รักล้นใจ

ลำดับตอนที่ #1 : การพบกันครั้งแรก

       เช้าวันแรกของการเปิดภาคเรียน ตึกๆตึกๆ โอ้ยสายแล้วฉันบ่นกับตัวเอง วันนี้เป็นวันเปิดภาคเรียนวันแรกของฉันที่โรงเรียนใหม่และสำหรับฉันมันตื่นเต้นสุดๆก็ฉันได้แต่งเครื่องแบบ ม.ปลายครั้งแรกมันก็อดคิดไม่ได้ว่าตัวเราเองก็ดูดีนะจึงใช้เวลาแต่งตัวนานเป็นพิเศษ

  ปี๊ดๆ ๆ รภประจำมาแล้ว โรงเรียนของฉันเป็นเป็นโรงเรียนประจำอำเภออยู่ไม่ไกลจากบ้านฉันมากนักใช้เวลา1แล้ว5 นาทีก็ถึง วันแรกของการเรียนกับเพื่อนใหม่ รถมาถึงแล้ว ใจฉันเต้นโครมคราม ก็ฉันไม่รู้จักใครสักคนเลย ฉันเดินไปห้องประจำของฉัน ม.4/2 ระหว่างทางก็ได้ยินเสียงเรียกดังมาจากข้างหลัง\" ฝ้าย ฝ้าย  ไอ้ฝ้าย \" ฉันหันไปมองควับ โอ้ กระต้อย เพื่อนเก่าของฉันตอนประถมนั้นเอง \"กระต้อย กระต้อยมาเรียนที่นี้หรอ ฝ้ายดีใจจังที่เจอ กระต้อย กระต้อยเรียนห้องไหน?\"   \" เรียนห้อง 4/2 จ๊ะ \"กระต้อยตอบ  \"ฝ้ายดีใจจังที่เจอกระต้อยฝ้ายยังคิดอยู่เลยว่ากลัวไม่มีเพื่อนคุยด้วย\" ต่อจากนั้นฉันกับกระต้อยก็เดินไปห้องเรียนก่อนที่ฉันจะเดินขึ้นอาคารเรียน ฉันก็รู้สึกแปลกๆ เหมือนมีใครจ้องฉัน  ฉันเลยหันไปมอง ก็มีผู้ชายคนหนึ่งนั่งม้าหินอ่อนจ้องมองมาที่ฉัน ฉันก็งงๆ และคิดว่าเขาไม่ได้มองฉันหรอกคงจะมองกระต้อยเพราะกระต้อยเป็นคนสวย  พอมาถึงห้องเรียนฉันก็ได้รู้จักกับเพื่อนในห้องทุกคนเป็นคนมิตรมาก ฉันได้เพื่อนใหม่เยอะแยะแต่ฉันมีเพื่อนที่สนิทกันมีอยู่6คน  กระต้อย อ้อม กิ่ง ออย เดือน และฉัน วันแรกของการเรียนผ่านไปด้วยดี ทุกๆเช้ารถประจำจะมารับฉันแต่เช้ามาก ฉันจะมาถึงโรงเรียนเช้ามาก  ทุกๆวันเมื่อฉันจะเดินขึ้นอาคารเรียนก็ต้องมีสายตาหนึ่งมองมาที่ฉันทุกครั้งและฉันก็จะหันไปมองก็เป็นผู้ชายคนเดิมทุกครั้ง ตอนแรกๆฉันไม่ค่อยคิดอะไรมากหนักแต่ตอนหลังๆเขายิ้มให้ฉันด้วย  ฉันเป็นคนที่ไม่ค่อยคิดอะไรมากคิดว่าเขาอยากรู้จักเพราะฉันกับเขาอยู่คนละห้องกันเขาอยู่ห้อง ม.4/1 จนวันหนึ่งฉันคุยกับพี่ชายฉัน ฉันบอกว่ามีผู้ชายคนหนึ่งมานั่งยิ้มให้ฉันทุกวันแล้วก็ไม่มาคุยกับฉันนั่งยิ้มให้ทุกเช้าเป็นเทอมแล้ว  พี่ชายฉันหัวเราะแล้วพูดว่า \"เขาสนใจแต่เขาไม่กล้าคุยด้วย\" เท่านั้นฉันก็ถึงบ้างอ้อที่ฉันสงสัยอยู่แต่ฉันไม่กล้าคิดว่าใช่ ก็เขาคนนั้นที่ยิ้มให้ฉันนั้น ป๊อปปูล่ามาก สาวๆในโรงเรียนชอบมาก ทั้งหล่อ รวย เรียนดี กีฬาเด่น ไม่คิดว่าเขาจะมาสนใจคนหน้าตาพอไปวัดไปวากับเขาได้  ฉันนั่งคิดแล้วก็อดตลกกับตัวเองไม่ได้  หลังจากนั้นที่ฉันพบเขาฉันก็จะอายหน้าแดงทำอะไรไม่ถูก เขาเข้ามาคุยกับฉันแต่ฉันก็ไม่กล้าคุยด้วย