ศึกมหาเวทย์กับโรงเรียนเวทย์มนต์

ลำดับตอนที่ #1 : เด็กชายผู้เทียบเท่า

      โลกเวทย์เป็นโลกที่ซ้อนทับอยู่กับโลกมนุษย์แต่มนุษย์ไม่เคยรู้เลยว่ามีโลกเวทย์มนต์อยู่ชาวโลกเวทย์มนต์ชอบเข้าไปสำรวจโลกมนุษย์บ่อย ๆ แต่ตอนนี้เกิดเรื่องในโลกเวทย์มนต์ขึ้น ซึ่งตอนนี้โลกเวทย์มนต์กำลังแย่พ่อมดจากศาสตร์มืดกำลังครอบครองและทำตัวเป็นใหญ่เกหนือสิ่งอื่นใดในโลกเวทย์มนต์และมีเขาคนเดียวที่จะหยุดได้ อัมเมอร์ ไวด์ แต่ตอนนี้เขาหายไปและเจ้าแห่งศาสตร์ยังคงไม่ถอยแค่นี้เป้าหมายต่อไปคือโลกมนุษย์และเขากำลังรวมสมัครพรรคพวกอยู่ ณ ที่ ๆ หนึ่งทางด้านใต้ของโลกเวทย์มนต์ซึ่งเป็นที่ที่ไม่มีคนอยู่อาศัยชาวโลกเวทย์มนต์เรียกว่า เมืองมรณะ ชาวโลกเวทย์มนต์ไม่มีใครอยากเข้าใกล้นักจะมีก็เพียงแต่พวกพ่อมดแม่มดด้านมืดคอยกบดานอาศัยอยู่ บ้านเมืองเต็มไปด้วยความมืดตึกบ้านช่องดูเก่าราวไม่มีใครอยู่และด้านในสุดของเมืองมีปราสาทดูเก่าและทรุดโทรมมากแต่แสงไฟที่ส่องออกมาก็ทำให้รู้ว่ามีคนอยู่ในนั้นแน่ ๆ ภายในปราสาทดูโทรมไม่ต่างจากข้างนอก ไฟที่ได้จากเทียนที่ริบหรี่ทำให้สามารถมองเห็นทางเดินได้ไม่ชัดนักทางเดินเท่าที่มองเห็นประดับไปด้วยหัวสัตว์ต่าง ๆ พื้นปูด้วยกระเบื้องอย่างดีแต่บางอันก็เริ่มแตก มองไปข้างหน้ามีประตูเปิดอยู่บานนึงเห็นแสงไฟเทียนลอดออกมาเพียงเล็กน้อย ภายในห้องเห็นคนทั้งชายและหญิงมากมายในผ้าคลุมยืนคุกเข่าและก้มหน้าให้ใครบางคน ชายร่างสูงยาว ผมสีดำอยู่ในชุดคลุมสีเขียวมรกตยืนอยู่หน้าคนเหล่านั้น

\"เอาหล่ะเวลาที่ชั้นรอคอยก็มาเสียที่\"ชายในชุดคลุมสีมรกตกล่าวด้วยเสียงอันเยือกเย็น

\"แต่! นายท่านครับตอนนี้เราก็ยึดครองโลกพ่อมดแม่มดได้แล้วท่านต้องการทำอะไรต่อครับ\" ชายผมแดงถามด้วยเสียงสั่นเครือ

\"เจ้าโง่ ! เดฟชั้นก็ต้องการที่จะยึดโลกของมนุษย์ด้วยนะซิ\" ชายในชุดคลุมสีมรกตตะวาดใส่ เดฟ คอลกิ้น

\"แต่ ? นายท่าน ดาร์ทลอร์ด อย่าลืมซิครับว่าเรายังมีเขาอยู่เราไม่สามารถทำอะไรได้เลยนะครับ\" เดฟบอกด้วยน้ำเสียงสั้น

