ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เนี่ยนะ!?! บอดี้การ์ดของผม!!
\" วันนี้มาทำงานช้าจังนะลูก \" นายสิทธรพูดกับลูกชายของเขาที่เพิ่งจะก้าวเท้าเข้ามาในบริษัท
\" พอดีตื่นสายน่ะครับ \" สุรเชษฐ์บอกพ่อของเขา เนื่องจากเรื่องที่เขาเสียใจเมื่อวานนี้ทำให้กว่าจะข่มตานอนหลับก็ปาเข้าไปห้าทุ่มครึ่งแล้ว
\" อืม.. วันนี้พ่อพาบอดี้การ์ดของลูกมาแล้วนะ \" นายสิทธรบอก
\" หา? วันนี้เลยหรือครับ?? \" สุรเชษฐ์ตกใจเล็กน้อย เมื่อวานยังไม่หายกลุ้มใจเลยนะเนี่ย.. มีเรื่องมาให้กลุ้มอีกแล้ว
\" ใช่ \" นายสิทธรพยักหน้า
\" งั้นถ้าผมจะไปที่ไหน.. บอดี้การ์ดที่พ่อจ้างมาก็ต้องตามผมไปทุกที่เลยงั้นสิ? \" สุรเชษฐ์ถามอย่างเซ็งๆ
\" ใช่ \" นายสิทธรพยักหน้าเหมือนเดิม
\" งั้นถ้าผมเข้าห้องน้ำล่ะ? \" สุรเชษฐ์ถามต่อ
\" ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกลูก.. เอ้า ตามพ่อมา \" นายสิทธรบอกลูกชายพลางเดินนำเข้ามาในห้องทำงานส่วนตัว
\" นี่หนูพิมพ์นิภา.. หรือหนูแพร.. บอดี้การ์ดของลูกนะ \" นายสิทธรบอก สุรเชษฐ์หันไปมองถึงกับอึ้ง....
\" อีกแล้วเหรอนี่!?! \" ทั้งคู่เอ่ยขึ้นพร้อมๆกัน นายสิทธรมองอย่างสงสัย
\" เนี่ยนะ!?! บอดี้การ์ดของผม!!! \" สุรเชษฐ์หันมามองหน้าบิดาอย่างไม่ค่อยพอใจนัก เมื่อรู้ว่าบอดี้การ์ดของเขาก็คือยัยเจ๊ที่เจอกันเมื่อวานนี่เอง!!!
\" ก็ใช่น่ะสิ \" นายสิทธรพยักหน้า พลางหันหน้ามาทางพิมพ์นิภา \" หนูแพร.. นี่ลูกชายอาเอง ชื่ออาร์ทน่ะ หนูต้องคอยดูแลเขานะ \"
\" ค่ะ \" พิมพ์นิภารับคำ พลางหันหน้ามามองสุรเชษฐ์พร้อมกับยิ้มเยาะ
\" อ้อ.. พ่อลืมบอกไป \" นายสิทธรหันมาทางสุรเชษฐ์ \" อาทิตย์หน้าที่ลูกจะไปหาลูกค้าที่เชียงใหม่น่ะ พ่อจะให้หนูแพรเขาไปด้วยนะ \"
\" หา!?! ไม่ต้องครับๆ ผมไปคนเดียวได้ \" สุรเชษฐ์รีบปฏิเสธ
\" ไม่ได้หรอกๆ เกิดลูกเป็นอันตรายไปจะทำไง?? \" นายสิทธรไม่ยอม
\" ครับๆๆ ก็ได้ครับ งั้นผมขอตัวไปซื้ออะไรกินก่อนนะครับ \" สุรเชษฐ์ถอนหายใจเมื่อรู้ว่าทำยังไงพ่อก็คงจะให้บอดี้การ์ดของเขาไปด้วยอยู่ดี ก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินออกไปนอกห้องทำงานของพ่อเขาทันที
\" เฮ้อ... ทำไมบอดี้การ์ดของฉันต้องเป็นยัยนั่นด้วยเนี่ย \" สุรเชษฐ์บ่นออกมาโดยไม่รู้ว่าคนที่ถูกบ่นเดินตามมาข้างหลัง
\" เป็นฉันแล้วทำไมเหรอ? \" เสียงของพิมพ์นิภาถามขึ้นข้างหลัง ทำเอาสุรเชษฐ์ตกใจ
\" เธอ!! \" เขาไม่พอใจนักที่หญิงสาวเดินตามมาเงียบๆ
\" ฮึ่ม เมื่อวานฉันยังด่านายไม่สะใจเลย.. ไม่นึกเลยว่าต้องมาเป็นบอดี้การ์ดให้คนอย่างนาย \" พิมพ์นิภาบ่นขึ้น
\" เฮอะๆ จริงๆแล้วแค่เธออ้าปากใครๆก็เผ่นแล้วล่ะ ไม่จำเป็นต้องเก่งคาราเต้.. กังฟูแล้วก็ยูโดหรอกนะ \" สุรเชษฐ์หันมาบอก
\" นายหมายความว่าไง?? \" พิมพ์นิภาถามอย่างไม่เข้าใจ
\" ก็ปากเธอคมปานกรรไกร ใครถูกเธอด่าก็แทบอ้วกแล้ว 555 \" สุรเชษฐ์หัวเราะ ในขณะที่พิมพ์นิภาโกรธจนตัวสั่น
\' ถ้าไม่ใช่คนที่ฉันต้องดูแลล่ะก็... ฉันเตะนายน่วมแน่!! \' พิมพ์นิภาคิดในใจอย่างโมโห ก่อนจะเดินตามสุรเชษฐ์ออกไป
\" ทานอะไรมั้ย? เดี๋ยวฉันเลี้ยง \" สุรเชษฐ์ถามหญิงสาว
\" ไม่ \" พิมพ์นิภาตอบ
\" งั้นก็ดี.. ไม่เปลือง \" สุรเชษฐ์เดินไปตามทางอย่างอารมณ์ดี จนกระทั่ง.........!!!!!!!!!!!
