รักวุ่นวุ่น...ไม่เห็นน่าสน

ลำดับตอนที่ #1 : ชีวิตที่น่าเบื่อ

        \"ฉันมันเป็นคนที่ถูกเพื่อนในห้องขนานนามว่า ยายเฉิ่ม มันก็น่าจะจริงอยู่หรอก ฉันสูงตั้ง5ฟุต7นิ้ว หุ่นฉันทั้งด้านหน้าและด้านหลังดูไม่ต่างกันเลย ทรงผมฉันก็หยิกหยอย ฟูฟ่อง ฉันอยากเป็น สิ่งไร้ตัวตนจริงจริง\" เธอคิดขณะที่กำลังนั่งเหม่อ อยู่ริมหน้าต่าง \"ลมช่างเย็นสบายอะไรอย่างนี้นะ\"



\"เอมี่  เธอเป็นอะไรรึเปล่า ฟังฉันพูดบ้างไหมเนี่ย\"เสียงหนึ่งพูดขึ้นเป็นเสียงที่เล็กแหลม พูดอย่างหมดอารมณ์



\"อ้าว...ทีน่า  เธอทำไมอยุ่ตรงนี้ล่ะ  แล้ว...\" เอมี่ เด็กสาวที่ถูกว่าว่าเฉิ่ม พูดขึ้น



\"นี่เธอ ทีหลังหัดฟังคนอื่นพูดบ้างซิ เหนื่อยนะ\"ทีน่าพูด ก่อนที่เธอจะนั่งลงข้างข้างเอมี่ เพื่อนสนิทเธอ



\"โทษทีจ้า ฉันกำลังวิเคราะห์อะไรอยุ่น่ะ  เอาล่ะ ไปเรียนกันเถอะ ออดดังแล้วนะ\" เอมี่ลุกขึ้นแล้วเดินนำหน้าไป



\"เดี๋ยวซิเอมี่ เธอวิเคราะห์อะไรอยู่น่ะ บอกกันมั่งซิ นี่รอด้วย...\"ทีน่าตะโกนตามหลัง





        เมื่อถึงพักกลางวัน เอมี่และทีน่า เดินไปที่โต๊ะโรงอาหาร  เมื่อเธอกำลังจะ ไปซื้อขนมปังมาทาน ก็ต้องพบกับ ลาน่า สาวสวยประจำห้องที่คอยตามราวีเอมี่ทุกครั้งที่เจอเธอ



\"ไงจ๊ะ ยายเฉิ่ม วันนี้ไม่ไปเข้าห้องน้ำหญิง แล้วร้องไห้เหมือนเมื่อศุกร์ที่แล้วเหรอยะ\"ลาน่าพูดขึ้น พร้อมหัวเราะเยาะกับสมาชิกกลุ่มเธอ



         ลาน่าเป็นเชียร์ลีดเดอร์ของโรงเรียน และเธออาจจะสวยที่สุดในโรงเรียนก็เป็นได้  เอมี่พยายามเดินหนี แต่ก็ถูกเพื่อนของลาน่าลุมไว้ และกำลังจะลงไม้ลงมือกับเธอ  แต่แล้วอาจาร์ก็วิ่งมาห้ามไว้ เอมี่มองไปที่อาจาร์แล้วเธอก็ต้องเห็น ทีน่า อยุ่หลังอาจารย์นี่เอง



\"เลิกทำแบบนี้ซะทีเถอะ คุณลาน่า จะให้ฉันทำยังไงกับเธอดีนะ\" อาจารย์พูดขึ้นแล้วหันไปมองลาน่า



\"อาจารย์คะ  หนู...\"



\"เงียบเถอะ  ฉันจะกักบริเวณเธอ เป็นเวลา1วัน  ไปพบครูที่ห้องพักครูหลังออดพักกลางวันด้วยนะ คุณลาน่าและสมาชิกกลุ่ม\" อาจารย์พูดแทรกขึ้นในขณะที่ลาน่ายังไม่ทันพูดจบ เพราะรู้อยุ่ว่า ฟังไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา  เมื่ออาจารย์เคลียร์แล้วก็เดินกลับห้องพักครูไป  ทิ้งให้เอมี่ และ ทีน่า ยืนอยู่หน้าร้านขายขนมปัง



\"ขอบใจมากนะ ทีน่า\" เอมี่พูดขึ้น เธอรุ้สึกโล่งอกที่ไม่ต้องวิ่งไปที่ห้องน้ำหญิงอย่างเคย



\"ไม่เป็นไร เรื่องแค่นี้เอง ไปกินขนมปังดีกว่า\" แล้วทีน่าก็เดินไปที่โต็ะ ซึ่งมีขนมปังวางไว้สองที่  





        เมื่อโรงเรียนเลิก เอมี่และทีน่า เดินกลับบ้านกันเพราะบ้านทีน่าอยุ่ทางเดียวกับบ้านของเอมี่



\"นี่ทีน่า วันนี้เราขอบใจเธอมากมากเลยนะ ไม่งั้นเราตายไปแล้วถ้าเธอไม่มาช่วย\"เอมี่พูดขึ้นขณะที่อยุ่หน้าบ้านทีน่า บ้านทีน่าเป็นบ้านสองชั้น สีขาว มีสวนหน้าบ้านที่เอมี่เคยมาเล่นบ่อยๆสมัยเด็ก



\"ไม่เป็นไรหรอก เธอต้องขอบใจ อาจารย์มากกว่านะ\" ทีน่าพูดขึ้น\"พรุ่งนี้เจอกันที่เดิมนะ ไปล่ะ\"



เอมี่โบกมือลา แล้วเดินต่อไป

เมื่อเอมี่มาถึงบ้านก็ได้ยินเสียงแม่ดังขึ้น



\"ไงจ๊ะ ลูกรักวันนี้ไปเรียนเป็นไงบ้างสนุกมั๊ย เปิดเทอมวันแรกน่ะ\"แม่พูดขึ้นขณะที่เดินออกจากบ้านมารับเอมี่



\"แล้วหนูจะเล่าให้ฟังทีหลังนะคะ  หนุขอเข้าไปในบ้านก่อน\"แล้วเอมี่ก็เดินเข้าบ้านไปแล้วก็ต้องพบกับเด็กผู้ชายนั่งอยุ่ที่โซฟา



\"นาย...เป็นใครน่ะ  เข้ามาได้ไง\" เอมี่งงสุดขีด



\"เอ่อ คือเพื่อนบ้านที่พึ่งย้ายมาน่ะจ๊ะ พ่อแม่เค้าไปทำงานเลยฝากไว้กับแม่น่ะ...\"แม่เอมี่อธิบายอย่างละเอียด



\"สวัสดี\"เด็กผู้ชายพูด



\"อือ หวัดดี\" เอมี่ไม่รู้จะทำยังไงต่อไป จึงเดินขึ้นบ้านไป ปล่อยให้เค้านั่งอยู่กับแม่ของเธอ





                                                                                                                                >ติดตามตอนต่อไปด้วยนะ<