ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เปิดทอมใหม่ที่แสนสดใส
หวัดดีค่ะท่านผู้อ่าน วันนี้เป็นวันแรกของการเปิดภาคเรียนของรร.สหแห่งนึงที่ชื่อว่าร.ร.Bวันนี้ฉันตื่นเต้นมากเป็นพิเศษ เพราะอะไรน่ะหรอ?ก็ชั้นน่ะเป็น น.ร.มัธยมปลายแล้วน่ะสิ โอ๊ย!!!ชีวิตน.ร.ม.ปลายที่ชั้นใฝ่ฝันกำลังเริ่มต้นขึ้นแล้ว มันจะเป็นแบบไหนน้า…แต่ชั้นว่ามันต้องสนุกสุดๆไปเลย
“หวัดดี วุ้น” นี่เป็นเสียงของยัยอ้อนเพื่อนสนิทชั้นเอง
“หวัดดีจ้า….แพนด้า” นี่แหละฉายาที่แสนน่ารักของเพื่อนที่ชั้นตั้งให้ ก็แหมใต้ตาคล้ำเหมือนแพนด้าซะขนาดนั้นจะให้เรียกอะไรล่ะ
“แกนี่สอนเท่าไหร่ไม่รู้จักจำชั้นชื่อ…อ้อนนะจ๊ะ” “อันนั้นอ่ะรู้แต่ชั้นจะเรียกแพนด้ามีปัญหามั้ย?” “เออตามใจแก ไม่อยากเถียงกับแกแล้ว”ในที่สุดยายแพนด้าก็ยอมแพ้ไป
“แล้วยัยโมกะยัยแมวยังไม่มาอีกหรอ?”ชั้นถามต่อ“แล้วแกเห็น2คนนั้นรึยังล่ะ”อ้อน ถาม
“ยัง”ชั้นตอบกลับแบบงงๆ “ถ้ายังก็แปลว่ายังไม่มาไง’’ ก่อนที่ชั้นจะกัดกะอ้อนต่อยัยโมก็มาถึง สงครามจึงยุติได้(ก็ถ้าไม่ยุติน่ะโมต้องว่าแน่เลยยัยคนนี้ยิ่งปากกรรไกรอยู่ด้วย)
“หวัดดีทั้งสองคนโมพูดขึ้น“หวัดดีจ้ายัยซาลาเปา”ชั้นกับอ้อนพร้อมใจกันเล่นเสียงประสานตอบโม ส่วนโมก็มองเฉยๆไม่ได้ตอบอะไรเมื่อหายเหนื่อยแล้วโมจึงชวนชั้นกับอ้อนไปหาของกินกัน
++++++++++++++++++++
หลังจากเข้าแถวพวกเรา(วุ้น อ้อนโม แมว)ก็เข้ามานั่งจับกลุ่มจ้อกันซะสนั่นห้อง สักพักพอครูมาเสียงจ้อของพวกเราก็เงียบลง
“สวัสดีค่ะนักเรียนทุกคนวันนี้เปิดเทอมวันแรกนะคะ ครูมีข่าวดีมาบอกคือว่าอาทิตย์หน้าเราจะไปค่ายกันนะคะ”เมื่อครูพูดจบก็มีเสียงเฮยังกะพายุของน.ร.ดังขึ้นตามมา
“โอ๊ยนี่พวกเธอหยุดได้แล้วเสียงดังกันจริงๆเลย” ครูโวยวายขึ้น
“ก็แหม พวกผมดีใจนี่ฮะ” น.ร.คนหนึ่งพูดขึ้น
“มีใครจะถามอะไรมั้ยจ๊ะ” “ ครูขา…แล้วไปกันกี่ห้องคะ”
“ยกชั้นจ้าแล้วก็มีพี่ม.5กะม.6ไปด้วยนะ” สิ้นเสียงครูก็มีเสียงนี้ตามมา “แหวะ”
“นี่พวกเธอเป็นอะไรกันนักหนาถึงได้แหวะกันทั้งห้องแบบนี้”ครูถามขึ้นด้วยความสงสัย
“ก็พวกผม/หนูไม่อยากให้พี่เค้าไปนี่ฮะ/คะ” ทั้งห้องพร้อมใจกันตอบ
“นี่พวกเธอร.ร.เดียวกันแท้ๆหัดมีความสามัคคีกันบ้างสิต้องให้ชั้นบ่นอยู่เรื่อย”ครูพูดพลางส่ายหน้า
