ไม่มีใครแทนที่.................เธอ

เนื้อเรื่อง

ท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนสี  จากที่เคยสดใส  ตอนนี้มันเริ่มจะมีสีคราม  ซึ่งนั่นก็หมายความว่าฝนใกล้จะตกแล้ว  หลายๆคนคงไม่ชอบฝนเท่าไรนัก  แต่สำหรับพีชแล้ว  เวลาที่ฝนตกช่างมีค่าและมีความหมายกับเธอมากมายเหลือเกิน  ย้อนกลับไปตอนที่เธอเพิ่งรู้จักกับเอกใหม่ๆ  ทั้ง 2 เจอกันตอนฝนตก  เอกเป็นคนเงียบๆแต่พร้อมที่จะพูดคุยและเป็นมิตรกับคนอื่นเสมอ  ทั้ง 2 รู้จักกันเมื่อตนที่อยู่ม.ปลาย
    ตอนแรกพีชมักจะมีปากเสียงกับเอกอยู่เสมอ  ไม่ว่าจะคุยกันด้วยวิธีใด  พีชก็จะไม่พูดดีกับเอกเลย  เอกเป็นคนที่หน้าตาดี  สาวๆติดเอกกันมาก  ทำให้พีชไม่พอใจ  โดยเอกมักจะพูดคุยกับใครต่อใคร  เหมือนให้ความหวังเสมอ  พีชเอง  กลัวว่าเธอจะต้องเป็นหนึ่งในนั้น  เทอจึงทำทุกทางเพื่อไม่ให้เค้าเข้ามาใกล้เทอได้  จนกระทั่งวันหนึ่ง  ขณะที่พีชกำลังจะข้ามถนนกลับบ้าน  มีรถยนต์วิ่งมาด้วยความเร็วสูงกำลังจะพุ่งเข้าชนที่ตัวของเธอ  แต่เอกมาช่วยไว้ได้ทัน  ทำให้พีชได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย  แต่กับเอกแล้ว  เค้ากลับต้องเข้าห้อง icu เพื่อรักษา  พีชเป็นห่วงเอกมาก  จนลืมไปว่าตัวเองไม่ชอบ  เธอคอยไปเฝ้าไข้เอกทุกวัน  เวลาผ่านไป 2 อาทิตย์เอกออกจากโรงพยาบาล  พีชดีใจมาก  เพราะเอกคือคนที่ช่วยชีวิตเธอเอาไว้    ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา  ทั้ง 2 ก็เริ่มสนิทกัน  จนกระทั่งถึงวันวาเลนไทน์  เอกถือช่อดอกกุหลาบสีขาวมาช่อนึง  เขามอบให้พีช  และขอเธอเป็นแฟน
เอก  -  พีช  ดอกไม้ช่อนี้สำหรับพีชนะ  เอกให้
พีช  -  เอกจะให้เราทำไม
เอก  -  ก็พีชคือคนที่เอกรัก  เอกรู้พีชชอบกุหลาบสีขาว  มันมีความหมายมาก  พีชรับมันไว้นะ
พีช  -  แต่ว่า...
เอก  -  ถ้าพีชไม่รับมัน  เอกคงจะเสียใจมากนะ  เอกรักพีชนะ  รักมานานแล้ว  รักพีชมาโดยตลอด  ตั้งแต่แรกที่เราเจอกัน  เอกรู้พีชอาจไม่ชอบเอก  ที่พีชมาทำดีกับเอก  พีชคงแค่ชดเชยกับสิ่งที่พีชเคยทำกับเอกไว้เท่านั้น  เอกรู้
    น้ำตาไหลอาบบนแก้มของพีช  เธอรู้และเข้าใจใจของตัวเองดี  ความจริงเทอเองก็ชอบเอกมาก  แต่เธอกลัว  กลัวกับการที่จะผิดหวัง  กลัวว่าจะต้องมานั่งร้องไห้  แต่เธอก็ไม่อาจทนเก็บมันไว้ในใจของเธอได้อีก
พีช  -  เอก  ไม่ใช่ว่าพีชไม่ชอบเอก  พีชกลัว  กลัวว่าที่เอกมาคุยกับพีช  อาจจะเหมือนกับที่เอกคุยกับผู้หญิงทั่วไป  พีชกลัว  ไม่อยากให้เอกทำอย่างนั้น
เอก  -  เอกรู้ว่าเอกทำอะไรอยู่  เอกไม่คิดจะทำอย่างนั้นกับพีชหรอกนะ  เพราะพีชคือคนที่เอกรัก
พีช  -  ....................
