เหล่าผู้กล้าหาญแห่งไซโคลน

ลำดับตอนที่ #2 : ออกปฎิบัติการและการต่อสู้

เค้าความเดิมตอนที่แล้ว ก็เริ่มสงครามกันแล้วใช่มะเอางั้น เริ่มเลย

เอื้อมไม่ถึง...รู้ตัวฉันดียังไกลห่าง

กลัวว่าเธอต้องลำบาก...ถ้าหากว่าเธอเลือกฉัน

ทุกๆ วันต้องหลบหน้าเธอ

ทั้งที่ใจอยากเจอหน้ากัน

อยากจะคุยความในใจฉันที่มันรักเธอ...



ได้แต่เพ้อ...ละเมอว่ามีเธอเคียงข้าง

วอนให้เธอเห็นใจบ้าง...ก็อยากให้เธอรับไว้

ขอสักคนแค่เป็นเพื่อนคุย...แค่ในยามที่เธอเหงาใจ

ไม่ต้องตอบตกลงว่าจะรักกัน



* ฉันยินดีจะยอมเฝ้ารอ...ขอสัญญาจะไม่วุ่นวาย

แค่ให้รู้ว่าใจหมดใจมันรักเธอ...



** คนเจียมตัวก็ได้แต่...เจียมใจ

ทนทำใจได้แต่เฝ้ามอง...ดูเธอ

ฉันคงไม่มีสิทธิ์...จะคิดดังว่าฉันนั้นรักเธอ

ได้เต่เพ้อ...รักเธอข้างเดียว



(*,**)



ฉันยินดีจะยอมเฝ้ารอ ขอสัญญาจะไม่วุ่นวาย

แค่ให้รู้ว่าใจหมดใจมันรักเธอ...



ก็ได้แต่เจียมตัวอย่างนี้เพราะรักเธอ





เสียงร้องเพลงดังขึ้น ประชาชน กรี๊ดลั้นด้วยน้ำเสียงอันไพเราะ +กับกระแสนิยมของสงครามไซโคลน

    เสียงดังขึ้น!! ตุ่มปั้งๆ เฮ่พวกนายทำไรกันฟะ เสียงดังหนวกหูวะ  ประชาชนก็ยังไม่สนใจ

ได้ยินที่ข้าพูดป่าวฟะ ๆๆๆๆๆ  โดราเอ๋ม่องพูดขึ้นอย่างโมโหๆ โมโห

    ปั่งๆๆๆ โดราเอ๋ม่องยิงปืนอีโบ๊ะขึ้น3นัด  ทุกคนเงียบเฉียบ ดนตรีหยุดทันใด ประชาชนแหวกทางให้กับ โดราเอ๋ม่องด้วยความเกรงกลัวที่ซู๊ด…..แกเป็นใครฟะบังอาจมาร้องเพลง แถวนี้ คือๆๆผมคือ  ชินอิจิ(เรื่องโคนัน)

อ๋อคิดว่าใครแกคือนักสืบที่เก่งที่สุดในเมืองนี้ใช่ปล่าวว๊ะ  งั้น ข้าจะให้แกทำงานซัก 1-2 ชิ้นนะ

งานขิ้นที่ 1 ข้าจะให้แกไปสืบเรื่องของแก๊งขโมยไอติมของเด็กนักเรียน โรงเรียนหลังเขา



งานชิ้นที่ 2  ให้แกไปสืบต้นตอของยอดชาเขียวที่หายไปหมดทั้งไร่ ว่าใครเป็นคนบงการ

    เป็นไงงานที่ให้ทำแกจะทำได้ไหมว๊ะ “กล้าพอไหม” โดราเอ๋ม่องพูดอย่างท้าทายความสามารถ

ของ ชินอิจิ  “รู้ได้ไงว่าผมจะทำไม่ไหวเรื่องแค่นี้ ง่ายจะตาย ขนาดเรื่องฆ่ากรที่ฆ่าใส้เดือนกว่า 100 ตัว ผมยังสืบมาแล้ว 555 จิ๊บจ๊อยวะ ”  ชินอิจิ พูดอย่าง สบายใจพร้อมกับทำหน้าอย่างไม่เคร่งเครียด

