สาวน้อยพลังจิต

ลำดับตอนที่ #2 : ต้องพิสูจน์

\"จริงเหรอ!!\" อากะจังอุทานออกมา \"เป็นไปได้ยังไง.. ฉ.. ฉันมีพลังจิตเหรอ\"



\"แบบนี้ยังไม่จริงอีกเหรอ\" ทาเครุถาม \"ok งั้นเรามาพิสูจน์กัน\"



ทาเครุพาอากะจังของเราไปจ่ายเงิน แล้วเดินไปตามถนนเรื่อยๆ ช่วยกันมองหาสิ่งที่พอจะพิสูจน์พลังนี้ได้



\"อ๋อ!! รู้แล้ว ไปร้านนั่นดีกว่า\" ทาเครุพูดแล้วจูงมือน้อยๆของอากะตรงไปยังร้านของเล่นข้างทาง



\"ขอลูกบอลสักลูกสิครับ\" ทาเครุบอกอย่างสุภาพ เล่นเอาพนักงานสาวถึงกับเข่าอ่อน



\"น.. นี่ค..ค่ะ\" พนักงานคนนั้นตอบและยื่นลูกบอลสีส้มกลมๆเล็กๆให้



\"ขอบคุณครับ\" เด็กชายบอก เล่นเอาพนักงานหญิงล้มตัวอ่อนปวกเปียก



\"นี่ไง อากะ\" ทาเครุเอาบอลมาให้



\"เอานี่มาทำไมอะ\" อากะถามอย่างฉงนสงสัย จ้องบอลสีส้มอย่างพินิจพิจารณา



\"ก็เอามาพิสูจน์ไง ไหนเธอลองจ้องมัน อย่ากระพริบตานะ แล้วเธอก็พึมพำหรือนึกในใจก็ได้ว่า จงลอย จงลอย\" ทาเครุอธิบายซะยาว



\"ก็ได้\" อากะจังตอบแล้วเธอก็จ้องมันอย่างเอาเป็นเอาตาย แล้วนึกในใจว่า จงลอย จงลอย ผลปรากฏว่า..



มัน ไม่ ลอย..



\"เกิดอะไรขึ้นน่ะ ทำไมโบ๋เบ๋\" ทาเครุบอกอย่างผิดหวัง \"เอาล่ะ สงสัยผิดสูตร เธอลองทำเหมือนตอนที่ทำช้อนไอศกรีมซิ\"



\"ยังไงอะ\" อากะถาม



\"อ้าว! ก็ตอนที่เธองอช้อน เธอคิดอะไรอยู่ล่ะ หรือว่าเธอทำท่าไหนอะไรอย่างเงี๊ยะ\" ทาเครุบอกอย่างลุ้นระทึก



\"ok ฉันจะลองทำดูนะ\" อากะจังบอก แล้วเริ่มทำท่าเหมือนกับตอนงอช้อน



\'โอม.. จงลอย จงลอย\'..



เมื่อเธอลืมตาขึ้น..



ผลเหมือนเดิม!! ลูกบอลยังคงอยู่ในมือทาเครุ



\"หา!! ทำไมเป็นเงี้ย ฮือฮือ\" ทาเครุหมดหวัง \"หรือว่าเธอ.. พูดผิด แน่เลย เอาเป็นว่า เปลี่ยนเป็น \'บอลจงลอย\' ดูดิ้\"



\"อื้ม เฮ้อ\" อากะจังรับปากแต่การที่เธอถอนหายใจแสดงว่าเธอคิดว่าโบ๋เบ๋อีกแน่ๆ



\'บอลจงลอย บอลจงลอย\'



บอลสีส้มลูกเล็กๆเริ่มลอยขึ้นจากมือทาเครุช้าๆ แล้วก็ลอยอยู่อย่างนั้น



\"เย้!! เย้!! ดูสิ อากะจัง เธอมีพลังจิตจริงๆด้วย ว้าว!! วิเศษไปเลย\" ทาเครุดีใจแทนอากะจนกระโดดตัวลอย



\"จริงเหรอ!! ok เอางี้ พรุ่งนี้ พี่ต้องช่วยฉันฝึกพลังนี่นะ ok?\" อากะจังบอกพร้อมคิดตารางเวลาวันพรุ่งนี้ของเธอ



\"ไม่มีปัญหาจ้า อากะจังสุดที่รัก\" ทาเครุบอก โดยไม่สังเกตคนที่ตัวเองเรียกว่า \'สุดที่รัก\' เลยว่าเธอหน้าแดงอีกแล้ว