ลืมตามาก็กลายเป็นไทเฮาตำหนักเย็นไปเสียแล้ว

18/มี.ค/64

กระท้อนหญิงสาวสู้ชีวิตที่ทำงานทุกอย่างเพื่อเอาตัวรอด วันหนึ่งในวันที่พายุเข้าพอดีเธอที่พึ่งเลิกงานก็วิ่งฝ่าสายฝนเพื่อรอรถเมล์กลับบ้านเช่าหลังน้อย แต่ใครจะรู้ว่าแค่วิ่งฝ่าฝนฟ้าก็เกลียดเธอถึงขั้นส่งสายฟ้าลงมาผ่าเข้าให้ แต่ว่าพอเธอลืมตาขึ้นมากลับเห็นเพดานที่ไม่คุ้นตา กลิ่นยาที่อบอวนไปทั่วห้อง แม้ห้องจะดูเก่าๆแต่ข้าวของเครื่องใช้กลับสะดวกสะบาย

"ฝูเฟินไทเฮารับราชโองการ!!"

เดี๋ยวก่อนน้องสาวใครมาเปิดซีรี่ย์เสียงดังแถวนี้คะซิส!

อัน ฮุ่ยเหม่ย(นามพระราชทาน ฝูเฟิน)

บุตรีที่เกิดจากฮูหยินรองที่ถูกวางตัวเป็นมาตั้งแต่เกิด ถูกเลี้ยงดูมาประหนึ่งเครื่องมือไร้หัวใจ 

อายุสิบห้าถูกส่งเข้าวังในฐานะบุตรีของฮูหยินเอกและถูกฮ่องเต้ดึงมาเป็นหมากให้สตรีคนรักและโอรสอีกครั้งก่อนจะจบชีวิตตนเอง

........

นิยายเรื่องนี้ไรท์แต่งเพื่อระบายเท่านั้นเพื่อลดการอัดอั้นและความกดดันของตัวเองจนอาจจะทำให้สมองตื้อในเรื่องหลัก อัพตามใจพอสมควรสำหรับเรื่องนี้