ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทเรียนในอดีตกำลังจะกลับมา
25 ธันวาคม 2003
19.30 น.
\" ทำไมพึ่งมาเอาป่านนี้ ฉันรอเธอนานมากแล้วนะ เธอเดินมาแค่นี้ 15 นาทีก็น่าจะถึงแล้วไม่ใช่หรอ\"
ซาจิโกะบ่นเสียงดังทันทีที่เห็นยูริโกะจังวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาในร้าน
\"แหม ก็ฉันเกิดเรื่องนิดหน่อยที่สถานีรถไฟฟ้าใต้ดินน่ะ อย่าพึ่งบ่นไปเลย พอฉันวางโทรศัพท์จากเธอฉันก็ออกมาเลยนะ\"
\"แล้วเกิดเรื่องอะไรขึ้นละ อย่าบอกนะว่าเธอเจอกับชายในฝันเข้า\"
\"ป่าว พอดีฉันหกล้มที่สถานีน่ะ แล้วก็มีชายคนหนึ่งช่วยเอาไว้\"
\"นั่นงัยละ แล้วเค้าหน้าตาเป็นยังงัยบ้างละ\"
\"ก็เห็นไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ คือ เค้าใส่หมวกน่ะ\"
\"ว้า เลยอดรู้เลยว่าเจ้าชายในฝันผู้แสนใจดีของเธอน่ะ รูปหล่อรึเป่า\"
\"จะบ้าหรอ ชายในฝันอะไรกัน พึ่งเจอกันแค่แปปเดียวเอง แล้วฉันเกิดเรื่องที่สถานีก็เพราะกระเป๋าของเค้านั่นละ เธอน่ะถ้าจะเพี้ยนไปแล้ว\"
\"นี่เธอว่าฉันหรอ ดีละ งั้นเธอต้องจ่ายค่าเครื่องดื่มทั้งหมดนี่ เพราะฉันสั่งมาตอนรอเธอ\"
ยูริกะจังพึ่งจะสังเกตเห็นเครื่องดืม 4-5 แก้วที่วางอยู่บนโต๊ะ
\"นี่เธอกินคนเดียวหมดนี่เลยหรอ ฮู้!! โอเค ฉันจ่ายก็ได้ แต่เธอต้องเลี้ยงราเมนฉัน ตอนขากลับด้วย\"
\"ได้เลยจ้ะเพื่อนรัก\"
ในขณะที่ซาจิโกะจังเรียกพนักงานเพื่อคิดเงินนั้น ยูริกะจังก็มองออกไปที่นอกหน้าต่าง มองดูแสงไฟที่ถูกประดับประดาไว้อย่างสวยงามตามอาคารต่าง ๆ และต้นไม้ ระยิบระยับสวยงาม ราวกับแสงของดวงดาวจริง ๆ ยูริกะจังชอบนึกถึงแสงดวงดาวเพราะว่าครั้งก่อนเข้าเรียนในระดับมหาวิทยาลัย ยูริกะจังชอบไปดูดวงดาวกับทาเคะชิโรจังบนภูเขาเสมอ ๆ พลัน ยูริกะจังก็เหลือบไปมองเห็น ชายคนหนึ่ง มีลักษณะท่าทางเหมือนกับทาเคะชิโรจังมาก
\"เอ๊ะ! นั่นมันเคนจังนี่หน่า\"
ยูริกะจังบ่นพึมพำ ซาจิโกะจังได้ยิน จึงหันมองในทิศทางที่ยูริกะจังมองออกไป
\"นี่เธอมองหาใครอยู่หรอ\"
\"เธอช่วยฉันดูหน่อย นั่นใช่ทาเคะชิโรจังหรือเปล่า\"
\"ไหน ป่านนี้เธอยังจะคิดถึงทาเคะชิโรจังอยู่อีกหรือ\"
\"ป่าวนะ ฉันแค่เห็นทาเคะชิโรจังจริง ๆ \"
ยูริกะจังลุกขึ้น แล้วก็เดินออกไปอย่างรวดเร็ว จากร้านคอฟฟี่ช็อปแล้วเดินไปในทิศทางที่เธอเห็นว่าทาเคะชิโรจังเดินไป โดยไม่ได้รอซาจิโกะจังเลย เมื่อเธอเดินเข้าไปใกล้ด้านหลัง เธอก็แน่ใจว่า นี่คือทาเคะชิโรจังจริง ๆ เธอจึงตะโกนออกไปด้วยความยินดีโดยไม่ได้สังเกตสิ่งรอบ ๆ ตัวทาเคะชอโรจังแม้แต่นิด
\"ทาเคะชิโร\"
19.30 น.
