พี่-น้องโหด ตระกูลเถื่อน

ลำดับตอนที่ #2 : ว่าปัยน่าน

น้องสาวฉันนะไม่อย่างนั้นมีเฮแน่ พอมันเห็นผมเท่านั้นแหละจากหน้ามือเป็นหลังเท้าทันที มันตรงมาที่ผมอย่างรวดเร็วแล้วถามผมด้วยท่าทางที่อ่อนน้อมว่า อ๋อเดี่ยวนี่เป็นแฟนพี่ใช่มั๊ยครับ ไม่มีอะไรหรอกผมแค่ตามดูแลไม่ให้แมลงโสโครกมันมาตอมครับ ไอ้แมลงโสโครกที่ว่านั่นมันก็คือพวกไม่ใช่เหรอ ไอ้เดี่ยวพูดเสริม พอแล้วเดี่ยว แล้วต่อไปนี้พวกแกก็ไม่ต้องมายุ่งกับเดี่ยวมันแล้วนะไม่อย่างนั้นพวกแกตาย คร้าบเพ่ ท่าทางพวกมันจะไม่ได้กลัวแค่สายตาผมนะแต่มันคงกลัวเสื้อช็อปของสถาบันผมซะด้วยสิ เพราะสถาบันของผมมันมีชื่อเรื่องตีกันเป็นอันดับหนึ่งของประเทศก็ว่าได้ สถาบันของผมมีชื่อว่า เทคโนฯศิลา ขึ้นชื่อว่าตีกับใครไม่เคยแพ้ แต่ผมก็ไม่เคยไปตีกับใครนะ และในสถาบันก็ไม่เคยมีใครกล้าหือกับผมด้วยคงเป็นเพราะสายตาและหน้าตาอันโหดเหี้ยมแบบคนใต้ของผมมั้ง อืมผมขอตัวพาน้องกลับบ้านก่อนก็แล้วกัน พี่เต้ ตัส เดี่ยวกลับมาแว้ว เดี่ยวจ๋าวันนี้พี่เอาซูชินะ เสียงเต้ตะโกนออกมา เออๆเค้าเอาด้วย ตัสเสริม จ้า วันๆจะคิดเรื่องอื่นกันเป็นมั๊ยเนี่ยนอกจากเรื่องกินอ่ะ นะคร้าบ เสียงเต้อ้อนไอ้เดี่ยวให้ทำซูชิให้กิน อ้อผมลืมบอกอีกคือไอ้เดี่ยวเรียกได้ว่าเป็นแม่ครัวของบ้านเรา ส่วนผมก็เป็นลูกมือมันแหละ ตัวเองไปซื้อของกัน เดี่ยวชวนผมออกไปซูเปอร์ฯ อืม มันเป็นธรรมดาที่ผมกับเดี่ยวจะต้องเป็นคนออกไปซื้อของปล่อยให้สองคนนั้นนอนรอกินอย่างสบายใจ แต่ผมขอบอกเลยว่าไอ้เดี่ยวเป็นคนที่ทำอาหารอร่อยมากไม่ว่าจะเป็นอาหารไทย,ญี่ปุ่นหรือแม้แต่อาหารฝรั่งมันก็ทำได้ ผมยังไม่อยากจะเชื่อว่าเด็กกระโดกกระเดกอย่างมันจะทำอาหารเก่งอย่างนี้ ตัวเองเอาซูชิอะไรบ้างล่ะ เสียงเดี่ยวตะโกนถามผมขณะอยู่ในซูเปอร์ฯ อืม เอา…เอา…อะไรก็ได้กินได้หมดแหละ ผมตอบ อืมงั้นเอาปลาดิบ,หมึกยัก,ไข่กุ้ง ฯลฯ เสียงไอ้เดี่ยวบ่นพึมพัมอยู่คนเดียว บ้าไปแล้วน้องเรา ผมคิด ทั้งหมดสองร้อยหกสิบเจ็ดบาทค่ะเสียงแคชเชียร์ที่เคาท์เตอร์กำลังคิดเงินไอ้เดี่ยว ขอบคุณค่ะโอกาสหน้าเชิญใหม่นะคะ แล้วยายแคชเชียร์คนนั้นก็ส่งตาหวานให้ผม ทำเอาผมล่ะสยิวเลย สงสัยจะชอบผู้ชายเถื่อนๆ ผมบ่นกับไอ้เดี่ยว