ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : แฟนเก่า
วันนี้เป็นวันแย่ๆของ แฮร์รี่ พอตเตอร์
มันเริ่มจริงๆเมื่อคืนก่อน ตอนที่เขาตัดสินใจผิดด้วยการดื่ม ไวน์ไปจนหมดขวด เพราะคิดว่าเขาจะนอนหลับได้อย่างสงบ แต่เขากลับตื่นขึ้นตอนเช้าพร้อมด้วยอาการปวดหัวเหมือนมีโทรลล์ภูเขาที่กำลังโกรธและต่อสู้กันอยู่ในหัวเขา
เพราะอาการปวดหัว ทำให้ แฮร์รี่ หงุดหงิดและตัดสินใจลวกๆ โดยไม่คำนึงถึงความเสี่ยงที่จะเกิดขึ้น ด้วยการขับรถไปทำงาน และผลของมันก็คือ เขาก็ต้องติดอยู่บนมอเตอร์เวย์นอกกรุงลอนดอนเกือบชั่วโมง เพราะเกิดอุบัติเหตุขึ้น และเขาก็เข้างานสาย
เมื่อมาถึงกระทรวงเวทย์มนต์ ที่ทำงานของเขา ลิซ่า ซึ่งเป็นเลขาและมีหน้าที่จัดการงานเอกสารของเขาลาหยุด แฮร์รี่รื้อหาเอกสารจนกระจายเต็มห้องทั้งๆที่เอกสารที่เขาต้องการวางอยู่บนโต๊ะของเขาเอง
แล้ววันนี้ของเขาจะมีอะไรเลวร้ายไปกว่านี้อีก?
เมื่อ แฮร์รี่ ออกจากที่ทำงานตอนพักกลางวัน เขาเห็นเพื่อนเก่า เพื่อนรักที่เคยเป็นแฟนเก่าของเขา แฮร์รี่ สะดุ้งเมื่อคิดถึงคำนี้ -แฟนเก่า- มันดูเหมือนจะไม่ถูกต้องที่จะเรียกเธอ -เฮอร์ไมโอนี่- ว่า แฟนเก่า ทั้งๆที่มันผ่านมา 5 เดือน 19 วัน 17 ชั่วโมง กับอีก 26 นาทีแล้ว แต่เขาก็ยังไม่ชิน
เฮอร์ไมโอนี่ นั่งอยู่ห่างจากเขาไปประมาณ 10 หลา กำลังคุยกับผู้ชายคนหนึ่งที่เขาไม่รู้จัก ดูจากท่าทางของเธอ เธอเป็นกันเองกับผู้ชายคนนั้น เธอดูสบายๆ และเมื่อเขาเอื้อมมือมาจับมือ -เฮอร์ไมโอนี่ของเขา- บนโต๊ะ แฮร์รี่ จ้องมองและคิดว่าเขากำลังฝัน เขาหยิกตัวเองและก็ต้องสะดุ้งเพราะความเจ็บ ไม่! เขาไม่ได้ฝันร้าย มันเป็นเรื่องจริง เป็นความจริงที่เกิดขึ้น เฮอร์ไมโอนี่ของเขา พบใครบางคนแล้ว
แฮร์รี่ พยายามไล่ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นเมื่อได้ยินเสียงเรียกชื่อเขา \" ท่าน แฮร์รี่ พอตเตอร์! \"
แฮร์รี่ หันมาเห็นบริกรกำลังก้มหัวให้เขา ท่าทางของเขาทำให้ แฮร์รี่ นึกถึง ด็อบบี้
\" ผมช่วยอะไรท่านได้บ้างครับ? ท่านต้องการโต๊ะ? \"
แฮร์รี่ ส่ายหน้าช้าๆ และหันไปมอง เฮอร์ไมโอนี่ กับชายแปลกหน้าอีกครั้งก่อนจะออกจากร้านไป
แฮร์รี่ มองเหม่อออกไปนอกหน้าต่าง เขาไม่ได้มองแสงแดดอ่อนๆยามเย็น ไม่ได้มองอาคารฝั่งตรงข้าม ที่เขาเห็นคือความทรงจำเมื่อบ่ายนี้ที่ทำให้โลกทั้งโลกเขาพังทลาย เขาเห็นมันซ้ำไปซ้ำมา ผู้ชายคนนั้นเอื้อมมือมาจับมือ เฮอร์ไมโอนี่ และ เธอก็ยอมให้เขาจับ
