รักวุ่นหอพักอลวน

ลำดับตอนที่ #2 : Thailand

  “ ในที่สุด ในที่สุด ฉันก็ได้กลับมาเมืองไทยอีกดีใจจัง “ รันคิดในใจ ขณะที่เดินเพื่อไปรอเอากระเป๋า “ ไงรันเธอมาที่เมืองไทยจะพักที่ไหนหรอ “ ลีถามรัน “ ฉันจะไปพักกับอาน่ะแล้วไม่ต้องถามมากได้ไหม ฉันรำคาญนายมามากพอแล้วบนเครื่องบิน “ รันตอบอย่างรำคาญลี “ จ๋าๆแม่คุณทำไมชอบตวาดใส่ฉันอยู่เรื่อยเราเป็นเพื่อนกันนะ  เพื่อนตั้งแต่เด็กด้วย “ ลีตอบด้วยความน้อยใจ และ เริ่มทำท่าจะร้องไห้ ฉันนะเบื่อลีมากเวลาที่ว่านิดว่าหน่อยก็ชอบแกล้งบีบน้ำตาให้ฉันใจอ่อนไปเอากระเป๋าดีกว่า แล้วรันก็เดินไปเอากระเป๋าที่รางเลื่อน ปล่อนให้ลีแกล้งร้องไห้ยังงั้นต่อไป แล้วรันก็ยกกระเป๋าเดินกลับมาหาลีแล้วพูดว่า “ ลีฉันขอโทษนะที่พูดไม่ดี แต่ว่าถานายไม่รีบไปเอากระเป๋าเจ้าหน้าที่ คงคิดว่าเป็นกระเป๋าที่ไม่มีเจ้าของนะ แล้วถ้านายยังไม่ไปเอาอีกเขาคงเอาไปเก็บที่อื่น หรือไม่ก็ส่งขึ้นเครื่องกลับลอนดอนตามที่อยู่บนกระเป๋านาย ฉันไปก่อนนะ “ แล้วรันก็เดินตรงไปยังจุดนัดพบที่นัดกับอาไว้ ขณะที่ปล่อยให้ลีวิ่งตามเจ้าหน้าที่สานมบินเพื่อไปเอากระเป๋าของเขา “ เฮรันทางนี้ อากับย่าอยู่ทางนี้ “ เกียรติตะโกนเรียกหลานสาว รันหันหน้าไปตามเสียงเรียกก็เห็นอาและย่าของตนกำลังยื่อโบกมือเรียกอยู่ แล้วรันก็เดินไปตามเสียงเรียกนั้น

“ มาหลานรักของย่ามาให้ย่ากอดหน่อยมะ “ แล้วย่าก็กอดรันไว้ด้วยความคิดถึง ตอนนี้ฉันดีใจมากก็จริงที่ได้มาเมืองไทยแต่ตอนที่อยู่ที่สานมบินตอนที่ย่ากอดฉันนะฉันไม่ชอบเลยไมใช้ไม่รักหรอกนะแต่ถ้าคุณโดนคนกอดแล้วกอดแบบแนบแน่นจนอึดอัดหายใจไม่ค่อนออกคุณจะรู้สึกอย่างไรละ อาเกียรติดูไม่เปลี่ยนเลยฉันจำได้ตอนเล็กๆที่ยังอยู่เมืองไทย อาเป็นคนที่เนียมมาก หน้าตาดีจมูกโด่ง ตาคมมีสาวๆมารุมล้อมมากมาย นิสัยหรอเบื่อง่าย เป็นหนุ่มเพลย์บอย  ….. และตอนนี้อาก็ยังเหมือนเดิมไม่มีผิดเลย “ รันไม่เจอตั้งนานโตขึ้นเยะเลยนะ อาแทบจำไม่ได้แนะ “ อาเกียรติพูดกับหลานสาวด้วยความดีใจ “ แหมอาก็ก็ต้องเปลี่ยนซิคะหนูไปอยู่อังกฤษตั้ง 6 ปีนะ อ้อคุณย่าคะที่จริงไม่ต้องลำบากมาจากเชียงใหม่ก็ได้เหนื่อยเปล่าๆนะคะ “ รันพูดกับย่าด้วยความเป็นห่วง “ ไม่เป็นไรหรอกจะหลานก็หลานสาวคนสวยของย่ากลับมาทั้งที นี่เหนะตาเกียรติรีบไปกันเถอะ จะได้กลับบ้านกันสักทียัยรันคงอยากอาบน้ำอาบท่าแล้วละ “ ย่าพูดขึ้น แล้ว ทั้งหมดก็เดินไปที่รถ

    ณ บ้านของเกียรติ หลังอาหารค่ำรันก็ถามเรื่องโรงเรียนใหม่ขึ้น “ อาคะเรื่องโรงเรียนใหม่เนี่ยเป็นยังไงคะแล้วต้องไปลงทะเบียนเมื่อไรกันคะ “ รันถามด้วยความสงสัย เกียรติจึงตอบหลานสาวว่า “ เรื่องโรงเรียนก็ไม่มีปัญหาหรอกเขาเพิ่งโทรมาบอกว่าถ้ารันมาเมื่อไรก็ให้ไปติดต่อได้เลย จะได้จัดการเรื่องหอพักที่จะต้องเข้าไปอยู่ด้วย แต่ต้องไปลงทะเบียนก่อนเปิดเทอม 1 อาทิตย์นะ เพราะเข้าจะให้นักเรียนใหม่ย้ายเข้าไปอยู่เพื่อทำความเคยชินและรู้จักสมาชิกในหอก่อน แต่ถ้าอยากย้ายไปอยู่ก่อนกำหนดก็ได้นะทางโรงเรียนเข้าไม่ว่าอะไร  แต่อาว่ารันรีบไปเก็บของและเข้านอนดีกว่านะเพราะว่าพรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายของการลงทะเบียนพอดีเลย คืออาขอโทษนะที่ไม่บอกก่อนว่ารันต้องมาเตรียมตัวก่อนเพราะถ้าหอที่รันเลื่อกไว้ในใจมันเต็มรันอาจจะต้องถูกส่งไปอยู่หออื่นก็ได้ เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้เราต้องออกแต่เช้ารีบไปนอนนะอาก็จะรีบไปนอนด้วย “ โอ๊ยตายแน่คราวนี้ถ้าหอหญิง2 ที่ฉันอยากอยู่เต็มละทำไงแค่คิดก็กลุ้มแล้ว แล้วในที่สุดต้อนฉันไปเลือกหอก็ไม่ได้อยู่หอหญิง2 แต่ไปอยู่หอ Mintrl ซึ่งเป็นหอรวมแทน เมื่อรันได้ฟังแล้วก็ตกใจขึ้นไปจัดของ แต่ก่อนที่จะขึ้นไปรันถามอาเกียรติว่า “ อาคะแล้วโรงเรียนที่หนูจะต้องไปอยู่นี้ชื่ออะไรค่ะ “ เกียรติยิ้มแล้วตอบรันว่า “ เมย์ได มัธยมปลายเมย์ได “

    โรงเรียนนี้และหอพักแหละที่ฉันได้ไปอยู่และได้เรียนรู้วิชา และสิ่งต่างๆ มิตรภาพและความรักที่ทุกคนในหอมีให้ต่อกัน ^ _ ^