ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เกมของนายพอล
นึกไม่ถึงเลยว่าเขาจะต้องเผชิญชะตากรรมแบบเดียวกับเด็กคนที่เล่นเกมที่ผ่าน ๆ มา
“ เอาล่ะ ”
เขาพูดกับตัวเองแล้วขับยานไปลงที่ดาวที่ใกล้ที่สุด เมื่อเขาขับยานจนใกล้จะถึงพื้นซึ่งเป็นบริเวณป่าแล้วเขาก็เห็นกลุ่มเด็กสองคนกำลังวิ่งหนีมอนสเตอร์ (สัตว์ประหลาดนานาชนิด) อยู่ เขาเล็งปืนไปที่เหล่ามอนสเตอร์
“ ตูมมม! ”
ร่างของมอนสเตอร์ทั้งหมดกระจุยเป็นชิ้น ๆ เขานำยานลงจอดแล้วลงจากยาน
“ นายเจ๋งมากเลย ”
หนึ่งในสองคนบอก
“ ฉันชื่ออาร์ม ”
“ ส่วนฉันชื่อโทนี่ ”
“ ฉันชื่ออเล็กซ์ ยินดีที่ได้รู้จัก ”
.....................................................................
อเล็กซ์ อาร์ม และโทนี่ได้ขึ้นยานอวกาศแล้วบินออกจากป่าเข้าไปในเมือง พวกเขาลงจากยานแล้วไปถามผู้ชายที่กำลังจะเดินไปซื้อของ
“ ขอโทษครับ เมืองนี้คือเมืองอะไรเหรอครับ ”
อเล็กซ์ถาม
“ เมืองนี้คือเมืองไวเซอร์ เป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดของดาวอโครนาแห่งนี้ และนายกรัฐมนตรีก็ทำงานและอาศัยอยู่ที่ดาวดวงนี้อีกด้วย ”
“ ท่านมีชื่อว่าอะไรเหรอครับ “
“ นาย พอล โคลลี่ ”
“ แล้วท่านทำงานอยู่ที่ไหนเหรอครับ ”
“ บนตึกที่สูงที่สุดของเมืองนี้น่ะ หาได้ไม่ยากหรอก ”
อเล็กซ์มองไปรอบ ๆ หาไม่ยากจริง ๆ เพราะตึกที่สูงที่สุดนั่นสูงกว่าห้างสรรพสินค้าตั้งห้าเท่า
“ ขอบคุณมากครับ ”
.....................................................................
อเล็กซ์ขับยานไปที่ตึกนั้นแล้วลงจอดหน้าตึก มีผู้ชายใส่ชุดสีดำทั้งชุดสามคนออกมาหาพวกเขา
“ กระผมชื่อเบอร์นี่ เป็นคนรับใช้ของท่านนายกรัฐมนตรีพอล โคลลี่ ท่านนายกรัฐมนตรีรอพวกท่านอยู่แล้วครับ เชิญพวกท่านเข้าไปข้างใน ”
ทั้งสามคนทำหน้างง แต่ก็ตามเบอร์นี่เข้าไปข้างในตึก ยานข้างนอกถูกนำไปจอดในที่จอดยานข้าง ๆ ตึก
เบอร์นี่พาพวกเขาเข้าไปในลิฟท์แล้วไปที่ชั้นที่ 50 เมื่อลิฟท์เปิด ก็มีประตูเหล็กขนาดใหญ่อยู่ตรงหน้าของอเล็กซ์ เบอร์นี่นำนาฬิกาข้อมือขึ้นมาแล้วกดปุ่ม ภาพของคนคนซึ่งน่าจะเป็นนายกรัฐมนตรีก็ปรากฏขึ้นมา
“ กระผมกับพวกเด็กอยู่หน้าประตูแล้วครับ ขอให้ท่านช่วยเปิดประตูด้วย ”
