ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ขอแทรกตอนพิเศษหน่อยค่ะ
ขอแทรกตอนพิเศษหน่อยนะคะ ..... จะมีมาเรื่อย ๆ เป็นเหตุการณ์ ของกลุ่ม F4 - Junior ค่ะ
#Special Chapter #
“ ฮือ ๆๆๆๆๆ ……… “ เด็กน้อยหน้าตาหน้ารักยืนร้องไห้ เนื้อตัวมีแต่รอยฟกช้ำดำเขียว
“ เป็นอะไร…..ทำไมร้องไห้ “
“ ผมเกลียดตาสีฟ้า ใครๆก็แกล้งผมเพราะตาสีฟ้า “
“ ฟังนะ ….. ตาของเธอเป็นตาที่สวยที่สุด เพราะแม่ที่รักเธอมากมอบมันให้แก่เธอ ฉะนั้นอย่าร้องไห้เพราะมันเด็ดขาด…...เข้าใจไหม”
รูอิไม่เข้าใจนัก แต่ก็พยักหน้าหงึกหงักรับคำ คนแปลกหน้ายื่นมือมาให้เขา รูอิวางมือบนมือนั้นด้วยความไว้เนื้อเชื่อใจ มือของรูอิดูเล็กระจ้อยร่อยบนฝ่ามือนั้น………..
“ ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วค่ะ คุณชายฮัวเจ่อเล่ย……เอกสารทั้งหมดยืนยันว่าคุณหนูรูอิคือลูกชายที่ถูกต้องตามกฎหมายของคุณ “
รูอิเงยมองชายแปลกหน้าอย่างไร้เดียงสา……..เล่ยยิ้มให้เด็กชาย……ไม่มีคำอธิบายใดๆจากเขา….และเด็กน้อยนั้นก็ไม่คิดจะถามเขาเช่นกัน……ทั้งคู่ต่างก็เดินด้วยกันมาเงียบ ๆ…….ร่างของชายหนุ่มทีสูงใหญ่ จูงเด็กชายตัวน้อย ในวันนั้น…….เป็นวันแรกที่สายเลือดเดียวกันได้พบเจอ
++++++++++++++++++++++++++++
เพื่อความต่อเนื่องของอารมณ์ ระบุหน้าตาละครดังนี้นะคะ
หมิงเทียน........แน่นอน ก็ต้อง Jerry
ซิงฝู.........ทายซิว่าใคร.......เฮีย Ken ไงล่ะ
รูอิ...........เป็นใครไปไม่ได้.....นอกจาก Vic แต่เป็น New Vic นะคะ เพราะมีตาสีฟ้าจัดเหมือนคนต่างชาติ และสีผมอ่อนๆไม่ดำเหมือนชายใต้หวันทั่วไป
จางเหวิน...............มี choice ให้เลือกค่ะ แล้วแต่ความชอบ จะให้เป็น ชิงเหอ หรือ Takky (นักร้องญี่ปุ่น) ก็แล้วแต่อัธยาศัยนะคะ
ส่วนใครที่เป็นแฟน ตี๋ Vannes อย่าน้อยอกน้อยใจ มาหากันบ่อยๆแน่ค่ะ ในฐานะเหม่ยจั้วนี่แหละ
เอาล่ะค่ะอ่าน บทแรกกันดีกว่า
++++++++++++++++++++++++++++++++
ต่อจากนี้ไปคือเรื่องราวของ F4 next geneate
-----Chapter 1…. เปิดเทอม….!!!!---
“ในที่สุดก็ถึงวันเปิดเทอมสักที ฉันนะนับวันรอเลยเธอรู้ไหม”
“ช่ายยย…..แต่ว่า…..นอกจากเด็กมหาวิทยาลัยเราแล้ว มันก็มีคนนอกมาอออยู่ที่ประตูมหาวิทยาลัยซะด้วยสิ”
“ก็เพราะหนุ่ม ๆ 4 คนนั่นน่ะแหละ”
