ไดอารี่ สีชมพู

ลำดับตอนที่ #2 : แล้ว เรา ก็ ได้ พบ กัน (ก็เธอน่ารัก)

~เปิดภาคเรียนที่2 วันแรก~  



และแล้วช่วงปิดเทอมก็ผ่านไปไว เหมือนโก 6 เปิดเทอมนี้ผมก็หวังไว้ว่าจะได้เจอหน้าพวกน้องๆเค้า(อย่างเป็นทางการ)แหละคับ^ ^\"

  



   ผมลงจากรถที่แม่ขับมาส่ง(ไม่ใช่คุณชายนะคับ) เดินเข้าสู่ประตูรร. ก็รู้สึกถึงบรรยากาศเดิมๆ ของชีวิตเด็กม.ปลายคนนึง

หลังจากหยุดยาวมาเป็นเดือน(ชักจาขี้เกียจจนเคยตัว)  เช้านี้ก็ทำเหมือนปกติ เข้ารร.มาก็แว่บขึ้นห้องโฮมรูมก่อนเรย ทักทายเพื่อนๆ กัน ไม่เจอะกันนาน

ก็มีเรื่องคุยเยอะทีเดียว(บางคนก็ไม่ได้ติดต่อกันเลยช่วงเปิดเทอม)  แต่.. นั่นไม่ใช่ประเด็น!?!?!?!

วันนั้นทั้งวัน ใจผมยังจดจ่ออยู่กับน้องๆmsn ทั้ง3คนอยู่ (จาได้เจอเค้ามั้ยน๊อ) จะไปหาก็ไม่รู้หาที่ไหน เลยได้แต่หวังว่า เค้าเจอเราคงจามาทักเองอ่าแหละ

วันแรกก็ไม่ค่อยมีเรียนอาไรหรอกคับ จารบอกจุดประสงค์ พูดเรื่องแนวการเรียนสรรเพเหระ ผมก็เข้าบางวิชา ไม่เข้าบางวิชา(เรียกง่ายๆว่าโดด ก็จบ)

ก็พยายามเดินล่างตึกเรียนบ่อยๆ เผื่อจาเจอน้องๆเค้า หุๆ และแล้วเวลาก็ผ่านไป จนถึงเวลาเลิกเรียน (บ่าย3โมงครึ่ง)  ว๊า ไม่มีอาไรคืบหน้าเกี่ยว

กับน้องmsnทั้ง3



ทุกเย็น ผมมักจะกลับบ้านกับเพื่อนคนนึงชื่อเสม(คนละคนกะที่โยนปากกาเมื่อตอนแรกน่ะ คนนั้นชื่อ นัย) ในตอนเย็นของวันเปิดเทอมวันแรกนั้นเอง...

ผมกับเสมเดินไปรอรถประจำทางที่ป้ายก่อนถึงรร.ป้ายนึง(คนมันน้อยดี แบบว่าแม่มาส่งตอนเช้าแต่ตอนเย็นกลับเองคับ) และแล้ว ! ขณะที่ผมนั่งรอรถอยู่นั้นก็ได้หันไปเห็นน้องม.ต้นคนหนึ่ง

ยืนห่างออกไปไม่ถึง 10 เมตร  ก็แบบว่า น่ารัก โดนใจคับ หุๆ น้องเค้าตัวเล็ก แต่ไม่ถึงกับเตี้ยน่ะ (โดนปกติผมชอบผู้หญิงตัวเล็กอยู่แล้วด้วย) หน้าตาน่ารักคับ (เต็ม10 ผมให้ 9ครึ่งเลย)

เฮ้อ อธิบายคงไม่เห็นภาพเท่าได้เห็นตัวจริงคับ ไปจินตนาการเอาเองแระกัน ตอนนั้นหัวใจสั่นไหวเลย (ก็เธอน่ารัก จนใจไหวหวั่น) แต่ผมก็เพิ่งนึกออกว่า หน้าน้องเค้าคล้ายๆคนที่อยู่ในกลุ่มที่มาหาผมที่ห้อง

ใช่1 ใน3 คนรึป่าวหว่า  ผมก็ค่อนข้างจะหันไปมองเค้าบ่อยคับ น้องเค้าคงรู้สึกตัว เค้าก็หันมามองผม แล้วอมยิ้มนิดๆ (ง่า คนอารายน่ารักชามัด)

  และแล้วรถสายที่ผมรอก็มา เพื่อนผมก็ลากผมขึ้นรถ - -\" (ขนาดขึ้นรถแล้วผมยังหันไปมองหลังรถตามน้องเค้าเลยนะนี่)

เย็นวันนั้นผมก็กลับบ้านไป ก็ on msn ตามปกติ นั่งเล่นไปสักพัก  น้องๆทั้ง3เค้าก็ on กันคับ เข้ามาเกือบๆพร้อมๆกันเลย(คงนัดกันเล่นมั้ง)

แล้ว มีน ก็เข้ามาทักผม



*ปกติเวลาเล่นจะใช้นามแฝง แต่อันนี้เพื่อความเข้าใจง่ายขึ้นคับ



___________________________________

มีน: ดีคร่ะ พี่นัฐ



นัฐ: ดีค้าบ เปิดเทอมวันแรกเป็นไงมั่ง



มีน: ก็ดีอ่า แล้วพี่เปงงายมั่ง



นัฐ: ก็หนุกหนานง่ะ โดดไปครึ่งวัน เหะๆ



มีน: อ่านะ

_______________________________________







ระหว่างนั้นผมก็คุยกันมิ้งและมิกตามปกติ แล้วก็ได้คุยเรื่องที่น้องเค้าเจอผมที่รร. เค้าก็บอกว่า เจอผมบ่อยเหมือนกันที่รร. แต่ไม่มีโอกาสได้ทัก

เค้าถามผมว่า รู้ยังว่าคนไหนเป็นใคร (ง่า ไม่น่าถาม) ผมก็บอกไปว่ายังไม่รู้เลยสักคน วันหลังถ้าเจออะให้เข้ามาบอกด้วย







_____________________________________________

มีน: พี่นัฐ



นัฐ: คับป๋ม



มีน: วันนี้พี่นัฐยืนรอรถเมล์ที่ป้ายก่อนรร. ป้ายนึงใช่ปะ



นัฐ: รู้ได้ไงง่ะ



มีน: ก็พี่นัฐหันมามองมีนตั้งหลายครั้ง นึกว่ารู้แล้วซะอีก



นัฐ: อ้าว คนนั้นมีนหรอน่ะ



มีน: ช่ายค่ะ



นัฐ: เหอๆ



มีน: ทำไมหรอคะ



นัฐ: ป่าวหรอก น่ารักดีอะ(ถึงหันไปมองบ่อยงัย)



มีน: อ่านะ

___________________________________________________



ผมได้เห็น \"มีน\" คนแรกหรือนี่ น่ารักซะด้วย (ว่าจะจีบด้วย เหะๆ แต่ คงได้แค่ฝันง่ะ เรามานมะหล่อ ไม่ไหวมั้ง)

หลังจากวันนั้นมา ผมก็คุยกับมีนมากขึ้น(ในmsnน่ะ) แต่เวลาเจอกันที่รร.ไม่ค่อยจะกล้าทักหรอก

ไม่ค่อยกล้าเข้าใกล้เลยด้วย(กลัวหัวใจสั่น ไม่ได้กลัวน้องเค้ากัดนะคับ)