัวละครหนึ่ง (ทั้งๆที่เราก็ไม่เคยเจอหน้าคนเขียนหรอกนะ แต่รู้เลยว่าเขาต้องเอาตัวเองใส่ไปแน่ๆ) ตัวละครนั้นแสดงออกถึงทัศนคติ มุมมองที่มีต่อกระเทย เกย์อย่างชัดเจน แสดงมุมมองของคนทีชอบเกย์กระเทย คนที่เฉยๆ คนที่ไม่ชอบ และคนที่รับไม่ได้ นำเสนอครบทุกด้าน แบบนั้นเรียก มาสเตอร์พีซ เลยนะ ซึ่งสิ่งนี้เราหาจากนิยายท่านไม่ได้เลย

 

ผลงานท่านยังขาดจุดนี้ ผมไม่รู้ว่าท่านอ่านแล้วจะเข้าใจรึเปล่า นี่เป็นนามธรรมล้วนๆ ไม่สามารถแนะได้ว่าจะต้องแก้ยังไง นี่ไม่เหมือนปกติที่ผมจะเน้นคอมเมนต์รูปธรรมเกี่ยวกับสไตล์การเขียน และเนื้อเรื่อง ผมถือว่านิยายเรื่องนี้ เรื่องพวกนั้นลงตัวหมดแล้ว และที่เล่ามาไม่ได้อ้างเถไถนะ ถ้าท่านเขียนได้ระดับนี้แล้ว การวิจารณ์ระดับนี้น่าจะเหมาะสมกับท่านที่สุด

ถ้าอ่านผ่านๆ เรื่องนี้ถือเป็นนิยายสนุกเรื่องหนึ่ง แต่ยากที่จะเป็นหนังสือเล่มโปรดของใครหลายๆคน ถ้าอยากเขียนเพื่อให้ได้ตีพิมพ์ แบบนี้ได้ตีพิมพ์แน่ๆ แต่ถ้าอยากจะพัฒนาไปมากกว่านี้ ลองพิจารณาจุดนี้ดูนะครับ

 

ถ้าเขียนจบแล้วทักไปอีกรอบก็ได้ ผมจะมาอ่านให้ ดูว่าเห็นอะไรในตัวท่านบ้างรึเปล่า