“ อ๊ะ พอพูดถึงก็มากันเลย” ............. มีเสียงกรี๊ดดังมาไม่ขาดระยะ
“Ohhhhh…..จางเหวิน….ซิงฝู…..รูอิ…..หมิงเทียน” .......สาวๆมองพวกเขานัยน์ตาเพ้อฝันสุดขีด
“เอ๋!!….+_?…..เธอเห็นอย่างที่ฉันเห็นไหมเงาดำๆนั่นมันอะไร”
เงาดำๆที่ว่า คือร่างของเด็กหญิง!!……ไม่ใช่สิ….หญิงสาวคนหนึ่ง…..จริงแล้วเธอก็สูงเท่าๆกับผู้หญิงทั่วไป แต่ว่าพอมาเดินพร้อมๆ กับกลุ่มของ F4 เธอก็เลยดูตัวเล็กมาก……
ผมยาวสลวยถึงกลางหลังใส่แว่นหนาเตอะ และผมข้างหน้าที่ยาวจัดบังเกือบครึ่งหน้า ชุดที่ใส่นั้นรัดกุมมากๆทั้งที่เป็นหน้าร้อน และยังมีรัศมีอึมครึม ดูไม่เข้ากับ……สิ่งที่มีชีวิตเจิดจ้า~_~ อย่างกลุ่ม F4 เลย
(ยืมคำชาวบ้าเขามาใช้นะ….สิ่งมีชิวิตที่เจิดจ้า…..)
“ทำไมฉันต้องเดินมาโรงเรียนด้วยเนี่ย..!.”หมิงเทียนบ่นอย่างหัวเสีย
“ก็น่านน่ะสิ……..ฉันจะให้คุณนายบ้านซึกิมาส่งอยู่แล้วเชียว”
“ไม่ได้นะซิงฝู ..... ก็คุณจื่อหลานน่ะ....จางเหวินเอ่ย พลางมองหญิงสาวข้างๆด้วยอาการขยาด
“ก็ถ้ายายนี่ไม่อุตริจะเดินมาพวกเราก็คงไม่ต้องลำบากอย่างนี้หรอก.....เฮ้!รูอิ นายตื่นรึยัง”
รูอิ เดินเงียบมาตลอดทาง รูปร่างสูงเพรียว มือสองข้างที่สอดไว้ในกางเกงตัวหรู และก้มหน้านั้น
ทำให้หมิงเทียนสงสัยว่าเพื่อนกำลังเดินละเมอ ซะมากกว่า
“อื่อ....”_”.....\" เขาเงยหน้ามาแล้ว ขนตาที่งอนยาวยิ่งกว่าผู้หญิงเปิด เห็นดวงตาสีฟ้า!!.........
“ถึงแล้วหรือ”
“ฉันล่ะนับถือนายจริงๆ......สามารถเดินมาทั้งที่หลับได้อย่างนี้”.......ซิงฝูเข้ามากอดคอเพื่อนเดิน
“ฉันก็ไม่ได้บอกให้พวกเธอตามมาไม่ใช่เหรอ.....” เสียงเย็นๆนั้นทำให้ 4 หนุ่มสะดุ้งโหยงโดยอัตโนมัติ
“ นี่ จื่อหลาน อย่าโผล่มาโดยไม่ให้สุ้มเสียงได้ไหม มันน่าตกใจนะ” ซิงฝูทำหน้าสยอง ในขณะที่จางเหวิน..................
“ นี่!...... ... จางเหวิน......นายลงไปจากตัวฉันได้ไหม “ หมิงเทียนยืนเกาะอกมีร่างจางเหวินเกาะอยู่ .....….…...เหมือนลูกหมีโคอาล่าเกาะแม่อย่างไรอย่างนั้น
มีเสียงโจษขานอื้ออึงด้วยความแปลกใจ ที่กลุ่ม F4 เดินมากับ……..
.......สิ่งที่ห้ามกล่าวถึง..... .......(เป็นสรรพนาม หมายถึง จื่อหลาน)
++++++++
---flash back ----
ย้อนกลับไป เมื่อปีก่อน
มหาวิทยาลัยอิงเต๋อ........
นักศึกษาหลายคนเดินขวักไขว่ แน่นอนทุกคนล้วนใส่เสื้อผ้าแบรนด์เนม..........
