\'นายบ้านั่น\' ฉันชอบนายเข้าได้ยังไง

ลำดับตอนที่ #1 : step 1

เอี๊ยด!!!!!!!! เสียงรถมอเตอร์ไซค์คันเท่เบรกสนั่น เมื่อมีสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าผู้ชายวิ่งตัดหน้าอย่างอุกอาจ แถมยังทำหน้ากวนเบื้องล่างอย่างที่สุด

“นี่ อยากตายรึไง”เสียงคนขับด่าเข้าให้อย่างอารมณ์เสีย รีบก็รีบ ซวยจริง

“เออ!!”ไอ้คนปาดหน้าก็ตอบหน้าตาเฉย ขยับแว่นให้เข้าที่เล็กน้อย ฉุนอยู่เหมือนกัน ผู้หญิงไรฟะ ว่าแล้วรถมอเตอร์ไซค์ที่ว่าจะไปแล้วไปเลยกลับถอยไปตั้งท่าซะไกล คนขับก็เร่งเครื่องดังกระหึ่ม พุ่งเข้าใส่ให้ตายสมปรารถนา แต่ว่าร่างดังกล่าวกลับกระโดดหลบบอย่างเฉียดฉิว พร้อมกลับตะโกนด่าไอ้คนขับ

“ไม่เห็นคนรึไง”ฟิวส์เริ่มขาด

“ไม่เห็น!!! เห็นแต่หมา”ไอ้คนขับด่ากลับมาอย่างเผ็ดร้อนพร้อมกับเร่งเครื่องขับทะยานออกไป ทิ้งความเจ็บใจให้กับคนที่อยู่ข้างหลัง หน้าตาก็น่ารักดี แต่ปาก…….

“โธ่เว้ย!!แว่นร้าว”เสียงสบถดังลั่น

-----*********-------

“แม่ฮะ!! เห็นรองเท้าผ้าใบของผมรึป่าวฮะ”เสียงตะโกนดังมาจากชั้นสอง

“อยู่ที่ระเบียงน่ะ”แม่ตะโกนกลับมาพร้อมกับพลิกไข่เจียวในกระทะ

“แม่ฮะ!!! แล้วเสื้อแจ็คเกตสีดำของผมล่ะฮะ”คนข้างบนตะโกนลงมาอีก

“อยู่ในตู้สีน้ำตาลในห้องลูกนั่นล่ะ”แม่ตะโกนตอบ

“ในตู้ๆๆ”คนพูดพูดซ้ำๆพลางหาเสื้อในตู้

“วุ่นวายอะไรแต่เช้าหา!!นายเซฟ”เสียงแหบพร่าดังมาจากเตียงสองชั้นที่อยู่ข้างบนพร้อมกลับร่างที่ไต่บันไดลงมา ร่างสูง สมาร์ทแบบนักเรียนนอก ผมสีดำสนิทดูยุ่งเล็กน้อย ตาคมเข้มกระพริบหลายครั้งเพื่อปรับแสง  

“วันนี้มีเดทกะน้องเจี๊ยบ”นายเซฟบอกอย่างร่าเริงสุดๆ

“อ้าว..เฮ้ย!! แล้วเรื่องที่นายจะไปช่วยจัดงานกีฬาสีวันนี้ล่ะ”ถามพลางหยิบแว่นมาสวม แต่นึกได้ว่ามันร้าวจึงถอดออกอย่างอารมณ์เสีย

“ยัยแสบ อย่าให้เจอละกัน”

“อืมม์ นั่นดิ อ๊ะ!! เจอละ”นายเซฟสวมเสื้อเพิ่มความหล่อพร้อมกับให้ความคิดไปด้วย ไม่สนใจคำอุทานของคนที่อยู่ข้างๆเลย

“ถ้าไม่ไปเดทกะน้องเจี๊ยบโดนบอกเลิกแน่ๆ แต่ถ้าไม่ไปช่วยงานกีฬาสีมีหวังไอ้คุณเอกกระทืบตายคาบาทา”คิดแล้วก็สยอง

“แล้วนายจะเอายังไง ไม่ไปเดทก็โดนบอกเลิก ไม่ไปช่วยงานก็โดนกระทืบ”นายเซฟคิดนิดนึงแล้วก็มาทางคนที่นั่งอยู่บนเตียงชั้นล่างอย่างมีความหมาย

“เฮ้ย!!”คนที่ถูกมองหน้าอุทานอ้าปากค้างจนเห็นเขี้ยวหมาที่มุมปากด้านซ้าย

“อย่าบอกนะว่า นายจะให้ฉันไปเดทกะน้องเจี๊ยบแทนนาย”

