ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : next - step
เมื่อถึงเวลานัด แต่วายุกลับมาไม่ได้ เพราะ เมวิกาไม่ยอมปล่อยให้เขามา มายาวี จึงต้องไปกับปริพนธ์ แต่เขาสัญญาว่าจะรีบตามมาให้เร็วที่สุด
“ ต่อจากนี้ ชั้นจะเป็นคนคุมพวกแกทุกคน แต่ถ้ามีใครที่คิดทรยศ อยากจะเป็นอิสระจากชั้น แล้วใช้วิธีทุเรศล่ะก็ ชั้นก็จะทุเรศกับมันกลับ ขอให้ทุกคนเข้าใจไว้ด้วย” มายาวีประกาศกร้าวต่อหน้าลูกน้องทุกๆคน ซึ่งวายุที่ตามมาทีหลัง มาทันได้ยินพอดี เขาไม่นึกว่าผู้หญิงที่อายุน้อยเช่นมายาวี จะสามารถทำให้ใครเกรงใจได้ ซึ่งมันก็เป็นอย่างที่เขาคิด
“ เด็กอย่างนี้นะเหรอ ที่จะมาคุมพวกเรา รู้จักรึเปล่าว่าชั้นเป็นใคร” หนึ่งในนั้นพูดขึ้น อย่างท้าทาย
“ ทำไมจะไม่รู้ แกก็เป็นคนที่กำลังเดินมาหานรกน่ะสิ กล้าพูดแบบนี้กับชั้นเหรอ” มายาวีตอบ
“ อีนี่ วอนหาเรื่อง” เขาเดินตรงมาหาเธอด้วยความโกรธ วายุรีบเข้ามาขวาง พร้อมจ่อกระบอกปืนเข้าที่สีข้างของชายคนนั้น
“ คิดจะทำอะไรไอ้แก่” เขาพูดอย่างโหดเหี้ยม
“ ถอยไป” มายาวีสั่งวายุ ก่อนกระชากปืนในมือเขา มายิงรัวใส่ชายคนนั้นจนกระสุนหมด ทำให้เขาสิ้นใจทันที ( แหงสิ ใครบ้างไม่ตาย)
“ นี่แค่ตัวอย่างนะ สำหรับคนที่มันผยองขึ้นมา ชั้นจะไม่ใจดีเหมือนพ่อ ใครที่คุมเขตนี้อยู่ จัดการเรื่องไอ้เวรนี่ด้วยนะ ทำให้ตำรวจคิดว่ามันฆ่าตัวตาย เพราะติดหนี้พนัน ส่วนลูกเมีย ถ้าใช้เงินฟาดหัวแล้วยังไม่พอใจ ก็ส่งไปอยู่ด้วยกันซะ” หล่อนพูดเรียบๆ ด้วยแววตาแข็งกร้าว
“ ขอบคุณนะ สำหรับปืน” เธอหันไปพูดกับวายุ ซึ่งเหตุการณ์นั้น ยิ่งทำให้เขาประทับใจหญิงสาวคนนี้มากขึ้น มายาวีสามารถทำให้คนเหล่านั้นอยู่ใต้อำนาจของเธอได้ แม้ว่าบางคนจะไม่เต็มใจที่จะทำก็ตาม
“ จำเอาไว้นะ ชั้นจะยอมรับทุกอย่างที่มายาวีตัดสินใจ ถ้าพวกแกมีปัญหา ชั้นจะไม่ช่วย” ปริพนธ์พูดคล้อยหลังน้องสาว ซึ่งหลังจากการประชุมเสร็จสิ้น วายุได้เข้ามาพูดกับเขา เรื่องมายาวี
“ พนธ์ แน่ใจเหรอที่ให้วี..”