ที่ล็อคเกอร์..........มีเสียงฮือฮาดังขึ้น.........มีกระทาชายนายหนึ่งยืนหน้าซีดอยู่หน้าล็อคเกอร์ของตัวเอง (คุ้น ๆ ไหมคะ )
แน่นอน................สิ่งที่แปะอยู่ที่นั่น..............คือใบแดง!!!!!
“ กึก .... กึก....กึก......กึก” เสียงของรองเท้าดังก้องมาตามทางเดิน ร่างของชายหนุ่มทั้ง 3 ปรากฏ..........ทุกคนต่างหลีกทางให้โดยอัตโนมัติ
ชายหนุ่มผู้เคราะห์ร้ายหน้าซีดตัวสั่น.........และในที่สุดก็เป็นลมไป........
“ ไอ้หมอนี่ใจเสาะชะมัด “ ชายหนุ่มผู้ที่มีทรงผมเป็นเอกลักษณ์เอาเท้าเขี่ยๆร่างนั้นดูอีกที
“ นั่นน่ะสิมหาวิทยาลัยนี้น่าเบื่อชะมัด ......รึนายว่ายังไง..........“ ชายหนุ่มหน้าตาดีขยับแว่นตาถามเพื่อนอีกคน
“ ................ “ไม่มีคำตอบใดๆ
“ นี่ ! พวกนายน่ะ......” เสียงของหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้น หล่อนหน้าตาสวยน่ารักผมยาวสวย ยืนเท้าเอวจ้องหน้าพวกเขาอย่างเอาเรื่อง
“ ซันไช่!!!!!!….”
\"โป๊ก !”
\" ใครสั่งสอนให้เรียกชื่อเมียฉันด้วยชื่อต้นฟะ…….” เต้าหมิงซื่อนั่นเอง
\"หมิงเทียน…..ใบแดงนี่มันอะไรกัน? “ ซันไช่แปะใบแดงเข้าที่หัวลูกชาย
\"ก็แค่ของเล่นน่ะ ซันไช่” หมิงเทียนยังคงเรียกชื่อต้น
\" ว่าแต่พ่อกับซันไช่ มาทำอะไรที่มหาวิทยาลัยนี่กัน??!! “
\"เต้าหมิงซื่อ ซันไช่.......รอฉันด้วยซี่.......\"
\"รุ่นพี่ชิงเหอคะ.....รุ่นพี่\"
เป็นชิงเหอกับมี่มี่นั่นเอง ชิงเหอวิ่งกระหึดกระหอบในขณะที่มีมี่มี่วิ่งตามหลัง
\" ทำไมนายไม่รอฉันเลยล่ะ ก็ไหนว่าจะรับฉันเป็นสมาชิกคนที่ 5 ของ F 4 ไง\"
\" ฉันพูดเมื่อไหร่กัน ไอ้เศรษฐีใหม่......\"
\" นั่นน่ะสิ แล้วไอ้รถลีมูซีนหน้าอายคันนั้นเมื่อไหร่นายจะเลิกขับซะที ..... ชิงเหอ.......\" ซีเหมินนั่นเองเขาเดินกอดอกเข้ามาร่วมกลุ่ม
\" มี่มี่เธอไม่อายบ้างเหรอเป็นแฟนกับไอ้หน้าจิ้งเหลนเนี่ย\" เหม่ยจั้วเดินสะบัดผมมาตามทางเดิน (ผมยังงามพลิ้วเหมือนเดิม)........พร้อมกับ.....Lei
\" Xie Men !......Mei Zhua.!...Lei !.....\" ซันไช่อุทานอย่างดีใจ เธอไม่คาดว่าจะเจอพวกเขาที่นี่