“บ้าเดะ!! ใครจะให้พี่ไปเดทกะแฟนผม ผมจะให้พี่ไปช่วยงานกีฬาสีต่างหาก”นายเซฟบอก

“ไม่เอา”คนบนเตียงตอบทันที

“แหม….พี่เซนต์สุดหล่อช่วยผมหน่อยน้าาาาา”นายเซฟเริ่มใช้ลูกอ้อน

“ถ้าฉันหล่อ นายก็หล่อด้วยเหมือนกัน”นายเซนต์โต้กลับไปได้

“ฉันอุตส่าห์กลับเมืองไทยมาพักผ่อนนะเฟ้ย ไม่ใช่มาช่วยนายทำงานกีฬาสี”คำปฏิเสธของคนที่หน้าหล่อเหมือนกัน

“ถือว่าช่วยน้อง…..”นายเซฟอ้อนสุดชีวิต มีหรือที่นายเซนต์จะไม่ใจอ่อน

“เอาวะ ก็ได้ แต่แค่วันเดียวนะ”นายเซนต์รับปาก ทำเอานายเซฟหน้าบานเป็นกระด้ง

“พี่ใจดีที่ซู๊ดเลย”นายเซฟพูดแล้วก็วิ่งออกจากห้องไปเลย นายเซนต์ส่ายหัวกับความใจอ่อนของเค้า ทำไงได้ก็เขามีน้องคนเดียวนี่นา แถมยังหน้าเหมือนกันอย่างแกะ จะไม่ให้เหมือนได้ยังไงล่ะ ก็นายเซฟคลานตามเค้าออกมาจากท้องแม่หลังจากที่เค้าออกจากท้องแม่มาได้ 3 นาที 29 วินาที เค้าก็ต้องเรียกว่าฝาแฝดกันอยู่แล้ว ถึงไม่ได้อยู่ด้วยกันก็เถอะนะ

เนื่องจากการที่พ่อแม่หย่ากันตั้งแต่เด็ก นายเซนต์จึงต้องไปอยู่กับพ่อที่อังกฤษ ช่วงปิดเทอมก็จะกลับมาเมืองไทย มาเยี่ยมนายเซฟแฝดผู้น้องกับแม่ผู้ให้กำเนิดเหมือนครั้งนี้



ณ โรงเรียนไฮสคูลของนายเซฟ

“แล้วช้านจะไปทางไหนดีหว่า”นายเซนต์เกาหัวแกรกๆอยู่หน้าประตูโรงเรียน พลางก็คิดถึงคำพูดของนายเซฟที่ว่า ให้ระวังตัวจากไอ้คุณเอกให้ดี อย่าไปมีเรื่องด้วยเป็นอันขาด ‘ไอ้คุณเอก’ที่ว่านี่ท่าจะร้าย..นายเซฟถึงได้กลัวนักกลัวหนา ขณะคิดอยู่นั้นก็มีเด็กผู้หญิงน่ารักสองคนเดินออกมาจากโรงเรียน ก็กะจะเข้าไปถามทางซะหน่อยถ้าไม่มี….

“น้องครับ…โอ้ย!!”พูดไม่จบ ก็มีวัตถุอะไรบางอย่างทรงกระบอกพุ่งเข้ากระทบหัวนายเซนต์อย่างแรง

“ใครฟะ”เสียงนายเซนต์บ่งบอกถึงอารมณ์โกรธสุดๆ

“แม่แกมั้ง”เสียงใสของใครคนนึงที่คุ้นหูทำเอานายเซนต์สะดุ้งกึก

“เรียกตั้งนานไม่ได้ยินรึไง”สาวน้อยที่ต่ำกว่านายเซนต์เล็กน้อยเดินเข้ามาหา สีหน้าบ่งบอกว่ากำลังโมโหสุดขีด

“มาสายแล้วยังจะมาหลีหญิงอีก”ก็ว่าได้ยินใครเรียกชื่อนายเซฟอยู่ตั้งนาน ก็ลืมไปว่าเราคือนายเซฟ แต่ยัยนี่หน้าคุ้นๆว่ะ นายเซนต์คิด เมื่อยืนประชันหน้ากัน เออ!!ช่ายยัย…

เปรี้ยง!ตุบ!! กำปั้นสะบัดเข้าหน้าอย่างจัง

“มองหน้าทำไม ห๊า!! หน้าฉันเหมือนบุพการีนายหรือไง ไป๊!! ไปทำงานเลยป่ะ คนเค้ารอนายคนเดียว งานยิ่งรีบๆอยู่นะ!!”ว่าแล้วก็เดินกลับออกไป ทิ้งความเจ็บใจให้กับนายเซนต์ที่อยู่ในนามในนายเซฟเป็นอย่างมาก