\" ทำไมพึ่งมาเอาป่านนี้ ฉันรอเธอนานมากแล้วนะ เธอเดินมาแค่นี้ 15 นาทีก็น่าจะถึงแล้วไม่ใช่หรอ\"
ซาจิโกะบ่นเสียงดังทันทีที่เห็นยูริโกะจังวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาในร้าน
\"แหม ก็ฉันเกิดเรื่องนิดหน่อยที่สถานีรถไฟฟ้าใต้ดินน่ะ อย่าพึ่งบ่นไปเลย พอฉันวางโทรศัพท์จากเธอฉันก็ออกมาเลยนะ\"
\"แล้วเกิดเรื่องอะไรขึ้นละ อย่าบอกนะว่าเธอเจอกับชายในฝันเข้า\"
\"ป่าว พอดีฉันหกล้มที่สถานีน่ะ แล้วก็มีชายคนหนึ่งช่วยเอาไว้\"
\"นั่นงัยละ แล้วเค้าหน้าตาเป็นยังงัยบ้างละ\"
\"ก็เห็นไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ คือ เค้าใส่หมวกน่ะ\"
\"ว้า เลยอดรู้เลยว่าเจ้าชายในฝันผู้แสนใจดีของเธอน่ะ รูปหล่อรึเป่า\"
\"จะบ้าหรอ ชายในฝันอะไรกัน พึ่งเจอกันแค่แปปเดียวเอง แล้วฉันเกิดเรื่องที่สถานีก็เพราะกระเป๋าของเค้านั่นละ เธอน่ะถ้าจะเพี้ยนไปแล้ว\"
\"นี่เธอว่าฉันหรอ ดีละ งั้นเธอต้องจ่ายค่าเครื่องดื่มทั้งหมดนี่ เพราะฉันสั่งมาตอนรอเธอ\"
ยูริกะจังพึ่งจะสังเกตเห็นเครื่องดืม 4-5 แก้วที่วางอยู่บนโต๊ะ
\"นี่เธอกินคนเดียวหมดนี่เลยหรอ ฮู้!! โอเค ฉันจ่ายก็ได้ แต่เธอต้องเลี้ยงราเมนฉัน ตอนขากลับด้วย\"
\"ได้เลยจ้ะเพื่อนรัก\"
ในขณะที่ซาจิโกะจังเรียกพนักงานเพื่อคิดเงินนั้น ยูริกะจังก็มองออกไปที่นอกหน้าต่าง มองดูแสงไฟที่ถูกประดับประดาไว้อย่างสวยงามตามอาคารต่าง ๆ และต้นไม้ ระยิบระยับสวยงาม ราวกับแสงของดวงดาวจริง ๆ ยูริกะจังชอบนึกถึงแสงดวงดาวเพราะว่าครั้งก่อนเข้าเรียนในระดับมหาวิทยาลัย ยูริกะจังชอบไปดูดวงดาวกับทาเคะชิโรจังบนภูเขาเสมอ ๆ พลัน ยูริกะจังก็เหลือบไปมองเห็น ชายคนหนึ่ง มีลักษณะท่าทางเหมือนกับทาเคะชิโรจังมาก
\"เอ๊ะ! นั่นมันเคนจังนี่หน่า\"
ยูริกะจังบ่นพึมพำ ซาจิโกะจังได้ยิน จึงหันมองในทิศทางที่ยูริกะจังมองออกไป
\"นี่เธอมองหาใครอยู่หรอ\"
\"เธอช่วยฉันดูหน่อย นั่นใช่ทาเคะชิโรจังหรือเปล่า\"
\"ไหน ป่านนี้เธอยังจะคิดถึงทาเคะชิโรจังอยู่อีกหรือ\"
\"ป่าวนะ ฉันแค่เห็นทาเคะชิโรจังจริง ๆ \"
ยูริกะจังลุกขึ้น แล้วก็เดินออกไปอย่างรวดเร็ว จากร้านคอฟฟี่ช็อปแล้วเดินไปในทิศทางที่เธอเห็นว่าทาเคะชิโรจังเดินไป โดยไม่ได้รอซาจิโกะจังเลย เมื่อเธอเดินเข้าไปใกล้ด้านหลัง เธอก็แน่ใจว่า นี่คือทาเคะชิโรจังจริง ๆ เธอจึงตะโกนออกไปด้วยความยินดีโดยไม่ได้สังเกตสิ่งรอบ ๆ ตัวทาเคะชอโรจังแม้แต่นิด
\"ทาเคะชิโร\"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น