เอก  -  เป็นแฟนเอกนะ
    เธอไม่ได้ตอบเขา  แต่รับดอกไม้ช่อนั้นไว้  และเข้าไปหอมแก้มเขา  ก่อนเดินจากไป  และพูดว่าคืนนี้เอกโทมาหาพีชนะ  พีชอยากคุยกับเอก  อย่าลืมคิดถึงกันล่ะ
    คำพูดเหล่านั้นวนเวียนอยู่ในหัวของเอกเป็นอย่างมาก  พีชเป็นแฟนเอกแล้ว  ถึงเธอไม่พูดแต่เอกรับรู้ทุกสิ่งทุกอย่างได้ด้วยใจ  หลังจากนั้นทั้ง 2 ก็คบกัน  เวลาผ่านไปจนถึงวันที่จะสอบเอนทรานซ์  แน่นอนเขาทั้ง 2 คนยังคบกันอยู่  เอกกับพีชชวนกันไปติวหนังสือเอนทุกวัน
    แน่นอนว่าเมื่อถึงเวลาสอบ  ทั้ง 2 คนตั้งเป้าหมายว่าจาเข้าไปเรียนในมหาลัยเดียวกัน  และพอผลเอนประกาศ  เอกเอนติดในมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์  ส่วนพีชก็ติดในมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์เหมือนกัน  ทั้ง 2 จึงไปเรียนพร้อมกัน  เวลาผ่านไปจนถึงปีสุดท้ายในรั้วมหาลัย  เดี๋ยวนี้เอกไม่ค่อยได้ไปมหาลัยเท่าไรนัก  ทำให้พีชเป็นห่วง  และสงสัยว่าเอกเป็นอะไร  เอกบอกพีชแต่เพียงว่าเอกต้องทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย  คงไม่มีเวลาไปเรียนเท่าไรนัก  พีชก็เข้าใจ  ทุกๆเย็นเอาจะเอาแลคเชอร์ที่เธอจดไว้มาให้เอกอ่านทุกวัน  จนกระทั่งถึงวันสอบ  เธอบอกเอกให้มาสอบ  เพื่อที่จะได้ไม่ตกในวิชานั้น  
    วันสอบ.............  เอกไม่มาสอบ  ทำให้พีชกระวนกระวายใจเป็นอย่างมาก  เธอจึงทำข้อสอบไม่ค่อยรู้เรื่องนัก  ในหัวของเธอมีแต่เอก  เธออยากรู้ว่าเอกทำอะไรอยู่  ทำไมถึงไม่มา  เอกอยู่ที่ไหน  คำถามเหล่านี้ยังคงค้างคาอยู่ในใจของเธอ  จนถึงตอนหลังเวลาสอบเสร็จ  เธอไปหาเอกที่บ้าน  แต่ก็พบว่าบ้านของเอกตอนนี้ไม่มีคนอยู่และคงจะไม่มีคนอยู่ไปอีกนาน  เพราะเพื่อนบ้านของเอกบอกว่า  ครอบครัวของเอกได้ย้ายบ้านไปแล้วเมื่อเช้านี้  พีชเสียใจมาก  ทรุดตัวลงนั่งกับพื้นแล้วน้ำใสๆก็ไหลอาบแก้มของเธอ
พีช  -  เอก  เอกไปไหน  ทำไมเอกต้องทิ้งพีชไว้คนเดียว  ทำไมเอกถึงทำกับพีชอย่างนี้  เอกไม่รู้เลยใช่มั๊ยว่าเอกมีค่ากับพีชมาก
    เธอคร่ำครวญด้วยความเสียใจ  แต่ก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมา
    วันรุ่งขึ้น  เธอมาที่มหาลัยหวังว่าจะได้พบเอกอีกครั้ง  แต่อาจารย์ก็บอกกับเธอว่าเอกได้ลาออกออกไปแล้ว    เธอจึงไปในทุกๆที่ที่เธอคิดว่าเอกจะอยู่  แต่สิ่งที่เธอเจอคือความว่างเปล่า  เอกไปจากชีวิตเธอ  โดยไม่บอกลาเธอซักคำ  เธอจึงเดินไปเรื่อยๆ  ไปในที่ที่ทั้ง 2 คนเคยอยู่ด้วยกัน  ไปนั่งคิดถึงอดีตที่เคยมีเอกอยู่ข้างๆ  ตอนนี้พีชเหมือนไม่เหลือใคร  เมื่อก่อนที่เอกอยู่  เอกจะเป็นเพื่อน  เป็นพี่  และเป็นทุกๆอย่างของพีช  แต่ตอนนี้เอกไม่อยู่  เอกหายไป  
    ใกล้จะค่ำแล้วพีชยังนั่งอยู่ที่เดิม  ฝนเริ่มตกลงมาปรอยๆ  ไอฝนกระเด็นเข้าหน้าเธอบางๆ  เธอจึงตัดสินใจเดินกลับบ้าน
