เวลาที่ผ่านไป

เนื้อเรื่อง

เราเป็นคนหนึ่งที่ไม่เคยเชื่อว่าโลกนี้มีปาฏิหาริย์ เพราะอย่างน้อยมันก็ไม่ได้เกิดขึ้นกับเรา
เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นมันเป็นความผิดชองเราเพียงคนเดียวเท่านั้น มันทำให้หลายคนต้องเดือดร้อน ทำ

ให้เรารู้ว่าคนที่เราต้องการที่สุด คือ คนที่เคยนอนอยู่ข้างๆ เราทุกๆ วัน เคยปลุกเราตอนเช้าเพื่อจะกินข้าว

(ซึ่งตอนนั้นแสนจะรำคาญ) ด้วยกัน คือคนที่เราเคยซบไหล่ร้องไห้ยามที่เราล้ากับโลกนี้เกินไป วันนี้เรา

ได้รู้แล้วว่าเค้าคือคนที่เราต้องการมากที่สุดในชีวิตเรา แต่ว่าตอนนี้เราได้แค่มองเค้าอยู่ห่างๆ เพราะใน

ตอนนั้นเราต้องการเวลาที่จะอยู่คนเดียว ต้องการเวลาที่จะอยู่กับเพื่อน แล้วตอนนี้เราก็ได้มันมาครบ

ทุกอย่างแต่สิ่งที่เราต้องการมากที่สุดตอนนี้กลับ เป็นเธอผู้นั้นต่างหาก เราอยากจะทำทุกสิ่งที่เราทำได้

เราอยากจะทำทุกอย่างที่เราอยากทำให้เมื่อวันก่อน เราอยากมีคนที่ปลุกเราขึ้นมาตอนเช้าเพื่อมากินข้าว

ด้วย เราอยากมีคนที่นอนข้างๆเรา เวลาที่เราหันไปเราก็เห็นทุกครั้ง เราเฝ้าภาวนาทุกวัน ให้เราตื่นขึ้นมา

ในตอนเช้า แล้วมีเธอนอนยิ้มอยู่ข้างๆ เราเหมือนเมื่อก่อน แต่มันไม่เคยเกิดขึ้นเลยตอนนี้เราก้ไม่สามาร

ทำอะไรได้ดีไปมากกว่ารอ เพราะตอนที่เราได้ทิ้งเธอไปนั้นเธอ รอเราจนรอไม่ไหว และเพื่อนเราได้ไป

ดูแลเธอ จน.........    
    เคยมีคนพูดว่าความรักคือการเสียสละ ความรักคือการที่เห็นคนที่เรารักมีความสุข แล้วเราก็

ควรจะดีใจ แต่ทำไมเราไม่เป็นอย่างนั้นเลยละ เราอยากขอโอกาสแก้ตัวอีกครั้งคราวนี้เราจะทำทุกอย่างที่

เราไม่เคยกล้าทำตอนที่เราเคยอยู่ด้วยกัน เราจะขอทำให้เต็มที่ถ้าหากว่าเราได้ทำแล้วเราก็จะไม่เสียดาย

เลยถ้ามันต้องจบ
    คงจะจริงที่มีคนพูดว่าเราจะรู้คุณค่าของสิ่งใดได้ดีที่สุดเมื่อเราได้เสียสิ่งนั้นไปอย่างไม่มีวัน

กลับแล้ว ไม่ว่าใครที่ยังมีโอกาสที่จะทำอะไรแต่ยังไม่ได้ทำ หรือว่ายังไม่กล้า ก้ขอให้ได้มีโอกาสทำตามที่

ได้คิดไว้เถอะ เพราะว่ารสชาติความทรมานของการที่เห้นคนที่เรารักนั้นเจ็บปวดโดยที่เราทำได้แค่เพียง

ยืนดูนั้นมันแสนจะทรมาน มันบีบคั้นยิ่งกว่าการที่เราถูกคนที่เรารักปฏิเสธเสียอีก หากท่านเป็นผู้ที่ยังมี

โอกาส ท่านจงรู้เถอะว่าปาฏิหาริย์อาจจะวนเวียนอยู่ข้างตัวท่านก็ได้