ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : การพบกันของเขาและเธอ(ครั้งที่1)
แป๊นนนนนนนนนนนน!!!!!!~ๆๆๆๆๆๆๆ..........ๆๆๆ..แป๊นนนนนนนนนน !!!~~!! (เสียงทะแม่งๆแฮะ:P)
เสียง หวูด รถไฟดังมาแต่ไกล!!!!!~ มันเหมือนเป็นสัญญาณเตือนให้ผู้คนที่กำลังยืนอยู่ใกล้ๆ ระวังตัว
แต่ในตอนนี้ มันเป็นสัญญาณที่จะบอกให้หญิงสาวคนหนึ่ง ที่นั่ง หาคอนแทกเลนข้างซ้าย ซึ่งเธอพึ่งทำตกอยู่ข้างทางรถไฟฟ้า ว่า \"เธออยู่ในที่ๆไม่ควรมานะ หลีกไป!!!!\"
ขณะที่ ยังไม่สิ้นเสียง หวูด รถไฟ ร่างของหญิงสาวคนนั้น จึงกระโจนไปตามแรงฉุดของชายคนหนึ่ง ที่มาช่วยไว้ทันเวลา
ในก่อนหน้านี้ชายคนที่ช่วยชีวิตหล่อนไว้กำลังยืนรอรถไฟอยู่ข้างๆ พอดี และเห็นเหตุการณ์ จึงวิ่งมาฉุดแขนของหญิงสาวคนนี้เพื่อให้พ้นจากตัวรถไฟ
ว๊าบบบบบบบ!!!! เสียงของลม ที่กระแทกกับเขาทั้ง 2 จากแรงของรถไฟที่วิ่งผ่านไปอย่างรวดเร็ว
หญิงสาวล้มลงในท่าที่ นอนทับตัวของผู้ช่วยชีวิตไว้ และหน้าของเขาและเธอเกือบจะชนกัน ซึ่งเป็นระยะที่จะทำให้หล่อนพอจะมองเห็นหน้าชายคนนี้ได้ชัดเจน หล่อนหน้าแดงแล้วพูดแก้เขินไปว่า
\"นี่!!!!นาย นายมาช่วยชั้นทำไม อีกนิดเดียว อีกนิดเดียวเท่านั้น ชั้นก็จะหาคอนแทกเลนเจออยู่แล้ว\" หล่อน ต่อว่าเขา
\"โธ่!!! แม่คุณ เวลาจะเป็นจะตาย แล้วมีคนมาช่วยไว้เนี่ย เค้าตอบแทนกันแบบนี้รึไง\" ชายหนุ่มไม่รู้สึกระเคืองกับคำด่าเลยสักนิด
\"อ้าว !!! นายนี่กวนจิงๆเลย ขอบใจก็ได้ แต่นายต้องชดใช้กับคอนแทกเลนของชั้นนะ\" หล่อน ลุกออกมาจากท่าที่ทรมาน(ใจ)ในตอนแรก พร้อมปัดกระโปรงตัวโปรด ให้เรียบร้อย
\"เฮ้ย!!!นี่เธอจะให้ชั้นรับผิดชอบอะไรอีกล่ะ เธอน่าจะเป็นฝ่ายเลี้ยงข้าวขอบคุณชั้นด้วยซ้ำนะ\" ชายหนุ่มหาเรื่อง ให้หล่อนเสียตังค์
\"เอาเหอะๆๆ ไม่ชดใช้ก็ไม่ชดใช้ ชั้นไม่ต้องการอะไรจากนายอีกละ ขอบใจที่ช่วยละกัน ไปก่อนนะ\" หล่อนเดินจากไปพร้อมพูดขึ้นในใจว่า \'เชอะ หน้าตาก็ดี ไม่น่านิสัยแย่เลย ทำชั้นเสียฟอร์มหมด อย่าได้เจอกันที่ไหนอีกนะ ถ้าเจออีกล่ะน่าดู ไม่ได้เจอชั้นในสภาพแบบนี้หรอกย่ะ\'
\"นี่เดี๋ยวสิ!!! เธอชื่ออะไร ........นี่.....\" ชายหนุ่มพยายามเรียกให้เธอหันกลับมา แต่ไม่เป็นผล เขาจึงได้แต่คิดในใจเช่นกันว่า \'หยิ่งใช่มั๊ย ไม่ยอมบอกชื่อใช่มั๊ย คอยดูนะสักวัน ชั้นต้องรู้ชื่อเธอให้ได้ แต่ดูยังไงๆ เธอก็ไม่เห็นน่าสนใจสักนิด หน้าตาก็เฉิ่ม ช่างเถอะ กลับบ้านดีกว่า\'
