เพื่อ อะไร

ลำดับตอนที่ #2 : เหมมันต์ วิปโยค

     อากาศในฤดูหนาวโหดร้าย เหลือเกิน นักเรียนนายร้อยปีสุดท้าย สังกัดกองทัพอากาศ โยอิจิ มัตสึโอกะ กระชับเสื้อคลุมให้แน่นขึ้น หิมะโปรยปรายลงมาติดต่อกันเป็นวันที่สามแล้ว เขาหายใจหอบเบาๆ แม้จะเพิ่งบ่าย4สี่โมง แต่อากาศหน้าหนาว ประกอบกับหิมะที่เกาะตามไฟถนน กลางกรุงโตเกียวทำให้ บรรยากาสดูอึมทึมขึ้นไม่น้อย ชีวิตของเขาดูสมบูรณ์อย่างที่สุดในยามนี้ ถ้าไม่รวมเจ้าหิมะบ้าที่ร่วงลงมาไม่ขาดสายในตอนนี้

     เขาเป็นบุตรชายคนโต ของลูกชายคนโตแห่งตระกูลมัตสึโอกะ ตระกูลที่สืบเชื้อสายทหารมาหลายชั่วอายุคน บิดาของเขา พันเอก ฮิโรชิ มัตสึโอกะ หนึ่งในทหารคนสนิท ของนายกรัฐมนตรีของญี่ปุ่นขณะนั้น  แต่ไม่ใช่สิ่งที่เขาปรารถนาเลย

เขาถูกเข้าใจว่าเป็นทายาทคนเดียวของตระกูล มัตสึโอกะ นานกว่า17ปีจน จิโต มัตสึโอกะ น้องชายของเขา ลืมตาดูโลกเมื่อ3ปีก่อน ภาระต่างๆตกมาอยู่ที่เขา การเข้าโรงเรียนนายร้อยเป็นการฝืนความรู้สึกเขาอย่างยิ่ง เขาเกลียดสงคราม ความน่ากลัวของมันไกล้เข้ามามากเหลือเกินจนเขาไม่อาจรับรู้ได้

     ถึงกระนั้น ถ้าไม่เป็นทหาร เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเป็นอะไร คนรอบตัวเขาเป็นทหารทั้งสิ้น ทั้งพ่อ ทั้งอา ต่างก็เป็นทหาร ที่มีเกียรติกันทุกคน หลังจากที่ญี่ปุ่นยึดแมนจูเรีย เมื่อปี2474 ลัทธิทหารนิยม แพร่หลายมากขึ้น ทุกคนบูชาทหาร และเขาเองก็ไม่อาจเห็นอะไรที่จะทำได้ดีกว่าการเป็นทหารเช่นกัน



     แสงไฟสลัวจากบ้าน คหบดีติดถนนใหญ่ ทำให้จิตใจเขาเตลิดเปิดเปิง ถึงคนที่อยู่ข้างในนั้น ลูกสาวเจ้าของบ้าน ชอบพอกับเขามานาน ชีวิตในเครื่องแบบ และ การเป็นคนในตระกูลมัตสึโอกะ 2สิ่งที่เขาไม่ปรารถนา กลับทำให้สิ่งที่เขาปรารถนาเป็นไปอย่างง่ายดายขึ้น



“มาอิจัง ฉันรักเธอเหลือเกิน…ฉันอยากให้เธอรู้เหลือเกินว่าฉันรักเธอเพียงไร”

เขาพูดกับเธอเมื่อ หน้าร้อนที่ผ่านมา

“ฉัน อยากจะบอกว่าฉันรักเธอยิ่งกว่าสิ่งใดในโลก”… “เพียงให้เธอรู้ว่า ฉันสามารถตายแทนเธอได้\"



เธอเงยหน้าขึ้นมอง นักเรียนนายร้อยหนุ่ม..เอามือที่เล็กๆขึ้นปิดปากเขา พลางพูดว่า

“พอเถอะ…โยอิจิ ฉันรู้ว่าเธอรักฉันมากเพียงไร แต่ขอทีเถอะ”เธอเพ่งสายตาหวานๆที่แสนเด็ดเดี่ยวมาที่เขา

“เก็บชีวิต ของเธอไว้ให้ แก่ ประเทศชาติ และองค์จักรพรรดิ เถอะ” เธอลดมือลงพลางก้มหน้าหลบสายตาของเขา



“ไม่มีทาง…จะประเทศชาติ หรือใคร ก็ไม่มีทางได้ชีวิตฉัน ฉันมอบให้เธอ เท่านั้น” เขาเถียงถ้อยคำของ อิสตรีเพศแต่เพียงในใจเท่านั้น

