ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : โลกใหม่ของโช
ในความฝันของผม ผมเคยฝันว่าผมได้ออกไปผจญโลกที่แตกต่างไปจากที่ผมอยู่ในทุกๆวัน ผมเคยฝันว่าผมได้ฆ่าสัตว์ประหลาดซึ่งมันก็แค่ภาพติดตาจากการเล่นเกมมากเกินไปของผมเอง ผมเคยฝันไว้ว่าผมอยากจะไปท่องดินแดนที่มีสัตว์ประหลาดเดินกันให้เต็มไปหมด ซึ่งมันก็เป็นได้แค่ความฝันเท่านั้น มันไม่มีทางเป็นจริงได้เลย เมื่อผมตื่นขึ้นมา แทนที่ผมจะต้องออกไปล่าสัตว์ประหลาด เปล่าเลยผมก็ต้องไปโรงเรียนตามเดิม แทนที่ผมจะได้นั่งมังกรคู่ใจของผมบินไปบินมารอบๆหมู่บ้านที่มีสัตว์น่ารักๆเต็มไปหมด ผมก็ต้องเดินไปโรงเรียนตามเดิมแบบที่ผมทำอยู่ทุกวันซึ่งเป็นอะไรที่น่าเบื่อสุดๆ เดินไปพลางด่าตัวเองและด่าสวรรค์ไป
“ทำไมพระเจ้าถึงไม่สร้างโลกของเราให้เหมือนในการ์ตูนล่ะ มีอะไรสนุกๆให้ทำตั้งเยอะ บนโลกเรานี่ซิ อะไรก็ไม่รู้ยุ่งยากเต็มไปหมด ทั้งต้องไปเรียนหนังสือ ทั้งต้องทำงานบ้าน…” ผมบ่น
“เจ้าอย่าบนไปเลย เจ้าตัวเล็ก” เสียงประหลาดดังมาจากที่แห่งหนึ่ง
“ใครอะ? ผมถามว่าใคร?” ผมตะโกน
“ข้าก็คือคนที่เจ้าบ่นถึงไงล่ะ เจ้าตัวเล็ก ข้าคือพระเจ้าที่สร้างโลกนี้มาไง” เสียงนั้นตอบ
“ถ้าคุณเป็นพระเจ้าจริงๆล่ะก็ แน่จริงก็ทำให้โลกนี้กลายเป็นโลกที่ผมต้องการซิ”
“ได้เลยเจ้าตัวเล็ก ข้าจะทำให้เจ้าพอใจ แต่ข้าขออะไรเจ้าตัวเล็กอย่างหนึ่งได้ไหม?” เสียงนั้นถาม
“ได้ซิ ถ้าคุณทำอย่างที่คุณพูดได้จริง” ผมตอบ
“ถ้าข้าทำให้โลกนี้เป็นอย่างที่เจ้าปรารถนาแล้ว เจ้าจะลืมทุกอย่างแม้แต่พ่อแม่ของเจ้านะ เจ้าจะยอมหรอ?” เสียงนั้นถามเพื่อให้ผมแน่ใจ
ผมเงียบไปสักพักแล้วจึงพูดต่อ
“แล้วทำไมต้องไปเกี่ยวกับพ่อแม่ของผมด้วยล่ะ? เกี่ยวแค่ผมคนเดียวไม่ได้หรอ?” ผมตอบ
“อืม…คำตอบนี้ฟังดูดีนะ อย่างนั้นข้าเปลี่ยนสิ่งที่จะขอเจ้าแล้วกัน ข้าขอ…ชีวิตเจ้าเป็นไงล่ะ” เสียงนั้นถาม
“ชีวิตผมหรอ?? คุณจะเอาไปทำอะไร? ในเมื่อคุณก็สร้างสิ่งมีชีวิตเองได้”
“เอาไปทำอะไรดีหนอ? เอาอย่างนี้แล้วกัน ถ้าเจ้าตอบตงลงแล้วข้าจะบอกเจ้าว่าทำไมข้าต้องเอาชีวิตเจ้าไป”
“ได้ซิ ผมเบื่อชีวิตแบบนี้เต็มทนแล้ว คุณจะเอาชีวิตผมไปก็เชิญเลย…”
ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบก็มีรถยนต์วิ่งมาด้วยความเร็วสูงชนผมอย่างจัง ผมกระเด็นลอยไปไกลมาก ผมนอนลงดิ้นกระอักเลือดด้วยความเจ็บปวด แล้วเสียงนั้นก็พูดอีก
“เมื่อเจ้าตกลงข้าก็จะบอกให้ว่า การที่ข้าเอาชีวิตเจ้าไปนั้นเพื่อที่จะให้เจ้าไปที่โลกที่เจ้าต้องการไงล่ะ ซึ่งนั่นก็เป็นวิธีเดียวเท่านั้นที่จะไปยังโลกที่เจ้าต้องการได้ เจ้ายังไม่พอใจอีกหรอ?”