“ โอเค ”
“ ครืด… ”
ประตูเหล็กเปิดออก ปรากฏโต๊ะรูปวงกลมมีเก้าอี้ล้อมรอบอยู่ตรงหน้าของอเล็กซ์ มีนายกพอลนั่งอยู่ด้านในสุด
“ เชิญนั่ง ”
นายกพูด อเล็กซ์รู้สึกเสียววาบ เขาเข้ามาในเมืองนี้ได้ไม่ทันไรก็ได้เจอผู้นำสูงสุดของดาวดวงนี้ซะแล้ว
เด็กทั้งสามคนนั่งลง
“ ทำไมถึงเรียกพวกเรามาเหรอครับ ” อาร์มถามปากสั่น
“ ฉันเรียกพวกเธอมาตั้งแต่เธออยู่ในโลกแห่งความจริงแล้ว ” ทั้งสามคนอ้าปากค้าง “ฉันเองแหละที่ทำให้พวกเธอหลุดเข้ามาอยู่ในโลกแห่งเกม ฉันเรียกพวกเธอเพราะพวกเธอทั้งสามมีความสามารถในการเล่นเกม ”
“ ทำไมเหรอครับ ”
“ เพราะตอนนี้ได้เกิดสงครามขึ้นระหว่างเคทานอลกาแล็คซีของเรา กับซีเนอร์กาแล็คซี อาณาจักรแห่งความมืด ถ้าพวกมันชนะเราก็จะไม่มีอุปสรรคอะไรขวางทางมันได้ แล้วมันก็จะเปลี่ยนโลกแห่งเกมให้เป็นโลกแห่งความมืดมิดตลอดกาล “
“ แล้วทำไมต้องเป็นพวกเราด้วยครับ ”
“ เพราะฉันลองคำนวณความสามารถของนักเล่นเกมทั่วโลกของพวกเธอแล้ว ผลสรุปก็คือพวกเธอเป็นนักเล่นเกมที่เก่งที่สุด อเล็กซ์ ชำนาญทางด้านเครื่องบินและยานอวกาศ อาร์ม ชำนาญทางด้านอาวุธยุทโธปกรณ์ต่าง ๆ ส่วนโทนี่ชำนาญทางด้านการวางแผนการรบ ถ้ามีพวกเธอเราก็ยังมีสิทธิ์ที่จะชนะพวกซีเนอร์กาแล็คซีได้ ”
“ หมายความว่าพวกมันเก่งมากหรือครับ ”
“ เก่งที่สุดในจักรวาลด้วยซ้ำไป พวกมันมีแบล็คกันที่มีกระสุนเยอะและมีความเร็วมากกว่า แบล็คกันทั่วไป มีเหล่ากองทัพมอนสเตอร์แห่งความมืดที่ร้ายกาจ มอนสเตอร์บางตัวสูงกว่าสิบเมตร แถมมีความทนทานสูงกว่ามอนสเตอร์ทั่วไป บางตัวเป็นตัวเล็กแต่ความเร็วสูง พริบตาเดียวก็ฆ่าทหารฝ่ายเราได้เป็นสิบแล้ว ” เด็กทั้งสามคนกลืนน้ำลายดังอึก
“แต่ก่อนหน้านี้ พวกเธอต้องมีอาวุธของตัวเองเสียก่อน ”
นายกพอลกดปุ่มที่นาฬิกาของตน
“ ครืด ”
อเล็กซ์สะดุ้ง กำแพงที่อยู่ข้างห้องเปิดออก เป็นห้องห้องหนึ่งที่ใหญ่พอสมควร
“ ตามฉันมา ” นายกพอลพูดแล้วเดินเข้าไปข้างในห้องนั้น
เด็กทั้งสามเดินเข้าไปข้างใน พวกเขาอ้าปากค้างและตาลุกวาวเมื่อเห็นอาวุธมากมายอยู่ในห้องนี้
“ สุดยอด! กัลกาโต้ กำจัดศัตรูทั้งหมดที่อยู่ในรัศมี 10 เมตร ”
“ หรือรูเน็ท ยิงกระสุนไฟได้ทีละสิบนัด ”