\" พวกเธอมาอยู่นี่ได้ยังไง ?\"
\" มาเยี่ยมมหาวิทยาลัยเก่าไง......แล้วอีกอย่าง.....เหม่ยจั้วน่ะ......ตามมาเฝ้าเหม่ยหลิน.......คงกลัวใครตามจีบมั้ง.......ฮะๆๆๆๆ สมน้ำหน้า.....บอกแล้วให้มีลูกชาย.....ไม่เชื่อ5555555555555..........\"
\" เธอจะบ้ารึซีเหมิน ใครจะไปกำหนดได้.............อีกอย่างหนูเหม่ยหลินน่ะน่ารักจะตาย\"
\" ใช่ ซันใช่เธอพูดถูก.........เหม่ยหลินน่ะน่ารัก บริสุทธิ๋ จะให้ฉันปล่อยไปไหนมาไหนคนเดียวได้ยังไง\"
\" แล้วเหม่ยหลินล่ะเหม่ยจั้ว\"
\" ก็....เดิน...ตา......... \" เหม่ยจั้วหน้าตาเหลอหลา เพราะลูกสาวสุดที่รักหายไป
ใช่แล้วที่นั่นไม่มีใครนอกจาก F4 , ซันไช่ และ มี่มี่
\" พวกเขาหายไปไหนกัน ?? \"
\" เหม่ยหลินน่ะ ไม่ได้ตามมาตั้งแต่แรกแล้ว แล้วเจ้าพวกนั้นก็เห็นเดินออกไปตั้งนานแล้วนี่ \" เล่ยพูดขึ้นมาหลังจากเงียบอยู่นาน
\" Lie......แล้วทำไมนายไม่บอกช้านนนนนนนนนน \" เหม่ยจั้วแทบจะกระโดดบีบคอเล่ย
\" ก็.....ไม่ใช่เรื่องของฉันนี่ \" เล่ยยังคงมองไปทางอื่นไม่รู้ไม่เห็นเรื่องชาวบ้านเช่นเดิม
พวกเขาทั้งหมดเดินตัดสินใจไปหาอะไรกินกันที่โรงอาหาร.......ที่ประจำของพวกเขา..........แม้แต่การเดินเป็นกลุ่มธรรมดา ๆ ...............ก็ยังคงเป็นจุดสนใจเฉกเช่นเดิม.................มีเสียงฮือ ฮา!!! และชี้ชวนกันดู.
..........F4 ..และ San Chai .....ตำนานแห่งมหาวิทยาลัยอิงเต๋อ
+++++++++++++++++
#Special Chapter #
“ ฮือ ๆๆๆๆๆ ……… “ เด็กน้อยหน้าตาหน้ารักยืนร้องไห้ เนื้อตัวมีแต่รอยฟกช้ำดำเขียว
“ เป็นอะไร…..ทำไมร้องไห้ “
“ ผมเกลียดตาสีฟ้า ใครๆก็แกล้งผมเพราะตาสีฟ้า “
“ ฟังนะ ….. ตาของเธอเป็นตาที่สวยที่สุด เพราะแม่ที่รักเธอมากมอบมันให้แก่เธอ ฉะนั้นอย่าร้องไห้เพราะมันเด็ดขาด…...เข้าใจไหม”
รูอิไม่เข้าใจนัก แต่ก็พยักหน้าหงึกหงักรับคำ คนแปลกหน้ายื่นมือมาให้เขา รูอิวางมือบนมือนั้นด้วยความไว้เนื้อเชื่อใจ มือของรูอิดูเล็กระจ้อยร่อยบนฝ่ามือนั้น………..
“ ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วค่ะ คุณชายฮัวเจ่อเล่ย……เอกสารทั้งหมดยืนยันว่าคุณหนูรูอิคือลูกชายที่ถูกต้องตามกฎหมายของคุณ “
รูอิเงยมองชายแปลกหน้าอย่างไร้เดียงสา……..เล่ยยิ้มให้เด็กชาย……ไม่มีคำอธิบายใดๆจากเขา….และเด็กน้อยนั้นก็ไม่คิดจะถามเขาเช่นกัน……ทั้งคู่ต่างก็เดินด้วยกันมาเงียบ ๆ…….ร่างของชายหนุ่มทีสูงใหญ่ จูงเด็กชายตัวน้อย ในวันนั้น…….เป็นวันแรกที่สายเลือดเดียวกันได้พบเจอ
++++++++++++++++++++++++++++
เพื่อความต่อเนื่องของอารมณ์ ระบุหน้าตาละครดังนี้นะคะ
หมิงเทียน........แน่นอน ก็ต้อง Jerry
ซิงฝู.........ทายซิว่าใคร.......เฮีย Ken ไงล่ะ
รูอิ...........เป็นใครไปไม่ได้.....นอกจาก Vic แต่เป็น New Vic นะคะ เพราะมีตาสีฟ้าจัดเหมือนคนต่างชาติ และสีผมอ่อนๆไม่ดำเหมือนชายใต้หวันทั่วไป
จางเหวิน...............มี choice ให้เลือกค่ะ แล้วแต่ความชอบ จะให้เป็น ชิงเหอ หรือ Takky (นักร้องญี่ปุ่น) ก็แล้วแต่อัธยาศัยนะคะ
ส่วนใครที่เป็นแฟน ตี๋ Vannes อย่าน้อยอกน้อยใจ มาหากันบ่อยๆแน่ค่ะ ในฐานะเหม่ยจั้วนี่แหละ
เอาล่ะค่ะอ่าน บทแรกกันดีกว่า
++++++++++++++++++++++++++++++++
ต่อจากนี้ไปคือเรื่องราวของ F4 next geneate
-----Chapter 1…. เปิดเทอม….!!!!---
“ในที่สุดก็ถึงวันเปิดเทอมสักที ฉันนะนับวันรอเลยเธอรู้ไหม”
“ช่ายยย…..แต่ว่า…..นอกจากเด็กมหาวิทยาลัยเราแล้ว มันก็มีคนนอกมาอออยู่ที่ประตูมหาวิทยาลัยซะด้วยสิ”
“ก็เพราะหนุ่ม ๆ 4 คนนั่นน่ะแหละ”
“ อ๊ะ พอพูดถึงก็มากันเลย” ............. มีเสียงกรี๊ดดังมาไม่ขาดระยะ
“Ohhhhh…..จางเหวิน….ซิงฝู…..รูอิ…..หมิงเทียน” .......สาวๆมองพวกเขานัยน์ตาเพ้อฝันสุดขีด
“เอ๋!!….+_?…..เธอเห็นอย่างที่ฉันเห็นไหมเงาดำๆนั่นมันอะไร”
เงาดำๆที่ว่า คือร่างของเด็กหญิง!!……ไม่ใช่สิ….หญิงสาวคนหนึ่ง…..จริงแล้วเธอก็สูงเท่าๆกับผู้หญิงทั่วไป แต่ว่าพอมาเดินพร้อมๆ กับกลุ่มของ F4 เธอก็เลยดูตัวเล็กมาก……
ผมยาวสลวยถึงกลางหลังใส่แว่นหนาเตอะ และผมข้างหน้าที่ยาวจัดบังเกือบครึ่งหน้า ชุดที่ใส่นั้นรัดกุมมากๆทั้งที่เป็นหน้าร้อน และยังมีรัศมีอึมครึม ดูไม่เข้ากับ……สิ่งที่มีชีวิตเจิดจ้า~_~ อย่างกลุ่ม F4 เลย
(ยืมคำชาวบ้าเขามาใช้นะ….สิ่งมีชิวิตที่เจิดจ้า…..)
“ทำไมฉันต้องเดินมาโรงเรียนด้วยเนี่ย..!.”หมิงเทียนบ่นอย่างหัวเสีย
“ก็น่านน่ะสิ……..ฉันจะให้คุณนายบ้านซึกิมาส่งอยู่แล้วเชียว”
“ไม่ได้นะซิงฝู ..... ก็คุณจื่อหลานน่ะ....จางเหวินเอ่ย พลางมองหญิงสาวข้างๆด้วยอาการขยาด
“ก็ถ้ายายนี่ไม่อุตริจะเดินมาพวกเราก็คงไม่ต้องลำบากอย่างนี้หรอก.....เฮ้!รูอิ นายตื่นรึยัง”
รูอิ เดินเงียบมาตลอดทาง รูปร่างสูงเพรียว มือสองข้างที่สอดไว้ในกางเกงตัวหรู และก้มหน้านั้น
ทำให้หมิงเทียนสงสัยว่าเพื่อนกำลังเดินละเมอ ซะมากกว่า
“อื่อ....”_”.....\" เขาเงยหน้ามาแล้ว ขนตาที่งอนยาวยิ่งกว่าผู้หญิงเปิด เห็นดวงตาสีฟ้า!!.........