\" ไวด์น่ะหรอ ฮ่า ฮ่า นายลืมไปแล้วซิตอนที่เรายึดครองโลกเวทย์มนต์ไวด์ยังหายไปเลย จำไว้นะว่าตอนนี้ข้าคือคนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแม้แต่พอมดที่เก่งอย่างไวด์ยังหนีไปเลย\" ดาร์ทลอร์ดตะโกนเสียงดังกังวานไปทั่วปราสาท

\"แต่ท่านผมได้ยินมาว่าไวด์กำลังเตรียมกำลังอยู่นะครับ\"

\"ข้าไม่กลัว\" ดาร์ทลอร์ดคำราม

บึ้ม ! เสียงระเบิดดังสนั่นจากทางประตู ดาร์ทลอร์ดและสมุนหันมองเป็นตาเดียวกัน ที่ประตูมีชายวัยกลางคนสูงโปร่งสวมหมวกทรงแหลม ชุดคลุมสีขาวสว่าง พร้อมกับชายฉกรรจ์หลายคนที่ตอนนี้ทำท่าเตรียมพร้อม

\"โฮโลเมต\" ชายในชุดคลุมสีขาวพูดพร้อมยกมือขึ้น เปลวไฟสีแดงพุ่งออกจากมือของเขาไปยังลำตัวของ ดาร์ทลอร์ด เขาหลบไปทางซ้ายเปลวไฟพุ่งไปโดนพนัง บึ้ม ! พนังหายไปในพริบตา

\"ว่าไง ไวด์ไปไหนมากลัวขนาดนั้นเลยหรอ\" ดาร์ทลอร์ดพูดด้วยเสียงที่ชวนขนลุก

\"เปล่าชั้นแค่ไปเตรียมการมานิดหน่อย\" ไวด์ตอบ

\"ฮัมโมล่า\" มังกรดำขนาดใหญ่พุ่งออกจากมือดาร์ทลอร์ดมาทางไวด์ ไวด์กระโดดหลบมังกรขนาดใหญ่ มังกรพุ่งไปยังเดฟก่อนที่เดฟจะเห็นมันมังกรก็พุ่งมาที่กลางอกพอดี เดฟนอนแน่นิ่งไป

\"เจ้าโง่ดันมายืนเกะกะเอง\"

\" พูดกับคนที่จงรักภักษ์ดีได้เยี่ยมทีเดียว\" ไวด์พูดพร้อมยกมือ \" โฮโลเมตา\" สิงโตทองขนาดใหญ่ออกมาจากมือของไวด์และพุ่งตรงไปที่ดาร์ทลอร์ดอีกครั้ง คราวนี้ดาร์ทลอร์ดยกมือขึ้นทันที \" ฮัมโมล่า \" ดาร์ทลอร์ดเป่งเสียงมังกรสีดำออกมาอีกครั้ง มังกรดำและสิงโตทองพุ่งเข้าหากัน พลังของทั้งสองประทะกัน บึ้ม ! ทั้งสิงโตทองและมังกรดำหายไป เสียงเวทย์มนต์ของทั้งสมุนของดาร์ทลอร์ดและไวด์ยังคงดังอยู่

\" คาดูรัส \" ไวด์เปล่งเสียงขึ้นเมือเห็นดาร์ทลอร์ดไม่ตั้งตัวเปลวไฟสีขาวพุ่งออกจากมือไวด์ \" เฮลมาเรีย \" ดาร์ทลอร์ดเปล่งเสียงดังขึน

เกิดเป็นไฟสีดำคลุมร่างเขาไว้ก่อนที่เปลวไฟสีขาวจะมาถึงตัว วี้ดดดดดด ! เสียงเปลวไฟประทะกับไฟสีดำของดาร์ทลอร์ด เปลวไฟสีขาวเริ่มทำลายบาเรียสีดำของดาร์ทลอร์ด