“ และวอร์เร็ท กระสุนแบบดาวกระจาย ตอนยิงจะมีหนึ่งนัด แล้วจะแยกออกเป็นสองนัด แล้วแต่ละนัดจะแยกไปเป็นอีกสี่นัดอีกที ”
“ แล้วนี่ปืนอะไรครับ ” อเล็กซ์ถามแล้วชี้ไปที่ปืนกระบอกหนึ่ง ซึ่งเป็นปืนขนาดเล็กที่มีสีใสขนาดใหญ่ แต่น้ำหนักเบา
“ ผมก็ไม่ทราบเหมือนกัน ” นายกรัฐมนตรีตอบ
“ ถ้างั้นผมลองเลือกปืนนี้ดูก็แล้วกัน ”
ส่วนอาร์มเลือกบานาน่ากัน และโทนี่ก็เลือกฟรีสกัน
เมื่อทุกคนเลือกปืนของตนได้แล้วนายกก็พาทั้งสามคนกลับไปยังห้องแล้วปิดห้องเก็บอาวุธ
“ เสียดายอ่ะ ” อาร์มพูดกับอเล็กซ์
“ เช่นกัน ”
เมื่อทั้งหมดกลับมานั่งที่ของตัวเองแล้วนายกก็เริ่มพูดต่อ
“ ตอนนี้ขอให้พวกท่านเดินทางตามหาคริสตัลทั้งห้าสี เพราะคริสตัลแต่ละสีจะช่วยเพิ่มพลังให้แก่ปืนของพวกท่านทุกคน ขอให้นำนาฬิกาที่ผมให้ติดตัวไปด้วย ” แล้วนายกก็มอบนาฬิกาให้คนละเรือน “ เมื่อกระสุนหมดให้กดปุ่มตรงกลาง แล้วกระสุนก็จะกลับมาเต็มอีกครั้ง นาฬิกาเรือนนี้ยังสามารถติดต่อถึงกันได้อีกด้วย นอกจากนั้นแล้วการตามหาคริสตัลห้าสีเป็นสิ่งสำคัญมากเพราะมันจะเป็นเบาะแสในการตามหาคริสตัลสีเงิน เพื่อนำพวกท่านกลับไปยังโลกแห่งความจริงอีกครั้ง เราจะให้พวกท่านพักผ่อนก่อนหนึ่งคืน แล้วพรุ่งนี้จะเริ่มออกเดินทางทันที ตอนนี้เล่นเกมก่อนมั้ย ”
“ มีเกมด้วยหรือครับ ” อเล็กซ์ถาม
“ มีสิ แต่เป็นเกมเหมือนจริงเพราะที่นี่เป็นโลกแห่งเกม เป็นการฝึกซ้อมไปในตัวด้วยนะ ”
“ ว้าว! ต้องเล่นอยู่แล้วครับ ” อาร์มพูด
.....................................................................
ตอนนี้ทุกคนอยู่ในชุดพร้อมรบและกำลังจะเข้าไปในห้องเล่นเกม ข้างในห้องมีพื้น ผนังและเพดานเป็นสีดำ และมีเก้าอี้อยู่สามตัว ในเก้าอี้แต่ละตัวที่แว่นตาอยู่
“ ขอให้ท่านนั่งเก้าอี้ รัดเข็มขัดและใส่แว่นด้วย เกมจะเริ่มต้นขึ้นเมื่อผมกดสวิทช์ที่ห้องข้าง ๆ ”
เบอร์นี่พูดแล้วเขาก็เดินไปห้องข้าง ๆ พวกอเล็กซ์รีบไปนั่งเก้าอี้ รัดเข็มขัด แล้วใส่แว่น มีเสียงของเบอร์นี่ออกมาจากที่หนีบหู
“ 3 2 1 ”
“ 0! ”
ตอนนี้พวกเขาอยู่ในสนามรบที่เป็นพื้นที่โล่งกว้าง พวกเขามีกำลังพลอยู่ประมาณ 500 คน และแล้ว ฝ่ายศัตรูเริ่มวิ่งเข้ามา เสียงม้า เสียงรถถัง และเสียงเท้า กลบความเงียบไปหมดสิ้น
“เฮฮฮฮฮ!”