\" เฮ้ย!! ไอ้หนุ่ม หยุดเดิน!! \" หนุ่มจิ๊กโก๋คนหนึ่งซึ่งแอบอยู่มุมตึกเอามีดจี้สุรเชษฐ์ไว้
.........สุรเชษฐ์หันไปตามต้นเสียง เขายกมือขึ้นพลางหันหน้าไปหาพิมพ์นิภา..................
\" ไม่ต้องกลัวนะคุณ \" สุรเชษฐ์บอก พิมพ์นิภามองหน้าชายหนุ่มงงๆ
\' ฉันต้องเป็นคนดูแลนายนะ!! ไม่ใช่ให้นายมาดูแลซะหน่อย \' พิมพ์นิภาคิดในใจ
\" อืม.. น้องคนนี้สวยจัง \" หนุ่มจิ๊กโก๋อีกคนหนึ่งซึ่งตัวดำเหมือนถ่านพูดขึ้น
\" มากับพี่ดีกว่ามั้ยจ๊ะ? น้องสาว \" หนุ่มจิ๊กโก๋คนแรกพูด
\' พวกนี้คงยังไม่รู้ล่ะสิว่าปากแม่นี่คมขนาดไหน? รับรองพอรู้แล้วจะเลิกชอบชัวร์ป้าบ!! \' สุรเชษฐ์คิดในใจ
\" ว่าไงครับน้องคนสวย? \" หนุ่มจิ๊กโก๋ถามต่อไป
\" ไม่ไปย่ะ คนอะไร.. ไม่หล่อแล้วยังปากหวานชวนอ้วกอีก แหวะ \" พิมพ์นิภาเถียงกลับพลางเชิดหน้าอย่างนางสาวไทย
\" พูดดีๆไม่ฟังงั้นเดี๋ยวจับตบเลย!! \" หนุ่มจิ๊กโก๋คนที่ตัวดำๆทำหน้าดุใส่
\" ย้าก!! \" สุรเชษฐ์อาศัยจังหวะที่พวกนั้นเผลอคว้าท่อนไม้แถวนั้นเตรียมจะฟาดหนุ่มจิ๊กโก๋ 2 คนนั่นทันที
\" เฮ้ย!! \" สุรเชษฐ์อุทานขึ้นเนื่องจากพวกนั้นรู้ตัวเสียก่อน ชายหนุ่มจึงถูกต่อยสลบไปกองอยู่กับพื้น
\" ฮึ่ย!! ตายซะเถอะแก!! มาทำร้ายเจ้านายฉัน!! ถ้าฉันตกงานไปจะว่าไงหา!?! \" พิมพ์นิภาใช้คาราเต้ซัดจิ๊กโก๋ 2 คนนั้นจนสลบคาพื้นไป
\" นี่นายๆๆ เป็นอะไรรึเปล่า? \" พิมพ์นิภาถามอย่างตกใจ
\" อย่าเพิ่งตายนะ!! ฉันยังไม่อยากตกงานนะ!!! \" หญิงสาวพล่ามต่อไป
\" ยังๆๆ ยังไม่ตาย \" สุรเชษฐ์ค่อยๆดันตัวให้ลุกขึ้นมาพลางมองหน้าพิมพ์นิภาอย่างทึ่งๆ เพราะเขาไม่คิดว่าเธอจะเก่งถึงขนาดนี้!!!!
