ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่2
“หะหรือว่านี่เรากำลังอยู่ในเกมส์”อนันต์คิด“โหไรว้า~~”อนันต์บ่นอุบอิบ”ข้าบอกเจ้าแล้วว่าให้เอามีดจิ้มมันได้ดันวิ่งอย่างเดียวซะนี่”พนักงานบอก”เจ้าคือบุคคลในประวัติศาสตร์คนหนึ่งเชียวหล่ะ”เจ้าพนักงานบอก “เพราะเจ้าได้ทำลายสถิติที่ว่าผ่านป่าfeberไม่ได้น่ะสิ ฮ่าๆๆๆๆๆ”พนักงานหัวเราะร่วน ขณะที่อนันต์ทำหน้าหงิก
อนันต์ได้กลับไปแก้ตัวใหม่คราวนี้เขาก็คอยแทงๆเจ้าหนอนสีเขียวนั่น ซึ่งเขาคิดว่ามันไม่น่าหนุกเลยเพราะเขายังจดจำครั้งที่มันกัดเขาจนเกือบตายได้ดี ในที่สุดเขาก็เดินผ่านป่าFeberได้สำเร็จ จากนั้นเขาถูกส่งมาห้องๆหนึ่ง “เอาหล่ะเจ้าหนูข้าไม่มีเวลามาก เจ้าพร้อมที่จะไปทดสอบหลักสูตรที่สามหรือยัง”พนักงานคนหนึ่งพูดรัวเร็วเหมือนกำลังเร่งรีบอยู่”พร้อมครับ”อนันต์ตอบอย่างเหนื่อยๆหลังจากที่โกยหนีเจ้าหนอนตัวเขียว
จากนั้นพนักงานคนนั้นก็ส่งเข้ามาหาผู้ที่ทำการทดสอบ นันต้องตอบคำถามคนอื่นอีกหลายต่อหลายเรื่องจนในที่สุดเขาก็ถูกส่งมายังห้องอีกห้องหนึ่ง “บททดสอบของเจ้า หลักสูตรที่1เจ้าทำคะแนนไปได้ 6/6คะแนน หลักสูตรที่2เจ้าทำไปได้ 9/10คะแนน ผลการทดสอบของหลักสูตรที่สาม เจ้ามีความตรงไปตรงมาอาชีพที่เหมาะกับเจ้าคือSword manเจ้าจะมีโอกาศเลือกได้สองย่างคือ หนึ่งเลือกตามที่เจ้าชอบ สองเลือกตามแบบทดสอบเจ้าจะว่าไงหล่ะ”พนักงานถามนัน
“อืมSword manนี่ข้าก็ชอบนะงั้นเลือกตามแบบทดสอบดีกว่า”นันพูดได้แค่นั้นพนักงานก็เอาเงินมาให้อีก100zเท่ากับว่าตอนนี้นันมีเงินทั้งหมด150zจากนั้นพนักงานก็ดีดเขาไปที่เจ้าหน้าที่ตัวแทนสายอาชีพ”ข้าดีใจที่เจ้าเลือกที่จะเป็นSword man จงรับนี่ไป “ตัวแทนสายอาชีพยื่นRed potionให้นัน5ขวด นันมอง อย่างพิจารณา “นี่คือน้ำยารักษาบาดแผล มันจะช่วยเจ้าให้สมานบาดแผลได้อย่างรวดเร็ว ขอให้โชคดี”ตัวแทนสายอาชีพก็ส่งเขาเข้ามายังห้องๆหนึ่งในSword man Guild
นันมองอย่างงงๆจากนั้นก็ตรงเข้าไปพูดกับSword manคนหนึ่งซึ่งเป็นเจ้าหน้าที่เปลี่ยนอาชีพ”หวัดดีครับผมอยากเปลี่ยนอาชีพเป็นSword manน่ะครับ”นันพูดอย่างสุภาพ”ฮ่ะฮ่า งั้นเรอะได้งั้นเซ็นชื่อตรงนี้” Sword manคนนั้นนำแบบฟอรม์มาให้กรอก”เจ้ามีคุณสมบัติครบหรือยังหล่ะ”เขาถามนันขึ้นมา