อะๆ ข้าลืมบอกไปว่า ถ้างานพวกนี้สำเร็จเร็ว แกจะได้ค่าจ้างอย่างงามเลยที่เดียว

แล้วชินอิจิก็รีบไปทันใด

    ตุ๊มๆๆ ตุ้ยช่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ “ตายแน่ ตายแน่ ตายแน่” งะๆรถพยาบาลมาแล้วรีบด่วนจัดโรงศพเร็ว

เกิดไรขึ้นเนี่ย คุราปิก้า(เรื่อง ฮันเตอร์xฮันเตอร์) พูดขึ้นอย่างดัง เจ้านายคือว่า อุต้าแม้น มันมาสู้กับ โดราเอ๋ม่อง ครับท่านคุราปิก้า คนงานพูดอย่างเกรงกลัว หรองั้นดีเลยไปตามไอ้เจ้าโดราเอ๋ม่องมาซิ “ได้ครับเจ้านาย”

ไงไอ้เจ้าคุราปิก้า~~~5555ไอ้ฟายเอ้ยทำตัวเป็นเก่งไปได้ อยากจะร้องดั้งดัง~~~~โดราเอ๋ม่องพูดอย่างกวนทีน

เออ มีปัญหาไรวะ ไอ้อ้วนเตีย มีปัญญามาสู้กับตรูได้อะป่าว คุราปิก้ารีบให้คนงานของตนไปเอาเครื่งจับตาดูการเคลื่อนไหวในการแข่งขันครั้งนี้

มาๆๆ เริ่มการแข่งขันได้เลย ~ปืนอีโบ๊ะดังขึ้น ปั้งๆ~ ในการแข่งขันนี้จะเป็นการวัดความสามารถอย่างเข้มข้น

(พวกคุณคงสงสัยกันใช่ไหม ว่าพวกเขาจะแข่งอะไรกัน เขาจะแข่ง เป่ายิงชุ้บ ) การแข่งขันอย่างหน้าทุเรศมาก

โดราเอ๋ม่องใช้ไหวพริบได้ดีกว่าเอาชนะคุราปิก้าไปได้ 2/1 ทำให้ผู้คนเชิดชู โดราเอ๋ม่องอย่างสมเกียรติ

ย๊ากๆๆๆ ช้าก่อน ข้าพึ่งไปดื่ม สก็อตมา ข้าคือ “อินุยาฉะ” (เรื่องเทพอสูรจิ้งจอกเงิน)

ด้วยความหล่อของอินุยาฉะทำให้ สาวๆในบริเวณนั้นๆ ส่งเสียงกรี๊ดไปตามๆกัน พอดีข้าหาทางมาโลกปัจจุบันมะเจอเลยมาช้ากะว่าจะดูพวกแกแข่งกัน งั้นข้าจะอธิบายให้ฟังนะ ว่าข้ามาได้จากทางไหน

“พอดีได้ข่าวว่าพวกแกแข่งขันกัน ข้าเลยจะมาดูซักหน่อย แต่ว่าทางที่มาโลกปัจจุบันหาไม่เจออะ เลยไปเหลือบ

เห็น ส้วมโบราณ ที่มันเป็นหลุม ไว้นั่ง(คงจะรู้กันอะนะว่าจะไว้นั่งทำอะไร)

เลยมุดเข้าไปหัวดันติดอีก ก็เอาหัวยัดมาจนได้ ก็แค่นี้แหละ ผลงานทางทาโลกปัจจุบัน

ก๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆไอ้หน้าโง่เอ้ย แกโง่จริง ๆไอ้โดราเอ๋ม่องหัวเราะอย่างสะใจ โง่ไรของแกวะ

ก็แทนที่จะซื้อวาปของคาฟามา ไหงไปมุดลงซ้วม ก๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

    แกกกกกกกกกกกกบังงงงงงงงงงง เห้ยไม่ใช่คนขายโรตีเว้ย อาจจจจจจจจจ

มาว่าข้ารึ     งั้นมาประลอง ฝีตี กันรึป่าว  กล้าพอไหม 5555555555



**ปืนอีโบ๊ะ คือกระบอกไม้ไผ่ขนาดเล็กๆนิดหน่อย แล้วจะมีไที่เล็กกว่ากระบอก ยัดเข้าไปดัน

ลูกโบ๊ะ ให้พุ่งออกมา เป็นของที่ใช้เล่นในโบราณ