ทหารทั้งหมดพุ่งถาโถมเข้าหากัน มีทหารคนหนึ่งเล็งปืนไปที่ทหารของฝ่ายอเล็กซ์
“ ตูมมม! ”
หัวของทหารกระเด็นไปตกข้าง ๆ อาร์มพอดี อาร์มยิงบานาน่ากันขึ้นไปบนฟ้า
“ ตูม! ”
กระสุนสีเหลืองที่ดูคล้ายกล้วยออกมาจากปืน กระสุนลอยขึ้นไปบนฟ้าแล้วเปลือกของกระสุนก็ลอกออก กระสุนพุ่งลงที่แดนของศัตรู
“ บรึ้มมม! ”
ร่างของทหารฝ่ายศัตรูขาดกระเด็นไปเป็นชิ้น ๆ
“ ยะฮู้! ”
ทางฝ่ายโทนี่ เขากำลังยิงปืนนำแข็งอย่างแม่นยำ ร่างของศัตรูกลายเป็นน้ำแข็งแล้วก็แตกไปเป็นชิ้น ๆ มีข้อความขึ้นมาที่นาฬิกา มันเป็นข้อความจากอาร์ม
“ ฉันรอนายอยู่กลางสนามนะ ”
“ ได้เลย! ” โทนี่รีบกำจัดศัตรูที่เหลืออีกสองสามคนแล้วรีบวิ่งไปที่กลางสนามรบทันที
ตอนนี้ผู้คนในสนามรบเริ่มเบาบางลงแล้ว
“ เฮ้ ฉันมาแล้ว ” อเล็กซ์กับอาร์มเห็นโทนี่มาแต่ไกล
“ ทะลวงศัตรูให้หมดไปเลย ไหนแสดงความสามารถของปืนของนายหน่อย ”
อเล็กซ์กดไกปืนค้างไว้ประมาณสองสามวินาทีแล้วปล่อยออก เกิดลำแสงสีเขียวออกมาจากปากกระบอกปืนแล้วแสงนั้นก็พุ่งตรงไป แล้วก็เลี้ยวขึ้น พุ่งซิกแซกไปมา เลี้ยวลง เลี้ยวไปทางซ้าย แล้วมันก็ไปโดนศัตรูคนแล้วคนเล่า โดยที่ไม่โดนมหารของฝ่ายอเล็กซ์เลย ในที่สุดลำแสงก็หมดฤทธิ์ แต่ก็กำจัดศัตรูไปได้หลายคนเหมือนกัน
“ ว้าว!สุดยอดปืน ” อาร์มและโทนี่พูดขึ้นมาพร้อมกัน
“ ถ้าไม่กดค้างมันก็จะเป็นลำแสงตรง ๆ ไปเลย ”
อเล็กซ์ อาร์ม และโทนี่เกาะกลุ่มกันตรงกลางสนามรบแล้วกำจัดศัตรูไปเรื่อย ๆ ในที่สุดผู้ที่เหลืออยู่ในสนามรบเหลือไม่ถึงห้าสิบคน โดยที่มีทหารฝ่ายของอเล็กซ์เหลือเพียงเก้าคนเท่านั้น
“ รู้สึกฝ่ายเราจะอ่อนไปนิด ๆ นะ ” โทนี่พึมพำ
“ ไม่นิดเลยละ มากด้วย ” อาร์มพูดแทรกขึ้นมา
ตอนนี้เหลือพวกเขาสามคนเท่านั้น กับทหารของศัตรูอีกประมาณสิบห้าคน
“ เอายังไงดี ” อเล็กซ์ถามโทนี่
“ ปืนของนายไง นายชาร์จนาน ๆ เลยนะ เดี๋ยวพวกเราจะยิงถ่วงเวลาเอาไว้ก่อน
อเล็กซ์กดไกค้างเอาไว้ และโทนี่กับอาร์มคอยยิงปืนกันอเล็กซ์เอาไว้
พวกเขาไม่ทันเห็นว่ามีศัตรูคนหนึ่งเล็งปืนไปที่ด้านหลังของพวกเขา
“ ตูม! ”
กระสุนปืนไปโดนโทนี่ เขาล้มลง ตอนเขาล้มนั้นเขาได้ยิงปืนน้ำแข็งไปทางด้านหลังของตัวเอง กระสุนไปโดนศัตรูอย่างแม่นยำแล้วศัตรูคนนั้นก็กลายเป็นน้ำแข็งแล้วแตกสลายไป
“ โทนี่! ”
“ พร้อมหรือยังเพื่อน ” อาร์มถามอเล็กซ์
“ โอเค ”
“ ตูม! ”
“ เอาล่ะ ”
เขาพูดกับตัวเองแล้วขับยานไปลงที่ดาวที่ใกล้ที่สุด เมื่อเขาขับยานจนใกล้จะถึงพื้นซึ่งเป็นบริเวณป่าแล้วเขาก็เห็นกลุ่มเด็กสองคนกำลังวิ่งหนีมอนสเตอร์ (สัตว์ประหลาดนานาชนิด) อยู่ เขาเล็งปืนไปที่เหล่ามอนสเตอร์
“ ตูมมม! ”
ร่างของมอนสเตอร์ทั้งหมดกระจุยเป็นชิ้น ๆ เขานำยานลงจอดแล้วลงจากยาน
“ นายเจ๋งมากเลย ”
หนึ่งในสองคนบอก
“ ฉันชื่ออาร์ม ”
“ ส่วนฉันชื่อโทนี่ ”
“ ฉันชื่ออเล็กซ์ ยินดีที่ได้รู้จัก ”
.....................................................................