“เอ่อแล้วต้องใช้คุณสมบัติอะไรหรอครับ”นันถามขึ้นมา”ต้องให้Basic Skill ครบ9ก่อนถึงจะมีสิทธ์”เขาตอบนัน อ่างั้นผมไปฝึกก่อนนะครับ”นันค่อยๆพูดแล้วรีบเดินออกมาก่อนที่เจ้าหน้าที่คนนั้นจะพูดอะไรต่อไป โครม!!!นันเดินชนใครคนหนึ่งเข้า”โอ๊ย “เขาร้องออกมานันรีบเงยหน้าขึ้นมอง “เฮ้ยไอ่ดิษ”นันมองงงๆ”อ้าวไอ่นันแกน่ะเองอูยเดินระวังบ้างซิวะ”ดิษพูดขึ้น
“นายมาทำไรที่นี่”นันถามขึ้นพร้อมกับจ้องหน้าเพื่อน”ก็เดินๆดูอะไรเพลินๆอยู่น่ะ”ดิษตอบ”แล้วนายจะเปลี่ยนอาชีพไร”นันได้ทีรัวคำถามเข้าไป”ก็จะเป็นนักธนูอ่ะแต่มันยากจังหว่ะ”ดิษตอบ “ยากไงวะก็แค่เก็บเลเวลjobให้ถึง10 “นันตอบ”จะบ้าหรอนักธนูยังต้องหาไม้ไปให้อีกนะโว้ยถึงจะได้เป็น”ดิษตอบ “อ่าวแต่นักดาบก็แค่เก็บเลเวลเองนี่หว่างั้นมาเป็นนักดาบกันเหอะ”นันรีบพูดชวนเพื่อนทันที
“เฮ่ยเรื่องไรฉานจะเป็นนักธนู”ดิษตอบ เพราะรู้ดีว่านักดาบต้องทำเควสอะไรถึงจะเป็นได้ แต่นันยังไม่รู้เพราะดันออกมาก่อนที่พนักงานเขาจะบอก”ตามใจแกหว่ะ”นันพูดขึ้น”ไปเก็บเววกันเหอะช่วยๆกัน”ดิษพูดกะนัน”อืม”จากนั้นทั้งสองก็ออกเก็บเลเวลไปเรื่อยๆ
ขณะที่นันจ้วงมีดลงบนเจ้าตัวเยลลี่สีชมพูอยู่นั้นแอปเปิ้ลสีเขียวก็ตกลงมาตรงหน้าของนัน นันเก็บมันขึ้นมา”ว้ายังไม่สุกเลยนี่หว่าแต่ช่างเหอะ”นันบ่นจบก็เก็บมันลงกระเป๋า ขณะที่เก็บอยู่นั้นมีพ่อค้าคนหนึ่งเดินมาหา”ว่าไงพี่ชายสนใจขายแอปเปิ้ลลูกนั้นมั้ยครับ”พ่อค้าคนนั้นถามนันขึ้นมาด้วยท่าทีสุภาพ
นันหยิบแอปเปิ้ลขึ้นมาดู “อันนี้หรอ”นันหันมาพูดกับพ่อค้า”ใช่ครับสนใจขายมั้ยครับผมอยากได้”พ่อค้าคนนั้นพูดกับนัน”อืมเอาไปเหอะไม่ต้องให้ตังหรอก”นันหยิบแอปเปิ้ลส่งให้พ่อค้าพ่อค้าคนนั้นรีบรับไว้ทันที”ขอบคุณครับ แหมพี่ชายนี่ใจดีจริงๆ”พ่อค้าคนนั้นเดินหัวเราะออกไปอย่างอารมณ์ดี
จากดิษก็เดินเข้ามาหานัน “เฮ้ ฉันjobครบแล้วนะไปช่วยฉันหาไม้หน่อยสิ”ดิษพูดกับนัน “อื่อได้ๆๆแต่ที่ไหนอ่ะ”นันถามดิษ “งั้นก็เดินตามมาก็แล้วกัน”ดิษพูดกับนัน จนในที่สุดนันก็มาถึงเมืองแห่งหนึ่งนั่นก็คือ’พาย่อน’เอาหล่ะ เซฟไว้นี่ละกัน”ดิษพูดขึ้น “ไป ไปช่วยฉานหาไม้ได้แล้ว”ดิษพูดจบก็รีบลากนันออกไปหาไม้ทันที
