ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    คริส สปีด เล่ม 1

    ลำดับตอนที่ #3 : อาวุธศึกษา

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 16
      0
      7 ธ.ค. 46

                     คริสและทีน่าเดินมาลงทะเบียนที่เคริองคอมพิวเตอร์ที่เรียงราย กันอยู่อย่างมากมาย “เธอมองตรงแสงสีแดงนะ” ทีน่าบอกคริสขณะคอมกำลังสแกนม่านตาของเขาเพื่อเก็บข้อมูล



        ครี๊ด



        เสียงคอมพิวเตอร์เก็บข้อมูล เสียงออกมาจากลำโพงว่า “ยินดีต้อนรับ คุณคริสโตเฟอร์ สปีเดอร์ สู่โรงเรียนสายลับ ยูโรแนล  เชิญรับสัมภาระได้ที่เคาน์เตอร์ด้านหน้าคะ” คริสเดินตามที่คอมบอกไปยังเคาน์เตอร์ด้านหน้า มีพนักงานอยู่ “ขอสัมภาระครับ เอ่อ..คริสโตเฟอร์ สปีเดอร์ฮะ” คริสบอกหล่อน เธอยื่นกระเป๋าให้เขา 3 ใบ

    ใบแรก เป็นกระเป๋านักเรียน ใบที่ 2 เป็นกระเป๋าแลบท๊อป ใบที่ 3 เป็นกระเป๋าใส่เครื่องใช้   มีแว่นตา   และนาฬิกาสีดำคลับ ที่เขาเห็นนักเรียนที่ยูโรสเตชั่นใช้กันด้วย เรียกว่าเป็นแว่นแฟชั่นได้ทีเดียว เขาลองสวมดู และใส่นาฬิกา เขาคลิกปุ่มที่นาฬิกา ภาพที่บังเกิดใต้แว่นนั้เป็นภาพ 3 มิติเขาสามารถทำอะไรก็ได้ต่อเมื่อใส่แว่นตานี้และนาฬิกา ทีน่าบอกเขาว่าเวลาจ่ายเงิน ของต่างๆต้องใช้ม่านตาจ่าย “งั้นเราไปหอเลยละกัน”ทีน่าบอก “แต่เธอต้องเข้าไปเองนะคริส”ทีน่าบอกระหว่างนั่งรถรับส่งภายในโรงเรียน



       เอี๊ยด!!!



        เสียงรถเบรกกระทันหันและเปิดประตู มีกลุ่มเด็กชาย 3 คนขึ้นมา อายุก็คงจะรุ่นราวคราวเดียวกับคริส เดินขึ้นมาบนรถ เขาดูท่าทางแล้วคิดว่า ซ่าส์ไม่เบาแน่เลย แล้วจึงกระวิบถามทีน่าว่าพวกนี้เป็นใคร

        

        “พวกนี้น่ะเหรอ วันๆดีแต่เดินเก๊กไปทั่วโรงเรียนแต่มันเลือดเย็นมากทีเดียว ไอ้คนผมตั้งชื่อ ทากะ คนกลางที่หล่อๆหน่อยชื่อ จาเมน และคนสุดท้ายโหดๆชื่อ ศุภชัย เก่งมวยไทยชิ๊บเป๋งเลย” ทีน่าบอกคริส คริสยิ้มรับ แต่แล้วพวกนั้นก็หันมามองเจอหน้าที่กำลังยิ้มหยันของคริสพอดี จาเมนถามว่า “มองไรวะไอ้หน้าจืด” คริสสวนทันทีว่า “ก็มองแกไงไอ้กร๊วก” หลังจากคำพูดนั้นศุภชัยก้เข้ามาล็อกตัวคริสจะให้จาเมนต่อยแต่…คริสกระโดดม้วนตัวขึ้นไปและจาเมนก็ปล่อยหมัดเข้าท้องศุภชัยเต็มๆ คนบนรถต่างเฮฮากันใหญ่ บ้างก็เชียร์จาเมน บ้างก็เชีนร์คริส (โดยเฉพาะสาวๆ)แต่แล้ว 3 คนก็ย่อมจะชนะคนเดียวแม้คริสจะมีฝีมือขนาดไหนก็ตาม เขาโดนซ้อมซะ 5-6 หมัดแต่แล้วพวกนั้นก็ต้องหยุดเมื่อ…..