“ ไม่ใช่ว่าชั้นไม่ห่วงน้อง แต่ชั้นว่าน้องชั้นทำได้นะ”
“ ไม่เกี่ยวกับเรื่องทำได้หรือไม่ได้ น้องแกยังเด็กนะ เค้าจะตามทันพวกกะล่อนอย่างนั้นเหรอ”
“ ไอ้วิน ยัยวีไม่ใช่อย่างที่แกคิดนะ เอาเรื่องของแกเหอะ ทำไมอยู่ๆกลายเป็นลูกพ่อเดียวกับชั้นวะ ได้ยินมาว่าเป็นลูกชายคนโปรดด้วยนี่”
“ ชั้นไม่ใช่ลูกแท้ๆซักหน่อย พ่อเก็บชั้นมาเลี้ยงจากไหนก็ไม่รู้” วายุตอบ
“ แล้วก็เสือกมาว่าน้องสาวกู ตอนที่เปิดพินัยกรรมอีก”
“ ไม่รู้นี่หว่า ว่าเป็นน้องมึง ตอนที่ไปหาที่บ้านหลังเก่า ก็หวงน้องไม่ให้กูเห็น”
“ อดีต..ช่างมันเหอะ ตอนนี้นะแกไปคุมบ่อนที่มันอยู่นอกเขตดีกว่า เอาให้พวกเจ้าถิ่นมันหน้าหงายไปเลย รู้สึกจะกร่างมากแล้วหลังจากที่พ่อไม่อยู่ โดยเฉพาะเขตไอ้เคน ไอ้ตี๋กร่าง”
“ หึ..ใช่…ต้องไปทักทายเพื่อนเก่าซักหน่อย” รอยยิ้มเหี้ยมเกรียมปรากฏอยู่บนในหน้าของชายหนุ่ม เมื่อนึกถึง เคน อดีตเพื่อนสนิท แต่สุดท้าย เขาก็ทรยศคนที่เขาเรียกว่า เพื่อน
“ พนธ์ แกแน่ใจนะว่า ไม่ต้องการคนที่คอยดูแลน้องสาวแก” วายุทิ้งท้าย ก่อนจากไปโดยไม่รอฟังคำตอบจากปริพนธ์
“ ขืนให้แกตามน้องสาวชั้น มีหวังโลกถล่ม” ปริพนธ์พูดกับตัวเอง
ฝ่ายวายุนั้น เมื่อเขาเดินทางไปที่บ่อน เขาก็ต้องพบกับปัญหาต่างๆมากมาย ทั้งลูกน้องที่คิดจะตั้งตัวเป็นใหญ่ และ ลูกค้าที่ไม่คิดจะใช้หนี้คืน จนเขาแทบจะหาทางแก้ปัญหาไม่ได้ แต่มายาวี ก็เข้ามาช่วยเขาให้พ้นสถานการณ์นั้นไป
“ อะไรกัน ทำไมมันเละอย่างงี้วะ พวกมึงทำงานกันยังไง ปล่อยให้ลูกค้าติดหนี้เกือบสิบล้าน โดยที่มึงไม่ทวง ทำอะไรกันอยู่” วายุ กระชากเสื้อของวศิน ผู้ที่ได้รับมอบหมายให้ดูแลที่นี่ แต่ก็ไม่ได้รับคำตอบอะไร
“ กูถาม ทำไมไม่ตอบ มัวทำห่าอะไรกันอยู่ เดี๋ยวกูไล่ออกให้หมดเลย”
“ แต่ก่อนที่เสี่ยอยู่ ที่นี่ไม่เคยมีปัญหาเรื่องเบี้ยว ยังไงเราก็ได้เงินคืนอยู่แล้ว ถึงมันจะช้า คุณวายุไม่ต้องกลัวหรอกครับ ว่าจะไม่ได้เงินคืน”