*+*+*+ เอามาลงอีกตอนค่ะ (แบบว่ามีอารมณ์แต่ง) ขอบคุณทุกๆคนที่ติดตามนะคะ +*+*+*+***
\" พอดีตื่นสายน่ะครับ \" สุรเชษฐ์บอกพ่อของเขา เนื่องจากเรื่องที่เขาเสียใจเมื่อวานนี้ทำให้กว่าจะข่มตานอนหลับก็ปาเข้าไปห้าทุ่มครึ่งแล้ว
\" อืม.. วันนี้พ่อพาบอดี้การ์ดของลูกมาแล้วนะ \" นายสิทธรบอก
\" หา? วันนี้เลยหรือครับ?? \" สุรเชษฐ์ตกใจเล็กน้อย เมื่อวานยังไม่หายกลุ้มใจเลยนะเนี่ย.. มีเรื่องมาให้กลุ้มอีกแล้ว
\" ใช่ \" นายสิทธรพยักหน้า
\" งั้นถ้าผมจะไปที่ไหน.. บอดี้การ์ดที่พ่อจ้างมาก็ต้องตามผมไปทุกที่เลยงั้นสิ? \" สุรเชษฐ์ถามอย่างเซ็งๆ
\" ใช่ \" นายสิทธรพยักหน้าเหมือนเดิม
\" งั้นถ้าผมเข้าห้องน้ำล่ะ? \" สุรเชษฐ์ถามต่อ
\" ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกลูก.. เอ้า ตามพ่อมา \" นายสิทธรบอกลูกชายพลางเดินนำเข้ามาในห้องทำงานส่วนตัว
\" นี่หนูพิมพ์นิภา.. หรือหนูแพร.. บอดี้การ์ดของลูกนะ \" นายสิทธรบอก สุรเชษฐ์หันไปมองถึงกับอึ้ง....
\" อีกแล้วเหรอนี่!?! \" ทั้งคู่เอ่ยขึ้นพร้อมๆกัน นายสิทธรมองอย่างสงสัย
\" เนี่ยนะ!?! บอดี้การ์ดของผม!!! \" สุรเชษฐ์หันมามองหน้าบิดาอย่างไม่ค่อยพอใจนัก เมื่อรู้ว่าบอดี้การ์ดของเขาก็คือยัยเจ๊ที่เจอกันเมื่อวานนี่เอง!!!
\" ก็ใช่น่ะสิ \" นายสิทธรพยักหน้า พลางหันหน้ามาทางพิมพ์นิภา \" หนูแพร.. นี่ลูกชายอาเอง ชื่ออาร์ทน่ะ หนูต้องคอยดูแลเขานะ \"
\" ค่ะ \" พิมพ์นิภารับคำ พลางหันหน้ามามองสุรเชษฐ์พร้อมกับยิ้มเยาะ
\" อ้อ.. พ่อลืมบอกไป \" นายสิทธรหันมาทางสุรเชษฐ์ \" อาทิตย์หน้าที่ลูกจะไปหาลูกค้าที่เชียงใหม่น่ะ พ่อจะให้หนูแพรเขาไปด้วยนะ \"
\" หา!?! ไม่ต้องครับๆ ผมไปคนเดียวได้ \" สุรเชษฐ์รีบปฏิเสธ
\" ไม่ได้หรอกๆ เกิดลูกเป็นอันตรายไปจะทำไง?? \" นายสิทธรไม่ยอม
\" ครับๆๆ ก็ได้ครับ งั้นผมขอตัวไปซื้ออะไรกินก่อนนะครับ \" สุรเชษฐ์ถอนหายใจเมื่อรู้ว่าทำยังไงพ่อก็คงจะให้บอดี้การ์ดของเขาไปด้วยอยู่ดี ก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินออกไปนอกห้องทำงานของพ่อเขาทันที
\" เฮ้อ... ทำไมบอดี้การ์ดของฉันต้องเป็นยัยนั่นด้วยเนี่ย \" สุรเชษฐ์บ่นออกมาโดยไม่รู้ว่าคนที่ถูกบ่นเดินตามมาข้างหลัง
\" เป็นฉันแล้วทำไมเหรอ? \" เสียงของพิมพ์นิภาถามขึ้นข้างหลัง ทำเอาสุรเชษฐ์ตกใจ
\" เธอ!! \" เขาไม่พอใจนักที่หญิงสาวเดินตามมาเงียบๆ
\" ฮึ่ม เมื่อวานฉันยังด่านายไม่สะใจเลย.. ไม่นึกเลยว่าต้องมาเป็นบอดี้การ์ดให้คนอย่างนาย \" พิมพ์นิภาบ่นขึ้น
\" เฮอะๆ จริงๆแล้วแค่เธออ้าปากใครๆก็เผ่นแล้วล่ะ ไม่จำเป็นต้องเก่งคาราเต้.. กังฟูแล้วก็ยูโดหรอกนะ \" สุรเชษฐ์หันมาบอก
\" นายหมายความว่าไง?? \" พิมพ์นิภาถามอย่างไม่เข้าใจ
\" ก็ปากเธอคมปานกรรไกร ใครถูกเธอด่าก็แทบอ้วกแล้ว 555 \" สุรเชษฐ์หัวเราะ ในขณะที่พิมพ์นิภาโกรธจนตัวสั่น
\' ถ้าไม่ใช่คนที่ฉันต้องดูแลล่ะก็... ฉันเตะนายน่วมแน่!! \' พิมพ์นิภาคิดในใจอย่างโมโห ก่อนจะเดินตามสุรเชษฐ์ออกไป
\" ทานอะไรมั้ย? เดี๋ยวฉันเลี้ยง \" สุรเชษฐ์ถามหญิงสาว
\" ไม่ \" พิมพ์นิภาตอบ
\" งั้นก็ดี.. ไม่เปลือง \" สุรเชษฐ์เดินไปตามทางอย่างอารมณ์ดี จนกระทั่ง.........!!!!!!!!!!!