เสียง หวูด รถไฟดังมาแต่ไกล!!!!!~ มันเหมือนเป็นสัญญาณเตือนให้ผู้คนที่กำลังยืนอยู่ใกล้ๆ ระวังตัว
แต่ในตอนนี้ มันเป็นสัญญาณที่จะบอกให้หญิงสาวคนหนึ่ง ที่นั่ง หาคอนแทกเลนข้างซ้าย ซึ่งเธอพึ่งทำตกอยู่ข้างทางรถไฟฟ้า ว่า \"เธออยู่ในที่ๆไม่ควรมานะ หลีกไป!!!!\"
ขณะที่ ยังไม่สิ้นเสียง หวูด รถไฟ ร่างของหญิงสาวคนนั้น จึงกระโจนไปตามแรงฉุดของชายคนหนึ่ง ที่มาช่วยไว้ทันเวลา
ในก่อนหน้านี้ชายคนที่ช่วยชีวิตหล่อนไว้กำลังยืนรอรถไฟอยู่ข้างๆ พอดี และเห็นเหตุการณ์ จึงวิ่งมาฉุดแขนของหญิงสาวคนนี้เพื่อให้พ้นจากตัวรถไฟ
ว๊าบบบบบบบ!!!! เสียงของลม ที่กระแทกกับเขาทั้ง 2 จากแรงของรถไฟที่วิ่งผ่านไปอย่างรวดเร็ว
หญิงสาวล้มลงในท่าที่ นอนทับตัวของผู้ช่วยชีวิตไว้ และหน้าของเขาและเธอเกือบจะชนกัน ซึ่งเป็นระยะที่จะทำให้หล่อนพอจะมองเห็นหน้าชายคนนี้ได้ชัดเจน หล่อนหน้าแดงแล้วพูดแก้เขินไปว่า
\"นี่!!!!นาย นายมาช่วยชั้นทำไม อีกนิดเดียว อีกนิดเดียวเท่านั้น ชั้นก็จะหาคอนแทกเลนเจออยู่แล้ว\" หล่อน ต่อว่าเขา
\"โธ่!!! แม่คุณ เวลาจะเป็นจะตาย แล้วมีคนมาช่วยไว้เนี่ย เค้าตอบแทนกันแบบนี้รึไง\" ชายหนุ่มไม่รู้สึกระเคืองกับคำด่าเลยสักนิด
\"อ้าว !!! นายนี่กวนจิงๆเลย ขอบใจก็ได้ แต่นายต้องชดใช้กับคอนแทกเลนของชั้นนะ\" หล่อน ลุกออกมาจากท่าที่ทรมาน(ใจ)ในตอนแรก พร้อมปัดกระโปรงตัวโปรด ให้เรียบร้อย
\"เฮ้ย!!!นี่เธอจะให้ชั้นรับผิดชอบอะไรอีกล่ะ เธอน่าจะเป็นฝ่ายเลี้ยงข้าวขอบคุณชั้นด้วยซ้ำนะ\" ชายหนุ่มหาเรื่อง ให้หล่อนเสียตังค์
\"เอาเหอะๆๆ ไม่ชดใช้ก็ไม่ชดใช้ ชั้นไม่ต้องการอะไรจากนายอีกละ ขอบใจที่ช่วยละกัน ไปก่อนนะ\" หล่อนเดินจากไปพร้อมพูดขึ้นในใจว่า \'เชอะ หน้าตาก็ดี ไม่น่านิสัยแย่เลย ทำชั้นเสียฟอร์มหมด อย่าได้เจอกันที่ไหนอีกนะ ถ้าเจออีกล่ะน่าดู ไม่ได้เจอชั้นในสภาพแบบนี้หรอกย่ะ\'
\"นี่เดี๋ยวสิ!!! เธอชื่ออะไร ........นี่.....\" ชายหนุ่มพยายามเรียกให้เธอหันกลับมา แต่ไม่เป็นผล เขาจึงได้แต่คิดในใจเช่นกันว่า \'หยิ่งใช่มั๊ย ไม่ยอมบอกชื่อใช่มั๊ย คอยดูนะสักวัน ชั้นต้องรู้ชื่อเธอให้ได้ แต่ดูยังไงๆ เธอก็ไม่เห็นน่าสนใจสักนิด หน้าตาก็เฉิ่ม ช่างเถอะ กลับบ้านดีกว่า\'
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น