ทั้งนันทั้งดิษก็ช่วยกันเก็บไม้จนครบ ขณะนี้นันเลเวลjobครบแล้ว ดิษกำลังเดินเข้าไปเปลี่ยนอาชีพอยู่นั้น ก็ได้เห็นนักเวทย์คนหนึ่งกำลังหยิบน้ำผึ้งให้แพะถือเคัยวตัวเล็กๆอยู่ ด้วยความอยากรู้นันจึงเดินเข้าไปถาม”เอ่อ่หวัดดีครับ”นันเอ่ยทักนักเวทย์คนนั้น เขาหันหน้ามามองนันแล้วถามว่า”มีอะไรหรือ” “คือผมถามหน่อยครับ เจ้าตัวนี้มันเป็นตัวอะไรน่ะ”นันพูดจบก็เอานิ้วชี้ไปที่เจ้าแพะน้อยนั่น
“อ๋อbapho jrน่ะ มันเป็นมอนสเตอร์ที่โจมตีแรงทีเดียว”นักเวทย์คนนั้นตอบกลับมา”แล้วทำไมนายถึงเลี้ยงมันได้น่ะ”นันซักไซ้อย่างอยากรู้”ก็ถ้ามีของมาล่อมันก็สามารถจับมาเลี้ยงได้ แต่ละตัวก็จะมีของล่อแตกต่างกันไป เช่น poring หรือเจ้าเยลลี่สีชมพูน่ะ มันจะต้องล่อด้วยแอปเปิ้ลเขียวซึ่งพ่อค้าทั่วไปซื้อขายกันตกประมาณ50000เซนีน่ะ”นักเวทย์คนนั้นพูดจบก็ตกใจเมื่อเห็นหน้าของนันทำท่าอยากจะร้องให้”เฮ้ย เจ้าเป็นไรน่ะ”นักเวทย์คนนั้นรีบถาม
“ป่าวหรอกครับคือ ผมเพิ่งให้แอปเปิ้ลเขียวพ่อค้าคนหนึ่งไปฟรีอ่ะ สิ ก็เห็นว่ามันยังไม่สุกอ่ะ”นันพูดอย่างเสียดาย”ง่ะ “ “เอว่าแต่คุณชื่ออะไรหรอครับถามมาตั้งนานยังไม่รู้จักเลย ผมชื่ออนันต์ครับเรียกนันเฉยๆก็ได้”นันแนะนำตัวพร้อมถามชื่อนักเวทย์คนนั้น “ข้ามีนามว่าบอสซี่ เรียกข้าว่าบอสก็ได้ยินดีที่ได้รู้จักเจ้านะ”บอสซี่ยื่นมือมาให้จับเป็นการทักทาย “แล้วนี่สัตว์เลี้ยงของข้าชื่อBapho”บอสซี่ชี้ไปที่เจ้าแพะตัวน้อยที่ยืนโบกเคียวไปมา
อนันต์ได้กลับไปแก้ตัวใหม่คราวนี้เขาก็คอยแทงๆเจ้าหนอนสีเขียวนั่น ซึ่งเขาคิดว่ามันไม่น่าหนุกเลยเพราะเขายังจดจำครั้งที่มันกัดเขาจนเกือบตายได้ดี ในที่สุดเขาก็เดินผ่านป่าFeberได้สำเร็จ จากนั้นเขาถูกส่งมาห้องๆหนึ่ง “เอาหล่ะเจ้าหนูข้าไม่มีเวลามาก เจ้าพร้อมที่จะไปทดสอบหลักสูตรที่สามหรือยัง”พนักงานคนหนึ่งพูดรัวเร็วเหมือนกำลังเร่งรีบอยู่”พร้อมครับ”อนันต์ตอบอย่างเหนื่อยๆหลังจากที่โกยหนีเจ้าหนอนตัวเขียว
จากนั้นพนักงานคนนั้นก็ส่งเข้ามาหาผู้ที่ทำการทดสอบ นันต้องตอบคำถามคนอื่นอีกหลายต่อหลายเรื่องจนในที่สุดเขาก็ถูกส่งมายังห้องอีกห้องหนึ่ง “บททดสอบของเจ้า หลักสูตรที่1เจ้าทำคะแนนไปได้ 6/6คะแนน หลักสูตรที่2เจ้าทำไปได้ 9/10คะแนน ผลการทดสอบของหลักสูตรที่สาม เจ้ามีความตรงไปตรงมาอาชีพที่เหมาะกับเจ้าคือSword manเจ้าจะมีโอกาศเลือกได้สองย่างคือ หนึ่งเลือกตามที่เจ้าชอบ สองเลือกตามแบบทดสอบเจ้าจะว่าไงหล่ะ”พนักงานถามนัน