อเล็กซ์ อาร์ม และโทนี่ได้ขึ้นยานอวกาศแล้วบินออกจากป่าเข้าไปในเมือง พวกเขาลงจากยานแล้วไปถามผู้ชายที่กำลังจะเดินไปซื้อของ
“ ขอโทษครับ เมืองนี้คือเมืองอะไรเหรอครับ ”
อเล็กซ์ถาม
“ เมืองนี้คือเมืองไวเซอร์ เป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดของดาวอโครนาแห่งนี้ และนายกรัฐมนตรีก็ทำงานและอาศัยอยู่ที่ดาวดวงนี้อีกด้วย ”
“ ท่านมีชื่อว่าอะไรเหรอครับ “
“ นาย พอล โคลลี่ ”
“ แล้วท่านทำงานอยู่ที่ไหนเหรอครับ ”
“ บนตึกที่สูงที่สุดของเมืองนี้น่ะ หาได้ไม่ยากหรอก ”
อเล็กซ์มองไปรอบ ๆ หาไม่ยากจริง ๆ เพราะตึกที่สูงที่สุดนั่นสูงกว่าห้างสรรพสินค้าตั้งห้าเท่า
“ ขอบคุณมากครับ ”
.....................................................................
อเล็กซ์ขับยานไปที่ตึกนั้นแล้วลงจอดหน้าตึก มีผู้ชายใส่ชุดสีดำทั้งชุดสามคนออกมาหาพวกเขา
“ กระผมชื่อเบอร์นี่ เป็นคนรับใช้ของท่านนายกรัฐมนตรีพอล โคลลี่ ท่านนายกรัฐมนตรีรอพวกท่านอยู่แล้วครับ เชิญพวกท่านเข้าไปข้างใน ”
ทั้งสามคนทำหน้างง แต่ก็ตามเบอร์นี่เข้าไปข้างในตึก ยานข้างนอกถูกนำไปจอดในที่จอดยานข้าง ๆ ตึก
เบอร์นี่พาพวกเขาเข้าไปในลิฟท์แล้วไปที่ชั้นที่ 50 เมื่อลิฟท์เปิด ก็มีประตูเหล็กขนาดใหญ่อยู่ตรงหน้าของอเล็กซ์ เบอร์นี่นำนาฬิกาข้อมือขึ้นมาแล้วกดปุ่ม ภาพของคนคนซึ่งน่าจะเป็นนายกรัฐมนตรีก็ปรากฏขึ้นมา
“ กระผมกับพวกเด็กอยู่หน้าประตูแล้วครับ ขอให้ท่านช่วยเปิดประตูด้วย ”
“ โอเค ”
“ ครืด… ”
ประตูเหล็กเปิดออก ปรากฏโต๊ะรูปวงกลมมีเก้าอี้ล้อมรอบอยู่ตรงหน้าของอเล็กซ์ มีนายกพอลนั่งอยู่ด้านในสุด
“ เชิญนั่ง ”
นายกพูด อเล็กซ์รู้สึกเสียววาบ เขาเข้ามาในเมืองนี้ได้ไม่ทันไรก็ได้เจอผู้นำสูงสุดของดาวดวงนี้ซะแล้ว
เด็กทั้งสามคนนั่งลง
“ ทำไมถึงเรียกพวกเรามาเหรอครับ ” อาร์มถามปากสั่น
“ ฉันเรียกพวกเธอมาตั้งแต่เธออยู่ในโลกแห่งความจริงแล้ว ” ทั้งสามคนอ้าปากค้าง “ฉันเองแหละที่ทำให้พวกเธอหลุดเข้ามาอยู่ในโลกแห่งเกม ฉันเรียกพวกเธอเพราะพวกเธอทั้งสามมีความสามารถในการเล่นเกม ”