“ ไม่มีปัญหาเหรอ…แล้วทำไมมันมีที่เดียวที่ขาดทุนหา” วายุเขวี้ยงแฟ้มใส่วศิน ซึ่งมีทีท่าตกใจ
“ คุณวายุ…คือว่า.. ตอนนี้คุณก็ไม่ได้เป็นเจ้าของใช่มั๊ยครับ เวลาที่เค้าเอาเงินมาคืน เราก็เก็บไว้เอง แล้วก็บอกท่านว่ามันไม่มีเงินใช้คืน แล้วก็เก็บมันซะ” วศินตอบ
“ ไอ้เวร”
“ วายุ……พูดกับลูกน้องไม่สุภาพเลยนะ” มายาวีเรียก ด้วยน้ำเสียงที่เขาไม่เคยได้ยินมาก่อน หล่อนเดินมายืนข้างเขา พลางมองหน้าวศิน ที่ออกอาการตกใจ
“ ถ้าชั้นเดาถูก แกก็คือวศิน เมื่อกี๊เราพึ่งเจอกันใช่มั๊ย และถ้าแกไม่ได้ความจำเสื่อม คงจำได้นะว่าชั้นบอกว่ายังไง สำหรับคนที่เลี้ยงไม่เชื่อง”
“ ครับ….คุณหนู”
“ ชั้นไม่ใช่คนที่เห็นชีวิตคนที่เอาเงินมาให้เราเป็นเรื่องเล่นๆเหมือนแกนะวศิน วายุ..ใช่นายคนนี้รึเปล่าที่คุณพ่อเขียนว่าทำงานดีน่ะ”
“ ใช่”
“ โอ๊ะ ถ้าอย่างงั้น ชั้นจะเชื่อคุณพ่อซักนิดว่าคนที่สั่งฆ่าคนที่เอาเงินมาทิ้งที่บ่อนเราน่ะ..ทำงานดี เอาเป็นว่าชั้นจะให้โอกาสแกอีกครั้งนะ ไปตามทวงมาให้หมดภายใน 3 เดือน แกคนเดียว แล้วชั้นจะให้วายุตามตรวจสอบพวกแก และจัดการทุกอย่างได้ตามใจชอบเลยนะ วิน”
“ ขอบคุณมากครับ…คุณหนูมายาวี” วศินบอกอย่างดีใจ
“ จำไว้นะ ชั้นฆ่าแกแน่ ถ้าแกยังงี่เง่าอยู่” เธอทิ้งท้าย ก่อนหันหลังจากไป โดยมีวายุตามไปติดๆ
“ ขอบคุณนะ ที่มาช่วยน่ะ” เขาพูดกับหญิงสาว
“ นึกไว้แล้วว่านายจะทำอะไรไปไม่รอด”
“ นี่ แล้วที่บอกว่าไม่ได้เห็นชีวิตคนเป็นเรื่องเล่นๆน่ะ จริงเหรอ แล้วทำไมถึงได้ยิงไอ้บ้านั่นซะพรุนล่ะ”
“ เรื่องของชั้น นายก็เหมือนกัน อย่านึกว่าเป็นเพื่อนสนิทพี่พนธ์ แล้วชั้นจะเกรงใจนะ”
“ แหม นี่ก็ไม่น่าเชื่อนะ ว่าสาวน้อยน่ารัก อย่างเธอจะโหดได้ถึงขนาดนี้ แต่ระวังไว้บ้างก็ดีนะ ยังไงเธอก็เป็นผู้หญิง มายาวี”
“ เรื่องของชั้น นายนี่ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านนักใช่มั๊ย งั้นลองไปยุ่งเรื่องน้องเมวิกาดูสิ ตอนนี้คงกำลังเพ้อถึงนายอยู่ล่ะมั้ง”
“ ไม่ชอบ ชอบตามเธอมากกว่า ผู้หญิงอะไรมีหลายบุคลิก น่าสนใจดีออก”