        “พวกแกหยุดได้แล้ว”เสียงๆหนึ่งพูดขึ้น ชายหนุ่ม คนหนึ่งพูดขึ้น เขามีชื่อว่า ปีเตอร์และอีกคนชื่อ สตีฟ

    ก็ลุกขึ้นเช่นกัน “การต้อนรับนักเรียนใหม่แบบนี้มันไม่ได้ช่วยส่งเสริมชื่อเสียงให้กับยูโรแนลเลย ไอ้จาเมน”ปีเตอร์พูดขึ้น “หักคะแนนของทีม 10 คะแนนฐานะที่ทะเลาะวิวาทในที่สาธารณะของโรงเรียนยูโรแนล”ปีเตอร์ออกคำสั่งพลางกดที่ปาล์มดูเหมือนจะเป็นการหักคะแนน  เค้าเป็นใครกันแน่ที่สามารถออกคำสั่งหัวโจกแบบนี้ได้ “นายเป็นอะไรรึเปล่า”เขาหันมาถามคริส “มะ...ไม่เป็นไร”คริสตอบและถามต่อไปว่า “..คะแนนทีมอะไรเหรอ” “อ๋อ ยูโรแนลจะเรียนกันเป็นทีมน่ะ ทีมล่ะ 3 คน แล้วเมื่อมีทีมก็ต้องไปลงทะเบียนทีม เรามีการเรียนการสอนแบบนี้เพราะถือคติของท่านศาสตราจารย์เจ. อาร์. บิชอบน่ะ”ปีเตอร์บอก “ท่านเป็นเจ้าของรางวัลโนเบลสาขาสายลับและการปราบปรามผู้ก่อการร้ายระหว่างประเทศ รางวัลโนเบลสาขานี้พึ่งตั้งขึ้นในปี 2014 นี้เอง” “และท่านก็เคยเป็นอาจารย์ใหญ่ของโรงเรียนของเราด้วย”สตีฟเสริม “และการแบ่งทีมต้องแบ่งตามสายการเรียนด้วย”สตีฟเสริมในเรื่องที่ปีเตอร์ตกหล่น “งั้นเราไปที่หอพักของเราเลยละกันนะ”สตีฟบอกกับคริส  จากนั้น สตีฟและปีเตอร์ก็ลงจากรถประจำทางที่หน้าตึกขนาดใหญ่แห่งหนึ่งอยู่ติดกับทะเล คริสอยากรู้เหลือเกินว่ายูโรแนลตั้งอยู่ในประเทศใดในโลกนี้ “หอพักที่นี่พักห้องละกี่คนเหรอ”คริสถามแล้วนึกถึงโรงเรียนแบร์วูดส์ พักห้องละ 6 คนชั่งเป็นเรื่องทรมานเหลือเกิน “ที่นี่พักห้องละคนนะคริส”สตีฟบอก ทั้งหมดขึ้นลิฟต์อีกครั้ง จนมาถึงชั้น 25 เขาเดินมาถึงห้องที่มีเลขว่า 2506  คริสลืมตาที่ช่องตรวจมานตา แล้วเสียงปลดล็อคก็ดังขึ้น



        คริสก้าวเข้าไป เพื่อนต่างขอตัวไปยังห้องของตนเอง เขาคลำหาสวิทช์



    วาบ



        แสงไฟที่เปิดขึ้น คริสตกตะลึงกับความหรูของห้องพัก มีห้องแบ่งออกเป็น 4 ส่วน ห้องรับแขกมีทีวีและโฮมเธียร์เตอร์ครบชุดพร้อมหน้าต่างชมทะเล เมื่อเดินเลี้ยวซ้ายก็เป็นห้องน้ำที่มีจากุซซี่ สระว่ายน้ำเล็กๆ และหน้าต่างชมทะเล ถ้าไปทางขวาก็พบทางแยกส่วนหนึ่งเป็นห้องนอนเตียงขนาดใหญ่และทีวี อีกห้องหนึ่งเป็นห้องสำหรับทำการบ้านมีคอมพิวเตอร์และที่เก็บของ เขาเพลินกับการสำรวจห้องและก็เหนื่อยจนหลับไป



