QU อย่าให้หัวมีค่า

ลำดับตอนที่ #2 : วิถีชีวิตของนักล่าค่าหัว

น่าเศร้าอะไรอย่างนี้

เวลาก่อนเริ่มงาน+++

  



บนถนนใจกลางเมือง ซึ่งมีคนพลุกพล่าน  เต็มไปด้วยสิบแปดมงกุฎ  โจรผู้ร้าย

และ …ไฮโซสวยใส  แต่ ..  ไร้สมอง (เหยื่อในวันนี้ของนักล่าค่าหัวหนุ่มหล่อทั้งสอง)





น่านงาย  ไอ้โจรหน้าโง่ .  มาเป็นอาหารมื้อค่ำของชั้นซะดีๆ   เสียงที่เรียบและแฝงด้วยความหิวของยูในขณะที่กำลังเล็งเป้าหมายซึ่งเป็นหนึ่งในแผนการอันแยบยล





ว้าย ..ยย  ช่วยด้วย โจรขโมยของ   เสียงสาวน้อยหน้าตาดี     และ..  บ้านรวย     ตะโกนขอความช่วยเหลือ  



ไปเลยยย…  เสียงของยูที่รอเวลานี้มานาน  

คิวและยูวิ่งด้วยความเร็วสูง เป้าหมายคือ..ขโมย  



เอี๊ยด..ดด  เสียงเบรคฝีเท้าของขโมยดังขึ้น  เหมือนกับเสียงล้อรถเสียดสีกับพื้นถนน



สิ่งที่อยู่ตรงหน้าเค้าคือ…   ยูผู้หิวโหย  คืนกระเป๋ามาซะ  ถ้าไม่อยากเจ็บตัว

หัวขโมยไม่ยอม  หันหลังเพื่อจะหนี    แต่ ..  โอ้ววว  ม่าย..ยย    คิว   ยืนอยู่ตรงหน้าเค้า



ฟุบ ! หมัดที่เร็วและแรง ทำให้หัวขโมยสลบภายในเสี้ยววินาที

เหอะๆ  ในที่สุดก็ได้มื้อค่ำแล้น  ล้าลา ..



ทั้งสองไม่รอช้า รีบนำกระเป๋าไปคืนเจ้าของ





ขอบคุณมากค่ะ ดิฉันไม่รู้จะตอบแทนคุณยังไงดี



“ไม่เป็นไรครับ “  เสียงเซ็กซี่ที่ก้องออกมาจากลำคอทำให้สาวผู้นั้นแทบจะสยบให้กับคิว



“ขอเป็นมื้อค่ำกับคุณซักมื้อก็พอครับ “   เสียงนุ่มนวลของยู  และหน้าตาขี้อ้อน ทำให้ใจสาวผู้นั้นแทบหยุดเต้น



ตกลงค่ะ  **



ขออาหารมีระดับหน่อยนะครับ เพราะผมเป็นคนแพ้อาหารง่าย   ยูอ้อนต่อด้วยหน้าตาคุณหนู  $$ ทั้งที่จริงแล้วโลภ..ภภ  $$



ด้วยหน้าตาที่ดียิ่งกว่าอะไร ณ ที่นั้น  ทำให้สาวผู้นั้นตอบตกลงทันที

…………………………….





ณ ภัตตาคารสุดหรู  ใหญ่โอ่อ่า  ห้องอาหารที่เห็นเป็นสีทองด้วยแสงไฟ  ชุดโต๊ะอาหารเป็นหินอ่อนอย่างดี



“ สวัสดีครับ  เป็นเกรียติอย่างยิ่งที่คุณหนูให้เกรียติมาถึงที่นี่ ”  เสียงเชฟมือหนึ่งของภัตตาคารที่รีบออกมากล่าวต้อนรับผู้หญิงซึ่งอยู่ตรงหน้าพวกเรา





“โอ้ .. โห     สุดยอด..ดด       ผู้หญิงคนนี้เป็นเจ้าของภัตตาคารหรูนี่หรอ

โอ้พระเจ้า   ในที่สุด  ในที่สุด  วันนี้เราก็จะได้กินอาหารที่แพงที่สุด  อร่อยที่สุด  หรูที่สุด

โอ้ววว  ลูกช่างมีบุญ อะไรเช่นนี้ “   คิว และ ยู  คิดในใจ



เชิญสั่งอาหารได้ตามสบายเลยค่ะ     เสียงคุณหนูไฮโซกล่าวเชิญ

เออ  ..  ผมไม่ถนัดสั่งอาหาร  ขอให้คุณหนูผู้น่ารักแนะนำอาหารให้ด้วยครับผม

คุณหนูไฮโซเคลิ้มกับคำหวานของยู  แล้วจึงตอบว่า  “ ได้ค่ะ “



อืม .. ขอเป็น  

ไข่ปลาคลาเวียร์อบน้ำผึ้งพระจันทร์เดือนห้า    กุ้งมังกรโลดแล่นในท้องน้ำ   หมูหัน     เป็ดปักกิ่ง     อืม..  แค่นี้ก่อนแล้วกัน

เอ่อ..  เครื่องเทศขอเป็นเครื่องเทศที่นำเข้ามาจากฟิลิปปินส์นะ  และน้ำผึ้งขอให้เป็นเดือนห้าด้วยนะเดือนอื่นไม่เอา

และส่วนเครื่องดื่ม ขอเป็น….ไวน์จากฝรั่งเศษที่ดีที่สุดของที่นี่ละกัน



“ครับคุณหนู “



ซื้ด..ดดด    เสียงซื้ดน้ำลายของคิว กับ ยู เกิดขึ้นเล็กน้อย

ทั้งสองเริ่มเพ้อถึงอาหารสุดหรู  ในขณะที่คุณหนูไฮโซนั่งจ้องรูปโฉมอันงดงามของ เค้าทั้งคู่ตาไม่กระพริบ





อาหารมาเสริฟ์ พร้อมไวน์ชั้นดี  

ทั้งสองกินอย่างผู้ดีงดงามราวกับเจ้าชาย

และยูกล่าวว่าผมชอบกินอาหารหลายๆอย่างเท่านี้ไม่หลากหลายพอผมขอสั่งอีกได้มั้ยครับ

และแน่นอนว่าเจ้าหล่อนก็ตอบว่า   *ได้ค่ะ*     อีกตามเคย

คราวนี้อาหารเต็มโต๊ะ  

ขณะนั้นคุณหนูขอตัวไปเข้าห้องน้ำ





หึหึ…   ได้ทีชายรูปงามทั้งสอง  

แร้งลง ! ไม่น่าเชื่ออาหารบนโต๊ะขนาดใหญ่ถูกชายทั้งสองในร่าง    ยาจกอดอยาก    กระสั่วหมดภายในพริบตา





และ… คุณหนูออกมาจากห้องน้ำ  

เอ๊ะ !  คุณหนูอุทานด้วยความแปลกใจ

จะไม่แปลกใจได้อย่างไร  ก็อาหารที่เต็มโต๊ะมันหายไป..      เหลือแต่  ..  ?จานเปล่า ?

กับกระดาษโน้ตหนึ่งใบ  ข้อความคือ..   แท้งกิ้วหลายเด้อ..อาหย่อยโคตรๆ

เท่านั้น  คุณหนูถึงกับเป็นลม   วิ้ว…วิ้ว..

………………………………..