“ ไอ้หน้าภาชนะหุงต้ม อย่ามาเดือดแถวนี้นะ ชั้นไม่ชอบ ไม่ไปดีๆใช่มั๊ย” มายาวีเตะเข้าที่จุดสำคัญของเขาเต็มแรง ก่อนจากไปด้วยรอยยิ้ม ทิ้งให้วายุนั่งตัวงออยู่เบื้องหลัง
“ แรงเยอะเหมือนกันนี่หว่า”
“ ต่อจากนี้ ชั้นจะเป็นคนคุมพวกแกทุกคน แต่ถ้ามีใครที่คิดทรยศ อยากจะเป็นอิสระจากชั้น แล้วใช้วิธีทุเรศล่ะก็ ชั้นก็จะทุเรศกับมันกลับ ขอให้ทุกคนเข้าใจไว้ด้วย” มายาวีประกาศกร้าวต่อหน้าลูกน้องทุกๆคน ซึ่งวายุที่ตามมาทีหลัง มาทันได้ยินพอดี เขาไม่นึกว่าผู้หญิงที่อายุน้อยเช่นมายาวี จะสามารถทำให้ใครเกรงใจได้ ซึ่งมันก็เป็นอย่างที่เขาคิด
“ เด็กอย่างนี้นะเหรอ ที่จะมาคุมพวกเรา รู้จักรึเปล่าว่าชั้นเป็นใคร” หนึ่งในนั้นพูดขึ้น อย่างท้าทาย
“ ทำไมจะไม่รู้ แกก็เป็นคนที่กำลังเดินมาหานรกน่ะสิ กล้าพูดแบบนี้กับชั้นเหรอ” มายาวีตอบ
“ อีนี่ วอนหาเรื่อง” เขาเดินตรงมาหาเธอด้วยความโกรธ วายุรีบเข้ามาขวาง พร้อมจ่อกระบอกปืนเข้าที่สีข้างของชายคนนั้น
“ คิดจะทำอะไรไอ้แก่” เขาพูดอย่างโหดเหี้ยม
“ ถอยไป” มายาวีสั่งวายุ ก่อนกระชากปืนในมือเขา มายิงรัวใส่ชายคนนั้นจนกระสุนหมด ทำให้เขาสิ้นใจทันที ( แหงสิ ใครบ้างไม่ตาย)
“ นี่แค่ตัวอย่างนะ สำหรับคนที่มันผยองขึ้นมา ชั้นจะไม่ใจดีเหมือนพ่อ ใครที่คุมเขตนี้อยู่ จัดการเรื่องไอ้เวรนี่ด้วยนะ ทำให้ตำรวจคิดว่ามันฆ่าตัวตาย เพราะติดหนี้พนัน ส่วนลูกเมีย ถ้าใช้เงินฟาดหัวแล้วยังไม่พอใจ ก็ส่งไปอยู่ด้วยกันซะ” หล่อนพูดเรียบๆ ด้วยแววตาแข็งกร้าว
“ ขอบคุณนะ สำหรับปืน” เธอหันไปพูดกับวายุ ซึ่งเหตุการณ์นั้น ยิ่งทำให้เขาประทับใจหญิงสาวคนนี้มากขึ้น มายาวีสามารถทำให้คนเหล่านั้นอยู่ใต้อำนาจของเธอได้ แม้ว่าบางคนจะไม่เต็มใจที่จะทำก็ตาม
“ จำเอาไว้นะ ชั้นจะยอมรับทุกอย่างที่มายาวีตัดสินใจ ถ้าพวกแกมีปัญหา ชั้นจะไม่ช่วย” ปริพนธ์พูดคล้อยหลังน้องสาว ซึ่งหลังจากการประชุมเสร็จสิ้น วายุได้เข้ามาพูดกับเขา เรื่องมายาวี
“ พนธ์ แน่ใจเหรอที่ให้วี..”
