First Love Diary

ลำดับตอนที่ #3 : เที่ยวน้ำตก

     ไม่รู้ว่าทำไมโรงเรียนของฉันจึงเปิดเรียนวันแรกในวันศุกร์ ช่างมันเถอะ วันนี้วันเสาร์ พ่อไปคุยธุระกับเพื่อนที่น้ำตก เลยจะพาครอบครัวไปเที่ยวน้ำตกด้วยเลย

“พ่อขา หนูชวนหยกไปด้วยได้ไหมคะ”

“ถ้าพ่อแม่เค้าให้ไปก็ไปสิลูก”



     ฉันรีบวิ่งไปโทรศัพท์โดยหวังว่าวันนี้หยกจะไม่ไปไหน แล้วหยกก็ไม่ไปไหนจริงๆ ฉันให้พ่อไปแวะรับหยกที่บ้าน บ้านของหยกเป็นร้านขายยาจีนมาหลายชั่วอายุคน น้ำตกที่พวกเราจะไปอยู่ไกลจากบ้านมาก ต้องขับรถเกือบชม.แต่ว่าฉันก็ไม่เบื่อเพรามีหยกเป็นเพื่อนมาให้รถแล้ว หยกเป็นเพื่อนกับฉันมาตั้งแต่เล็ก หยกชื่อจริงชื่อการะเกด เราเล่นด้วยกันมาตลอด ตอนนี้หยกเรียนคนละโรงเรียนกับฉัน วันธรรมดาเลยไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่



     พอถึงน้ำตกพ่อไปจอดรถที่ร้านอาหารที่มองเห็นน้ำตกได้

“แม่ สั่งอาหารให้ลูกๆทานไปก่อนนะ”

     พ่อบอกก่อนที่พ่อจะเดินไปคุยธุระที่ร้านอาหารอีกร้านที่อยู่ใกล้ๆ ฉันเหลือบมองไปเห็นรถเบนซ์เหมือนที่ไปรับโจ้กับเจนที่โรงเรียนเมื่อวันก่อน แต่ฉันไม่แน่ใจว่าจะเป็นคันเดียวกันหรือเปล่า เพราะฉันไม่ได้จำเลขทะเบียนไว้



    ฉันกับหยกไปเดินเล่นกันหลังจากทานอาหารเสร็จ พ่อคุยธุระเสร็จพอดี ฉันเห็นพ่อเดินออกมาพร้อมกันผู้ชายอีกคนหนึ่ง ฉันวิ่งเข้าไปหาพ่อ

“ลูกๆ นี่เพื่อนพ่อชื่อสมเกียรติ”

“สวัสดีค่ะ” ฉันกับหยกพูดพร้อมกัน

“ลูกสาวทั้งสองคนเลยหรือครับ” คุณสมเกียรติถามพ่อ

“อ๋อ ป่าวครับ คนนี้ลูกสาว คนนี้เพื่อนลูกสาวครับ”

คุณสมเกียรติหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วโทรหาใครสักคน...

     แล้วก็มีเสียงใครไม่รู้วิ่งมาจากทางน้ำตก ฉันกับหยกหันไปมองพร้อมกัน แล้วฉันก็เห็นโจ้กับเจนวิ่งมาพร้อมกัน แล้วหยดที่ข้างๆคุณสมเกียรติ

“ไปลูกๆกลับบ้านกัน” คุณสมเกียรติบอกโจ้และเจน

“งั้นเราก็กลับบ้านกันบ้างสิเนอะ” พ่อบอกพวกเราแล้ววิ่งไปตามแม่

บ่ายนั้นฉันกับหยกไปเล่นกันที่สวนสาธารณะจนเย็น

“หยกไปค้างบ้านเรามั๊ย จะได้อยู่เล่นกัน”

“ฟ้าไปค้างบ้านเราดีกว่า”

“งั้นเดี๋ยวไปเจอกันที่บ้านเธอละกัน”

วันนี้ฉันนอนค้างที่บ้านหยก โดยที่ก่อนนอนก็เอาไดอารี่เล่นเดิมมาเขียนเพิ่ม

“ขออ่านไดอารี่ฟ้าหน่อยสิ”

“ไม่เอาหรอก ความลับเยอะ” ฉันยิ้มให้ด้วยสีหน้ามีลับลมคมใน

คืนนี้ฉันเอาไดอารี่วางไว้ใต้หมอนหนุน โดยหวังว่าหยกคงไม่แอบหยิบไปอ่าน แล้วฉันก็ผลอยหลับไป