“ ทำไมเหรอครับ ”
“ เพราะตอนนี้ได้เกิดสงครามขึ้นระหว่างเคทานอลกาแล็คซีของเรา กับซีเนอร์กาแล็คซี อาณาจักรแห่งความมืด ถ้าพวกมันชนะเราก็จะไม่มีอุปสรรคอะไรขวางทางมันได้ แล้วมันก็จะเปลี่ยนโลกแห่งเกมให้เป็นโลกแห่งความมืดมิดตลอดกาล “
“ แล้วทำไมต้องเป็นพวกเราด้วยครับ ”
“ เพราะฉันลองคำนวณความสามารถของนักเล่นเกมทั่วโลกของพวกเธอแล้ว ผลสรุปก็คือพวกเธอเป็นนักเล่นเกมที่เก่งที่สุด อเล็กซ์ ชำนาญทางด้านเครื่องบินและยานอวกาศ อาร์ม ชำนาญทางด้านอาวุธยุทโธปกรณ์ต่าง ๆ ส่วนโทนี่ชำนาญทางด้านการวางแผนการรบ ถ้ามีพวกเธอเราก็ยังมีสิทธิ์ที่จะชนะพวกซีเนอร์กาแล็คซีได้ ”
“ หมายความว่าพวกมันเก่งมากหรือครับ ”
“ เก่งที่สุดในจักรวาลด้วยซ้ำไป พวกมันมีแบล็คกันที่มีกระสุนเยอะและมีความเร็วมากกว่า แบล็คกันทั่วไป มีเหล่ากองทัพมอนสเตอร์แห่งความมืดที่ร้ายกาจ มอนสเตอร์บางตัวสูงกว่าสิบเมตร แถมมีความทนทานสูงกว่ามอนสเตอร์ทั่วไป บางตัวเป็นตัวเล็กแต่ความเร็วสูง พริบตาเดียวก็ฆ่าทหารฝ่ายเราได้เป็นสิบแล้ว ” เด็กทั้งสามคนกลืนน้ำลายดังอึก
“แต่ก่อนหน้านี้ พวกเธอต้องมีอาวุธของตัวเองเสียก่อน ”
นายกพอลกดปุ่มที่นาฬิกาของตน
“ ครืด ”
อเล็กซ์สะดุ้ง กำแพงที่อยู่ข้างห้องเปิดออก เป็นห้องห้องหนึ่งที่ใหญ่พอสมควร
“ ตามฉันมา ” นายกพอลพูดแล้วเดินเข้าไปข้างในห้องนั้น
เด็กทั้งสามเดินเข้าไปข้างใน พวกเขาอ้าปากค้างและตาลุกวาวเมื่อเห็นอาวุธมากมายอยู่ในห้องนี้
“ สุดยอด! กัลกาโต้ กำจัดศัตรูทั้งหมดที่อยู่ในรัศมี 10 เมตร ”
“ หรือรูเน็ท ยิงกระสุนไฟได้ทีละสิบนัด ”
“ และวอร์เร็ท กระสุนแบบดาวกระจาย ตอนยิงจะมีหนึ่งนัด แล้วจะแยกออกเป็นสองนัด แล้วแต่ละนัดจะแยกไปเป็นอีกสี่นัดอีกที ”
“ แล้วนี่ปืนอะไรครับ ” อเล็กซ์ถามแล้วชี้ไปที่ปืนกระบอกหนึ่ง ซึ่งเป็นปืนขนาดเล็กที่มีสีใสขนาดใหญ่ แต่น้ำหนักเบา
