ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เสี้ยนหนาม ความรัก

    ลำดับตอนที่ #2 : เกือบสูญพันธ์

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 12
      0
      26 ก.ย. 48

    \"เฮ้ย อย่ามาไป ไม่โดนอ่ะ\"



    \"ทำไมจะไม่โดน\" นน ถามด้วยน้ำใสๆคลอเบ้าตา



    \"เฮ้ย ไอวุ่น ถ้าไม่เจ็บจริงๆ ไม่มีผู้ชายที่ไหนมันร้องไห้ง่ายไหรอกนะ\" ป๋องเตือนวุ่น



    \"ไม่โดนอย่ามาเถียงสิวะ กูเป็นคนต่อนนะเว้ย\" วุ่นแย้งด้วยสีหน้าไม่มั่นใจนัก



    \"อ้าว เฮ้ยไปไหนวะไอวุ่น\" ป๋องถามเมื่อเห็นวุ่นวิ่งหนีไปที่อื่น



    \"เฮ้ย นน แก..โดนจริงเหรอ\"



    \"ก็..จ.ริ.ง ดิ\"



    \"ดูเพื่อนแกนะป๋อง ทำเพื่อนข้าแล้ววิ่งไปเลย\"



    \"เออ ขอโทษแทนไอวุ่นมันด้วยแล้วกัน นะ นน นะ\"



    \"ไม่ได้ ต้องให้วุ่นมาขอโทษเราเอง\"



    \".. \" ป๋องก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน



    \" เดี๋ยวเข้าเรียนเจอแน่ ยัยวุ่น\"



    .................................................................................................................





    เช้าวันต่อมา



    \"เฮ้ย ไอวุ่นมึงหายไปไหนมาตั้งแต่เกิดเรื่องนี่ไม่เห็นหัวเลยนะ\" ป๋อง ว่าเพื่อนเป็นการทักทาย



    \"เมื่อวานกูกลับบ้านเลยหว่ะ \"



    \"นี่แสดงว่ามึงต่อยโดน..\" ยังม่ทันที่ป๋องจะพูดจบวุ่นก็ใช้มืออุดปากเอาไว้ซะก่อน



    \"เบาๆดิวะ กูก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่กูว่าไม่นะ\"



    \"ไม่อะไร ไม่พลาดเหรอวะ\"



    \"เดี๋ยวเถอะมึง\"





    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×