นั่นดิพี่ระวังนะอย่ามาที่นี่คนเดียวล่ะเดี๋ยวโดนปล้ำ เดี่ยวแหย่ผม หนอยแน่ะไอ้เด็กทะลึ่งผมเขกหัวน้อง แหมก็เค้าพูดเรื่องจริงนี่นายังจะมาว่าเค้าอีก ไม่ต้องมาเถียงเลย  ไปๆกลับบ้านได้แล้วเดี๋ยวสองคนนั้นรอแย่ ก็ปล่อยให้รอซะให้เข็ด วันๆไม่มีช่วย รอกินอย่างเดียว เดี๋ยวนี้ทำไมแกชอบบ่นเป็นยายแก่จังวะ ผมแกล้งถาม ก็มันน่าบ่นมั้ยล่ะ เออๆเลิกบ่นซะแล้วรีบกลับไปทำข้าวเย็นให้พวกมันกินกันได้แล้ว แล้วผมทั้งสองก็ตรงกลับบ้าน วันนี้เดี่ยวทำซูชิหลายอย่างมากจนพวกผมเลือกกินกันไม่ถูก แถมอร่อยมากด้วยถ้าไม่เชื่อคุณก็มาลองพิสูจน์เองแล้วกัน ออด ออด เสียงออดหน้าบ้านของพวกผมดัง เดี๋ยวเค้าไปดูเอง เดี่ยวรับอาสา นี่ๆจดหมายของตัสน่ะรู้สึกจะสำคัญมากด้วยนะ ไหนเอามาดูดิ ตัสรีบหยิบไปดู เฮ้ย เป็นไปได้งัยเนี่ย ตัสอุทานเสียงดังจนพวกผมตกใจ อะไรของแก ทำเสียงดังไปได้ตกใจหมด ผมถาม ก็จะไม่เสียงดังได้ยังงัยล่ะดูดิ ตัสยื่นจดหมายฉบับนั้นให้ผมดู เฮ้ย ส่งผิดคนป่าวเนี่ย ผมอึ้งมากเมื่อได้อ่านจดหมาย อะไรทั้งสองคนเลย เดี่ยวเริ่มอยากรู้บ้าง ก็ไอ้ตัสมัน…มัน ผมอ้ำอึ้งเพราะไม่ค่อยจะเชื่อเท่าไหร่ มันอะไรเล่าก็บอกมาดิอ้ำอึ้งอยู่นั่นแหละ เดี่ยวหัวเสีย ก็มันได้ทุนไปเรียนต่อที่อเมริกาอ่ะดิ ฮะไม่จริง เดี่ยวกับเต้อุทานพร้อมกัน จริง ไม่เชื่อลองอ่านดู ผมส่งจดหมายให้เต้กับเดี่ยวดู เออจริงว่ะ แล้วแกจะเอางัยต่อไปล่ะ เต้ถาม ยังไม่รู้ว่ะต้องถามความเห็นทุกคนก่อน แต่เค้าว่ามันเป็นโอกาสดีของแกแล้วนะ ถ้าแกไปจริงๆแกก็จะได้อยู่ใกล้ๆหม่าม้าด้วยงัยล่ะ เดี่ยวพูดสนับสนุนตัส เออเค้าก็ว่างั้นแหละว่ะ อีกอย่างแกจะได้ไปเยี่ยมคุณยายแทนพวกเราด้วย เต้พูดเสริม แล้วแกล่ะไอ้ตองว่างัย เต้ถามผม มันก็จริงอย่างที่พวกแกว่าแหละแต่มันก็ต้องแล้วแต่ไอ้ตัสมันด้วยว่ามันเต็มใจรึเปล่า ผมพูดอย่างมีหลักการ แล้วตกลงแกว่างัย   เดี่ยวถามตัส เค้าขอเวลาคิดคืนนึงแล้วกัน แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้จะมาให้คำตอบตอนเช้าแล้วกัน อืม ผมตอบรับตัส เออแล้วในจดหมายมันมีกำหนดว่าจะต้องไปเมื่อไหร่ล่ะ เดี่ยวถาม วันเสาร์นี้ ผมบอก ฮะ วันเสาร์นี้ก็อีกแค่สี่วันอ่ะดิ เดี่ยวพูดออกมาอย่างตกใจ  ก็ใช่สิไอ้ตัสมันแทบจะไม่มีเวลาเตรียมตัวเลย ผมพูด