“ ผมก็ไม่ทราบเหมือนกัน ” นายกรัฐมนตรีตอบ
“ ถ้างั้นผมลองเลือกปืนนี้ดูก็แล้วกัน ”
ส่วนอาร์มเลือกบานาน่ากัน และโทนี่ก็เลือกฟรีสกัน
เมื่อทุกคนเลือกปืนของตนได้แล้วนายกก็พาทั้งสามคนกลับไปยังห้องแล้วปิดห้องเก็บอาวุธ
“ เสียดายอ่ะ ” อาร์มพูดกับอเล็กซ์
“ เช่นกัน ”
เมื่อทั้งหมดกลับมานั่งที่ของตัวเองแล้วนายกก็เริ่มพูดต่อ
“ ตอนนี้ขอให้พวกท่านเดินทางตามหาคริสตัลทั้งห้าสี เพราะคริสตัลแต่ละสีจะช่วยเพิ่มพลังให้แก่ปืนของพวกท่านทุกคน ขอให้นำนาฬิกาที่ผมให้ติดตัวไปด้วย ” แล้วนายกก็มอบนาฬิกาให้คนละเรือน “ เมื่อกระสุนหมดให้กดปุ่มตรงกลาง แล้วกระสุนก็จะกลับมาเต็มอีกครั้ง นาฬิกาเรือนนี้ยังสามารถติดต่อถึงกันได้อีกด้วย นอกจากนั้นแล้วการตามหาคริสตัลห้าสีเป็นสิ่งสำคัญมากเพราะมันจะเป็นเบาะแสในการตามหาคริสตัลสีเงิน เพื่อนำพวกท่านกลับไปยังโลกแห่งความจริงอีกครั้ง เราจะให้พวกท่านพักผ่อนก่อนหนึ่งคืน แล้วพรุ่งนี้จะเริ่มออกเดินทางทันที ตอนนี้เล่นเกมก่อนมั้ย ”
“ มีเกมด้วยหรือครับ ” อเล็กซ์ถาม
“ มีสิ แต่เป็นเกมเหมือนจริงเพราะที่นี่เป็นโลกแห่งเกม เป็นการฝึกซ้อมไปในตัวด้วยนะ ”
“ ว้าว! ต้องเล่นอยู่แล้วครับ ” อาร์มพูด
.....................................................................
ตอนนี้ทุกคนอยู่ในชุดพร้อมรบและกำลังจะเข้าไปในห้องเล่นเกม ข้างในห้องมีพื้น ผนังและเพดานเป็นสีดำ และมีเก้าอี้อยู่สามตัว ในเก้าอี้แต่ละตัวที่แว่นตาอยู่
“ ขอให้ท่านนั่งเก้าอี้ รัดเข็มขัดและใส่แว่นด้วย เกมจะเริ่มต้นขึ้นเมื่อผมกดสวิทช์ที่ห้องข้าง ๆ ”
เบอร์นี่พูดแล้วเขาก็เดินไปห้องข้าง ๆ พวกอเล็กซ์รีบไปนั่งเก้าอี้ รัดเข็มขัด แล้วใส่แว่น มีเสียงของเบอร์นี่ออกมาจากที่หนีบหู
“ 3 2 1 ”
“ 0! ”
ตอนนี้พวกเขาอยู่ในสนามรบที่เป็นพื้นที่โล่งกว้าง พวกเขามีกำลังพลอยู่ประมาณ 500 คน และแล้ว ฝ่ายศัตรูเริ่มวิ่งเข้ามา เสียงม้า เสียงรถถัง และเสียงเท้า กลบความเงียบไปหมดสิ้น
“เฮฮฮฮฮ!”