\" เฮ้ย!! ไอ้หนุ่ม หยุดเดิน!! \" หนุ่มจิ๊กโก๋คนหนึ่งซึ่งแอบอยู่มุมตึกเอามีดจี้สุรเชษฐ์ไว้
.........สุรเชษฐ์หันไปตามต้นเสียง เขายกมือขึ้นพลางหันหน้าไปหาพิมพ์นิภา..................
\" ไม่ต้องกลัวนะคุณ \" สุรเชษฐ์บอก พิมพ์นิภามองหน้าชายหนุ่มงงๆ
\' ฉันต้องเป็นคนดูแลนายนะ!! ไม่ใช่ให้นายมาดูแลซะหน่อย \' พิมพ์นิภาคิดในใจ
\" อืม.. น้องคนนี้สวยจัง \" หนุ่มจิ๊กโก๋อีกคนหนึ่งซึ่งตัวดำเหมือนถ่านพูดขึ้น
\" มากับพี่ดีกว่ามั้ยจ๊ะ? น้องสาว \" หนุ่มจิ๊กโก๋คนแรกพูด
\' พวกนี้คงยังไม่รู้ล่ะสิว่าปากแม่นี่คมขนาดไหน? รับรองพอรู้แล้วจะเลิกชอบชัวร์ป้าบ!! \' สุรเชษฐ์คิดในใจ
\" ว่าไงครับน้องคนสวย? \" หนุ่มจิ๊กโก๋ถามต่อไป
\" ไม่ไปย่ะ คนอะไร.. ไม่หล่อแล้วยังปากหวานชวนอ้วกอีก แหวะ \" พิมพ์นิภาเถียงกลับพลางเชิดหน้าอย่างนางสาวไทย
\" พูดดีๆไม่ฟังงั้นเดี๋ยวจับตบเลย!! \" หนุ่มจิ๊กโก๋คนที่ตัวดำๆทำหน้าดุใส่
\" ย้าก!! \" สุรเชษฐ์อาศัยจังหวะที่พวกนั้นเผลอคว้าท่อนไม้แถวนั้นเตรียมจะฟาดหนุ่มจิ๊กโก๋ 2 คนนั่นทันที
\" เฮ้ย!! \" สุรเชษฐ์อุทานขึ้นเนื่องจากพวกนั้นรู้ตัวเสียก่อน ชายหนุ่มจึงถูกต่อยสลบไปกองอยู่กับพื้น
\" ฮึ่ย!! ตายซะเถอะแก!! มาทำร้ายเจ้านายฉัน!! ถ้าฉันตกงานไปจะว่าไงหา!?! \" พิมพ์นิภาใช้คาราเต้ซัดจิ๊กโก๋ 2 คนนั้นจนสลบคาพื้นไป
\" นี่นายๆๆ เป็นอะไรรึเปล่า? \" พิมพ์นิภาถามอย่างตกใจ
\" อย่าเพิ่งตายนะ!! ฉันยังไม่อยากตกงานนะ!!! \" หญิงสาวพล่ามต่อไป
\" ยังๆๆ ยังไม่ตาย \" สุรเชษฐ์ค่อยๆดันตัวให้ลุกขึ้นมาพลางมองหน้าพิมพ์นิภาอย่างทึ่งๆ เพราะเขาไม่คิดว่าเธอจะเก่งถึงขนาดนี้!!!!
*+*+*+ เอามาลงอีกตอนค่ะ (แบบว่ามีอารมณ์แต่ง) ขอบคุณทุกๆคนที่ติดตามนะคะ +*+*+*+***
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น