ผมรวบรวมเรี่ยวแรงที่มีอยู่น้อยนิดเพื่อที่จะเอ่ยปากพูดกับเสียงนั่น
“พอใจซิ…แต่นี่เป็นเรื่องจริงหรือเนี่ยะ?”
“จริงซิ แล้วข้าจะหลอกเจ้าไปทำไม? ในเมื่อเจ้าอยากจะไปข้าก็ให้เจ้าไป ไปเถอะพ่อกับแม่เจ้ารออยู่ที่นั่น ขอให้สนุกกับโลกใหม่นะเจ้าตัวเล็ก แล้วถ้าเกิดอะไรขึ้น เรียกข้าแล้วข้าจะมาหาเจ้า เออ…อย่าลืมนะว่าที่นั่นไม่ใช่โลกของเจ้า อย่าทำให้ชื่อเสียงของดาวโลกเสียหายล่ะ…”
วาบ…
ณ ที่ที่หนึ่งในโลกแห่งหนึ่ง
เสียงพูดคุยมากมาย เสียงหัวเราะที่ดังลั่น เสียงเด็กร้องไห้ มันทำให้ผมต้องลืมตาขึ้นเพื่อมองดูว่าสภาพข้างหน้าเป็นอย่างไร? เมื่อผมลืมตาขึ้นสิ่งที่ผมเห็นมันทำให้ผมตกใจ ทุกสิ่งทุกอย่างผิดไปจากสภาพความเป็นจริง จากผู้คนที่เดินขวักไขว่ในตลาด กลับกลายเป็นคนที่หน้าตาประหลาดๆเดินกันให้เต็มไปหมด มีทั้งหน้าตาเป็นลิงแต่จมูกยาวเหมือนช้าง มีทั้งที่เป็นแมวหน้าดำแต่จมูกกลับกลายเป็นจมูกสุนัขขาวจั๊วะ และอะไรประหลาดๆอีกเยอะแยะเต็มไปหมด ผมตะลึงทำอะไรไม่ถูกเลยสักอย่าง ผมได้แต่ยืนอึ้งอยู่ที่เดิม มือไม้สั่นเทาไปหมด จะก้าววิ่งก็วิ่งไม่ได้ จะก้าวเดินขาก็ไม่ขยับ อะไรกันนักหนาเนี่ยะ? สักพักผมก็ได้ยินเสียงวิ่งของอะไรสักอย่างซึ่งดูเหมือนว่าสิ่งนั้นจะใหญ่มากทีเดียวล่ะ
ตุบ ตับ ตุบ ตับ …
ว๊ายยยยยยยย … กรี๊ดดดดดดดด … เสียงผู้คน เอ๊ะ ไม่ใช่ซิ เสียงสัตว์ประหลาดทั้งหลายร้องเสียงหลงอยู่ในตลาด ซึ่งฟังดูน่าขนลุกขนพองพอสมควร
ยังไม่ทันที่ผมจะเดินออกไปดูว่าสิ่งนั้นคืออะไร เจ้าสิ่งนั้นก็มายืนอยู่ตรงหน้าผมแล้ว มันเป็นสัตว์ผสมระหว่างสิงโต, กระบือป่า, กวาง, หมู, นก และอะไรอีกหลายอย่างมากเลยมารวมอยู่ในตัวของเจ้าสิ่งนี้เพียงตัวเดียว มันคือสิ่งที่ผมคิดว่าน่ากลัวมากที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอมา สักพักมันหันหน้าลงมาที่ผมพร้อมกับทำท่าดมที่ตัวผม