“ ไม่ใช่ว่าชั้นไม่ห่วงน้อง แต่ชั้นว่าน้องชั้นทำได้นะ”
“ ไม่เกี่ยวกับเรื่องทำได้หรือไม่ได้ น้องแกยังเด็กนะ เค้าจะตามทันพวกกะล่อนอย่างนั้นเหรอ”
“ ไอ้วิน ยัยวีไม่ใช่อย่างที่แกคิดนะ เอาเรื่องของแกเหอะ ทำไมอยู่ๆกลายเป็นลูกพ่อเดียวกับชั้นวะ ได้ยินมาว่าเป็นลูกชายคนโปรดด้วยนี่”
“ ชั้นไม่ใช่ลูกแท้ๆซักหน่อย พ่อเก็บชั้นมาเลี้ยงจากไหนก็ไม่รู้” วายุตอบ
“ แล้วก็เสือกมาว่าน้องสาวกู ตอนที่เปิดพินัยกรรมอีก”
“ ไม่รู้นี่หว่า ว่าเป็นน้องมึง ตอนที่ไปหาที่บ้านหลังเก่า ก็หวงน้องไม่ให้กูเห็น”
“ อดีต..ช่างมันเหอะ ตอนนี้นะแกไปคุมบ่อนที่มันอยู่นอกเขตดีกว่า เอาให้พวกเจ้าถิ่นมันหน้าหงายไปเลย รู้สึกจะกร่างมากแล้วหลังจากที่พ่อไม่อยู่ โดยเฉพาะเขตไอ้เคน ไอ้ตี๋กร่าง”
“ หึ..ใช่…ต้องไปทักทายเพื่อนเก่าซักหน่อย” รอยยิ้มเหี้ยมเกรียมปรากฏอยู่บนในหน้าของชายหนุ่ม เมื่อนึกถึง เคน อดีตเพื่อนสนิท แต่สุดท้าย เขาก็ทรยศคนที่เขาเรียกว่า เพื่อน
“ พนธ์ แกแน่ใจนะว่า ไม่ต้องการคนที่คอยดูแลน้องสาวแก” วายุทิ้งท้าย ก่อนจากไปโดยไม่รอฟังคำตอบจากปริพนธ์
“ ขืนให้แกตามน้องสาวชั้น มีหวังโลกถล่ม” ปริพนธ์พูดกับตัวเอง
ฝ่ายวายุนั้น เมื่อเขาเดินทางไปที่บ่อน เขาก็ต้องพบกับปัญหาต่างๆมากมาย ทั้งลูกน้องที่คิดจะตั้งตัวเป็นใหญ่ และ ลูกค้าที่ไม่คิดจะใช้หนี้คืน จนเขาแทบจะหาทางแก้ปัญหาไม่ได้ แต่มายาวี ก็เข้ามาช่วยเขาให้พ้นสถานการณ์นั้นไป
“ อะไรกัน ทำไมมันเละอย่างงี้วะ พวกมึงทำงานกันยังไง ปล่อยให้ลูกค้าติดหนี้เกือบสิบล้าน โดยที่มึงไม่ทวง ทำอะไรกันอยู่” วายุ กระชากเสื้อของวศิน ผู้ที่ได้รับมอบหมายให้ดูแลที่นี่ แต่ก็ไม่ได้รับคำตอบอะไร
“ กูถาม ทำไมไม่ตอบ มัวทำห่าอะไรกันอยู่ เดี๋ยวกูไล่ออกให้หมดเลย”
“ แต่ก่อนที่เสี่ยอยู่ ที่นี่ไม่เคยมีปัญหาเรื่องเบี้ยว ยังไงเราก็ได้เงินคืนอยู่แล้ว ถึงมันจะช้า คุณวายุไม่ต้องกลัวหรอกครับ ว่าจะไม่ได้เงินคืน”
“ ไม่มีปัญหาเหรอ…แล้วทำไมมันมีที่เดียวที่ขาดทุนหา” วายุเขวี้ยงแฟ้มใส่วศิน ซึ่งมีทีท่าตกใจ
“ คุณวายุ…คือว่า.. ตอนนี้คุณก็ไม่ได้เป็นเจ้าของใช่มั๊ยครับ เวลาที่เค้าเอาเงินมาคืน เราก็เก็บไว้เอง แล้วก็บอกท่านว่ามันไม่มีเงินใช้คืน แล้วก็เก็บมันซะ” วศินตอบ