ทหารทั้งหมดพุ่งถาโถมเข้าหากัน มีทหารคนหนึ่งเล็งปืนไปที่ทหารของฝ่ายอเล็กซ์
“ ตูมมม! ”
หัวของทหารกระเด็นไปตกข้าง ๆ อาร์มพอดี อาร์มยิงบานาน่ากันขึ้นไปบนฟ้า
“ ตูม! ”
กระสุนสีเหลืองที่ดูคล้ายกล้วยออกมาจากปืน กระสุนลอยขึ้นไปบนฟ้าแล้วเปลือกของกระสุนก็ลอกออก กระสุนพุ่งลงที่แดนของศัตรู
“ บรึ้มมม! ”
ร่างของทหารฝ่ายศัตรูขาดกระเด็นไปเป็นชิ้น ๆ
“ ยะฮู้! ”
ทางฝ่ายโทนี่ เขากำลังยิงปืนนำแข็งอย่างแม่นยำ ร่างของศัตรูกลายเป็นน้ำแข็งแล้วก็แตกไปเป็นชิ้น ๆ มีข้อความขึ้นมาที่นาฬิกา มันเป็นข้อความจากอาร์ม
“ ฉันรอนายอยู่กลางสนามนะ ”
“ ได้เลย! ” โทนี่รีบกำจัดศัตรูที่เหลืออีกสองสามคนแล้วรีบวิ่งไปที่กลางสนามรบทันที
ตอนนี้ผู้คนในสนามรบเริ่มเบาบางลงแล้ว
“ เฮ้ ฉันมาแล้ว ” อเล็กซ์กับอาร์มเห็นโทนี่มาแต่ไกล
“ ทะลวงศัตรูให้หมดไปเลย ไหนแสดงความสามารถของปืนของนายหน่อย ”
อเล็กซ์กดไกปืนค้างไว้ประมาณสองสามวินาทีแล้วปล่อยออก เกิดลำแสงสีเขียวออกมาจากปากกระบอกปืนแล้วแสงนั้นก็พุ่งตรงไป แล้วก็เลี้ยวขึ้น พุ่งซิกแซกไปมา เลี้ยวลง เลี้ยวไปทางซ้าย แล้วมันก็ไปโดนศัตรูคนแล้วคนเล่า โดยที่ไม่โดนมหารของฝ่ายอเล็กซ์เลย ในที่สุดลำแสงก็หมดฤทธิ์ แต่ก็กำจัดศัตรูไปได้หลายคนเหมือนกัน
“ ว้าว!สุดยอดปืน ” อาร์มและโทนี่พูดขึ้นมาพร้อมกัน
“ ถ้าไม่กดค้างมันก็จะเป็นลำแสงตรง ๆ ไปเลย ”
อเล็กซ์ อาร์ม และโทนี่เกาะกลุ่มกันตรงกลางสนามรบแล้วกำจัดศัตรูไปเรื่อย ๆ ในที่สุดผู้ที่เหลืออยู่ในสนามรบเหลือไม่ถึงห้าสิบคน โดยที่มีทหารฝ่ายของอเล็กซ์เหลือเพียงเก้าคนเท่านั้น
“ รู้สึกฝ่ายเราจะอ่อนไปนิด ๆ นะ ” โทนี่พึมพำ
“ ไม่นิดเลยละ มากด้วย ” อาร์มพูดแทรกขึ้นมา
ตอนนี้เหลือพวกเขาสามคนเท่านั้น กับทหารของศัตรูอีกประมาณสิบห้าคน
“ เอายังไงดี ” อเล็กซ์ถามโทนี่
“ ปืนของนายไง นายชาร์จนาน ๆ เลยนะ เดี๋ยวพวกเราจะยิงถ่วงเวลาเอาไว้ก่อน
อเล็กซ์กดไกค้างเอาไว้ และโทนี่กับอาร์มคอยยิงปืนกันอเล็กซ์เอาไว้
พวกเขาไม่ทันเห็นว่ามีศัตรูคนหนึ่งเล็งปืนไปที่ด้านหลังของพวกเขา
“ ตูม! ”
กระสุนปืนไปโดนโทนี่ เขาล้มลง ตอนเขาล้มนั้นเขาได้ยิงปืนน้ำแข็งไปทางด้านหลังของตัวเอง กระสุนไปโดนศัตรูอย่างแม่นยำแล้วศัตรูคนนั้นก็กลายเป็นน้ำแข็งแล้วแตกสลายไป
“ โทนี่! ”
“ พร้อมหรือยังเพื่อน ” อาร์มถามอเล็กซ์
“ โอเค ”
“ ตูม! ”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น