“อืมSword manนี่ข้าก็ชอบนะงั้นเลือกตามแบบทดสอบดีกว่า”นันพูดได้แค่นั้นพนักงานก็เอาเงินมาให้อีก100zเท่ากับว่าตอนนี้นันมีเงินทั้งหมด150zจากนั้นพนักงานก็ดีดเขาไปที่เจ้าหน้าที่ตัวแทนสายอาชีพ”ข้าดีใจที่เจ้าเลือกที่จะเป็นSword man จงรับนี่ไป “ตัวแทนสายอาชีพยื่นRed potionให้นัน5ขวด นันมอง อย่างพิจารณา “นี่คือน้ำยารักษาบาดแผล มันจะช่วยเจ้าให้สมานบาดแผลได้อย่างรวดเร็ว ขอให้โชคดี”ตัวแทนสายอาชีพก็ส่งเขาเข้ามายังห้องๆหนึ่งในSword man Guild
นันมองอย่างงงๆจากนั้นก็ตรงเข้าไปพูดกับSword manคนหนึ่งซึ่งเป็นเจ้าหน้าที่เปลี่ยนอาชีพ”หวัดดีครับผมอยากเปลี่ยนอาชีพเป็นSword manน่ะครับ”นันพูดอย่างสุภาพ”ฮ่ะฮ่า งั้นเรอะได้งั้นเซ็นชื่อตรงนี้” Sword manคนนั้นนำแบบฟอรม์มาให้กรอก”เจ้ามีคุณสมบัติครบหรือยังหล่ะ”เขาถามนันขึ้นมา
“เอ่อแล้วต้องใช้คุณสมบัติอะไรหรอครับ”นันถามขึ้นมา”ต้องให้Basic Skill ครบ9ก่อนถึงจะมีสิทธ์”เขาตอบนัน อ่างั้นผมไปฝึกก่อนนะครับ”นันค่อยๆพูดแล้วรีบเดินออกมาก่อนที่เจ้าหน้าที่คนนั้นจะพูดอะไรต่อไป โครม!!!นันเดินชนใครคนหนึ่งเข้า”โอ๊ย “เขาร้องออกมานันรีบเงยหน้าขึ้นมอง “เฮ้ยไอ่ดิษ”นันมองงงๆ”อ้าวไอ่นันแกน่ะเองอูยเดินระวังบ้างซิวะ”ดิษพูดขึ้น
“นายมาทำไรที่นี่”นันถามขึ้นพร้อมกับจ้องหน้าเพื่อน”ก็เดินๆดูอะไรเพลินๆอยู่น่ะ”ดิษตอบ”แล้วนายจะเปลี่ยนอาชีพไร”นันได้ทีรัวคำถามเข้าไป”ก็จะเป็นนักธนูอ่ะแต่มันยากจังหว่ะ”ดิษตอบ “ยากไงวะก็แค่เก็บเลเวลjobให้ถึง10 “นันตอบ”จะบ้าหรอนักธนูยังต้องหาไม้ไปให้อีกนะโว้ยถึงจะได้เป็น”ดิษตอบ “อ่าวแต่นักดาบก็แค่เก็บเลเวลเองนี่หว่างั้นมาเป็นนักดาบกันเหอะ”นันรีบพูดชวนเพื่อนทันที
“เฮ่ยเรื่องไรฉานจะเป็นนักธนู”ดิษตอบ เพราะรู้ดีว่านักดาบต้องทำเควสอะไรถึงจะเป็นได้ แต่นันยังไม่รู้เพราะดันออกมาก่อนที่พนักงานเขาจะบอก”ตามใจแกหว่ะ”นันพูดขึ้น”ไปเก็บเววกันเหอะช่วยๆกัน”ดิษพูดกะนัน”อืม”จากนั้นทั้งสองก็ออกเก็บเลเวลไปเรื่อยๆ
ขณะที่นันจ้วงมีดลงบนเจ้าตัวเยลลี่สีชมพูอยู่นั้นแอปเปิ้ลสีเขียวก็ตกลงมาตรงหน้าของนัน นันเก็บมันขึ้นมา”ว้ายังไม่สุกเลยนี่หว่าแต่ช่างเหอะ”นันบ่นจบก็เก็บมันลงกระเป๋า ขณะที่เก็บอยู่นั้นมีพ่อค้าคนหนึ่งเดินมาหา”ว่าไงพี่ชายสนใจขายแอปเปิ้ลลูกนั้นมั้ยครับ”พ่อค้าคนนั้นถามนันขึ้นมาด้วยท่าทีสุภาพ