    เวลาผ่านไป  6  เดือนเต็มๆกับการรอคอย  การรอคอยที่แสนจะทรมาน  การทนอยู่โดยที่ปราศจากคนรัก  แต่เธอก็ไม่อาจลืมเอกได้  จนวันนึงเป็นวันที่พีชจะรับปริญญา  ผู้คนมากมายต่างดีใจและมีความสุข  หลายๆคนมาพร้อมกับแฟน  แต่สำหรับพีชไม่  เพราะเอกไม่อยู่  เธอจึงไม่ไปกินเลี้ยงอะไรกับเพื่อน  แต่เย็นวันนั้นเธอเดินไปที่บ้านของเอก  ที่ที่เอกเคยอยู่อีกครั้ง  พีชนั่งอยู่ที่หน้าบ้านหลังนั้น  เมื่อก่อนจะไม่มีคนอยู่แต่เดี๋ยวนี้มีคนย้ายเข้ามาอยู่ใหม่แล้ว  เธอจึงเดินไปเรื่อยๆ  ไม่นานฝนก็ตก  เธอจึงเดินตากฝนไปเพื่อคิดถึงเอกอีกครั้ง  ไม่นานเธอก็เห็นผู้ชายคนนึง  ซึ่งมีลักษณะคล้ายกับเอกมาก  ใช่แล้วล่ะ  คนนั้นต้องเป็นเอก  แต่เธอก็ไม่อาจเข้าไปหาได้เพราอยู่กันคนละฝั่งของถนน  เธอพยายามเรียกเอก  ให้หันมา  แต่ฝนตกและเสียงของฝนก็ดังมาก  ทำให้เอกไม่ได้ยิน  เมื่อรถติดเธอจึงเดินข้ามถนนไป  พีชเจอเอกแล้ว  แต่นี่ไม่ใช่เอกคนเดิม  เอกดูผอมไปมาก  หน้าตาที่เคยสดใส  ตอนนี้เปลี่ยนเป็นขาวซีด
พีช  -  เอก  เอก  เอก  !!!  เอกได้ยินพีชมั๊ย
    ชายหนุ่มหันหน้ามาด้วยความดีใจ  เสียงที่เค้าได้ยินไม่ใช่ใครอื่น  แต่เป็นเสียงที่เค้าปรารถนาอยากจะได้ยินมาเป็นเวลานาน
พีช  -  เอกหายไปไหนมา  ทำไมเอกทิ้งพีชไว้คนเดียว  ทำไม  ฮือ  ฮือ
เอก  -  เราไม่ได้ตั้งใจจะทิ้งพีชไว้คนเดียว  เรามีความจำเป็นจริงๆ  เราไม่อยากให้เธอเห็นเราในสภาพนั้นได้
พีช  -  เอกเป็นอะไรไป  เอกบอกพีชสิ  เอกรู้มั๊ย  พีชเฝ้ารอและเฝ้าตามหาเอกตลอดเวลา  เอกไม่รู้หรอกว่ามันทรมานมากแค่ไหน  ไม่รู้แหล่ะ  ทีหลังเอกห้ามทิ้งพีชไปอีกนะ  มื่งั้นเค้าจะงอนด้วย
    พีชต้องทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเพื่อให้เอกมีความสุข
เอก  -  พีช  ถึงเราจะเจอกันแต่เราก็กลับไปอยู่ใกล้ๆกันแบบเมื่อก่อนไม่ได้แล้วล่ะ
พีช  -  ทำไมล่ะเอก  ทำไมเราจะกลับมาอยู่ด้วยกันไม่ได้  เอกอยากเห็นพีชร้องไห้หรอ
เอก  -  เอกไม่อยากให้พีชต้องเสียใจไปมากกว่านี้
    หลังจากที่พูดคุยกันไม่นาน  เอกก็เป็นลมหมดสติไป  พีชจึงนำตัวเอกส่งโรงพยาบาล
หมอ  -  คุณเป็นญาติคนไข้รึเปล่าครับ
พีช  -  ไม่ใช่ค่ะ  แต่ชั้นเป็นแฟนเค้า  คุณหมอมีอะไรก็บอกชั้นได้นะคะ
หมอ  -  คุณรู้มาก่อนรึเปล่าว่าคนไข้มีโรคประจำตัว  
พีช  -  โรคอะไรคะ  เอกเป็นโรคอะไร
หมอ  -  คนไข้เป็นโรคมะเร็งครับ  เป็นระยะสุดท้ายแล้ว  คงอยู่ต่อได้อีกไม่นาน
    เมื่อเทอได้ฟัง  น้ำตาก็ไหลลงมาบนใบหน้าของเธออีกครั้ง  เธอจึงโทไปบอกพ่อกับแม่ของเอก  พ่อและแม่ของเอกจึงมาที่โรงพยาบาล  ท่านทั้ง 2 คนรู้ดีว่าเอกเป็นอะไร  แต่ที่ไม่บอกพีชเพราะเอกสั่งไว้  ว่าเขาไม่ต้องการเห็นพีชร้องไห้และเสียใจเพราะเขา  