วันนี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาเจอ เฮอร์ไมโอนี่ ตั้งแต่ทั้ง 2 คนเลิกกัน เขาเจอเธอ 2 ครั้ง เมื่อรอนและจินนี่ สร้างสถานการณ์ให้เขาทั้ง 2 เผชิญหน้ากัน
ครั้งแรก เขามาถึงที่ร้านอาหาร เพื่อพบรอนตามนัด และเมื่อเขาเห็น เฮอร์ไมโอนี่ทุกอย่างก็จบ เขาระเบิดอารมณ์ใส่รอนไม่ยั้งจนรอนอาจจะรู้สึกสงสารพวกผู้เสพความตายที่เคยเจออารมณ์โกรธของเขามาแล้ว และเขาก็ไปโดยไม่หันมามองทั้ง 2 คนอีกเลย
ครั้งที่ 2 จินนี่เชิญเขาไปทานอาหารค่ำที่แฟลตของเธอ เขาไม่เห็น เฮอร์ไมโอนี่ จนกระทั่งเขาเข้าไปในห้องนั่งเล่น และเมื่อเขาเห็นเธอและจะเดินออกไป จินนี่ใช้คาถา ล็อคไม่ให้เขาเดินหนีไปได้อีก เขามองจินนี่ด้วยความโกรธและด่าตัวเองที่โง่พอจะสอนจินนี่ให้รู้จักใช้คาถาพวกนี้ในชั่วโมง DA ของเขาตอนปี 5 และครั้งนี้ เป็นเฮอร์ไมโอนี่ ที่ช่วยเขา เธอเป็นฝ่ายเดินออกไป ปล่อยเขาไว้ข้างหลังพร้อมเสียงปิดประตูดังลั่นเหมือนจะบอกเขาว่าทุกอย่างจบจริงๆ
จินนี่เสกคาถาคลายล็อคให้ และบอกเหตุผลที่เธอทำแบบนี้
\" แฮร์รี่ ฉันรู้จักเธอมา 10 ปี แล้ว เธอก็เหมือนพี่ชายอีกคนของฉัน เธอช่วยชีวิตฉัน และฉันก็ขอบคุณ \" จินนี่หยุดก่อนจะพูดต่อ \" แต่ก็นั่นหล่ะ แฮร์รี่ ฉันว่าเธอปัญญาอ่อนมาก เธองี่เง่าที่สุดในโลก ที่ไม่รู้ค่าของสิ่งที่อยู่ในมือเธอ และเธอก็ทำลายหัวใจตัวเอง ทำลายหัวใจ เฮอร์ไมโอนี่ \"
เขาไม่ได้พูดอะไรตอบ แค่จ้องมองเธอ แต่จินนี่ก็ยังไม่หยุด \" แฮร์รี่ ฉันรู้ว่าเธอรักเฮอร์ไมโอนี่ เธอปฏิเสธไม่ได้หรอก เธอยังรัก เฮอร์ไมโอนี่ อยู่ \"
เขาขยับจะพูดแต่ เขาไม่รู้จะพูดอะไร ใช่! เขาปฏิเสธไม่ได้ว่าเขารักเฮอร์ไมโอนี่ ยังรักอยู่ ไม่เคยไม่รัก! เขาไม่สามารถปฏิเสธความรักของเขาได้เท่าๆกับที่ไม่สามารถปฏิเสธความเป็นตัวตนของเขา
\" เธอไม่เข้าใจหรอก \" เขาบอกจินนี่ในที่สุด
\" ลองบอกสิ \" จินนี่พูดขึ้น
แฮร์รี่ ถอนใจเขารู้สึกอึดอัดเขาตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้เอง และจนทุกวันนี้เขาก็ยังไม่เข้าใจตัวเองเขาเฝ้าถามตัวเองอยู่ทุกวัน
\" ฟังน่ะ จินนี่ ฉันยอมรับเรื่องที่เธอพยายามจะช่วยแต่ มันเป็นเรื่องระหว่างฉันกับ เฮอร์ไมโอนี่ อย่ายุ่ง… ฉันหมายถึง ไม่ว่าเธอจะพยายามช่วยยังไง…… เชื่อฉัน มันเกินกว่าที่เธอจะช่วยได้
