ขอให้เธอได้กลับมา piz come back to me.

ลำดับตอนที่ #2 : หัวใจร่วงโรยที่2 ทะเลอะ

“เธอแหละ!!!!!ออกไป!!!!!” เสียงพ่อกับแม่ทะเลอะกัน….อีกแล้ว



“คุณไม่ต้องมาสั่ง!!!!!!ออกไปก็ไปแต่กินเหล้า!!!!!!แล้วนี่เงินฉันนะ!!!” แม่ตวาดขึ้น ทั้งคู่ไม่เคยดีกันเลย เคยคิดจะหย่ากันแล้วด้วย

ซ้ำ



“กลับมาแล้วคะ” ฉันพูดไป แต่พวกเขาก็คงไม่ได้ยินหรอก



แล้วทั้งคู่ก็ทะเลอะกันต่อ…….



ฉันล้มลงบนเตียงของฉันเองในห้อง แล้วจู่ๆมือถือของใครก็ไม่รู้ดังขึ้น !~!!ตรู๊ดดดด!!~!



“นั้นมือถือของเจนี่นา….ทำไมมาอยู่ที่นี่…หรือว่าลือไว้นะ” แล้วก็ก็ลองกดรับสายดู



“ฮัล….”



“นั้นใครนะ!!!!” เสียงใครก็ไม่รู้แหลมชะมัด



“คือเจเขาลืมมือถือไว้นะค่ะ” ฉันพูดความจริงไป



“ฉันถามว่านั้นใคร!!!” ยัยบ้านี่ขึ้นเสียง



“เดลคะ เดราวรรณคะ” ฉันบอกไป



“เธอเป็นอะไรกับเจ??”



“จะบอกว่าเพื่อนหรือแฟนเก่าดีละ” ฉันเกาหัว



“อา……งั้นก็แล้วไป ไว้ถ้าเจอตาเจก็บอกให้เค้าโทรกลับมาด้วยละ แค่นี้นะ”



!!!!กริ๊ก!!!



โห~ยัยนี้โมโหร้ายเป็นบ้า ใครก็ไม่รู้ แล้วฉันจะไปบอกเขาได้ไงเพราะฉันยังไม่รู้ชื่อเธอเลยนี่ยะ ชิ!!



งั้นพรุ่งนี้ฉันเอามือถือไปคืนเจก็แล้วกัน เผื่อจะขอลอกรายงานด้วยก็ดี ฮุฮุ ว่าแล้วก็ไปอาบน้ำดีกว่า







วันต่อมา…..



“อ่าว…ขอโทษทีนะที่ลืมไว้เลยต้องลำบากเธอ” เจยิ้ม



“งั้นหรอ เอ้าแล้วอย่าลืมค่าตอบแทนของฉันละ” ฉันแบมือ



“อะไร” เจงง



“เอารายงานวิทฯของอ.อเลนมาให้ลอกซะดีๆ”



“หน้าเงินไม่เปลี่ยน”



“หายไป5ปีเนี๊ยไปทำไรมา” ฉันตั้งคำถาม



“อ๋อ รักษาแผลหัวใจแล้วก็ไปช่วยเพื่อนนิดหน่อยนะ” เจยิ้มแหยะๆ



“นิดหน่อยนี่ขนาด5ปีเลยหรอ” ฉันขึ้นเสียง



“ก็ไม่ใช่ขนาดนั้น” เจท่าทางจะกลัว



“งั้นหมายความว่าไง แล้วก็ยัยปิศาจที่โทรหาเธอนี่คือใคร”



“อ๋อ…หลิว เธอเป็น….” เจขัดๆ



“แฟนนายใช่ไหม บอกมานะ” ฉันพูดแทน



“ไม่ใช้คือว่า…”



“ถ้าเป็นแฟนกันก็บอกมาเถอะ”



แล้วเจ้าของเสียงที่เราพูดกันก็ดังขึ้น “มีอะไรกันมิทราบยะะะะ!!!!!”



“ละ…หลิว” เจหันไปมองหล่อน



“ฉันเป็นหัวหน้าห้อง นายไม่มีสิทธิ์มาทะเลอะกันที่นี่” หลิวขึ้นเสียง



“เธอ….คนที่เก็บมือถือเจได้ใช่ไหม” หลิวขึ้นเสียง



“ใช่..” ฉันตอบไป



“งั้นก็จงรู้ไว้ซะว่าฉัน..คือหลิว ว่าที่คู่หมั่นของเจ” หลิวประกาศก้อง