“ถึงแล้วหรือ”
“ฉันล่ะนับถือนายจริงๆ......สามารถเดินมาทั้งที่หลับได้อย่างนี้”.......ซิงฝูเข้ามากอดคอเพื่อนเดิน
“ฉันก็ไม่ได้บอกให้พวกเธอตามมาไม่ใช่เหรอ.....” เสียงเย็นๆนั้นทำให้ 4 หนุ่มสะดุ้งโหยงโดยอัตโนมัติ
“ นี่ จื่อหลาน อย่าโผล่มาโดยไม่ให้สุ้มเสียงได้ไหม มันน่าตกใจนะ” ซิงฝูทำหน้าสยอง ในขณะที่จางเหวิน..................
“ นี่!...... ... จางเหวิน......นายลงไปจากตัวฉันได้ไหม “ หมิงเทียนยืนเกาะอกมีร่างจางเหวินเกาะอยู่ .....….…...เหมือนลูกหมีโคอาล่าเกาะแม่อย่างไรอย่างนั้น
มีเสียงโจษขานอื้ออึงด้วยความแปลกใจ ที่กลุ่ม F4 เดินมากับ……..
.......สิ่งที่ห้ามกล่าวถึง..... .......(เป็นสรรพนาม หมายถึง จื่อหลาน)
++++++++
---flash back ----
ย้อนกลับไป เมื่อปีก่อน
มหาวิทยาลัยอิงเต๋อ........
นักศึกษาหลายคนเดินขวักไขว่ แน่นอนทุกคนล้วนใส่เสื้อผ้าแบรนด์เนม..........
ที่ล็อคเกอร์..........มีเสียงฮือฮาดังขึ้น.........มีกระทาชายนายหนึ่งยืนหน้าซีดอยู่หน้าล็อคเกอร์ของตัวเอง (คุ้น ๆ ไหมคะ )
แน่นอน................สิ่งที่แปะอยู่ที่นั่น..............คือใบแดง!!!!!
“ กึก .... กึก....กึก......กึก” เสียงของรองเท้าดังก้องมาตามทางเดิน ร่างของชายหนุ่มทั้ง 3 ปรากฏ..........ทุกคนต่างหลีกทางให้โดยอัตโนมัติ
ชายหนุ่มผู้เคราะห์ร้ายหน้าซีดตัวสั่น.........และในที่สุดก็เป็นลมไป........
“ ไอ้หมอนี่ใจเสาะชะมัด “ ชายหนุ่มผู้ที่มีทรงผมเป็นเอกลักษณ์เอาเท้าเขี่ยๆร่างนั้นดูอีกที
“ นั่นน่ะสิมหาวิทยาลัยนี้น่าเบื่อชะมัด ......รึนายว่ายังไง..........“ ชายหนุ่มหน้าตาดีขยับแว่นตาถามเพื่อนอีกคน
“ ................ “ไม่มีคำตอบใดๆ
“ นี่ ! พวกนายน่ะ......” เสียงของหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้น หล่อนหน้าตาสวยน่ารักผมยาวสวย ยืนเท้าเอวจ้องหน้าพวกเขาอย่างเอาเรื่อง
“ ซันไช่!!!!!!….”
\"โป๊ก !”