“ยัยแสบเมื่อวาน”นายเซนต์เค้นเสียงลอดไรฟันด้วยอารมณ์โกรธสุดๆ

***------***

“โอ๊ย!! แม่ฮะเบาๆหน่อยสิฮะ”เสียงโอดครางของนายเซนต์ดังขึ้นเมื่อกลับมาบ้านให้แม่ทำแผลให้

“แล้วไปเดินยังไงให้ชนประตูล่ะ”แม่บ่นอย่างเป็นห่วง

“ก็เดินเหมือนที่คนเค้าเดินกันอ่ะแม่ เดินสองขาไง โอ๊ย!!”พูดอย่างทะเล้น จนนางวิภาผู้เป็นแม่หมั่นไส้แกล้งกดผ้าร้อนที่ประคบอยู่แรงๆ

“แม่อ่ะ ผมเจ็บนะ”นายเซนต์คราง

“เอาล่ะ เสร็จแล้ว”พูดจบแม่ก็เก็บอุปกรณ์เดินออกไป

“555555”เสียงหัวเราะดังมาจากประตูพร้อมกับเจ้าของเสียงหัวเราะ

“หัวเราะอะไร”นายเซนต์ฉุนกึก มือก็ลูบตรงมุมปากที่ขึ้นสีช้ำของตัวเอง

“ไปฟัดกะหมามาหรือไงพี่”นายเซฟทักทายอย่างอารมณ์ดี

“เออ!! หมาตัวเมียด้วย หมัดหนักเป็นบ้า“ นายเซนต์บ่นอย่างเจ็บใจ

“แล้วไปทำยังไงให้โดนกัด เอ้ย!! ชกมาล่ะ”

“ชั้นก็อยู่เฉยๆนะ อยู่ดีๆก็เดินเข้ามาชกเฉยเลย”

“แต่ว่าไอ้หมาตัวเมียของพี่นี่หน้าตาเป็นไงล่ะ”นายเซฟถาม

“ก็ประมาณว่า ตาโตๆ มีลักยิ้มที่แก้มขวา ผมสั้นซอยหน่อยๆ สีน้ำตาลไม่รู้ว่าย้อมรึป่าว ตัวสูงๆหน่อย ประมาณเกือบๆร้อยเจ็ดสิบ ขาวๆ สรุปว่าอยู่ในขั้นน่ารักอ่ะนะ แต่ที่ผิดกะหน้าตาหน่อยก็ปากเหลือรับ แถมหมัดหนักอีกต่างหาก”นายเซนต์เล่าพลางนึกถึงหน้าตาหวานๆนั่น

“เป๊ะเลย!!”นายเซฟอุทานออกมาพร้อมกับดีดนิ้ว

“อะไรของนาย”นายเซนต์สงสัย

“ก็พี่เจอไอ้คุณเอกแล้วอ่ะดิ”

“ไอ้คุณเอก…”นายเซนต์ยังงงอีก

“ก็ไอ้คนที่ชกพี่อ่ะ ก็คือไอ้คุณเอก”

“ห๊า!! ยัยแสบนั่นน่ะเหรอ”ตอนแรกเค้าก็นึกว่าเป็นผู้ชายตัวใหญ่ๆล่ำๆ  แต่เป็นยัยนี่ไปได้

“ช่ายพี่ นั่นล่ะไอ้คุณเอก ชื่อจริงมันชื่อเอกนรี พวกผู้ชายทุกคนน่ะ เรียกมันว่าไอ้คุณเอก เก่งทั้งบู๊ทั้งบุ๋น เป็นประธานนักเรียนมาตั้งแต่ ม.1 ยัน ม.5 เอาแต่ใจ เจ้าอำนาจ  ปากเฉือนคอหมาตายมาแล้ว ปกครองคนแบบบาทาธิปไตย ไม่มีใครกล้าหาเรื่องกับเท้ามันหรอกพี่ ”นายเซฟเล่าอย่างเกรงๆ

“ดีน้าาา ที่วันนี้พี่ไปแทนผมไม่งั้น ผมไม่รอดกลับมาแน่”

“งั้นพรุ่งนี้ นายไม่ต้องไป”นายเซนต์บอกออกมา นัยตาวาววับเหมือนคิดอะไรดีๆออก

“พี่เอาจิงอ่ะ”นายเซฟถามยิ้มๆ

“เออเดะ!!!”

To Be Continue…