“ค่ะ/ครับ”น.รตอบแบบไม่เต็มใจเท่าไร
“ท่าทางจะสนุกขึ้นมาแล้วสิ ว่างั้นป่ะแมว” ชั้นถาม “อือ ชั้นก็คิดว่างั้นแหละ” แมวตอบ
///ชั้นกับเพื่อนจะเจออะไรต้องคอยติดตามนะคะ///
“หวัดดี วุ้น” นี่เป็นเสียงของยัยอ้อนเพื่อนสนิทชั้นเอง
“หวัดดีจ้า….แพนด้า” นี่แหละฉายาที่แสนน่ารักของเพื่อนที่ชั้นตั้งให้ ก็แหมใต้ตาคล้ำเหมือนแพนด้าซะขนาดนั้นจะให้เรียกอะไรล่ะ
“แกนี่สอนเท่าไหร่ไม่รู้จักจำชั้นชื่อ…อ้อนนะจ๊ะ” “อันนั้นอ่ะรู้แต่ชั้นจะเรียกแพนด้ามีปัญหามั้ย?” “เออตามใจแก ไม่อยากเถียงกับแกแล้ว”ในที่สุดยายแพนด้าก็ยอมแพ้ไป
“แล้วยัยโมกะยัยแมวยังไม่มาอีกหรอ?”ชั้นถามต่อ“แล้วแกเห็น2คนนั้นรึยังล่ะ”อ้อน ถาม
“ยัง”ชั้นตอบกลับแบบงงๆ “ถ้ายังก็แปลว่ายังไม่มาไง’’ ก่อนที่ชั้นจะกัดกะอ้อนต่อยัยโมก็มาถึง สงครามจึงยุติได้(ก็ถ้าไม่ยุติน่ะโมต้องว่าแน่เลยยัยคนนี้ยิ่งปากกรรไกรอยู่ด้วย)
“หวัดดีทั้งสองคนโมพูดขึ้น“หวัดดีจ้ายัยซาลาเปา”ชั้นกับอ้อนพร้อมใจกันเล่นเสียงประสานตอบโม ส่วนโมก็มองเฉยๆไม่ได้ตอบอะไรเมื่อหายเหนื่อยแล้วโมจึงชวนชั้นกับอ้อนไปหาของกินกัน
++++++++++++++++++++
หลังจากเข้าแถวพวกเรา(วุ้น อ้อนโม แมว)ก็เข้ามานั่งจับกลุ่มจ้อกันซะสนั่นห้อง สักพักพอครูมาเสียงจ้อของพวกเราก็เงียบลง
“สวัสดีค่ะนักเรียนทุกคนวันนี้เปิดเทอมวันแรกนะคะ ครูมีข่าวดีมาบอกคือว่าอาทิตย์หน้าเราจะไปค่ายกันนะคะ”เมื่อครูพูดจบก็มีเสียงเฮยังกะพายุของน.ร.ดังขึ้นตามมา
“โอ๊ยนี่พวกเธอหยุดได้แล้วเสียงดังกันจริงๆเลย” ครูโวยวายขึ้น
“ก็แหม พวกผมดีใจนี่ฮะ” น.ร.คนหนึ่งพูดขึ้น
“มีใครจะถามอะไรมั้ยจ๊ะ” “ ครูขา…แล้วไปกันกี่ห้องคะ”
“ยกชั้นจ้าแล้วก็มีพี่ม.5กะม.6ไปด้วยนะ” สิ้นเสียงครูก็มีเสียงนี้ตามมา “แหวะ”
“นี่พวกเธอเป็นอะไรกันนักหนาถึงได้แหวะกันทั้งห้องแบบนี้”ครูถามขึ้นด้วยความสงสัย
“ก็พวกผม/หนูไม่อยากให้พี่เค้าไปนี่ฮะ/คะ” ทั้งห้องพร้อมใจกันตอบ
“นี่พวกเธอร.ร.เดียวกันแท้ๆหัดมีความสามัคคีกันบ้างสิต้องให้ชั้นบ่นอยู่เรื่อย”ครูพูดพลางส่ายหน้า
“ค่ะ/ครับ”น.รตอบแบบไม่เต็มใจเท่าไร
“ท่าทางจะสนุกขึ้นมาแล้วสิ ว่างั้นป่ะแมว” ชั้นถาม “อือ ชั้นก็คิดว่างั้นแหละ” แมวตอบ
///ชั้นกับเพื่อนจะเจออะไรต้องคอยติดตามนะคะ///
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น