เป็นที่รู้กันว่า ชีวิตของทหารอย่างเขาไม่สามารถเป็นอื่นได้เลยนอกจากอุทิศให้ประเทศชาติ และองค์จักรพรรดิ์ อย่างที่เธอพูดจริงๆ

แต่ในความคิดของเขาแล้วชีวิตที่เขาจะอุทิศจะทำเพื่อสิ่งที่เขารักและพร้อมจะสละ เท่านั้น หาได้เป็นเพื่ออุดมการของใครผู้ใดไม่



     เขาแหวกทางเดิน เข้าบ้านที่เต็มไปด้วยหิมะ  ผลักประตูกระดาษที่เพิ่งซ่อมไปเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมาก่อนพายุเข้า

“ไง โยอิจิ”เสียงของหนุ่มวัย30ดังขึ้น

“อา อาโอกิ สวัสดีครับ”เขาทำความเคารพ น้องชายของบิดา

“วันนี้ พ่อเค้าคงไม่กลับบ้าน ฝากอาแวะมาดูหน่อย” ร้อยเอก อาโอกิ พูดพลางหยอกกับ หลานชายคนเล็ก ที่ยังไม่เต็ม3ขวบดี

“แต่เห็น โยอิจิกลับมา อาคงกลับได้แล้วล่ะ”นายร้อยเอก ลุกขึ้นจะไปหยิบเสื้อคลุม…

“ทุกวันนี้มันวุ่นวายไปหมด เรื่องนายทุน เรื่องทหารหนุ่มๆ พ่อเราคงยุ่งอีกสักพักเลยล่ะ”อาโอกิบ่นขึ้นพลาง ควักยาเส้นตามสมัยนิยมออกมาสูบ

“ไม่อยู่ทานข้าวเย็น ก่อนหรือครับ” เขาท้วงผู้เป็นอา

อาโอกิส่ายหน้า พลางแจงเหตุผลว่าถ้าค่ำพายุหิมะ จะหนักขึ้น แล้วจึงเดินขึ้นรถยนตร์ เยอรมันนำสมัยไป



        เขามองน้องชายของเขา ,ช่างโชคดีเหลือเกินกว่าเจ้าหนูคนนี้จะโต ญี่ปุ่นอาจจะเปลี่ยนไป ค่านิยมทหาร รัฐนิยมอาจะหมดไป  จะได้ไม่ต้องทนทุกข์เช่นเดียวกับที่เขาได้รับ

    ทุกวันนี้ญี่ปุ่น กับแนวคิดที่ว่ารบไม่มีทางแพ้ เริ่มแพร่หลาย ตั้งแต่บุกแมนจูเรีย แต่ภายในแล้วกลับมีแต่ความวุ่นวาย ขณะที่ โยอิจิ มัตสึโอกะ ทอดสายตาไปข้างนอกอย่างไร้จุดหมาย เขาไม่มีทางล่วงรู้ถึงเหตการณ์ ยิ่งใหญ่อันเกี่ยวพันกับเขาที่กำลังเกิดขึ้นเลย



    นสพ.อาซาฮี วันที่30กุมพาพันธ์  พ.ศ. 2478

“นิ นิ รก กุยิเกง ,เหมมันต์วิปโยค”

26 กพ พศ 2478 เกิดรัฐประหารขึ้นในญี่ปุ่น คณะนายทหารหนุ่ม ก่อปฏิวัติ ล้มรัฐบาล ของ พลเรือเอก โอกาดา ที่ไม่ยอมให้นายทหาร กับนายทุนเจรจากันได้อย่างเสรี จึงเกิดการระดมยิง ใจกลางกรุงโตเกียว



“เวลาตี3 คณะนายทหาร บุกโจมตีสำนักนายกรัฐมนตรีเมื่อไม่พบก็เข้าทำร้ายถึงที่พัก ประหารทุกคนที่ขวางหน้า ไม่ว่าจะเป็นน้องเขย นายกรัฐมนตรีโอดากา พลเรือเอก ไซโต เจ้ากรมยุทธศาสตร์ สมุหราชมณเฑียร ตลอดจน รัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม ทั้งหมดนี้ ตายหมด รวมถึงนายทหารชั้นผู้ใหญ่คนสนิทหลายคน คนญี่ปุ่นฆ่าฟันกันเอง เลือดจมบนกองหิมะ เหตุการณ์นี่กว่า3วันจึงยุติ”