ติดตามตอนต่อไป
มันเริ่มจริงๆเมื่อคืนก่อน ตอนที่เขาตัดสินใจผิดด้วยการดื่ม ไวน์ไปจนหมดขวด เพราะคิดว่าเขาจะนอนหลับได้อย่างสงบ แต่เขากลับตื่นขึ้นตอนเช้าพร้อมด้วยอาการปวดหัวเหมือนมีโทรลล์ภูเขาที่กำลังโกรธและต่อสู้กันอยู่ในหัวเขา
เพราะอาการปวดหัว ทำให้ แฮร์รี่ หงุดหงิดและตัดสินใจลวกๆ โดยไม่คำนึงถึงความเสี่ยงที่จะเกิดขึ้น ด้วยการขับรถไปทำงาน และผลของมันก็คือ เขาก็ต้องติดอยู่บนมอเตอร์เวย์นอกกรุงลอนดอนเกือบชั่วโมง เพราะเกิดอุบัติเหตุขึ้น และเขาก็เข้างานสาย
เมื่อมาถึงกระทรวงเวทย์มนต์ ที่ทำงานของเขา ลิซ่า ซึ่งเป็นเลขาและมีหน้าที่จัดการงานเอกสารของเขาลาหยุด แฮร์รี่รื้อหาเอกสารจนกระจายเต็มห้องทั้งๆที่เอกสารที่เขาต้องการวางอยู่บนโต๊ะของเขาเอง
แล้ววันนี้ของเขาจะมีอะไรเลวร้ายไปกว่านี้อีก?
เมื่อ แฮร์รี่ ออกจากที่ทำงานตอนพักกลางวัน เขาเห็นเพื่อนเก่า เพื่อนรักที่เคยเป็นแฟนเก่าของเขา แฮร์รี่ สะดุ้งเมื่อคิดถึงคำนี้ -แฟนเก่า- มันดูเหมือนจะไม่ถูกต้องที่จะเรียกเธอ -เฮอร์ไมโอนี่- ว่า แฟนเก่า ทั้งๆที่มันผ่านมา 5 เดือน 19 วัน 17 ชั่วโมง กับอีก 26 นาทีแล้ว แต่เขาก็ยังไม่ชิน
เฮอร์ไมโอนี่ นั่งอยู่ห่างจากเขาไปประมาณ 10 หลา กำลังคุยกับผู้ชายคนหนึ่งที่เขาไม่รู้จัก ดูจากท่าทางของเธอ เธอเป็นกันเองกับผู้ชายคนนั้น เธอดูสบายๆ และเมื่อเขาเอื้อมมือมาจับมือ -เฮอร์ไมโอนี่ของเขา- บนโต๊ะ แฮร์รี่ จ้องมองและคิดว่าเขากำลังฝัน เขาหยิกตัวเองและก็ต้องสะดุ้งเพราะความเจ็บ ไม่! เขาไม่ได้ฝันร้าย มันเป็นเรื่องจริง เป็นความจริงที่เกิดขึ้น เฮอร์ไมโอนี่ของเขา พบใครบางคนแล้ว
แฮร์รี่ พยายามไล่ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นเมื่อได้ยินเสียงเรียกชื่อเขา \" ท่าน แฮร์รี่ พอตเตอร์! \"
แฮร์รี่ หันมาเห็นบริกรกำลังก้มหัวให้เขา ท่าทางของเขาทำให้ แฮร์รี่ นึกถึง ด็อบบี้
\" ผมช่วยอะไรท่านได้บ้างครับ? ท่านต้องการโต๊ะ? \"
แฮร์รี่ ส่ายหน้าช้าๆ และหันไปมอง เฮอร์ไมโอนี่ กับชายแปลกหน้าอีกครั้งก่อนจะออกจากร้านไป
แฮร์รี่ มองเหม่อออกไปนอกหน้าต่าง เขาไม่ได้มองแสงแดดอ่อนๆยามเย็น ไม่ได้มองอาคารฝั่งตรงข้าม ที่เขาเห็นคือความทรงจำเมื่อบ่ายนี้ที่ทำให้โลกทั้งโลกเขาพังทลาย เขาเห็นมันซ้ำไปซ้ำมา ผู้ชายคนนั้นเอื้อมมือมาจับมือ เฮอร์ไมโอนี่ และ เธอก็ยอมให้เขาจับ