“เจ้าชื่อ โช มากจากดาวโลกใช่ม๊ะ?” สัตว์ประหลาดที่ประหลาดที่สุดพูดกับผม
“อะ … อะ … อืม” ผมพูดตะกุกตะกัก
“เจ้าไม่ต้องกลัวข้าหรอก ข้าชื่อ เบน เป็นบริวารมือขวาของท่าน ฮาล์ว ผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดในนอร์ธคลิฟแลนด์แห่งนี้ ท่านฮาล์วให้ข้ามาตามคนที่มาจากดาวโลก เพื่อปฏิบัติภารกิจที่สำคัญมาก 3 สิ่ง มาตามข้ามา ข้ามีเรื่องเล่าให้เจ้าฟังอีกหลายอย่างเลยเชียวล่ะ อีกอย่าง…”
“เดี๋ยวก่อน ผมยังไม่รู้จักเลยนะ ท่านฮง ท่านฮาล์ว อะไรเนี่ยะ!” ผมพูดแทรกไป
“แล้วเจ้าไปถึงที่หมายแล้วเจ้าจะรู้เองว่าท่านผู้นั้นคือใคร อย่าถามให้มากเลย ใกล้จะถึงเวลาดึกแล้ว เดี๋ยวจะไม่ทันกาล”
พูดจบสัตว์ประหลาดที่ชื่อเบนนั้นก็ได้ใช้มือที่คล้ายกับมือลิงควานหาสิ่งของในขนสิงโตสีทองที่ฟูฟ่องอยู่ที่แผงคอของเขานั้น สักพักเบนก็หยิบเอาแท่งแก้วสีแดงออกมาแล้ววางไว้ที่พื้น
“โช ขึ้นมาขี่หลังข้าซิ ข้าจะพาเจ้าไป” เบนก้มตัวเพื่อให้ผมปีนขึ้นไปบนหลังของเขาได้
“ขนนุ่มดีนะ ท่านเบน” ผมชม
“ไม่ต้องพูดท่านก็ได้ ข้าเป็นแค่เพียงบริวาร เรียกเบนเฉยๆข้าก็พอใจแล้วล่ะ … จับให้ดีๆนะ เราจะไปกันเดี๋ยวนี้แล้วล่ะ”
เซนโซ โอวานา ดาลาอุซ
เมื่อเบนพูดจบ ท้องฟ้าได้เปลี่ยนสีไป ลมเริ่มแปรปรวน แผนดินเริ่มไหว สักพักลำแสงสีแดงก็ได้ส่องลงมาจากท้องฟ้า ลงมาคลุมผมและเบนเอาไว้
วาบ!
ทิวทัศน์ได้เปลี่ยนไปจากเดิมแล้ว จากที่เป็นย่านการค้า กลับกลายเป็นที่รกร้างว่างเปล่า และมีปราสาทที่ใหญ่มากๆตั้งอยู่
“เร็วไหมล่ะโช? นี่คือปราสาทของท่านฮาล์ว ต่อแต่นี้ไปที่นี่คือที่อยู่ใหม่ของเจ้า ปะ เราไปหาท่านฮาล์วก่อนดีกว่า ก่อนที่ท่านจะอารมณ์ไม่ดี”
“ไปก็ไปครับ” ผมตอบอย่างว่าง่าย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น