ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ~**ทำแผล**~
ตอนที่ 2 :
ในความฝันของเฮอร์ไมโอนี่ เธอฝันว่าเธอกำลังจะเข้าพิธีแต่งงานกับใครคนหนึ่ง เพราะเธอกำลังสวมชุดเจ้าสาวสีขาวบริสุทธิ์ ที่มือของเธอมีช่อดอกกุหลาบสีขาวซึ่งเป็นดอกไม้ที่เธอชอบมากที่สุด
“จะเป็นใครกันนะ รอน หรือว่าแฮร์รี่ หรือว่าวิกเตอร์นะ”เฮอร์ไมโอนี่พูดขณะที่เธอกำลังนั่งรถม้าไปที่โบสถ์ จนในที่สุดก็มาถึงโบสถ์ที่ใช้แต่งงาน เธอเดินเข้าไปในโบสถ์ด้วยหัวใจตุ้บๆต่อมๆ เธอมองเห็นเขาแล้ว เขาคือ…….มัลฟอย
“มัลฟอยหรอ มัลฟอย” เธอตะโกนออกมาเสียงดัง(อีกแล้ว)
“เฮอร์ไมโอนี่เธอเป็นอะไรมั้ย ดูสิหน้าซีดเชียวเป็นอะไรมากหรือเปล่า” ปาราวตีเพื่อนร่วมหอของเธอกำลังพยุงตัวเธอให้ลุกขึ้นนั่งบอก
“ฉันฝันไปเหรอนี่….ปาราวตีกี่โมงแล้วล่ะ”เฮอร์ไมโอนี่พูดอย่างโล่งอก
“แปดโมงครึ่งแล้วจ้ะ รอนกับแฮร์รี่สงสัยว่าทำไมเธอยังไม่ลงมาเลยให้ฉันขึ้นมาตามนี่แหละ”ปาราวตีตอบ
“ห๊า…..แปดโมงครึ่งตายแน่ตายแน่ๆขอบใจมากจ้ะปาราวตีบอกแฮร์รี่กับรอนด้วยว่าเดี๋ยวฉันลงไปนะ”เฮอร์ไมโอนี่ร้องอย่างตกใจจากนั้นก็คว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องอาบน้ำไปเลย เธอใช้เวลาอย่างรวดเร็วมาก เธอใช้คาถาช่วยแต่งตัวเมื่อเธอคิดว่าเธอเรียบร้อยก็เดินลงมาจากหอนอนเงียบ
“อรุณสวัสดิ์เฮอร์ไมโอนี่”แฮร์รี่กล่าวทักทายเฮอร์ไมโอนี่อย่างยิ้มแย้ม
“อรุณสวัสดิ์ แฮร์รี่ รอน”เธอกล่าวอย่างสำนึกผิดที่เธอทำให้เพื่อนรักของเธอต้องรอ
“มาได้ซะที อีก15นาทีก็เข้าเรียนแล้วฉันกับแฮร์รี่ยังไม่ได้กินอะไรเลย วันนี้อดอาหารเช้าเพราะเธอเลยนะเฮอร์ไมโอนี่”รอนบ่น
“ขอโทดๆเอางี้ ฟูดิจิมัส”เฮอร์ไมโอนี่จัดการเสก คาถาเข้าไปที่ท้องของทั้งสองคน ก่อนที่ชี้มาที่ตัวเอง
“เป็นไงอิ่มหรือยังรอน ไปเหอะวันนี้เรียนอะไรวิชาแรก”เฮอร์ไมโอนี่พูดพลางปีนออกจากประตูหอกริฟฟินดอร์
“ปรุงยากับสเนป แล้วก็ ไ อ้ บักเถิกนั่น”รอนบอกพลางเริ่มวิ่ง
“งั้นรีบไปเหอะเดี๋ยวจะโดนหักคะแนน” แฮร์รี่บอกแล้ววิ่งตามรอนไปติดๆ
“อ้าวรอด้วยสิรอน แฮร์รี่”เฮอร์ไมโอนี่วิ่งตามแฮร์รี่ไป
“หักกริฟฟินดอร์ 15 คะแนนเพราะพอตเตอร์ วีสลีย์ และเกรนเจอร์เข้าเรียนสาย”สเนปบอกอย่างเลือดเย็น
“ไรวะ ออกยังไม่ดังเลย”รอนบ่น
“หักวีสลีย์อีก 5 คะแนนแล้วไปนั่งข้างๆพอตเตอร์ซะ อ้อ..ส่วนเธอเกรนเจอร์แลกที่กับพาร์กินสัน เธอไปนั่งกับมัลฟอยส่วนเธอพาร์กินสันไปนั่งข้างลองบัตท่อม เดี๋ยวนี้”สเนปสั่งกำชับเพราะแพนซี่กับเฮอร์ไมโอนี่กำลังจะอ้าปากเถียง เฮอร์ไมโอนี่จึงจำใจต้องไปนั่งข้างมัลฟอย
“เอาล่ะวันนี้ เราจะมาเรียนเรื่องน้ำยาสร้างความฝัน ทำตามบนกระดานซะ แล้วนำมาส่งท้ายชั่วโมง งานนี้จะต้องปรุงเป็นคู่ด้วย”สเนปบอกอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจะนั่งลงตรวจงานของพวกเด็กปีสอง