“ ไอ้เวร”
“ วายุ……พูดกับลูกน้องไม่สุภาพเลยนะ” มายาวีเรียก ด้วยน้ำเสียงที่เขาไม่เคยได้ยินมาก่อน หล่อนเดินมายืนข้างเขา พลางมองหน้าวศิน ที่ออกอาการตกใจ
“ ถ้าชั้นเดาถูก แกก็คือวศิน เมื่อกี๊เราพึ่งเจอกันใช่มั๊ย และถ้าแกไม่ได้ความจำเสื่อม คงจำได้นะว่าชั้นบอกว่ายังไง สำหรับคนที่เลี้ยงไม่เชื่อง”
“ ครับ….คุณหนู”
“ ชั้นไม่ใช่คนที่เห็นชีวิตคนที่เอาเงินมาให้เราเป็นเรื่องเล่นๆเหมือนแกนะวศิน วายุ..ใช่นายคนนี้รึเปล่าที่คุณพ่อเขียนว่าทำงานดีน่ะ”
“ ใช่”
“ โอ๊ะ ถ้าอย่างงั้น ชั้นจะเชื่อคุณพ่อซักนิดว่าคนที่สั่งฆ่าคนที่เอาเงินมาทิ้งที่บ่อนเราน่ะ..ทำงานดี เอาเป็นว่าชั้นจะให้โอกาสแกอีกครั้งนะ ไปตามทวงมาให้หมดภายใน 3 เดือน แกคนเดียว แล้วชั้นจะให้วายุตามตรวจสอบพวกแก และจัดการทุกอย่างได้ตามใจชอบเลยนะ วิน”
“ ขอบคุณมากครับ…คุณหนูมายาวี” วศินบอกอย่างดีใจ
“ จำไว้นะ ชั้นฆ่าแกแน่ ถ้าแกยังงี่เง่าอยู่” เธอทิ้งท้าย ก่อนหันหลังจากไป โดยมีวายุตามไปติดๆ
“ ขอบคุณนะ ที่มาช่วยน่ะ” เขาพูดกับหญิงสาว
“ นึกไว้แล้วว่านายจะทำอะไรไปไม่รอด”
“ นี่ แล้วที่บอกว่าไม่ได้เห็นชีวิตคนเป็นเรื่องเล่นๆน่ะ จริงเหรอ แล้วทำไมถึงได้ยิงไอ้บ้านั่นซะพรุนล่ะ”
“ เรื่องของชั้น นายก็เหมือนกัน อย่านึกว่าเป็นเพื่อนสนิทพี่พนธ์ แล้วชั้นจะเกรงใจนะ”
“ แหม นี่ก็ไม่น่าเชื่อนะ ว่าสาวน้อยน่ารัก อย่างเธอจะโหดได้ถึงขนาดนี้ แต่ระวังไว้บ้างก็ดีนะ ยังไงเธอก็เป็นผู้หญิง มายาวี”
“ เรื่องของชั้น นายนี่ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านนักใช่มั๊ย งั้นลองไปยุ่งเรื่องน้องเมวิกาดูสิ ตอนนี้คงกำลังเพ้อถึงนายอยู่ล่ะมั้ง”
“ ไม่ชอบ ชอบตามเธอมากกว่า ผู้หญิงอะไรมีหลายบุคลิก น่าสนใจดีออก”
“ ไอ้หน้าภาชนะหุงต้ม อย่ามาเดือดแถวนี้นะ ชั้นไม่ชอบ ไม่ไปดีๆใช่มั๊ย” มายาวีเตะเข้าที่จุดสำคัญของเขาเต็มแรง ก่อนจากไปด้วยรอยยิ้ม ทิ้งให้วายุนั่งตัวงออยู่เบื้องหลัง
“ แรงเยอะเหมือนกันนี่หว่า”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น