ตี้ด  ตี้ด  ตี้ด _________________________________
หมอและพยาบาลช่วยกันนำเครื่องกระตุ้นหัวใจมาช่วยเอก  แต่ไม่นานหมอก็เดินออกมาบอกว่าเอกคงอยู่ได้ไม่พ้นคืนนี้  พ่อแม่  และพีชเสียใจมาก  พ่อและแม่จึงเดินไปหาเอก  10  นาทีผ่านไป  พ่อกับแม่ของเอกเดินออกมากและบอกกับพีชว่าเอกตั้งการพบเธอ
พีช  -  เอก  เอกต้องไม่เป็นอะไรนะ  พีชจะอยู่เป็นเพื่อนเอกตลอดเวลาเลย  เอกของพีชต้องไม่เป็นอะไรนะ
เอก  -  พีช  เอกขอโทษที่เคยทิ้งพีชไปโดยไม่บอกกล่าว  เอกขอโทษนะ  พีชจะให้อภัยเอกได้มั๊ย
พีช  -  เราไม่เคยโกรธเอกเลย  เรารักเอกนะ  รักมาก  เอกอย่าทิ้งเราไปอีกนะ
เอก  -  เอกสัญญานะว่าเอกจะไม่ทิ้งพีชไปไหน  พีชจำได้มั๊ย  เมื่อก่อนน่ะพีชไม่ชอบเอกเลย  แต่เราก็มาเป็นแฟนกันได้เนอะ
    พีชได้แต่ยิ้ม  รอยยิ้มของเธอเต็มไปด้วยความเจ็บปวด  เธอรู้ว่าอีกไม่นานเอกก็ต้องจากเธอไปอย่างไม่มีวันกลับ
เอก  -  พีชหลับตานะ  เอกมีของจาให้  เอกตั้งใจจะให้พีชในวันนี้  วันที่เราจะได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข
    พีชลืมตาขึ้นมาในมือของเอกมีแหวนเพชร  เขาสวมลงบนนิ้วนางข้างซ้ายของเธออย่างอ่อนโยน  ก่อนจะจูบลงบนมือของเธอเบาๆ
เอก  -  เอกรักพีชนะ  แหวนเนี่ยก็เหมือนเอก  ขอแค่พีชไม่ถอดมันออก  เอกก็จะอยู่ข้างๆพีชตลอดเวลา
    พีชได้แต่ร้องไห้  และเธอก็สัญญากับเอกว่าเธอจะไม่ถอดมันออก  ไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นก็ตาม
เอก  -  พีช  เอกเหนื่อย  อยากหลับจัง  พีชจับมือของเอกไว้ได้มั๊ย  เอกอยากให้พีชอยู่ข้างๆเอกตลอดไป
พีช  -  ได้สิ  พีชจะคอยอยู่ใกล้เอกนะ
    เธอกุมมือของเขาไว้  เวลารอบตัวดูเหมือนจะผ่านไปอย่างช้าๆ  แล้วเขาก็จากไปอย่างสงบ  นี่คงเป็นเวลาที่เขามีความสุข..........................................................ตลอดในชีวิตของเขา
    เมื่อฝนตกทุกครั้งเธอจะนึกถึงเอก  เพราะเป็นวันที่เธอได้เจอเขา  ก่อนเวลาที่เขาจะจากไป  
    จนถึงวันนี้เวลาผ่านไป  3  ปี  เธอก็จะยังคิดถึงเอกทุกครั้ง  และทุกครั้งที่ฝนตกเธอจะมองดูที่แหวน  และจะเห็นเอก  คอยดูแลเธออยู่ไกล  ไกล  แม้ว่ามันอาจจะนานสำหรับใครบางคน  แต่สำหรับพีชแล้ว  พีชยังคิดถึงเอกอยู่ตลอดเวลา  และไม่มีใครคนไหนเลยที่จะมาแทนที่เอกได้
    “ ทุกครั้งที่ฝนตก  เอกรู้มั๊ย  พีชจะรู้สึกอบอุ่นมาก  พีชรู้ดีว่าเอกจะคอยดูแลพีชอยู่ตลอดเวลาและเอกก็ไม่เคยผิดคำสัญญากับพีชเลยจริงๆ  พีชยังเห็นเอกอยู่เสมอ  ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไรก็ตาม  พีชก็ยังรักเอกอยู่เสมอ  และพีชจะรักเอกตลอดไป ”


                          ใจฉันอยู่กับเธอ  แม้จะห่างกันแสนไกลเพียงใด  ใจฉันอยู่กับเธอ  หมดเลยทั้งหัวใจ.......... และรักตลอดไป