นันหยิบแอปเปิ้ลขึ้นมาดู “อันนี้หรอ”นันหันมาพูดกับพ่อค้า”ใช่ครับสนใจขายมั้ยครับผมอยากได้”พ่อค้าคนนั้นพูดกับนัน”อืมเอาไปเหอะไม่ต้องให้ตังหรอก”นันหยิบแอปเปิ้ลส่งให้พ่อค้าพ่อค้าคนนั้นรีบรับไว้ทันที”ขอบคุณครับ แหมพี่ชายนี่ใจดีจริงๆ”พ่อค้าคนนั้นเดินหัวเราะออกไปอย่างอารมณ์ดี
จากดิษก็เดินเข้ามาหานัน “เฮ้ ฉันjobครบแล้วนะไปช่วยฉันหาไม้หน่อยสิ”ดิษพูดกับนัน “อื่อได้ๆๆแต่ที่ไหนอ่ะ”นันถามดิษ “งั้นก็เดินตามมาก็แล้วกัน”ดิษพูดกับนัน จนในที่สุดนันก็มาถึงเมืองแห่งหนึ่งนั่นก็คือ’พาย่อน’เอาหล่ะ เซฟไว้นี่ละกัน”ดิษพูดขึ้น “ไป ไปช่วยฉานหาไม้ได้แล้ว”ดิษพูดจบก็รีบลากนันออกไปหาไม้ทันที
ทั้งนันทั้งดิษก็ช่วยกันเก็บไม้จนครบ ขณะนี้นันเลเวลjobครบแล้ว ดิษกำลังเดินเข้าไปเปลี่ยนอาชีพอยู่นั้น ก็ได้เห็นนักเวทย์คนหนึ่งกำลังหยิบน้ำผึ้งให้แพะถือเคัยวตัวเล็กๆอยู่ ด้วยความอยากรู้นันจึงเดินเข้าไปถาม”เอ่อ่หวัดดีครับ”นันเอ่ยทักนักเวทย์คนนั้น เขาหันหน้ามามองนันแล้วถามว่า”มีอะไรหรือ” “คือผมถามหน่อยครับ เจ้าตัวนี้มันเป็นตัวอะไรน่ะ”นันพูดจบก็เอานิ้วชี้ไปที่เจ้าแพะน้อยนั่น
“อ๋อbapho jrน่ะ มันเป็นมอนสเตอร์ที่โจมตีแรงทีเดียว”นักเวทย์คนนั้นตอบกลับมา”แล้วทำไมนายถึงเลี้ยงมันได้น่ะ”นันซักไซ้อย่างอยากรู้”ก็ถ้ามีของมาล่อมันก็สามารถจับมาเลี้ยงได้ แต่ละตัวก็จะมีของล่อแตกต่างกันไป เช่น poring หรือเจ้าเยลลี่สีชมพูน่ะ มันจะต้องล่อด้วยแอปเปิ้ลเขียวซึ่งพ่อค้าทั่วไปซื้อขายกันตกประมาณ50000เซนีน่ะ”นักเวทย์คนนั้นพูดจบก็ตกใจเมื่อเห็นหน้าของนันทำท่าอยากจะร้องให้”เฮ้ย เจ้าเป็นไรน่ะ”นักเวทย์คนนั้นรีบถาม
“ป่าวหรอกครับคือ ผมเพิ่งให้แอปเปิ้ลเขียวพ่อค้าคนหนึ่งไปฟรีอ่ะ สิ ก็เห็นว่ามันยังไม่สุกอ่ะ”นันพูดอย่างเสียดาย”ง่ะ “ “เอว่าแต่คุณชื่ออะไรหรอครับถามมาตั้งนานยังไม่รู้จักเลย ผมชื่ออนันต์ครับเรียกนันเฉยๆก็ได้”นันแนะนำตัวพร้อมถามชื่อนักเวทย์คนนั้น “ข้ามีนามว่าบอสซี่ เรียกข้าว่าบอสก็ได้ยินดีที่ได้รู้จักเจ้านะ”บอสซี่ยื่นมือมาให้จับเป็นการทักทาย “แล้วนี่สัตว์เลี้ยงของข้าชื่อBapho”บอสซี่ชี้ไปที่เจ้าแพะตัวน้อยที่ยืนโบกเคียวไปมา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น