วันนี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาเจอ เฮอร์ไมโอนี่ ตั้งแต่ทั้ง 2 คนเลิกกัน เขาเจอเธอ 2 ครั้ง เมื่อรอนและจินนี่ สร้างสถานการณ์ให้เขาทั้ง 2 เผชิญหน้ากัน
ครั้งแรก เขามาถึงที่ร้านอาหาร เพื่อพบรอนตามนัด และเมื่อเขาเห็น เฮอร์ไมโอนี่ทุกอย่างก็จบ เขาระเบิดอารมณ์ใส่รอนไม่ยั้งจนรอนอาจจะรู้สึกสงสารพวกผู้เสพความตายที่เคยเจออารมณ์โกรธของเขามาแล้ว และเขาก็ไปโดยไม่หันมามองทั้ง 2 คนอีกเลย
ครั้งที่ 2 จินนี่เชิญเขาไปทานอาหารค่ำที่แฟลตของเธอ เขาไม่เห็น เฮอร์ไมโอนี่ จนกระทั่งเขาเข้าไปในห้องนั่งเล่น และเมื่อเขาเห็นเธอและจะเดินออกไป จินนี่ใช้คาถา ล็อคไม่ให้เขาเดินหนีไปได้อีก เขามองจินนี่ด้วยความโกรธและด่าตัวเองที่โง่พอจะสอนจินนี่ให้รู้จักใช้คาถาพวกนี้ในชั่วโมง DA ของเขาตอนปี 5 และครั้งนี้ เป็นเฮอร์ไมโอนี่ ที่ช่วยเขา เธอเป็นฝ่ายเดินออกไป ปล่อยเขาไว้ข้างหลังพร้อมเสียงปิดประตูดังลั่นเหมือนจะบอกเขาว่าทุกอย่างจบจริงๆ
จินนี่เสกคาถาคลายล็อคให้ และบอกเหตุผลที่เธอทำแบบนี้
\" แฮร์รี่ ฉันรู้จักเธอมา 10 ปี แล้ว เธอก็เหมือนพี่ชายอีกคนของฉัน เธอช่วยชีวิตฉัน และฉันก็ขอบคุณ \" จินนี่หยุดก่อนจะพูดต่อ \" แต่ก็นั่นหล่ะ แฮร์รี่ ฉันว่าเธอปัญญาอ่อนมาก เธองี่เง่าที่สุดในโลก ที่ไม่รู้ค่าของสิ่งที่อยู่ในมือเธอ และเธอก็ทำลายหัวใจตัวเอง ทำลายหัวใจ เฮอร์ไมโอนี่ \"
เขาไม่ได้พูดอะไรตอบ แค่จ้องมองเธอ แต่จินนี่ก็ยังไม่หยุด \" แฮร์รี่ ฉันรู้ว่าเธอรักเฮอร์ไมโอนี่ เธอปฏิเสธไม่ได้หรอก เธอยังรัก เฮอร์ไมโอนี่ อยู่ \"
เขาขยับจะพูดแต่ เขาไม่รู้จะพูดอะไร ใช่! เขาปฏิเสธไม่ได้ว่าเขารักเฮอร์ไมโอนี่ ยังรักอยู่ ไม่เคยไม่รัก! เขาไม่สามารถปฏิเสธความรักของเขาได้เท่าๆกับที่ไม่สามารถปฏิเสธความเป็นตัวตนของเขา
\" เธอไม่เข้าใจหรอก \" เขาบอกจินนี่ในที่สุด
\" ลองบอกสิ \" จินนี่พูดขึ้น
แฮร์รี่ ถอนใจเขารู้สึกอึดอัดเขาตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้เอง และจนทุกวันนี้เขาก็ยังไม่เข้าใจตัวเองเขาเฝ้าถามตัวเองอยู่ทุกวัน
\" ฟังน่ะ จินนี่ ฉันยอมรับเรื่องที่เธอพยายามจะช่วยแต่ มันเป็นเรื่องระหว่างฉันกับ เฮอร์ไมโอนี่ อย่ายุ่ง… ฉันหมายถึง ไม่ว่าเธอจะพยายามช่วยยังไง…… เชื่อฉัน มันเกินกว่าที่เธอจะช่วยได้
ติดตามตอนต่อไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น