“เกรนเจอร์..ได้ข่าวว่าเธอร้องไห้เมื่อวาน สงสัยว่าจูบของฉันคงจะสร้างความประทับใจให้เธอมากเลยล่ะสิ”มัลฟอยพูดค่อยๆพลางใส่น้ำดีงูที่กำลังมีความรักลงไปในขณะที่เฮอร์ไมโอนี่กำลังหั่นรากต้นมิ้นท์ให้ละเอียดและเป็นชิ้นที่เท่ากัน
“………”เฮอร์ไมโอนี่ทำเป็นไม่สนใจ แต่แก้มของเธอเป็นสีชมพูบางๆ
“หั่นรากมิ้นท์ละเอียดดีนี่ สงสัยจะเตรียมพร้อมที่จะเป็นเจ้าสาวของชั้นไว้แล้วใช่ไหมล่ะ”มัลฟอยพูดยั่วเฮอร์ไมโอนี่ไปเรื่อยๆ ใบหน้าของเฮอร์ไมโอนี่เป็นสีจัดทันที เพราะว่าเธอกำลังนึกถึงความฝันเมื่อคืนพอดีทำให้มีดบาดมือเธอ
“นี่เกรนเจอร์เธอเลือดออกนี่ ศาสตราจารย์ครับผมขออนุญาตพาเกรนเจอร์ไปห้องพยาบาลนะครับ”มัลฟอยพูดแล้วฉุดเฮอร์ไมโอนี่ให้ลุกขึ้นแล้วเดินออกไป
“แฮร์รี่..นายว่า ไ อ้ บักเถิกมันเป็นอะไร”รอนถามเบาๆ
“ไม่รู้สิ สงสับจะหลงรักเฮอร์ไมโอนี่มั้ง”แฮร์รี่ตอบ
“นายนี่ท่าจะบ้า คนอย่างมัลฟอยเนี่ยนะมาหลงรักเฮอร์ไมโอนี่ เป็นไปไม่ได้หรอก”รอนพูดแล้วบ่นงึมงำๆต่อไป
‘แล้วตูทำอารายผิดวะ’แฮร์รี่คิดอย่าง งงๆ
ทางด้านมัลฟอยกับเฮอร์ไมโอนี่
“นี่มันไม่ใช่ทางไปห้องพยาบาลนี่”เฮอร์ไมโอนี่พูด
“ก็ไม่ใช่น่ะสิ”มัลฟอยตอบแล้วเร่งฝีเท้าขึ้นจนเฮอร์ไมโอนี่ล้ม(ยังลากเฮอร์ไมโอนี่อยู่)ขาซ้น
“โอ๊ย…..นายจะรีบไปไหนเนี่ยมัลฟอย”เฮอร์ไมโอนี่ลุกขึ้นปัดเสื้อผ้า แล้วเดินกะเผลกๆตามมัลฟอยไป
“เดินไหวมั้ย อีกนิดเดียวเอง”มัลฟอยถามอย่างเป็นห่วง ใบหน้าสีซีดมีสีชมพูนิดๆ
“คิดว่าไหว”เฮอร์ไมโอนี่พูดแล้วเดินตามไปเรื่อยๆจนถึงประตูบานหนึ่ง
“นี่มันห้องต้องประ….”แต่ก่อนเฮอร์ไมโอนี่จะพูดจบมัลฟอยก็ดันเธอเข้าไปในห้องนั้นเสียแล้ว
“นายจะทำอะไรชั้นน่ะมัลฟอย”เฮอร์ไมโอนี่พูดแล้วเดินถอยหลังไปเรื่อยๆ
“ทำแผลให้เธอไง โดยไม่ใช้เวทมนต์”มัลฟอยพูดแล้วดึงเฮอร์ไมโอนี่มานั่งบนเก้าอี้นวมอันแสนอบอุ่น
“ส่งมือมา”เฮอร์ไมโอนี่ส่งมือให้โดยดีเพราะตอนนี้เธอเสียเลือดไปไม่น้อย (แผลใหญ่น่ะ) มัลฟอยหยิบสำลีมาเช็ดแผลเฮอร์ไมโอนี่เบาๆ ทายาแล้วปิดปลาสเตอร์ให้อย่างนุ่มนวลเฮอร์ไมโอนี่มองมัลฟอยอย่างทึ่งๆเพราะขนาดเธอยังทำแผลมือเบาได้ไม่เท่านี้เลย
“ขะ..ขอบใจนะมัลฟอย”เฮอร์ไมโอนี่พูดขึ้น
“ไม่เป็นไร ไหนขอดูขาหน่อย”มัลฟอยพูดแล้วกดขาตรงที่เฮอร์ไมโอนี่ซ้นอยู่
“โอ๊ย…”
“ตรงนี้ใช่ไหม”มัลฟอยพูดแล้วเอายามาทาขาตรงที่ซ้นแล้วทำการบีบนวดให้เบาๆจนเฮอร์ไมโอนี่หายเดินกะเผลกแล้ว
“นี่มัลฟอยทำไมนายไม่พาฉันไปห้องพยาบาลล่ะ ทำไมนายจะต้องลดตัวลงมาทำแผลให้คนเลือดสีโคลนอย่างชั้นด้วย”เฮอร์ไมโอนี่พูดอย่างสงสัย
“ทำไมล่ะ ทำแผลให้คนที่ชั้นชอบน่ะมันผิดตรงไหนหรอ”มัลฟอยพูดแล้วก้มหน้างุดๆเพราะตอนนี้ใบหน้าของเขาไม่ใช่แค่เป็นสีชมพูแล้ว ‘ชอบหรอ เขาพูดว่าเขาชอบชั้นหรอกรี๊ดๆ’เฮอร์ไมโอนี่คิด
“เออ..คือว่าชั้นว่าเราควรจะกลับไปเรียนได้แล้ว ไปก่อนนะ”เฮอร์ไมโอนี่เข้ามาหอมแก้มมัลฟอยทีนึงก่อนจะวิ่งออกไป มัลฟอยลูบใบหน้าของเขาเบาๆแล้วยิ้มออกมาอย่างพอใจ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น