\" ใครสั่งสอนให้เรียกชื่อเมียฉันด้วยชื่อต้นฟะ…….” เต้าหมิงซื่อนั่นเอง
\"หมิงเทียน…..ใบแดงนี่มันอะไรกัน? “ ซันไช่แปะใบแดงเข้าที่หัวลูกชาย
\"ก็แค่ของเล่นน่ะ ซันไช่” หมิงเทียนยังคงเรียกชื่อต้น
\" ว่าแต่พ่อกับซันไช่ มาทำอะไรที่มหาวิทยาลัยนี่กัน??!! “
\"เต้าหมิงซื่อ ซันไช่.......รอฉันด้วยซี่.......\"
\"รุ่นพี่ชิงเหอคะ.....รุ่นพี่\"
เป็นชิงเหอกับมี่มี่นั่นเอง ชิงเหอวิ่งกระหึดกระหอบในขณะที่มีมี่มี่วิ่งตามหลัง
\" ทำไมนายไม่รอฉันเลยล่ะ ก็ไหนว่าจะรับฉันเป็นสมาชิกคนที่ 5 ของ F 4 ไง\"
\" ฉันพูดเมื่อไหร่กัน ไอ้เศรษฐีใหม่......\"
\" นั่นน่ะสิ แล้วไอ้รถลีมูซีนหน้าอายคันนั้นเมื่อไหร่นายจะเลิกขับซะที ..... ชิงเหอ.......\" ซีเหมินนั่นเองเขาเดินกอดอกเข้ามาร่วมกลุ่ม
\" มี่มี่เธอไม่อายบ้างเหรอเป็นแฟนกับไอ้หน้าจิ้งเหลนเนี่ย\" เหม่ยจั้วเดินสะบัดผมมาตามทางเดิน (ผมยังงามพลิ้วเหมือนเดิม)........พร้อมกับ.....Lei
\" Xie Men !......Mei Zhua.!...Lei !.....\" ซันไช่อุทานอย่างดีใจ เธอไม่คาดว่าจะเจอพวกเขาที่นี่
\" พวกเธอมาอยู่นี่ได้ยังไง ?\"
\" มาเยี่ยมมหาวิทยาลัยเก่าไง......แล้วอีกอย่าง.....เหม่ยจั้วน่ะ......ตามมาเฝ้าเหม่ยหลิน.......คงกลัวใครตามจีบมั้ง.......ฮะๆๆๆๆ สมน้ำหน้า.....บอกแล้วให้มีลูกชาย.....ไม่เชื่อ5555555555555..........\"
\" เธอจะบ้ารึซีเหมิน ใครจะไปกำหนดได้.............อีกอย่างหนูเหม่ยหลินน่ะน่ารักจะตาย\"
\" ใช่ ซันใช่เธอพูดถูก.........เหม่ยหลินน่ะน่ารัก บริสุทธิ๋ จะให้ฉันปล่อยไปไหนมาไหนคนเดียวได้ยังไง\"
\" แล้วเหม่ยหลินล่ะเหม่ยจั้ว\"
\" ก็....เดิน...ตา......... \" เหม่ยจั้วหน้าตาเหลอหลา เพราะลูกสาวสุดที่รักหายไป
ใช่แล้วที่นั่นไม่มีใครนอกจาก F4 , ซันไช่ และ มี่มี่
\" พวกเขาหายไปไหนกัน ?? \"
\" เหม่ยหลินน่ะ ไม่ได้ตามมาตั้งแต่แรกแล้ว แล้วเจ้าพวกนั้นก็เห็นเดินออกไปตั้งนานแล้วนี่ \" เล่ยพูดขึ้นมาหลังจากเงียบอยู่นาน
\" Lie......แล้วทำไมนายไม่บอกช้านนนนนนนนนน \" เหม่ยจั้วแทบจะกระโดดบีบคอเล่ย
\" ก็.....ไม่ใช่เรื่องของฉันนี่ \" เล่ยยังคงมองไปทางอื่นไม่รู้ไม่เห็นเรื่องชาวบ้านเช่นเดิม
พวกเขาทั้งหมดเดินตัดสินใจไปหาอะไรกินกันที่โรงอาหาร.......ที่ประจำของพวกเขา..........แม้แต่การเดินเป็นกลุ่มธรรมดา ๆ ...............ก็ยังคงเป็นจุดสนใจเฉกเช่นเดิม.................มีเสียงฮือ ฮา!!! และชี้ชวนกันดู.
..........F4 ..และ San Chai .....ตำนานแห่งมหาวิทยาลัยอิงเต๋อ
+++++++++++++++++
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น