\"ไม่มีทางไม่มีใครสามารถชนะข้าได้ \" เปลวไฟสีขาวเริ่มรุกเข้าหาดาร์ทลอร์ดเรื่อย

\" ไฟด์เดอร์มี\" ดาร์ทลอร์ดตะโกนบาเรียหายไปและก่อนที่เขาะหายไปเปลวไฟของไวด์ก็พุ่งมาโดนตัวเขาพอดี บึ้ม ! เกิดควันสีดำขึ้นและมันเริ่มก่อตัวเป็นมังกรสีดำขนาดใหญ่ สมุนของดาร์ทลอร์ดพอจะรู้แล้วว่าหัวหน้าของตัวเองได้สูญเสียพลังอย่างมากหลายคนเริ่มหนีและบางส่วนหนีไปได้บางส่วนที่ไม่มีทางหนีก็เสกตัวเองให้ตายลง

\"อะไรน่ะท่านไวด์ \" ชายผมสีทองตัวผอมบางตะโกน

\" มันเป็นพลังที่เขาเสียไปและเขาก็คงต้องใช้เวลานานที่จะฟื้นกลับมาได้\" ไวด์กล่าว

\" แล้วมันจะไปไหนครับท่าน\"

\" พลังของเขาตอนนี้กำลังมุ่งหน้าไปที่ที่มีเด็กเกิดวันนี้\"

\" แล้วจะเกิดอะไรกับเด็กไหม\" ชายผมทองถามด้วยความกังวล

\" ไม่หรอกเด็กคนนั้นก็จะได้เป็นผู้ที่มีพลังเทียบเท่าเค้า\" ไวด์ตอบอย่างไม่กังวลใจ

\" แล้วเราจะรู้ได้ไงครับว่าเป็นใคร \"

\" 11 ปีก็จะรู้เอง ทอม \" พลางเดินไปที่ประตู \" เขาจะมาหาเราเอง \"

อีกด้านหนึ่ง ณ โรงพยาบาลดังแตร็งส์*

\" เรียบร้อยแล้วค่ะ คุณมาเรีย ดูซิลูกของคุณน่ารักเชียว\" นางพยาบาลเดินมาที่เตียงพร้อมอุ้มเด็กมา เด็กในอ้อมกอดของนางพยาบาลเป็นเด็กผู้ชาย ขาวผมสีทอง ปากสีชมพูกำลังนอนยิ้มในอ้อมก่อนพยาบาล และก่อนที่จะถึงมือของนางมาเรีย บึ้ม ! มังกรดำขนาดใหญ่โผล่ขึ้นมาตรงหน้าเด็กนางพยาบาลและมาเรียกรี้ดดังลั่น วี้ดดดดดด มังกรดำพุ่งลงไปที่ตัวหนูน้อยที่กำลังร้องให้ใหญ่ พรึบ ! มังกรหายไปเกิดลอยแผลขนาดเล็กที่หัวไหล่มันเป็นรูปมังกร

\"ดูซิค่ะลูกคุณมีแผลเป็นด้วย\" นางพยาบาลกล่าวเสียงสั่นพร้อมส่งลูกให้มาเรีย

\"ลูกแม่เป็นอะไรไหมปลอดภัยนะลูก เมื่อกี้มันอะไรทำไมต้องเป็นลูกเราด้วย\" มาเรียพูดด้วยที่ท่าตกใจแล้วมองไปที่รอยแผลที่หัวไหล่

\" คุณมาเรียค่ะแล้วชื่อลูกของคุณหละ\" นางพยาบาลพูดด้วยเสียงสั่น

\" แดเนียล แดเนียล โซฟอร์ด \" นางมาเรียกล่าว นางพยาบาลจดลงไปที่กระดานที่เธอถือมาแล้วเธอก็เดินออกไปจากห้อง



*เป็นโรงพยาบาลบาลของพวกพ่อมดแม่มด