    ก๊อก ก๊อก



        เสียงเคาะประตูดังขึ้น คริสลุกไปล้างหน้าและรีบเปิดประตู ผู้มาเยือนในยามเช้าคือ ปีเตอร์และสตีฟนั่นเอง ทั้ง 2 นำชุดนักเรียนมาให้คริสเพราะพวกเขาลืม บอกให้คริสไปเบิกเมื่อวาน “อ้อ ขอบใจเพื่อน”คริสบอกปีเตอร์และสตีฟ “นายอยากจะอยู่ทีมเรามั๊ยล่ะ…”สตีฟถามถามแล้วมองหน้าคริส คริสไตร่ตรองดู “ถ้านายไม่อยากก็ไม่เป็นไรนะ” สตีฟรีบบอกกับคริส “เจ๋ง ไปเลยถ้าฉันได้อยู่ทีมนาย” คริสบอก “งั้นเราไปลงทะเบียนให้เค้าเถอะ”ปีเตอร์บอก และพามาที่ตึกธุรการอีกครั้ง พร้อมทั้งพาคริสไปลงทะเบียนเพื่อให้เขาเข้าร่วมทีม

        

    “ไปเข้าเรียนกันเถอะ”ปีเตอร์บอกเพื่อนๆ แล้วพากันเดินไปที่อาคารเรียนสูง 5 ชั้น

        

    “ชั่วโมงแรกเราเรียนวิชาอาวุธศึกษาแฮะ ฉันชอบจริงๆเลย” สตีฟบอกกับคริส  และแล้ว ก็มีอาจารย์คนหนึ่งเดินเข้ามา “ฉันชื่ออาจารย์เจอร์เมน วอร์ชิงตัน เป็นอดีตหัวหน้าหน่วยเดลต้าฟอสต์ เชี่ยวชาญอาวุธทุกชนิด เจอร์เมนกล่าว หน้าเค้าให้อยู่หรอก เจอร์เมน วอร์ชิงตันเป็นคน ตัวใหญ่ ดำ กล้ามเป็นมัดๆ  “งั้นเราลงไปที่สนามฝึกเลย” เจอร์เมนบอกนักเรียนในชั้น ทุกคนกุลีกุจอเพื่อลงไปยังสนามฝึก



        เมื่อทุกคนไปถึงก็ได้พบกับสนามฝึกรบสมจริง “วันนี้เราจะเริ่มด้วยการฝึกยิงเป้าก่อนนะ ด้วยปืน กล๊อกขนาด 9 มม. แต่ผู้หญิงใช้ .22 ก็พอแล้ว”เจอร์เมนบอก และทุกคนก็ได้รับอาวุธและที่อุดหู และประจำช่องยิง



    “ฉันนับ 1 ถึง 3 และยิงเลยนะ 1…2…3” สิ้นเสียง ทุกคนก็ลั่นไกอย่างเมามัน คริสบรรจงยิงทีละนัดจนหมดแม๊ก เขาทำได้ดีมาก



    “ไม่มีใครยิงเข้าเป้าเลยซักคนนอกจากมิสเตอร์สปีเดอร์ ทั้งที่เค้าพึ่งเรียนวิชานี้เป็นครั้งแรก” เจอร์เมนบอกกับนักเรียน “งั้นลองใช้แว่นและปรับเป็นหมวดต่อสู้ซิ” ทุกคนทำตามและลองอีกครั้ง คริสลองสวมและกดหมวดต่อสู้



    วาบ





    บาย สนุกปะ ช่วยโพสต์และให้คะแนนด้วยนะครับ

        





        

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×